Alexandrine (original) (raw)
Alexandrín je dvanáctislabičný (mužský) a třináctislabičný (ženský) rýmovaný verš tvořený jambickými stopami (jambický hexametr). Po šesté slabice následuje cézura (přerývka), která ale v české poezii není dodržována zcela důsledně. Alexandrínu hojně využívá stará poezie v románských jazycích i některé staré skladby české poezie. Svůj název získal podle starofrancouzské Alexandreidy. Ve francouzské literatuře se stal reprezentativním veršem klasicistní poezie a tragédie. Často se s ním setkáváme v sonetech. V české literatuře, kde představuje exkluzivní verš zdůrazňující rozdíl mezi poezií a prózou, byl užíván Otokarem Březinou, a právě proto Vítězslav Nezval napsal alexandrínem Smuteční hranu za Otokara Březinu.
| Property | Value | |
|---|---|---|
| dbo:abstract | El vers alexandrí o alexandrí és un vers d'art major de dicció greu i elevada, molt utilitzat per William Shakespeare, que dona gran retoricitat a la composició poètica, ja que és un vers complex. Com tots els versos d'art major no n'hi ha prou en disposar d'un nombre de síl·labes, sinó que cal una estructura interna del vers per tal de construir-lo. L'alexandrí té 12 síl·labes i el més habitual és que es reparteixin en dos hemistiquis de 6 síl·labes, i cada hemistiqui funciona com un vers, és a dir, que si el primer acaba en paraula plana o esdrúixola no es comptarà o comptaran la darrera o darreres síl·labes, com si fos un hexasíl·lab: També podem trobar alexandrins formats a través de tres hemistiquis de quatre síl·labes, cosa que li dona un ritme molt sincopat. També hi ha alexandrins que no tenen cesura i que han d'accentuar obligatòriament la sisena síl·laba. Exemples d'aquests versos els trobaríem en poemes de Josep Carner que fou un gran experimentador en els versos; amb tot, són els del primer tipus els que tenen més tradició. L'alexandrí equivalent en castellà o en italià té 14 síl·labes, perquè aquestes llengües compten les síl·labes dels versos de manera diferent que el català o el francès, que en tenen 12. Rep el seu nom del Roman d'Alexandre (obra en francès antic d'Alexandre de Bernay, de vers 1180, escrita en aquest tipus de vers). L'alexandrí va ser introduït a la literatura catalana al segle XIII per Ramon Llull (Mallorca, c. 1232 - 1316). S'utilitza especialment per a poemes llargs o de caràcter narratiu. (ca) Alexandrín je dvanáctislabičný (mužský) a třináctislabičný (ženský) rýmovaný verš tvořený jambickými stopami (jambický hexametr). Po šesté slabice následuje cézura (přerývka), která ale v české poezii není dodržována zcela důsledně. Alexandrínu hojně využívá stará poezie v románských jazycích i některé staré skladby české poezie. Svůj název získal podle starofrancouzské Alexandreidy. Ve francouzské literatuře se stal reprezentativním veršem klasicistní poezie a tragédie. Často se s ním setkáváme v sonetech. V české literatuře, kde představuje exkluzivní verš zdůrazňující rozdíl mezi poezií a prózou, byl užíván Otokarem Březinou, a právě proto Vítězslav Nezval napsal alexandrínem Smuteční hranu za Otokara Březinu. (cs) Der Alexandriner ist ein in der französischen Literatur entwickeltes und von dort in andere Literaturen übernommenes Versmaß. In der deutschen Dichtung war er vor allem im Barockzeitalter gängig. Es handelt sich im Deutschen um einen sechshebigen jambischen Reimvers mit je nach Versschluss 12 oder 13 Silben und einer Zäsur nach der sechsten Silbe, das heißt genau in der Mitte. ◡—◡—◡— ‖ ◡—◡—◡—(◡) Der Versschluss – auch Kadenz genannt – kann männlich oder weiblich sein; im