History of Jerusalem (original) (raw)

dbo:abstract

خلال تاريخها الطويل، هوجمت القدس 52 مرة، واحتُلّت وأُعيد احتلالها 44 مرة، وحوصرت 23 مرة، ودُمرت مرتين. استوطن البشر الجزء الأقدم من المدينة في الألفية الرابعة قبل الحقبة العامة، لتصبح القدس إحدى أقدم المدن في العالم. بمعرفة الموقع المركزي للمدينة في كل من الصهيونية والقومية الفلسطينية، عادة ما تتأثر الانتقائية المطلوبة لتلخيص أكثر من 5,000 عام من التاريخ المأهول بالانحياز الإيديولوجي أو الخلفية (انظر التأريخ والقومية). على سبيل المثال، تتمتع الفترات اليهودية للمدينة بأهمية للصهاينة، الذين يذكر خطابهم أن اليهود الجدد نشؤوا وانحدروا من بني إسرائيل، بينما تتمتع الفترات الإسلامية للمدينة بأهمية للقوميين الفلسطينيين، الذين يقترح خطابهم أن الفلسطينيين الجدد ينحدرون من كافة الشعوب المختلفة التي عاشت في المنطقة. ونتيجة لذلك، يدّعي كلا الطرفين أن تاريخ المدينة قد تسيّس بواسطة الطرف الآخر من أجل تقوية الادعاءات المرتبطة بالمدينة، وأن هذا يُنقل باختلاف تركيز الاهتمام الذي يتناوله الكتّاب المختلفون بخصوص الأحداث والفترات المتنوعة من تاريخ المدينة. (ar)
During its long history, Jerusalem has been attacked 52 times, captured and recaptured 44 times, besieged 23 times, and destroyed twice. The oldest part of the city was settled in the 4th millennium BCE, making Jerusalem one of the oldest cities in the world. Given the city's central position in both Israeli nationalism and Palestinian nationalism, the selectivity required to summarize more than 5,000 years of inhabited history is often influenced by ideological bias or background (see Historiography and nationalism). For example, the Jewish periods of the city's history are important to Israeli nationalists, whose discourse states that modern Jews originate and descend from the Israelites, while the Islamic periods of the city's history are important to Palestinian nationalists, whose discourse suggests that modern Palestinians descend from all the different peoples who have lived in the region. As a result, both sides claim the history of the city has been politicized by the other in order to strengthen their relative claims to the city, and that this is borne out by the different focuses the different writers place on the various events and eras in the city's history. (en)
Berikut adalah garis waktu sejarah Yerusalem. * 2500 SM: datang dari tenggara, menamakannya Yerusalem seperti nama Dewa bangsa Kana'an. * 2000 SM: memasuki dari tenggara, disusul bangsa Fenisia dari utara. * : Bangsa Filistin Pendo menempati selatan kawasan ini dan Bani Israel yang keluar dari Mesir bersama Nabi Musa dan Nabi Harun datang dan menempati bagian timur Laut Mati mendesak kedudukan bangsa Kanaan. * 1025 SM-586 SM: masa kekuasaan Raja-raja Bangsa Israel * 1010 SM: Bangsa Filistin mengalahkan Raja Saul dan mengambil Tabut Perjanjian. * 1000 SM: Daud menaklukkan kota Yerusalem, dan menjadikannya sebagai ibu kota Israel. * 962 SM: Raja Salomo mendirikan Bait Pertama. * 722 SM-586 SM: Kerajaan Asuriah dan Babilonia menguasai Yerusalem mengalahkan Israel dan Yudea. Raja Nebuchadnezzar II (605 SM-562 SM) menawan bangsa Yahudi ke Babilonia. * 587 SM: Pengasingan bangsa Yahudi ke Babilonia * 539 SM-331 SM: