Ezgi Tuncer | Kadir Has University (original) (raw)
selected texts by Ezgi Tuncer
Global Networks, 2024
This article focuses on ethnic hierarchies found within highly educated migrant women working in ... more This article focuses on ethnic hierarchies found within highly educated migrant women working in Istanbul traced through their everyday urban practices. It introduces the stratified and comparative results of migration and resettlement of those from the Global North and the Global South through a comprehensive analysis on their urban lives, including their social positionings, preferences of neighbourhoods and daily patterns of their use of the city. Contrary to the common conception that skilled migrants are privileged, our research reveals inequalities and discriminatory practices they face that intersect with gender, nationality and ethnicity. Our research, based on qualitative analyses of in-depth interviews along with online subjective mapping representing use of the city, also reveals that regardless of their origin and identity, almost all our participants experience verbal/physical sexual harassment or discrimination in public space in Istanbul, which forces women to produce spatial tactics of everyday life. K E Y W O R D S ethnic hierarchies, everyday life, expats, skilled migration, use of the city This is an open access article under the terms of the Creative Commons Attribution License, which permits use, distribution and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.
Journal of Historical Geography, 2023
This research uses 3D drawing techniques to create a re-composition of the lost April 11 Memorial... more This research uses 3D drawing techniques to create a re-composition of the lost April 11 Memorial, a contested monument which commemorated the deportation of Armenian intellectuals from Istanbul in 1915. We use the only photograph of the monument remaining in the public record as a witness to inform this re-composition and multiply the possibilities of remembering through the medium of drawing. The memorial's absence in the archive can be viewed as an extension of the violence Armenians endured during the deportations and subsequent massacres of the twentieth century, as well as a prolonged suppression of the Armenian people's right to memory within Turkey's unequal historical geography. For this reason, we represent the monument in a new way, in a new medium. Our research explores the value of non-physical reproductions of lost monuments. The re-composition takes place through making a visual and spatial analysis of the photograph, and reveals how drawing techniques, that use 3-dimensional projections, can be used to overcome the absence of knowledge. This method allows us to speculate on the lost monument, to reappropriate and carry it to the present by producing a new visual archive. This act also calls for the profanation, in Agamben's sense, of the memorial by unsettling and removing this forbidden object from the realm of the sacred and the inviolable. Through play and design, we open up a new use and space for the lost memorial.
Disegnarecon, 2022
Our research investigates the gendered processes of labour migration of domestic and care workers... more Our research investigates the gendered processes
of labour migration of domestic and care
workers (MDWs), along with their experiences
of urban life in Istanbul. As an interdisciplinary
urban study in concordance with ethnographic
methodologies, it further focuses on gendered
drivers of migration: the home, work, and social
urban environments of MDWs. The significance
of our study is that it contributes to analyses of
Global South–South female labour migration
from a gender perspective, which has emerged as
a relatively new and burgeoning field in migration
studies. It is also significant in that it reveals how
gender inequalities are spatialised. This is done
by representing the city through the digital
mapping of anonymous information from MDWs
concerning their use of Istanbul.
Our findings state that the urban practices
of MDWs are highly limited and restricted by patriarchal family structures, either remote
husbands or transnational communities. The fear
of being a foreign woman in Istanbul, language
barriers, illegal status, and the expensive costs of
socialising outdoors restricted their urban social
lives as well. Furthermore, the host community
sometimes stigmatises foreign women as “easily
exploited”, thus, most were exposed to verbal,
physical, and/or sexual harassment in public
spaces, which caused women to lead secluded
lives. Fearing male violence, which is widespread
in Turkey, they censor themselves. In this sense,
gender inequalities seem to be spatialised; this
can be traced through Google My Maps based
on the subjective urban narratives of MDWs. It
represents how urban policies remain insufficient
in responding to feminised labour migration.