Allgemeinen wird der regelmäßige Wechsel von männlichen und weiblichen Versschlüssen angestrebt. Ein Beispiel aus Es ist alles eitel von Andreas Gryphius: Du si̱ehst, wohi̱n du si̱ehst, ‖ nur E̱itelke̱it auf E̱rden.Was di̱eser he̱ute ba̱ut, ‖ reißt je̱ner mo̱rgen e̱in,Wo je̱tzt noch Stä̱dte ste̱hn, ‖ wird e̱ine Wi̱ese se̱in,Auf de̱r ein Schä̱ferski̱nd ‖ wird spi̱elen mi̱t den He̱rden. Man unterscheidet besonders zwischen dem paargereimten heroischen Alexandriner, der den antiken Hexameter vertritt und bei dem häufig nach je vier Versen ein Sinneinschnitt zu spüren ist, und dem kreuzgereimten elegischen Alexandriner, der das antike elegische Distichon vertritt und für gewöhnlich in Strophen abgeteilt auftritt. Manchmal wird der Alexandriner irreführend auch als jambischer Hexameter bezeichnet — mit dem sechshebigen, antiken Hexameter, der aus mehreren Daktylen besteht, hat er jedoch in metrischer Hinsicht nichts zu tun. (de) Alexandrine is a name used for several distinct types of verse line with related metrical structures, most of which are ultimately derived from the classical French alexandrine. The line's name derives from its use in the Medieval French Roman d'Alexandre of 1170, although it had already been used several decades earlier in Le Pèlerinage de Charlemagne. The foundation of most alexandrines consists of two hemistichs (half-lines) of six syllables each, separated by a caesura (a metrical pause or word break, which may or may not be realized as a stronger syntactic break): o o o o o o | o o o o o oo=any syllable; | =caesura However, no tradition remains this simple. Each applies additional constraints (such as obligatory stress or nonstress on certain syllables) and options (such as a permitted or required additional syllable at the end of one or both hemistichs). Thus a line that is metrical in one tradition may be unmetrical in another. Where the alexandrine has been adopted, it has frequently served as the heroic verse form of that language or culture, English being a notable exception. (en) Aleksandro (france alexandrin [alɛksɑ̃dʁɛ̃]) estas verso, kiu devenas el la franca poezio, sed estas uzata kun adaptoj ankaŭ en alilingvaj poezioj. (eo) Alejandrino es el verso de catorce sílabas métricas compuesto de dos hemistiquios de siete sílabas con acento en la tercera y decimotercera sílaba. Entre ambos hemistiquios heptasílabos hay una cesura o pausa medial, que funciona como la pausa final de verso: no admite la sinalefa y hace equivalentes los finales agudos, llanos y esdrújulos según las reglas métricas del español. (es) L'alexandrin est, en métrique française classique, un vers composé formé de deux hémistiches (ou sous-vers) de six syllabes chacun, soit un total de douze syllabes. Les deux hémistiches s'articulent à la césure, qui est le lieu de contraintes spécifiques. Les métriciens du XIXe siècle ont cru pouvoir identifier deux formes d'alexandrin : le tétramètre, ou alexandrin classique, et le trimètre, forme particulière popularisée à l'époque romantique. On tend aujourd'hui à considérer que ces découpages rythmiques secondaires ne relèvent pas à proprement parler de la métrique et que, par conséquent, ils ne sauraient participer à la définition de l'alexandrin. On ne saurait en revanche se contenter de définir l'alexandrin comme un vers de douze syllabes : les composants de l'alexandrin sont les hémistiches, et les syllabes ne sont que les composants de l'hémistiche. On lit parfois que l'alexandrin compte douze pieds, mais le terme de « pied » est impropre dans le cadre de la versification française. (fr) アレクサンドラン（または十二音綴、フランス語: alexandrin、英語: alexandrine、イタリア語: alessandrino）は詩における韻律の行、つまり詩行（詩句）の一種。