Kerajaan Persia di bawah Cyrus mengalahkan Babilonia dan Cheldania (Irak) dan menduduki Yerusalem, pada masanya orang-orang Yahudi yang ditawan diijinkan kembali ke Yerusalem. * 332 SM: Kerajaan Makedonia di bawah Raja Aleksander (Iskandar) Agung menduduki Yerusalem setelah mengalahkan Persia. * 166 SM-37 SM: Yahudi Makkabe mendirikan kerajaan di Yerusalem. * 35 SM - 96 M: Dinasti Herodes * 6 SM: Kelahiran Yesus atau Nabi Isa. * 33: Kematian dan Kebangkitan Yesus Kristus * 70: Ditaklukkan oleh Tentara Romawi di bawah Raja Titus. Penghancuran secara habis-habisan. Dari Bait Allah hanya tembok barat, Tembok Ratapan yang masih ada. * 117-138: Uryanus (Romawi) membasmi pemberontakan orang-orang Yahudi, hanya beberapa orang yang sempat melarikan diri. Semua bangunan hancur. * 313: Dibawah kekuasaan Romawi yang memberikan kebebasan beragama bagi umat Kristen, sampai Raja Julian yang menentang agama Kristen. Pada masa kekuasaan Konstantin, Ratu Helina ibu suri berziarah ke Yerusalem dan mendirikan Gereja Makam Yesus kristus/Isa Al masih. * 614: Masa Bizantium diperintah Heraklius (614-641), Yerusalem ditaklukkan oleh Tentara Persia. Penghancuran secara habis-habisan. * 627: Heraklius merebut kembali Yerusalem dari Persia. * 636: Khalifah Umar bin Khattab memasuki Yerusalem. * 637: Ditaklukkan oleh Tentara Arab. * 1099: Ditaklukkan oleh Tentara Perang Salib yang mendengarkan seruan raja bizantium Alexios I, Paus Urbanus II yang menyerukan pembebasan "tanah suci" di vatikan. * 1190: Shalahuddin Al-Ayyubi mengambil alih Yerusalem dari Tentara Perang Salib dan menghapus larangan orang Yahudi tinggal di sana. * 1244: Ditaklukkan oleh bangsa Tatar Khwarezmia. * 1247: Ditaklukkan oleh Mesir. * 1517 – 1917: Bagian dari daerah jajahan Turki Usmani. * 1917 – 1948: Bagian dari daerah mandat Britania Raya, Palestina. * 1948: Kota dibagi dua, bagian barat direbut Israel, bagian timur dikuasai Yordania. * 1967: Setelah Perang Enam Hari, bagian barat dan timur Yerusalem seluruhnya dikuasai oleh Israel. * 2000: Muncul aksi setelah Perdana Menteri Israel berkunjung ke Tembok Ratapan. * 2017: Beberapa negara mengecam tindakan presiden Amerika Serikat Donald Trump yang berencana memindahkan kedutaan besar AS ke Yerusalem. (in)
Cet article relate les faits saillants de l’histoire de la ville de Jérusalem, une ville du Proche-Orient qui tient une place prépondérante dans les religions juive, chrétienne et musulmane, que les Israéliens ont érigée en capitale et que les Palestiniens souhaiteraient comme capitale. (fr)
Historia Jerozolimy – pierwsze wzmianki na temat miasta sięgają III tysiąclecia p.n.e. Najprawdopodobniej w ostatnich latach XI wieku p.n.e. (ok. 1003 p.n.e.) miasto zamieszkane przez Jebusytów zostało zdobyte przez króla Dawida, który przeniósł do niego z Hebronu stolicę państwa Izrael. Dawid obwarował i rozbudował całe miasto. Sprowadził do Jerozolimy Arkę Przymierza. Jego syn, król Salomon zbudował tam świątynię w X wieku p.n.e. (tzw. Pierwsza Świątynia). Miasto stało się centrum religijnym, kulturowym, politycznym, gospodarczym i militarnym państwa Izrael. Po rozpadzie Izraela na dwie