Ivan Mihailov (original) (raw)

dbo:abstract

Iwan Michajlow Gawrilow (auch Ivan Michailov Gavrilov geschrieben, bulgarisch Иван Михайлов Гаврилов; * 26. August 1896, Nowo Selo bei Štip, heute Nordmazedonien; † 5. September 1990 in Rom, Italien) war ein bulgarischer Widerstandskämpfer in Makedonien und langjähriger Anführer der IMRO (Inneren Mazedonischen Revolutionären Organisation). (de)
Ivan Mihailov Gavrilov (Bulgarian: Иван Михайлов Гаврилов; Macedonian: Ванчо Михајлов Гаврилов; 26 August 1896 – 5 September 1990), sometimes Vancho Mihailov, was a Bulgarian revolutionary in interwar Macedonia, and the last leader of the Internal Macedonian Revolutionary Organization (IMRO). Under Mihailov, the IMRO became notoriously anti-communist and identified itself closely with Bulgarian nationalism, thus eliminating not only the enemies of theBulgarian national idea in Macedonia but also its left-wing opponents within the Macedonian liberation movement. He cooperated also actively with revanchist powers, such as Mussolini's Fascist Italy, Admiral Horthy's Hungary and Hitler's Nazi Germany. IMRO then had de facto full control of Bulgarian part of Macedonia, which it used as a base for hit and run attacks against Yugoslavia and Greece. Mihailov began a change in IMRO's goal, from annexing Macedonia to Bulgaria, to an independent Macedonia, as a second Bulgarian state. He changed also the organization's tactics from guerrilla campaigns to individual terrorist acts. Numerous terrorist attacks were carried out by IMRO against Yugoslav officials under his leadership, the most spectacular of which was the assassination of Alexander I of Yugoslavia, in collaboration with Croatian Ustaše. During the last stage of the Second World War he tried to realize the IMRO's plan to create an Independent Macedonia. However Mihailov rejected then its realization, due to the lack of real German military support, along with his reluctance to take a course that would lead to a civil war. During the Cold war Mihailov lived in Italy, while the emigrant Macedonian Patriotic Organisation in the USA and Canada, worked under his guidance, on the old IMRO's goal of an independent Macedonia. This was acknowledged by a CIA analyst report from 1953, which dubbed the MPO as "the US branch of the IMRO", and asserted that it acted as a money raising organ to support Mihailov's activity. At the beginning of the fall of communism and the breakup of Yugoslavia, only a months before his death in 1990, he kept insisting: "I am Bulgarian from Macedonia" and "I would recommend to the young people in Macedonia to hold on to the fact that we have been Bulgarians for thousand years." Thus, rejecting the 20th century Macedonian national separatism, based especially on the Yugoslav communist partisans' activity during WWII, and on Bulgarophobia, Mihailov was considered bulgarophile traitor and fascist in Communist Yugoslavia. He is still regarded as such in what is today North Macedonia, because Yugoslav communism and Macedonian nationalism are closely related. He was regarded as an Axis collaborator in Communist Bulgaria, but has been rehabilitated later, supporting its narrative that negates the existence of a widespread Macedonian national identity before the end of World War II. Mihailov is the author of 4 volumes of Memoirs and a number of articles and pamphlets such as "Macedonia - Switzerland in the Balkans", "Stalin and the Macedonian Question", as well as other materials describing the Macedonian struggle for freedom. (en)
Iwan (Wancze) Gawriłow Michajłow, bułg. Иван (Ванче,Ванчо,Радко) Гаврилов Михайлов, mac. Иван (Ванче) Михајлов (ur. 26 sierpnia 1896 r. w miejscowości w granicach Imperium osmańskiego, zm. 5 września 1990 w Rzymie) – bułgarski rewolucjonista, a następnie działacz polityczny, wieloletni przywódca Wewnętrznej Macedońskiej Organizacji Rewolucyjnej, emigracyjny publicysta i pisarz. Uczył się w bułgarskim gimnazjum dla mężczyzn im. św. św. Cyryla i Metodego w Salonikach, dopóki greckie władze nie zamknęły go po wybuchu II wojny bałkańskiej w 1913 r. Następnie kontynuował naukę w serbskim gimnazjum w Skopju, które po wojnach bałkańskich znalazło się w granicach Serbii. Po jego ukończeniu serbskie ministerstwo edukacji zaproponowało mu studia na jednym z europejskich uniwersytetów, ale odmówił. Wstąpił ochotniczo do armii bułgarskiej. Brał udział w I wojnie światowej. Po jej zakończeniu w 1918 r., wyjechał do Bułgarii, gdzie zamieszkał w Sofii. Podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Sofijskim, na którym współtworzył macedońską organizację studencką. W tym czasie nawiązał kontakty z działaczami Wewnętrznej Macedońskiej Organizacji