International Journal of Performance Arts and Digital Media, 2021
İnci Eviner's installation We, Elsewhere 1 for the Turkey Pavilion 2 at the 58th Venice Art Bienn... more İnci Eviner's installation We, Elsewhere 1 for the Turkey Pavilion 2 at the 58th Venice Art Biennial offers a spectacle of the incomplete, in which the objects, videos and their characters, and sounds in the piece, along with the exhibition space itself, consist all of halves, missing something. It is designed as a non-place in the midst of nowhere, which appears as a liminal space of exception, in which the inside and outside become indistinct. In this respect, the role of the large ramp, which transgresses the public-private divide, is particularly remarkable for it both connects and disconnects the place in relation to the outside, incarnating a paradoxical form of inclusionary exclusion. One cannot avoid noticing the ramp on entering the pavilion: cut horizontally and vertically, the spaces between left void, it is a cross-sectional space experienced through its corridors, area closed off by metal bars, a semi-closed room and viewing area arranged on stairs. However, its interior is rendered visible through the crosssections of buildings and the subterranean. We bear witness to the events inside it, and, ceasing to be spectators, participate in the installation. Through this displacement, we also move from a representational space to a lived space.
YAPI Dergisi, 2019
11 Mayıs – 24 Kasım 2019 tarihleri arasında gerçekleştirilen Venedik Bienali 58. Uluslararası San... more 11 Mayıs – 24 Kasım 2019 tarihleri arasında gerçekleştirilen Venedik Bienali 58. Uluslararası Sanat Sergisi Türkiye Pavyonu (1) için “Biz, Başka Yerde” (2) işini üreten sanatçı İnci Eviner (3), kırk yılı aşkın süredir sanat üretimi, performatif araştırma ve eğitim (4) pratiğinin içinde yer almakta. Desen ve fotoğraf ağırlıklı erken çalışmalarının yanı sıra, özellikle 1990lı yıllarda tasarladığı heykelleri ve mekânsal yerleştirmeleri ile 2010’lu yıllarda üretmeye başladığı video yerleştirmeleri sanatçının üretim, araştırma ve düşünme pratiğinin kapsamlı çeşitliliğini sergiliyor. İşlerinin çoğunda beden normunun ve toplumsal cinsiyet rollerinin eleştirisi, öznellik potansiyellerini araştıran, normatif cinsel kimliklerinden kurtularak eyleme geçen kadın bedenlerinin performansları ön plana çıksa da kentsel coğrafyadan donatıya uzanan ölçekler arasında sürekli bir mekânsal ilişkilenme biçiminin de var olduğu fark edilir. Özellikle, 2009 yılında ürettiği Harem videosu ile birlikte sanatçı, mimari temsillerle daha sıkı bir ilişkiye geçer. Video işlerinin çoğunda mimari plan, kesit, perspektif gibi mekân temsillerinden, coğrafi haritalardan, hava fotoğraflarından çokça faydalanır. Bu temsilleri kendi jestüel çizimleriyle özgün desenlere dönüştürür; beden performanslarıyla, film kareleriyle, yıllar içinde oluşturduğu imge sözlüğünden çıkıp gelen nesnelerle, ses kompozisyonlarıyla, mekânsal strüktürlerle buluşturur ve bizi mekansal temsillerden yaşanan/yaşayan mekâna götürür. Mimari temsil, belirli bir güç merkezinin ideolojik kurgusunu, ideal ve tasarlanmış üst anlatısını, kontrol stratejisini tasavvur eder. Ancak, Eviner’in canlandırdığı mimari temsillerde yaşantının ve gündelik olanın taktikleri açığa çıkar. Figürlerin bedensel performanslarıyla yeniden ürettiği mekanlar, ideal ve normatif biçimde tasarlanmış olanın değil, yaşanan, deneyimlenen, beklenmedik olayların yarattığı kesintileri, aksaklıkları ve defoları ortaya koyar. Mekân, temsilden yaşantıya, gündelik olana açılır; bir başka deyişle gündelik taktikler, yukarıdan bakılarak kurgulanan üst anlatıları ve stratejileri yıkıma uğratır.
Third Text, 2019
Antoine-Ignace Melling's engraving Inside the Harem of the Sultan (c. 1810) depicts women's every... more Antoine-Ignace Melling's engraving Inside the Harem of the Sultan (c. 1810) depicts women's everyday life and their relationships, rituals and spatial practices in the Ottoman harem. Two centuries later, İnci Eviner, 1 one of the leading contemporary artists internationally acclaimed for her solo and group exhibitions as well as for her contribution to numerous biennials, animates the same anonymous women in her video installment Harem (2009) by displacing the spatio-temporal nexus of Melling's work and exposes, in the manner of a visual parrhesia, the desires, the revolting gestures and the violence inherent in the harem. To discuss the nature of this displacement, we open with a few initial remarks on Melling's Harem. Then we focus on Eviner's Harem, elaborating on the forms of subjectivity and spatiality it evokes. In this discussion we pay special attention to the role of becoming, sacrifice, resurrection and the virtual in Eviner's work. The power relation specific to the harem, that of between the despot and the female slave, plays a pivotal role in this context. To end with, we turn to another significant work by Eviner, The Parliament, which, rather unexpectedly, relates the subjective and spatial nexus of the Oriental harem to Western politics.