części – Izrael i Judę – Jerozolima pozostawała stolicą Judy. W VI wieku p.n.e. zdobyli ją Babilończycy i zburzyli świątynię Izraelitów. Mieszkańcy miasta zostali wysiedleni do Babilonu (niewola babilońska). W latach 30 VI wieku p.n.e. Babilon został podbity przez Persów, którzy pozwolili Izraelitom powrócić do Judy. Żydzi odbudowali swoją świątynię. Po upadku Persji, miasto weszło w skład hellenistycznego imperium Ptolemeuszy. Państwo króla Ptolemeusza obejmowało Egipt, Judeę, Fenicję i Cypr. Grecy nazwali Judę mianem Judei. W 200 r. p.n.e. Judea weszła w skład królestwa Seleucydów, wciąż zachowywała jednak znaczną autonomię. Przywództwo w Jerozolimie spoczywało w rękach żydowskiego arcykapłana, która to godność była dziedziczona.W latach 175–164 p.n.e. w królestwie Seleucydów sprawował rządy Antioch IV. Był on zwolennikiem hellenizacji Judei i sprofanował żydowską świątynię w Jerozolimie. Z Jerozolimy uczynił greckie miasto pod nazwą Antiochia Judejska. Żydzi podjęli walkę o niepodległość i po zwycięstwie Jerozolima (164 r. p.n.e.) stała się stolicą żydowskiego państwa Machabeuszy, rozpoczęły się rządy dynastii Hasmoneuszy. W 67 r. p.n.e. Judeę podbili Rzymianie. Po długich walkach, w 63 r. p.n.e. opanowali również Jerozolimę. Rzymianie pozostawili Żydom swobodę w sprawach wewnętrznych. Władzę nad Judeą i Jerozolimą dzielili oni z królami z dynastii Herodów. Około 30 r. n.e. w Jerozolimie ukrzyżowano Jezusa Chrystusa, uznawanego przez niektórych Żydów za długo oczekiwanego Mesjasza. W maju 66 r. rzymski prokurator Cezarei (Judei) Gesjusz Florus bezlitośnie złupił całą prowincję. W odpowiedzi wybuchło żydowskie powstanie przeciwko Rzymianom. XII legion rzymski dowodzony przez Wespazjana, a następnie jego syna Tytusa przystąpił do jego tłumienia, czego najważniejszym momentem było oblężenie Jerozolimy w 70 roku. Miasto padło 11 września 70 roku Tacyt podaje, że w walkach zginęło 600 tys. ludzi. Całe miasto zostało zamienione w ruinę. Zniszczeniu uległa Świątynia Jerozolimska (tzw. Druga Świątynia). Wszyscy Żydzi zostali wygnani z terenu miasta. W 132 roku rzymski cesarz Hadrian postanowił odbudować Jerozolimę jako miasto hellenistyczne ze świątynią Jowisza i nazwą Colonia Aelia Capitolina. Wywołało to wybuch kolejnego powstania żydowskiego pod wodzą Bar-Kochby (lata 132–135). Żydzi odzyskali przejściowo Jerozolimę, jednak w 135 r. ich opór został złamany. Jerozolima została doszczętnie zniszczona, a na jej miejscu założono rzymskie miasto o nazwie Aelia Capitolina. Plac, na którym stała świątynia oraz jej otoczenie, został zaorany. Rzymianie zmienili nazwę kraju z Judei na Syria Palestina (Syria palestyńska, czyli filistyńska). Zakazano Żydom wstępu do miasta. W 327 r. n.e. chrześcijanie odnaleźli grób Jezusa, co uczyniło Jerozolimę celem pielgrzymek. W 362 r. cesarz rzymski Julian zezwolił żydom na osiedlanie się w mieście Aelia Capitolina (Jerozolima). Po podziale cesarstwa rzymskiego (395 r.) miasto znalazło się w Bizancjum. W 613 r. Żydzi poparli Persów atakujących Palestynę. W 614 r. Persowie zdobyli Jerozolimę, którą doszczętnie złupili. W nagrodę za udzieloną