Rewolucyjnej (WMRO), dążącej do wyzwolenia Macedonii spod obcego panowania. Został osobistym sekretarzem przywódcy WMRO . Po jego skrytobójczym zabiciu 31 sierpnia 1924 r., I. Michajłow stał się jednym z czołowych działaczy WMRO, wchodząc w skład Komitetu Centralnego. Wkrótce stanął na czele całego ugrupowania. Rozprawił się z lewym skrzydłem organizacji, zlecając zabójstwa najważniejszych działaczy. Następnie silnie zintensyfikował zbrojną, terrorystyczną działalność organizacji, szczególnie na terenie Macedonii Wardarskiej (dziś Republika Macedonii). Macedońscy rewolucjoniści wysadzali drogi, mosty, linie kolejowe, dokonywali ataków terrorystycznych na posterunki policji serbskiej i różne obiekty wojskowe. Zabijali też członków serbskich władz lokalnych, policjantów, żandarmów, a także Macedończyków współpracujących z Serbami. Bojówki WMRO faktycznie przejęły kontrolę nad częścią Macedonii w rejonie Gór Pirin na granicy z Bułgarią, tworząc „państwo w państwie”. Wykorzystywały ten teren jako bazę do wypadów zbrojnych na terytorium Jugosławii. Otrzymywały nieoficjalne poparcie ze strony Bułgarii, a później Włoch, utrzymując ścisłe kontakty z chorwackimi ustaszami, z którymi zawiązali strategiczny sojusz. Sam I. Michajłow uważał się za Bułgara w Bułgarii i bułgarofila w Macedonii. Najbardziej spektakularnym aktem terrorystycznym działaczy WMRO było zorganizowanie wespół z ustaszami zabójstwa króla Jugosławii Aleksandra I i francuskiego ministra spraw zagranicznych Louisa Barthou 9 października 1934 w Marsylii. Po wojskowym zamachu stanu w Bułgarii w 1934 r., bułgarskie poparcie dla WMRO zostało cofnięte. W tej sytuacji I. Michajłow wyjechał do Turcji, nakazując swoim towarzyszom nie atakować wojsk bułgarskich i akceptując pokojowe rozbrojenie bojówek WMRO. W kolejnych latach przeniósł się do Polski i Węgier, aby ostatecznie pod koniec 1941 r. zamieszkać w Zagrzebiu, stolicy Niezależnego Państwa Chorwackiego (NDH). Odmówił powrotu do Macedonii, zaanektowanej przez Bułgarię. W 1943 r. zorganizował probułgarskie zbrojne oddziały Ohrany, działające na obszarze greckiej Macedonii. W sierpniu 1943 r. wyjechał potajemnie do Niemiec, gdzie odbył serię spotkań z Adolfem Hitlerem, Heinrichem Himmlerem i innymi czołowymi działaczami hitlerowskimi. Zamierzał sformować dwa lub trzy bataliony spośród macedońskich ochotników uzbrojone i umundurowane przez Niemców. Jednocześnie doszło do rozmów w Sofii między funkcjonariuszami SD i SS a głównymi działaczami WMRO. W wyniku tych wszystkich spotkań Niemcy poparli i uzbroili oddziały Ohrany oraz pozwolili na sformowanie spośród członków WMRO trzech w Kastorii, Florinie i Edessie. Po przejściu Bułgarii na stronę aliantów na początku września 1944 r., I. Michajłow przybył do okupowanego przez wojska niemieckie Skopje. Niemcy mieli nadzieję, że utworzy marionetkowe państwo macedońskie pod ich protektoratem, ale – nie wierząc już w możliwość wygrania przez Niemców wojny – odmówił. Poparł natomiast Bułgarski Rząd Narodowy Aleksandra Cankowa z siedzibą w Wiedniu. Pod koniec 1944 r. wyjechał poprzez Węgry, Niemcy i Hiszpanię do Włoch. Zamieszkał w Rzymie. Przywódca komunistycznych władz Bułgarii Georgi Dymitrow polecił zabić go. Po zakończeniu wojny WMRO została całkowicie rozbita w Bułgarii i Jugosławii. Jej działalność przeniosła się na emigrację. Iwan Michajłow pod koniec lat 40. podjął bliską współpracę z . Jednocześnie zajął się twórczością pisarską, pisząc swoje pamiętniki, opublikowane w 4 tomach. Był też autorem licznych artykułów w najstarszym macedońskim piśmie emigracyjnym „Macedonian Tribune”. Na krótko przed śmiercią udzielił jeszcze we wrześniu 1989 r. wywiadu dziennikarzowi ze Skopje, co wywołało duże zaskoczenie w Bułgarii i Jugosławii. W Bułgarii I. Michajłow jest uważany za bohatera narodowego i wielkiego rewolucjonistę. Jego pomnik stoi w Sofii, wiele ulic i szkół w różnych miastach jest nazwanych jego imieniem. Z kolei w Macedonii uważa się go za zdrajcę narodu macedońskiego. Sąd konstytucyjny Republiki Macedonii rozwiązał probułgarską organizację nazwaną jego imieniem, jako separatystyczną. (pl)
Іван Михайлов Гаврилов (псевдо: — «Ванчо Михайлов», «Ванче Михайлов», «Радко»; (нар. 26 серпня 1896, с. Ново Село (зараз фактично район міста Штип), Північна Македонія — пом. 5 вересня 1990, м. Рим, Італія) — болгарський революціонер і політичний діяч, керівник ВМРО протягом 1924—1934. (uk)
Иван (Ванчо, Ванче) Михайлов Гаврилов (болг. Иван Михайлов, 26 августа 1896, Ново Село, Османская империя — 5 сентября 1990, Рим, Италия) — болгарский политический деятель в Македонии, руководитель ВМРО. Известен под партийной кличкой Радко. (ru)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:url

