diş - Vikisözlük (original) (raw)

Osmanlı Türkçesi _دیش_‎, Eski Türkçe _tiş_‎ (tiş).

diş (belirtme hâli dişi, çoğulu dişler)

  1. bazı dantel ve işlemelerin kenarlarındaki yuvarlak sivri bölüm
  2. çark, testere, tarak gibi çentikli şeylerdeki çıkıntıların her biri
  3. sarımsak dilimi, karanfil v.s.'de dişe benzetilen tane
  4. (anatomi) çene kemiklerinin üstüne dizili, ısırıp koparmaya ve çiğnemeye yarayan sert, beyaz organlardan her biri
  5. (zooloji) omurgalı hayvanların çenelerinde veya ilkel yapılı omurgalıların gırtlak ve ağızlarında bulunan kemiksi sert parçalar

azı dişi, canını dişine katmak, diş diş, diş geçirememek, diş göstermek, dişe diş, dişini sıkmak, dişine göre olmak kesici diş, köpek dişi, süt dişi

dişçe, dişçi, dişçik, dişken, dişle, dişli, dişse, dişsiz

diş

Heceleme: diş

Eski Türkçe _tiş_‎ (tiş).

diş

  1. (anatomi) diş

Heceleme: diş

Eski Türkçe _tiş_‎ (tiş).

diş

  1. (anatomi) diş

Heceleme: diş

Eski Türkçe _tiş_‎ (tiş).

diş

  1. (anatomi) diş