pomoc, Żydzi mogli w latach 614–617 sprawować władzę w mieście. W 629 r. wojsko bizantyńskie cesarza Herakliusza odbiła Jerozolimę. Równocześnie Żydzi zostali wypędzeni z miasta. W latach 636–640 Palestyna została podbita przez będących od niedawna muzułmanami Arabów. W 637 została zdobyta Jerozolima. Z miasta wypędzono żydów. Cała Palestyna weszła w skład arabskiego kalifatu Ummajjadów. Dynastia Umajjadów, sprawująca z Damaszku władzę nad Palestyną, z powodów politycznych chciała posłużyć się Jerozolimą, aby pomniejszyć znaczenie Arabii. Kalif Omar ogłosił Jerozolimę trzecim co do ważności (po Mekce i Medynie) świętym miastem muzułmanów. W latach 688–691 zbudowali na pozostałościach żydowskiej świątyni pierwszą muzułmańską budowlę, Kopułę na Skale (Kubbat as-Sachra). Zmienili nawet w wyrafinowany i zawiły sposób tradycyjną interpretację Koranu, aby zrobić w nim miejsce dla Jerozolimy. Opisując Nocną Podróż Mahometa (isra) Koran podaje: „[Bóg] bierze Swego sługę [Mahometa] nocą ze Świętego Meczetu do najdalszego meczetu”. Istniało wtedy (tj. około 621) miejsce znane jako Święte Miejsce, w Mekce. Natomiast „najdalszy z meczetów” był zwykłą metaforą, a nie konkretnym miejscem. Niektórzy rozumieli to jako metaforę jakiegoś miejsca w niebie. W 715 Umajjadzi wznieśli w Jerozolimie, na Wzgórzu Świątynnym, meczet, nazwany „Najdalszym z Meczetów” (al-masjid al aksa, zwany w skrócie Al-Aksa). Rok 750 to początek rządów Abbasydów w Jerozolimie. Wraz z upadkiem Umajjadów, Jerozolima popadła niemal zupełnie w zapomnienie. Miasto straciło rozgłos na 350 lat, a wzniesiona Kopuła na Skale zawaliła się w 1099 roku n.e. Jerozolima została doprowadzona do ruiny. W 1009 fatymidzki kalif al-Hakim zburzył Bazylikę Grobu Świętego, co było jednym z nielicznych przypadków prześladowań religijnych chrześcijan. W 1072 r. miasto zdobyli Turcy seldżuccy i zabronili chrześcijańskim pielgrzymom przybywać do miasta. W 1095 r. n.e. papież Urban II wezwał do krucjaty, mającej na celu wyzwolenie Ziemi Świętej. Armia krzyżowców zdobyła miasto 15 lipca 1099 r. i uczyniła je stolicą Królestwa Jerozolimy. Zdobywcy wymordowali większość mieszkańców zdobytego miasta. Około 1150 r. przywódcy muzułmańscy zaczęli ponownie podkreślać znaczenie Jerozolimy dla Islamu. W 1187 Saladyn, kurdyjski sułtan Egiptu i Syrii, pokonał krzyżowców i zdobył Jerozolimę. Po odbiciu Jerozolimy zainteresowanie miastem zmalało do tego stopnia, iż w 1229 jeden z wnuków Saladyna scedował okresowo rządy nad nim na rzecz cesarza Fryderyka II w zamian za obietnicę militarnego wsparcia przeciwko swemu bratu w walce o tron. Jerozolima została ponownie zdobyta przez krzyżowców w 1229 i ostatecznie utracona w 1244. W 1259 roku Tatarzy splądrowali Jerozolimę. Rok 1260 to początek panowania egipskich Mameluków w Jerozolimie. W 1517 r. Jerozolimę zdobyli Turcy. Pod panowaniem tureckiego imperium osmańskiego (1517–1917) Jerozolimę zdegradowano do roli majątku dzierżawionego powoływanym na okres roku poborcom podatkowym. Czerpano dochody, łupiąc chrześcijańskich pielgrzymów, przy czym nic nie robiono dla promowania rozwoju gospodarczego miasta. Jedynym