Space and Culture, 2018
Turkey’s border with Syria today is a laboratory in which biopolitics and the spectacle coincide ... more Turkey’s border with Syria today is a laboratory in which biopolitics and the spectacle coincide in new ways. As a consequence of the ongoing war between the state and Kurdish insurgents, and the state of emergency accompanying it, this border region has incrementally transformed into a “zone of indistinction” in which the spatial concepts of inside and outside interpenetrate. As exception is normalized, the logic of “the camp” (in Agamben’s sense) tends to become a dispositif. Exceptional routines are being exercised in this border region both to (re)construct the figure of the “Kurd” as a citizen and to generalize the domain of the camp, while also producing bare life in the context of counterterrorism. However, the “Kurd” as a subject cannot be ambiguously constructed, neither can the region be politically homogenized. Based on multisited fieldwork in the border city of Mardin, I claim that this zone of indistinction is simultaneously the place of revolt and resistance for the Kurdish case. Against this backdrop, the article argues the practical implications of counterterrorism policies in the region by focusing on how the state of exception is enforced on the Kurdish population as a biopolitical tool while being represented as a public spectacle to the rest of Turkey.
Open Democracy
Successful food restaurants in certain neighbourhood of Istanbul, such as Fatih Malta Street, now... more Successful food restaurants in certain neighbourhood of Istanbul, such as Fatih Malta Street, now create a hub for Syrians residing all around Istanbul to meet in the religious Fatih neighbourhood.
![Research paper thumbnail of İnci Eviner’de ‘Ulusal Zindelik’: Beden, Mekan ve Mimarlığa Bir Eleştiri [National Fitness in Inci Eviner: A Criticism towards Body, Space and Architecture]](https://attachments.academia-assets.com/61401002/thumbnails/1.jpg)
](Beyond.İstanbul Mekanda Adalet ve Sakatlık , 2017
Bu yazı, sanatçı İnci Eviner’in Ulusal Zindelik isimli tek kanallı video yerleştirmesinde (2013)... more Bu yazı, sanatçı İnci Eviner’in Ulusal Zindelik isimli tek kanallı video yerleştirmesinde (2013), bedeni bir norma indirgeyen modernizme, ürettiği mekanlara ve ulusal kimlik inşasına yaptığı eleştiriyi odağına alıyor . Eviner, bu video işinde, öteki bedenleri, bir başka deyişle normun dışına itilmiş olanları harekete geçiriyor. İdeal mekanların çatlaklarından açığa çıkan ve mekanların ihtişamını bozan bu hayaletler, Batı sanatının da mimarlığının da görmek istemediği bedenlerdir. Bu bedenlerin tekinsiz var oluşları sayesinde, kurgulanmış steril ortamın kutsallığı bozguna uğratılıyor; bir başka deyişle dünyevi alana çekiliyor. İş bu anlamda, mimarlığı her seferinde krize uğratan sakatlık meselesinin de tartışılmasına olanak sağlıyor. Buradan hareketle eldeki metin , mimarlık düşüncesini ve pratiklerini, sakatlığın algılanışı ve ele alınışı bakımından sorunsallaştırıyor.