英語詩でも使われ、その場合はアレクサンドル格と訳される。アレクサンドランはバロック時代のドイツ文学や、近・現代のフランス語詩で一般的である。イギリス演劇でも、古い時代に使われることは多かったが、クリストファー・マーロウやウィリアム・シェイクスピアによって弱強五歩格にとって代わられた。 (ja) L'alessandrino o martelliano è un verso composto da due emistichi di almeno sei sillabe ciascuno, nei quali la sesta sillaba è accentata. Può coincidere o meno con un dodecasillabo. Nella metrica francese e occitana, l'alessandrino è un verso composto da un doppio esasillabo (hexasyllabe). Nella metrica italiana all'esasillabo corrisponde il settenario. Quindi l'alessandrino o martelliano può essere definito anche come un doppio settenario. In altre parole è formato da due parti giustapposte, ognuna delle quali è detta emistichio, indipendenti l'una dall'altra. Esso fa parte dunque della serie di "versi composti" della metrica italiana. Alcuni studiosi chiamano questo metro anche "tetradecasillabo". (it) 알렉상드랭(alexandrin) 혹은 12음절시(十二音節詩) 또는 알렉산더격 시행(-格詩行)은 프랑스 시 및 극문학의 주요 운율이다. (ko) Aleksandryn – forma wierszowa, w której ostatnią akcentowaną sylabą przed średniówką jest sylaba szósta od początku wersu oraz szósta sylaba po średniówce, która jest jednocześnie ostatnią akcentowaną sylabą w wersie. W wielu miejscach podkreśla się, iż aleksandryn jest heksametrem jambicznym. W oryginalnym francuskim aleksandrynie obostrzenie takie nie występuje. Forma ta jest stosowana w utworach o charakterze heroicznym, np. w epopejach lub tragediach. Wiersz ten był popularny w poezji niemieckiej epoki baroku oraz w nowoczesnej poezji francuskiej. Nazwa aleksandryn pochodzi prawdopodobnie od francuskiego XII-wiecznego zbioru poematów o Aleksandrze Macedońskim napisanego przez truwera , a kontynuowanego przez Alexandre de Paris. Co do pochodzenia uważa się, że aleksandryn jest to iloczasowy asklepiadej mniejszy, który został w ten sposób zaadaptowany do poezji beziloczasowej jako wiersz sylabiczny. (pl) Een alexandrijn is in de Franse klassieke poëtische traditie een versregel van twee van ieder zes lettergrepen met in het midden een cesuur. In de Nederlandse (en in navolging daarvan bijvoorbeeld ook de Duitse) traditie is een alexandrijn eenzesvoetige jambische versregel, die uit zes jamben bestaat, met eventueel een cesuur na de derde. Ook als die zes jamben worden gevolgd door nog één onbeklemtoonde lettergreep (bijvoorbeeld vanwege het gebruik van vrouwelijk rijm) wordt nog steeds van een alexandrijn gesproken. De alexandrijn is genoemd naar de Roman d'Alexandre van . Hij werd in de Nederlandse poëzie de dominante vorm rond het jaar 1600 voor bijvoorbeeld toneel en veel dichtgenres. Pas gaandeweg werd hij vervangen door de zogeheten pentameter met vijf jamben in plaats van zes. Inmiddels wordt hij nog zelden toegepast (een recente uitzondering vormen de gedichten in de bunde 'Idyllen' van Ilja Leonard Pfeijffer). De Nederlandse alexandrijn is een voorbeeld van een hexameter en wordt ook wel heroïsch vers genoemd. VoorbeeldenIn ’t woest en eenzaam veld, begroeid met ruigt’ en heggen(Joost van den Vondel)De Zee, de Zee, klotst voort in eindeloze deining(Willem Kloos) (nl) Alexandrin är ett sexfotat, jambiskt versmått med franskt ursprung. Raderna är parvis rimmade, växlande mellan kvinnliga och manliga rim, och har en cesur efter tredje versfoten. (sv) É um verso com 12 sílabas métricas. No contexto geral, é o segundo verso mais longo, em estrofes isométricas, sendo sueprado apenas pelos versos alexandrinos arcaicos, que têm quatorze sílabas. Conhecido