towarem eksportowym, który figurował w ówczesnych rejestrach podatkowych, było mydło. Wyjątek stanowią tu mury obronne Jerozolimy wzniesione w 1538 przez tureckiego sułtana Sulejmana, które do dzisiaj otaczają Stare Miasto. Panowanie osmańskie zakończyło się w grudniu 1917 roku, gdy do miasta wmaszerowały wojska brytyjskie. Na mocy międzynarodowych porozumień powojennych Palestyna weszła w skład brytyjskiego mandatu na Bliskim Wschodzie. Brytyjskie rządy nad miastem (1917–1948) jeszcze spotęgowały muzułmańską namiętność dla Jerozolimy. Mufti Jerozolimy, , uczynił Wzgórze Świątynne głównym punktem swojej politycznej działalności, np. zbierając na całym świecie fundusze na odbudowę Kopuły Skały.Podczas wywołanych przez Arabów zamieszek w 1920, Brytyjczycy usunęli siłą z części Starego Miasta Jerozolimy Żydów, ze względu na „ich własne bezpieczeństwo”. Wtedy to dzielnicę mieszaną zaczęto nazywać dzielnicą muzułmańską.W latach 30 i 40 XX wieku miasto było świadkiem coraz częstszych starć arabsko-żydowskich. W 1947 r. w ONZ uchwalono plan utworzenia państwa żydowskiego w Palestynie, zlecono ustanowienie w i wokół Jerozolimy strefy neutralnej pod międzynarodową kontrolą. W 1948 roku żydzi powołali Państwo Izrael, jego arabscy sąsiedzi dokonali agresji. Wojska jordańskie wkroczyły do Starego Miasta Jerozolimy, zajmując je wraz ze świątyniami. W listopadzie tegoż roku koptyjski biskup koronował jordańskiego króla Abdallaha Królem Jerozolimy. Jordańscy Haszymici nie dbali o Jerozolimę. Ważniejsza była stolica, Amman. Zamknięto miejscowe urzędy państwowe, zlikwidowano część lokalnych instytucji (np. Wyższy Komitet Arabski), a skarbiec muzułmańskiej straży na Wzgórzu Świątynnym i inne religijne kosztowności przeniesiono do Ammanu. Nawet transmisję modlitw piątkowych przeniesiono z jerozolimskiego meczetu Al-Aksa do meczetu w Ammanie. Jerozolima stała się podrzędnym miastem. W tym czasie Jordańczycy zniszczyli w mieście 58 żydowskich synagog i wiele bezcennych zabytków sztuki. W 1951 r. arabski mieszkaniec Jerozolimy zastrzelił w mieście własnego króla Abdallaha. W 1967 roku Siły Obronne Izraela podbiły Jerozolimę. Aby zapewnić ochronę wszystkim miejscom kultu religijnego, Kneset przyjął 27 czerwca 1967 r. specjalną ustawę gwarantującą każdemu nieskrępowany dostęp do takich miejsc. Święte miejsca znajdują się pod administracją odpowiednich wspólnot religijnych. Odpowiedzialność za Kopułę Skały i meczet Al-Aksa, a także wszystkie meczety, muzułmańskie cmentarze i instytucje w mieście ponosi administracja muzułmańskiej straży świątynnej, tzw. Waqf. Równocześnie przystąpiono do odbudowy miasta. W 1967 muzułmanie ponownie uczynili Jerozolimę centralnym punktem swojego politycznego programu. Jerozolima stała się głównym motorem mobilizującym opinię świata arabskiego. Pożar w meczecie Al-Aksa w 1969 stał się dla króla Jordanii pretekstem do zwołania zebrania przywódców 25 muzułmańskich państw i założenia Organizacji Współpracy Islamskiej. 