![Research paper thumbnail of Sefertası: Yemek, Mobilite, Ev, Aşk [The Lunchbox: Food, Mobility, Home and Love]](https://attachments.academia-assets.com/61400691/thumbnails/1.jpg)
](Dosya 41, TMMOB Mimarlar Odası Ankara Şubesi, 2018
Küresel dünyada sadece insanlar, hayvanlar, mal- lar değil, mekânların, ortamların kendileri ... more Küresel dünyada sadece insanlar, hayvanlar, mal- lar değil, mekânların, ortamların kendileri bile dolaşıyorlar. İstemli ya da istemsizce, fakat sürekli ve hızı artan bir hareketlilik içindeyiz. Bizler hare- ket halinde olmadığımızı sansak da mekânın, at- mosferin, gündelik hayatın, alışkanlıkların kendisi değişerek bizi yerimizden ediyor. Bu hareketlilik, sadece bedensel ve fiziksel olanları değil, hayalî, sanal ve iletişimsel olanları da içeriyor.1 Küresel kapitalizmin hızlandırdığı ve yeniden örgütlediği akışlar içinde, kentlerin, evin, ilişkilerin ve yemeğin, oluşma biçimleri ve anlamları değişiyor. Artık ne kentler merkez-çevre ikiliği üzerinden ta- nımlanabiliyor, ne ev ve ilişkiler ömür boyu içi- ne yerleşilebilen, kök salınan, varoluşsal kabuklar olarak nitelelendirilebiliyor, ne de geleneksel ev yemeklerinin üretilmesine vakit ayrılabiliyor. An- cak, yine de bu akışkan dünyada, hızı yavaşlatan, katıgeleneğin oluşumlarına rastlamak mümkün. Ritesh Batra’nın yönettiği Sefertası (2013) fil- minde karşılaştığımız, Mumbai gibi kalabalık bir metropolde, yemek ağı ile yolları kesişen çiftin öyküsü, küreselleşmenin yarattığı hızlı, çetrefilli dünyada ve sıvılaşmış, yüzeysel gündelik ilişkiler içinde, yerel üretimin, emeğin ve aşkın hala var olabildiğini gösteriyor.
Bu yazı, İnci Eviner’in ‘Parlamento’ isimli tek kanallı video yerleştirmesi ve işin tartışmaya aç... more Bu yazı, İnci Eviner’in ‘Parlamento’ isimli tek kanallı video yerleştirmesi ve işin tartışmaya açtığı Avrupa Birliği ütopyası, anıtsal parlamento binası, yeraltı mültecilik halleri, sınır ve kamp teorisi üzerinedir. Dikkat Agamben içerir! Acil durumda sayfayı çeviriniz.
Global Networks, 2024
This article focuses on ethnic hierarchies found within highly educated migrant women working in ... more This article focuses on ethnic hierarchies found within highly educated migrant women working in Istanbul traced through their everyday urban practices. It introduces the stratified and comparative results of migration and resettlement of those from the Global North and the Global South through a comprehensive analysis on their urban lives, including their social positionings, preferences of neighbourhoods and daily patterns of their use of the city. Contrary to the common conception that skilled migrants are privileged, our research reveals inequalities and discriminatory practices they face that intersect with gender, nationality and ethnicity. Our research, based on qualitative analyses of in-depth interviews along with online subjective mapping representing use of the city, also reveals that regardless of their origin and identity, almost all our participants experience verbal/physical sexual harassment or discrimination in public space in Istanbul, which forces women to produce spatial tactics of everyday life. K E Y W O R D S ethnic hierarchies, everyday life, expats, skilled migration, use of the city This is an open access article under the terms of the Creative Commons Attribution License, which permits use, distribution and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.
Journal of Historical Geography, 2023
This research uses 3D drawing techniques to create a re-composition of the lost April 11 Memorial... more This research uses 3D drawing techniques to create a re-composition of the lost April 11 Memorial, a contested monument which commemorated the deportation of Armenian intellectuals from Istanbul in 1915. We use the only photograph of the monument remaining in the public record as a witness to inform this re-composition and multiply the possibilities of remembering through the medium of drawing. The memorial's absence in the archive can be viewed as an extension of the violence Armenians endured during the deportations and subsequent massacres of the twentieth century, as well as a prolonged suppression of the Armenian people's right to memory within Turkey's unequal historical geography. For this reason, we represent the monument in a new way, in a new medium. Our research explores the value of non-physical reproductions of lost monuments. The re-composition takes place through making a visual and spatial analysis of the photograph, and reveals how drawing techniques, that use 3-dimensional projections, can be used to overcome the absence of knowledge. This method allows us to speculate on the lost monument, to reappropriate and carry it to the present by producing a new visual archive. This act also calls for the profanation, in Agamben's sense, of the memorial by unsettling and removing this forbidden object from the realm of the sacred and the inviolable. Through play and design, we open up a new use and space for the lost memorial.