também como Alexandrino Clássico ou Alexandrino Francês, está presente em poesias extremamente trabalhadas gramática e foneticamente, como as parnasianas, porém continuam e são utilizados largamente até os dias de hoje. Em Língua Portuguesa o verso Alexandrino Francês foi sistematizado por António Feliciano de Castilho e o primeiro poeta a utilizar esse verso em larga escala no Brasil foi Machado de Assis, ainda no período estético do Romantismo. (pt) Александрі́йський ві́рш — римований 12-складник із цезурою посередині, обов'язковим наголосом на 6-му і 12-му складах та чергуванням парних окситонних і парокситонних рим. Одна з форм вірша у французькій поезії, відомим прикладом якої є епічна поема «Роман про Александра Македонського» (12 ст.), хоча перші зразки спостерігалися раніше, в 11 ст. («Мандри Карла I Великого в Єрусалим та Константинополь»). Александрійський вірш став панівним віршем класицистичної трагедії (П'єр Корнель, Жан Расін). У російській поезії — це шестистопний ямб із цезурою після третьої стопи з римуванням аабб. Улюблений розмір Олександра Пушкіна (понад 2000 віршів). Видозмінена форма александрійського вірша називається александрином: п'ятирядковий 13-складовий вірш, написаний шестистопним ямбом, римований за схемою абааб. До неї звертався І. Франко («Каменярі»). Александрійський вірш у класичному вигляді застосовував Микола Зеров (цикл «Александрійські вірші»): О. БургардтовіПід кровом сільських муз, в болотяній Лукрозі,Де розум і чуття — все спить в анабіозі,Живем ми, кинувши не Київ — Баальбек,Оподаль від розмов, людей, бібліотекМи сіємо пашню на неродюче лоно.Часами служимо владиці Аполлону,І тліє ладан наш на вбогім олтарі.Так в давній Ольбії захожі різьбяріСеред буденних справ і шкурної громадиВ душі плекали сон далекої ЕлладиІ для окружних орд, для скитів-дикунівРізьбили з мармуру невиданих богів. (uk) Александрийский стих (фр. Alexandrin) — французский двенадцатисложный стих с цезурой после шестого слога, с обязательными ударениями на шестом и двенадцатом слоге и с обязательным смежным расположением попеременно то двух мужских, то двух женских рифм. Название своё он (предположительно) получил от «Романа об Александре» (Roman d’Alexandre, 1180), который был написан как раз таким двенадцатисложным стихом. Впервые александрийский стих встречается в конце XI века («Путешествие Карла Великого в Иерусалим и Константинополь»). Особенно он был распространён в период французской классической трагедии (Корнель, Расин). Ритмически александрийский стих характеризуется тем, что распадается на два полустишия по шесть слогов в каждом. В каждом полустишии имеется обычно два ударения — одно постоянное (на конце — «accent fixé»); различные комбинации этих ударений, дающих 36 фигур, и создают ритмическое движение александрийского стиха. Первоначально александрийский стих являлся чисто силлабическим стихом, но в результате длительной эволюции приобрёл отчётливое тоническое строение. У французских романтиков (В. Гюго и др.) александрийский стих характеризуется резкими нарушениями цезуры, передвигающейся направо и соответственно изменяющей расположение ударений. (ru) |
| dbo:thumbnail | wiki-commons:Special:FilePath/Alejandro_Magno_en_submarino.jpg?width=300 | |
| dbo:wikiPageExternalLink | https://archive.org/details/englishversespec00alde https://archive.org/details/historyofeuropea00gasp https://archive.org/details/historyofspanish0000meri https://archive.org/details/newprincetonency0000unse/page/30 https://archive.org/details/versificationmaj00wims https://archive.org/details/versificationmaj00wims/page/100 https://archive.org/details/versificationmaj00wims/page/177 | |