https://web.archive.org/web/20070927234308/http:/www.promacedonia.com/im2/index.html

dcterms:subject

rdfs:comment

Iwan Michajlow Gawrilow (auch Ivan Michailov Gavrilov geschrieben, bulgarisch Иван Михайлов Гаврилов; * 26. August 1896, Nowo Selo bei Štip, heute Nordmazedonien; † 5. September 1990 in Rom, Italien) war ein bulgarischer Widerstandskämpfer in Makedonien und langjähriger Anführer der IMRO (Inneren Mazedonischen Revolutionären Organisation). (de)
Іван Михайлов Гаврилов (псевдо: — «Ванчо Михайлов», «Ванче Михайлов», «Радко»; (нар. 26 серпня 1896, с. Ново Село (зараз фактично район міста Штип), Північна Македонія — пом. 5 вересня 1990, м. Рим, Італія) — болгарський революціонер і політичний діяч, керівник ВМРО протягом 1924—1934. (uk)
Иван (Ванчо, Ванче) Михайлов Гаврилов (болг. Иван Михайлов, 26 августа 1896, Ново Село, Османская империя — 5 сентября 1990, Рим, Италия) — болгарский политический деятель в Македонии, руководитель ВМРО. Известен под партийной кличкой Радко. (ru)
Ivan Mihailov Gavrilov (Bulgarian: Иван Михайлов Гаврилов; Macedonian: Ванчо Михајлов Гаврилов; 26 August 1896 – 5 September 1990), sometimes Vancho Mihailov, was a Bulgarian revolutionary in interwar Macedonia, and the last leader of the Internal Macedonian Revolutionary Organization (IMRO). Mihailov is the author of 4 volumes of Memoirs and a number of articles and pamphlets such as "Macedonia - Switzerland in the Balkans", "Stalin and the Macedonian Question", as well as other materials describing the Macedonian struggle for freedom. (en)
Iwan (Wancze) Gawriłow Michajłow, bułg. Иван (Ванче,Ванчо,Радко) Гаврилов Михайлов, mac. Иван (Ванче) Михајлов (ur. 26 sierpnia 1896 r. w miejscowości w granicach Imperium osmańskiego, zm. 5 września 1990 w Rzymie) – bułgarski rewolucjonista, a następnie działacz polityczny, wieloletni przywódca Wewnętrznej Macedońskiej Organizacji Rewolucyjnej, emigracyjny publicysta i pisarz. (pl)

owl:sameAs

foaf:depiction

foaf:name

(Иван Михайлов) (en)
Ivan Mihajlov (en)

is dbo:wikiPageWikiLink of