Disegnarecon, 2022
Our research investigates the gendered processes of labour migration of domestic and care workers... more Our research investigates the gendered processes
of labour migration of domestic and care
workers (MDWs), along with their experiences
of urban life in Istanbul. As an interdisciplinary
urban study in concordance with ethnographic
methodologies, it further focuses on gendered
drivers of migration: the home, work, and social
urban environments of MDWs. The significance
of our study is that it contributes to analyses of
Global South–South female labour migration
from a gender perspective, which has emerged as
a relatively new and burgeoning field in migration
studies. It is also significant in that it reveals how
gender inequalities are spatialised. This is done
by representing the city through the digital
mapping of anonymous information from MDWs
concerning their use of Istanbul.
Our findings state that the urban practices
of MDWs are highly limited and restricted by patriarchal family structures, either remote
husbands or transnational communities. The fear
of being a foreign woman in Istanbul, language
barriers, illegal status, and the expensive costs of
socialising outdoors restricted their urban social
lives as well. Furthermore, the host community
sometimes stigmatises foreign women as “easily
exploited”, thus, most were exposed to verbal,
physical, and/or sexual harassment in public
spaces, which caused women to lead secluded
lives. Fearing male violence, which is widespread
in Turkey, they censor themselves. In this sense,
gender inequalities seem to be spatialised; this
can be traced through Google My Maps based
on the subjective urban narratives of MDWs. It
represents how urban policies remain insufficient
in responding to feminised labour migration.
International Journal of Performance Arts and Digital Media, 2021
İnci Eviner's installation We, Elsewhere 1 for the Turkey Pavilion 2 at the 58th Venice Art Bienn... more İnci Eviner's installation We, Elsewhere 1 for the Turkey Pavilion 2 at the 58th Venice Art Biennial offers a spectacle of the incomplete, in which the objects, videos and their characters, and sounds in the piece, along with the exhibition space itself, consist all of halves, missing something. It is designed as a non-place in the midst of nowhere, which appears as a liminal space of exception, in which the inside and outside become indistinct. In this respect, the role of the large ramp, which transgresses the public-private divide, is particularly remarkable for it both connects and disconnects the place in relation to the outside, incarnating a paradoxical form of inclusionary exclusion. One cannot avoid noticing the ramp on entering the pavilion: cut horizontally and vertically, the spaces between left void, it is a cross-sectional space experienced through its corridors, area closed off by metal bars, a semi-closed room and viewing area arranged on stairs. However, its interior is rendered visible through the crosssections of buildings and the subterranean. We bear witness to the events inside it, and, ceasing to be spectators, participate in the installation. Through this displacement, we also move from a representational space to a lived space.
YAPI Dergisi, 2019
11 Mayıs – 24 Kasım 2019 tarihleri arasında gerçekleştirilen Venedik Bienali 58. Uluslararası San... more 11 Mayıs – 24 Kasım 2019 tarihleri arasında gerçekleştirilen Venedik Bienali 58. Uluslararası Sanat Sergisi Türkiye Pavyonu (1) için “Biz, Başka Yerde” (2) işini üreten sanatçı İnci Eviner (3), kırk yılı aşkın süredir sanat üretimi, performatif araştırma ve eğitim (4) pratiğinin içinde yer almakta. Desen ve fotoğraf ağırlıklı erken çalışmalarının yanı sıra, özellikle 1990lı yıllarda tasarladığı heykelleri ve mekânsal yerleştirmeleri ile 2010’lu yıllarda üretmeye başladığı video yerleştirmeleri sanatçının üretim, araştırma ve düşünme pratiğinin kapsamlı çeşitliliğini sergiliyor. İşlerinin çoğunda beden normunun ve toplumsal cinsiyet rollerinin eleştirisi, öznellik potansiyellerini araştıran, normatif cinsel kimliklerinden kurtularak eyleme geçen kadın bedenlerinin performansları ön plana çıksa da kentsel coğrafyadan donatıya uzanan ölçekler arasında sürekli bir mekânsal ilişkilenme biçiminin de var olduğu fark edilir. Özellikle, 2009 yılında ürettiği Harem videosu ile birlikte sanatçı, mimari temsillerle daha sıkı bir ilişkiye geçer. Video işlerinin çoğunda mimari plan, kesit, perspektif gibi mekân temsillerinden, coğrafi haritalardan, hava fotoğraflarından çokça faydalanır. Bu temsilleri kendi jestüel çizimleriyle özgün desenlere dönüştürür; beden performanslarıyla, film kareleriyle, yıllar içinde oluşturduğu imge sözlüğünden çıkıp gelen nesnelerle, ses kompozisyonlarıyla, mekânsal strüktürlerle buluşturur ve bizi mekansal temsillerden yaşanan/yaşayan mekâna götürür. Mimari temsil, belirli bir güç merkezinin ideolojik kurgusunu, ideal ve tasarlanmış üst anlatısını, kontrol stratejisini tasavvur eder. Ancak, Eviner’in canlandırdığı mimari temsillerde yaşantının ve gündelik olanın taktikleri açığa çıkar. Figürlerin bedensel performanslarıyla yeniden ürettiği mekanlar, ideal ve normatif biçimde tasarlanmış olanın değil, yaşanan, deneyimlenen, beklenmedik olayların yarattığı kesintileri, aksaklıkları ve defoları ortaya koyar. Mekân, temsilden yaşantıya, gündelik olana açılır; bir başka deyişle gündelik taktikler, yukarıdan bakılarak kurgulanan üst anlatıları ve stratejileri yıkıma uğratır.