| dbo:wikiPageID | 2427 (xsd:integer) | |
| dbo:wikiPageLength | 18927 (xsd:nonNegativeInteger) | |
| dbo:wikiPageRevisionID | 1098033117 (xsd:integer) | |
| dbo:wikiPageWikiLink | dbr:Mikołaj_Rej dbr:Mester_de_clerecía dbr:Blank_verse dbr:Robert_Browning dbr:Victor_Hugo dbr:Jan_Kochanowski dbr:Jan_van_der_Noot dbr:Georg_Rudolf_Weckherlin dbr:Martin_Opitz dbr:Poly-Olbion dbr:Quatrain dbc:Czech_poetry dbc:German_poetry dbc:Polish_poetry dbc:Spanish_poetry dbr:Epic_poetry dbr:French_alexandrine dbr:Goliard dbr:Caesura dbr:Hemistich dbr:Leofranc_Holford-Strevens dbr:Syllabic_verse dbr:Symbolism_(arts) dbr:Michael_Drayton dbr:Roman_d'Alexandre dbr:Tragedy dbr:William_Shakespeare dbr:Le_Pèlerinage_de_Charlemagne dbr:Alexander_Pope dbr:Daniel_Heinsius dbr:Edmund_Spenser dbr:Fourteener_(poetry) dbr:Juan_Ruiz dbr:Feminine_rhyme dbr:Heroic_verse dbr:Asterix_and_Cleopatra dbr:Jean-Antoine_de_Baïf dbr:Couplet dbc:Sonnet_studies dbc:French_poetry dbc:Types_of_verses dbr:John_Dryden dbr:Karel_Hynek_Mácha dbr:Henry_Howard,_Earl_of_Surrey dbr:Heroic_couplet dbr:Bálint_Balassi dbr:Philip_Sidney dbr:Iambic_pentameter dbr:Metre_(poetry) dbr:Masculine_rhyme dbr:Sonnet dbr:Verse_(poetry) dbr:Vers_libre dbr:The_Faerie_Queene dbr:Syllable dbr:Book_of_Good_Love dbr:Arte_mayor dbr:Pléiade dbr:Essay_on_Criticism dbr:File:Alejandro_Magno_en_submarino.jpg | |
| dbp:caption | dbr:Victor_Hugo dbr:Jean-Antoine_de_Baïf Title page of Drayton's Poly-Olbion (en) Title page of Spenser's Faerie Queene (en) | |
| dbp:footer | Spenser added one alexandrine to his iambic pentameter stanza; Drayton composed the longest work entirely in English alexandrines. (en) Baïf is often credited with the reintroduction of the alexandrine in the mid-16th century. Hugo declared the classical alexandrine to have been "dislocated" by his use of the alexandrin ternaire. (en) | |
| dbp:height | 369 (xsd:integer) 1134 (xsd:integer) 1536 (xsd:integer) 2329 (xsd:integer) | |
| dbp:image | Faerie Queene Title Page.jpg (en) Jean Antoine de Baïf.jpg (en) Michael Drayton00.jpg (en) Victor Hugo by Charles Hugo, c1850-55.jpg (en) | |
| dbp:totalWidth | 400 (xsd:integer) | |
| dbp:width | 350 (xsd:integer) 942 (xsd:integer) 1033 (xsd:integer) 1469 (xsd:integer) | |
| dbp:wikiPageUsesTemplate | dbt:Authority_control dbt:Cite_book dbt:Cite_encyclopedia dbt:Main_article dbt:Multiple_image dbt:Not_a_typo dbt:Other_uses dbt:Reflist dbt:Sfn dbt:Short_description dbt:Verse_translation | |
| dct:subject | dbc:Czech_poetry dbc:German_poetry dbc:Polish_poetry dbc:Spanish_poetry dbc:Sonnet_studies dbc:French_poetry dbc:Types_of_verses | |
| gold:hypernym | dbr:Line | |
| rdf:type | owl:Thing | |
| rdfs:comment | Alexandrín je dvanáctislabičný (mužský) a třináctislabičný (ženský) rýmovaný verš tvořený jambickými stopami (jambický hexametr). Po šesté slabice následuje cézura (přerývka), která ale v české poezii není dodržována zcela důsledně. Alexandrínu hojně využívá stará poezie v románských jazycích i některé staré skladby české poezie. Svůj název získal podle starofrancouzské Alexandreidy. Ve francouzské literatuře se stal reprezentativním veršem klasicistní poezie a tragédie. Často se s ním setkáváme v sonetech. V české literatuře, kde představuje exkluzivní verš zdůrazňující rozdíl mezi poezií a prózou, byl užíván Otokarem Březinou, a právě proto Vítězslav Nezval napsal alexandrínem Smuteční hranu za Otokara Březinu. (cs) Aleksandro (france alexandrin [alɛksɑ̃dʁɛ̃]) estas verso, kiu devenas el la franca poezio, sed estas uzata kun adaptoj ankaŭ en alilingvaj poezioj. (eo) Alejandrino es el verso de catorce sílabas métricas compuesto de dos hemistiquios de siete sílabas con acento en la tercera y decimotercera sílaba. Entre ambos hemistiquios heptasílabos hay una cesura o pausa medial, que funciona como la pausa final de verso: no admite la sinalefa y hace equivalentes los finales agudos, llanos y esdrújulos según las reglas métricas del español. (es) アレクサンドラン（または十二音綴、フランス語: alexandrin、英語: alexandrine、イタリア語: alessandrino）は詩における韻律の行、つまり詩行（詩句）の一種。英語詩でも使われ、その場合はアレクサンドル格と訳される。アレクサンドランはバロック時代のドイツ文学や、近・現代のフランス語詩で一般的である。イギリス演劇でも、古い時代に使われることは多かったが、クリストファー・マーロウやウィリアム・シェイクスピアによって弱強五歩格にとって代わられた。 (ja) L'alessandrino o martelliano è un verso composto da due emistichi di almeno sei sillabe ciascuno, nei quali la sesta sillaba è accentata. Può coincidere o meno con un dodecasillabo. Nella metrica francese e occitana, l'alessandrino è un verso composto da un doppio esasillabo (hexasyllabe). Nella metrica italiana all'esasillabo corrisponde il settenario. Quindi l'alessandrino o martelliano può essere definito anche come un doppio settenario. In altre parole è formato da due parti giustapposte, ognuna delle quali è detta emistichio, indipendenti l'una dall'altra. Esso fa parte dunque della serie di "versi composti" della metrica italiana. Alcuni studiosi chiamano questo metro anche "tetradecasillabo". (it) 알렉상드랭(alexandrin) 혹은 12음절시(十二音節詩) 또는 알렉산더격 시행(-格詩行)은 프랑스 시 및 극문학의 주요 운율이다. (ko) Alexandrin är ett sexfotat, jambiskt versmått med franskt ursprung. Raderna är parvis rimmade, växlande mellan kvinnliga och manliga rim, och har en cesur efter tredje versfoten. (sv) É um verso com 12 sílabas métricas. No contexto geral, é o segundo verso mais longo, em estrofes isométricas, sendo sueprado apenas pelos versos alexandrinos arcaicos, que têm quatorze sílabas. Conhecido também como Alexandrino Clássico ou Alexandrino Francês, está presente em poesias extremamente trabalhadas gramática e foneticamente, como as parnasianas, porém continuam e são utilizados largamente até os dias de hoje. Em Língua Portuguesa o verso Alexandrino Francês foi sistematizado por António Feliciano de Castilho e o primeiro poeta a utilizar esse verso em larga escala no Brasil foi Machado de Assis, ainda no período estético do Romantismo. (pt) El vers alexandrí o alexandrí és un vers d'art major de dicció greu i elevada, molt utilitzat per William Shakespeare, que dona gran retoricitat a la composició poètica, ja que és un vers complex. Com tots els versos d'art major no n'hi ha prou en disposar d'un nombre de síl·labes, sinó que cal una estructura interna del vers per tal de construir-lo. L'alexandrí equivalent en castellà o en italià té 14 síl·labes, perquè aquestes llengües compten les síl·labes dels versos de manera diferent que el català o el francès, que en tenen 12. (ca) Alexandrine is a name used for several distinct types of verse line with related metrical structures, most of which are ultimately derived from the classical French alexandrine. The line's name derives from its use in the Medieval French Roman d'Alexandre of 1170, although it had already been used several decades earlier in Le Pèlerinage de Charlemagne. The foundation of most alexandrines consists of two hemistichs (half-lines) of six syllables each, separated by a caesura (a metrical pause or word break, which may or may not be realized as a stronger syntactic break): (en) Der Alexandriner ist ein in der französischen Literatur entwickeltes und von dort in andere Literaturen