Third Text, 2019
Antoine-Ignace Melling's engraving Inside the Harem of the Sultan (c. 1810) depicts women's every... more Antoine-Ignace Melling's engraving Inside the Harem of the Sultan (c. 1810) depicts women's everyday life and their relationships, rituals and spatial practices in the Ottoman harem. Two centuries later, İnci Eviner, 1 one of the leading contemporary artists internationally acclaimed for her solo and group exhibitions as well as for her contribution to numerous biennials, animates the same anonymous women in her video installment Harem (2009) by displacing the spatio-temporal nexus of Melling's work and exposes, in the manner of a visual parrhesia, the desires, the revolting gestures and the violence inherent in the harem. To discuss the nature of this displacement, we open with a few initial remarks on Melling's Harem. Then we focus on Eviner's Harem, elaborating on the forms of subjectivity and spatiality it evokes. In this discussion we pay special attention to the role of becoming, sacrifice, resurrection and the virtual in Eviner's work. The power relation specific to the harem, that of between the despot and the female slave, plays a pivotal role in this context. To end with, we turn to another significant work by Eviner, The Parliament, which, rather unexpectedly, relates the subjective and spatial nexus of the Oriental harem to Western politics.
Space and Culture, 2018
Turkey’s border with Syria today is a laboratory in which biopolitics and the spectacle coincide ... more Turkey’s border with Syria today is a laboratory in which biopolitics and the spectacle coincide in new ways. As a consequence of the ongoing war between the state and Kurdish insurgents, and the state of emergency accompanying it, this border region has incrementally transformed into a “zone of indistinction” in which the spatial concepts of inside and outside interpenetrate. As exception is normalized, the logic of “the camp” (in Agamben’s sense) tends to become a dispositif. Exceptional routines are being exercised in this border region both to (re)construct the figure of the “Kurd” as a citizen and to generalize the domain of the camp, while also producing bare life in the context of counterterrorism. However, the “Kurd” as a subject cannot be ambiguously constructed, neither can the region be politically homogenized. Based on multisited fieldwork in the border city of Mardin, I claim that this zone of indistinction is simultaneously the place of revolt and resistance for the Kurdish case. Against this backdrop, the article argues the practical implications of counterterrorism policies in the region by focusing on how the state of exception is enforced on the Kurdish population as a biopolitical tool while being represented as a public spectacle to the rest of Turkey.
Open Democracy
Successful food restaurants in certain neighbourhood of Istanbul, such as Fatih Malta Street, now... more Successful food restaurants in certain neighbourhood of Istanbul, such as Fatih Malta Street, now create a hub for Syrians residing all around Istanbul to meet in the religious Fatih neighbourhood.
Beyond.İstanbul Mekanda Adalet ve Sakatlık , 2017
Bu yazı, sanatçı İnci Eviner’in Ulusal Zindelik isimli tek kanallı video yerleştirmesinde (2013)... more Bu yazı, sanatçı İnci Eviner’in Ulusal Zindelik isimli tek kanallı video yerleştirmesinde (2013), bedeni bir norma indirgeyen modernizme, ürettiği mekanlara ve ulusal kimlik inşasına yaptığı eleştiriyi odağına alıyor . Eviner, bu video işinde, öteki bedenleri, bir başka deyişle normun dışına itilmiş olanları harekete geçiriyor. İdeal mekanların çatlaklarından açığa çıkan ve mekanların ihtişamını bozan bu hayaletler, Batı sanatının da mimarlığının da görmek istemediği bedenlerdir. Bu bedenlerin tekinsiz var oluşları sayesinde, kurgulanmış steril ortamın kutsallığı bozguna uğratılıyor; bir başka deyişle dünyevi alana çekiliyor. İş bu anlamda, mimarlığı her seferinde krize uğratan sakatlık meselesinin de tartışılmasına olanak sağlıyor. Buradan hareketle eldeki metin , mimarlık düşüncesini ve pratiklerini, sakatlığın algılanışı ve ele alınışı bakımından sorunsallaştırıyor.
Dosya 41, TMMOB Mimarlar Odası Ankara Şubesi, 2018
Küresel dünyada sadece insanlar, hayvanlar, mal- lar değil, mekânların, ortamların kendileri ... more Küresel dünyada sadece insanlar, hayvanlar, mal- lar değil, mekânların, ortamların kendileri bile dolaşıyorlar. İstemli ya da istemsizce, fakat sürekli ve hızı artan bir hareketlilik içindeyiz. Bizler hare- ket halinde olmadığımızı sansak da mekânın, at- mosferin, gündelik hayatın, alışkanlıkların kendisi değişerek bizi yerimizden ediyor. Bu hareketlilik, sadece bedensel ve fiziksel olanları değil, hayalî, sanal ve iletişimsel olanları da içeriyor.1 Küresel kapitalizmin hızlandırdığı ve yeniden örgütlediği akışlar içinde, kentlerin, evin, ilişkilerin ve yemeğin, oluşma biçimleri ve anlamları değişiyor. Artık ne kentler merkez-çevre ikiliği üzerinden ta- nımlanabiliyor, ne ev ve ilişkiler ömür boyu içi- ne yerleşilebilen, kök salınan, varoluşsal kabuklar olarak nitelelendirilebiliyor, ne de geleneksel ev yemeklerinin üretilmesine vakit ayrılabiliyor. An- cak, yine de bu akışkan dünyada, hızı yavaşlatan, katıgeleneğin oluşumlarına rastlamak mümkün. Ritesh Batra’nın yönettiği Sefertası (2013) fil- minde karşılaştığımız, Mumbai gibi kalabalık bir metropolde, yemek ağı ile yolları kesişen çiftin öyküsü, küreselleşmenin yarattığı hızlı, çetrefilli dünyada ve sıvılaşmış, yüzeysel gündelik ilişkiler içinde, yerel üretimin, emeğin ve aşkın hala var olabildiğini gösteriyor.
Bu yazı, İnci Eviner’in ‘Parlamento’ isimli tek kanallı video yerleştirmesi ve işin tartışmaya aç... more Bu yazı, İnci Eviner’in ‘Parlamento’ isimli tek kanallı video yerleştirmesi ve işin tartışmaya açtığı Avrupa Birliği ütopyası, anıtsal parlamento binası, yeraltı mültecilik halleri, sınır ve kamp teorisi üzerinedir. Dikkat Agamben içerir! Acil durumda sayfayı çeviriniz.
Arredamento Mimarlık, 2019
Ezgi Tuncer ve Neslihan Şık, Türkiye’nin uluslararası öneme ve bilinirliğe sahip sanatçılarından ... more Ezgi Tuncer ve Neslihan Şık, Türkiye’nin uluslararası öneme ve bilinirliğe sahip
sanatçılarından olan İnci Eviner ile konuştu. British Museum’da gösterimde olan
“Harem”den 2019 Venedik Bienali’nde sergilenen işi “Biz, Başka Yerde”ye
uzanan kapsamda bir söyleşi gerçekleştirdiler.
XXI
By Dirim Dinçer, Hülya Ertaş GÖÇ KRİZİNİ VE DÖNÜŞTÜRÜCÜ GÜCÜNÜ, MİMARLIK VE KENT PLANLAMASININ BU... more By Dirim Dinçer, Hülya Ertaş
GÖÇ KRİZİNİ VE DÖNÜŞTÜRÜCÜ GÜCÜNÜ, MİMARLIK VE KENT PLANLAMASININ BU KRİZDE POZİSYONUNU NASIL BELİRLEYEBİLECEĞİNİ EZGİ TUNCER GÜRKAŞ, FIRAT GENÇ, MERVE BEDİR VE PINAR UYAN SEMERCİ İLE KONUŞTUK.
Ezgi Tuncer Gürkaş ve Pelin Tan'la Söyleşi
International Journal of Performance Arts and Digital Media, 2021