übernommenes Versmaß. In der deutschen Dichtung war er vor allem im Barockzeitalter gängig. Es handelt sich im Deutschen um einen sechshebigen jambischen Reimvers mit je nach Versschluss 12 oder 13 Silben und einer Zäsur nach der sechsten Silbe, das heißt genau in der Mitte. ◡—◡—◡— ‖ ◡—◡—◡—(◡) Der Versschluss – auch Kadenz genannt – kann männlich oder weiblich sein; im Allgemeinen wird der regelmäßige Wechsel von männlichen und weiblichen Versschlüssen angestrebt. (de) L'alexandrin est, en métrique française classique, un vers composé formé de deux hémistiches (ou sous-vers) de six syllabes chacun, soit un total de douze syllabes. Les deux hémistiches s'articulent à la césure, qui est le lieu de contraintes spécifiques. (fr) Een alexandrijn is in de Franse klassieke poëtische traditie een versregel van twee van ieder zes lettergrepen met in het midden een cesuur. In de Nederlandse (en in navolging daarvan bijvoorbeeld ook de Duitse) traditie is een alexandrijn eenzesvoetige jambische versregel, die uit zes jamben bestaat, met eventueel een cesuur na de derde. Ook als die zes jamben worden gevolgd door nog één onbeklemtoonde lettergreep (bijvoorbeeld vanwege het gebruik van vrouwelijk rijm) wordt nog steeds van een alexandrijn gesproken. (nl) Aleksandryn – forma wierszowa, w której ostatnią akcentowaną sylabą przed średniówką jest sylaba szósta od początku wersu oraz szósta sylaba po średniówce, która jest jednocześnie ostatnią akcentowaną sylabą w wersie. W wielu miejscach podkreśla się, iż aleksandryn jest heksametrem jambicznym. W oryginalnym francuskim aleksandrynie obostrzenie takie nie występuje. Forma ta jest stosowana w utworach o charakterze heroicznym, np. w epopejach lub tragediach. Wiersz ten był popularny w poezji niemieckiej epoki baroku oraz w nowoczesnej poezji francuskiej. (pl) Александрийский стих (фр. Alexandrin) — французский двенадцатисложный стих с цезурой после шестого слога, с обязательными ударениями на шестом и двенадцатом слоге и с обязательным смежным расположением попеременно то двух мужских, то двух женских рифм. Название своё он (предположительно) получил от «Романа об Александре» (Roman d’Alexandre, 1180), который был написан как раз таким двенадцатисложным стихом. (ru) Александрі́йський ві́рш — римований 12-складник із цезурою посередині, обов'язковим наголосом на 6-му і 12-му складах та чергуванням парних окситонних і парокситонних рим. Одна з форм вірша у французькій поезії, відомим прикладом якої є епічна поема «Роман про Александра Македонського» (12 ст.), хоча перші зразки спостерігалися раніше, в 11 ст. («Мандри Карла I Великого в Єрусалим та Константинополь»). Александрійський вірш став панівним віршем класицистичної трагедії (П'єр Корнель, Жан Расін). У російській поезії — це шестистопний ямб із цезурою після третьої стопи з римуванням аабб. Улюблений розмір Олександра Пушкіна (понад 2000 віршів). (uk) | |
| rdfs:label | Vers alexandrí (ca) Alexandrín (cs) Alexandriner (de) Alexandrine (en) Aleksandro (poetiko) (eo) Alejandrino (es) Alexandrin (fr) Alessandrino (metrica) (it) 알렉상드랭 (ko) アレクサンドラン (ja) Alexandrijn (nl) Aleksandryn (pl) Verso alexandrino (pt) Александрийский стих (ru) Alexandrin (sv) Александрійський вірш (uk) | |
| owl:sameAs | freebase:Alexandrine http://d-nb.info/gnd/4141823-2 wikidata:Alexandrine dbpedia-be:Alexandrine dbpedia-bg:Alexandrine dbpedia-br:Alexandrine dbpedia-ca:Alexandrine dbpedia-cs:Alexandrine dbpedia-da:Alexandrine dbpedia-de:Alexandrine dbpedia-eo:Alexandrine dbpedia-es:Alexandrine dbpedia-et:Alexandrine dbpedia-fi:Alexandrine dbpedia-fr:Alexandrine dbpedia-gd:Alexandrine dbpedia-gl:Alexandrine dbpedia-he:Alexandrine http://hy.dbpedia.org/resource/Ալեքսանդրյան_ոտանավոր http://ia.dbpedia.org/resource/Alexandrino dbpedia-io:Alexandrine dbpedia-it:Alexandrine dbpedia-ja:Alexandrine dbpedia-ko:Alexandrine dbpedia-nl:Alexandrine dbpedia-no:Alexandrine dbpedia-oc:Alexandrine dbpedia-pl:Alexandrine dbpedia-pt:Alexandrine dbpedia-ru:Alexandrine dbpedia-sk:Alexandrine dbpedia-sl:Alexandrine dbpedia-sr:Alexandrine dbpedia-sv:Alexandrine dbpedia-uk:Alexandrine http://wa.dbpedia.org/resource/Zandrin https://global.dbpedia.org/id/21WFw | |
| prov:wasDerivedFrom | wikipedia-en:Alexandrine?oldid=1098033117&ns=0 | |
| foaf:depiction | wiki-commons:Special:FilePath/Alejandro_Magno_en_submarino.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Faerie_Queene_Title_Page.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Jean_Antoine_de_Baïf.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Michael_Drayton00.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Victor_Hugo_by_Charles_Hugo,_c1850-55.jpg | |
| foaf:isPrimaryTopicOf | wikipedia-en:Alexandrine | |
| is dbo:wikiPageDisambiguates of | dbr:Alexandrine_(disambiguation) | |
| is dbo:wikiPageRedirects of | dbr:Alexandrines dbr:Iambic_hexameter dbr:Alexandrine_Verse dbr:Alexandrine_couplet dbr:Alexandrine_verse | |
| is dbo:wikiPageWikiLink of | dbr:Rubén_Darío dbr:List_of_eponyms_(A–K) dbr:Benjamin_Fondane dbr:Brereton_Hall dbr:Brich_dem_Hungrigen_dein_Brot,_BWV_39 dbr:Andreas_Sparman dbr:Alexandrine_(disambiguation) dbr:Alexandrines dbr:Czech_alexandrine dbr:Urmuz dbr:Voyelles dbr:Der_Messias_(Klopstock) dbr:Dutch_Renaissance_and_Golden_Age_literature dbr:Jacques_Delille dbr:Johann_Elias_Schlegel dbr:Poetry dbr:Polish_alexandrine dbr:Notes_on_Prosody dbr:1666_in_poetry dbr:1677_in_poetry dbr:Childe_Harold's_Pilgrimage dbr:Eloisa_to_Abelard dbr:Georg_Rudolf_Weckherlin dbr:Martin_Opitz dbr:Poly-Olbion dbr:1741_in_literature dbr:1751_in_poetry dbr:Eisteddfod dbr:French_alexandrine dbr:Friedrich_Gottlieb_Klopstock dbr:Thomas_Chatterton dbr:Thomas_Wyatt_(poet) dbr:The_Revolt_of_Islam dbr:Life_in_Squares dbr:José_María_Valverde dbr:José_Mármol dbr:Spenserian_stanza dbr:William_Diaper dbr:Cesário_Verde dbr:Dodecasyllable dbr:A._de_Herz dbr:A_Barcelona dbr:Anatol_E._Baconsky dbr:Edmund_Spenser dbr:Francisco_Gavidia dbr:Franciscus_Patricius dbr:Angelus_Silesius dbr:British_literature dbr:Outline_of_poetry dbr:Carel_Vosmaer dbr:Daniël_Heinsius dbr:Fourteener_(poetry) dbr:Glossary_of_poetry_terms dbr:Jorge_de_Lima dbr:Kierlighed_uden_Strømper dbr:Lodewijk_de_Koninck dbr:Marie_Elisabeth_zu_Mecklenburg dbr:Grigore_Cugler dbr:Hernani_(drama) dbr:The_Feeling_of_a_Westerner dbr:The_Kidnapping_of_Michel_Houellebecq dbr:Abraham_Cowley dbr:Albion dbr:John_Dryden dbr:Heroic_couplet dbr:Hexameter dbr:Pilar_de_Valderrama dbr:Fifine_at_the_Fair dbr:Iambic_hexameter dbr:Iambic_pentameter dbr:Metre_(poetry) dbr:Michiel_de_Swaen dbr:National_Anthem_of_Colombia dbr:Christina_zu_Mecklenburg dbr:Romance_(meter) dbr:Samuel_Brandon_(author) dbr:Rhyme_scheme dbr:To_a_Skylark dbr:Gunno_Dahlstierna dbr:I-Juca-Pirama dbr:Iamb_(poetry) dbr:Quirinus_Kuhlmann dbr:Poetic_Closure dbr:Exercises_in_Style dbr:The_Three_Ladies_of_London dbr:The_Epic_of_Utnoa dbr:The_Pine_of_Formentor dbr:Theatre_of_Italy dbr:Rhyme_royal dbr:Träd_fram_du_Nattens_Gud dbr:Alexandrine_Verse dbr:Alexandrine_couplet dbr:Alexandrine_verse | |
| is dbp:metre of | dbr:Fifine_at_the_Fair | |
| is foaf:primaryTopic of | wikipedia-en:Alexandrine |