30 czerwca 1980 r. izraelski parlament uchwalił ustawę Podstawowe Prawo Jerozolimskie, która stwierdza, że zjednoczona Jerozolima jest stolicą Izraela (co oznacza, że jest ona siedzibą Prezydenta, Parlamentu, Rządu i Sądu Najwyższego), że święte miejsca wszystkich religii są tu nietykalne, a Izrael zobowiązuje się zapewnić swobodny dostęp do nich, oraz że rząd Izraela będzie usilnie dążył do rozwoju i dobrobytu Jerozolimy i jej mieszkańców. Obecność w Jerozolimie tych państwowych urzędów nadaje miastu rolę jedynej i wiecznej stolicy Państwa Izrael.Część społeczności międzynarodowej uznaje status miasta jako stolicy Państwa Izrael, mimo sprzeciwu innych. Jednak ambasady większości państw mieszczą się w Tel Awiwie. Pretensję do wschodniej Jerozolimy zgłaszają również Palestyńczycy, uznający ją za stolicę ich przyszłego, niepodległego państwa. Konstytucja Organizacji Wyzwolenia Palestyny z 1968 określiła Jerozolimę jako „siedzibę OWP”. Warto zwrócić uwagę, że w dokumencie założycielskim OWP, Palestyńskiej Karcie Narodowej z 1964, o Jerozolimie nie wspomina się ani razu. Spór o status Jerozolimy jest jedną z głównych przyczyn konfliktu izraelsko-palestyńskiego. (pl)
La storia di Gerusalemme riguarda le vicende della città, dalle prime testimonianze nel III millennio a.C. sino ad oggi. (it)
根據許多考古发现，今天的耶路撒冷的开发可以追溯到公元前四千年，关于该市最早的文字记载见于前19世纪的埃及诅咒祷文和前14世纪的阿馬爾奈文書。大约在西元前1000年，大卫王率领以色列人屠杀了耶布斯人，夺取了该城，向南扩建了城市并定都于此，更改成今天的名称「Yerushalayim（耶路撒拉冷）」。他將約櫃迁到耶路撒冷并为约柜建立会幕，还想进一步建造圣殿，却被耶和华的先知拿單所阻止。 (zh)
Єрусалим (Ієрушалаїм, араб. — Ель-Кудс) — місто на Близькому Сході, що є священним у релігійних традиціях юдаїзму, християнства та ісламу. (uk)
Древнейшая часть Иерусалима была заселена в 4-м тысячелетии до н. э., что делает его одним из древнейших городов мира. За свою долгую историю, Иерусалим был как минимум дважды разрушен, 23 раза осаждён, 52 раза атакован и 44 раза завоёван либо вновь отвоёван. В разное время городом владели Израильское царство, Иудейское царство, Вавилон, Персидская империя и империя Александра Македонского, Египет Птолемеев, Сирия Селевкидов. После еврейского восстания во II веке до н. э. на некоторое время было восстановлено Иудейское Царство, но уже в 6 году н. э. на месте него была провозглашена римская провинция Иудея. Вслед за распадом Римской империи, Иерусалим отошёл к Византии. После Византии город принадлежал арабским халифатам, крестоносцам, государствам Айюбидов и мамлюков, Османской и затем Британской империям, Иордании и, наконец, Израилю. Учитывая центральное место, отводимое Иерусалиму как еврейским (сионизм), так и палестинским национализмом, на избирательность, неизбежную при резюмировании более чем 5000-летней истории его населённости, часто накладывается идеологическая предвзятость или предшествующий опыт авторов. Еврейские периоды истории города важны для израильских националистов, дискурс которых предполагает, что современные евреи происходят от Израэлитыов и Маккавеев, в то время как исламский, христианский и другие нееврейские периоды его истории важны для палестинского национализма, дискурс которого производит современных палестинцев от всех разнообразных народов, населявших регион. В результате каждая из сторон утверждает, что история города была политизирована оппонентами, дабы подкрепить притязания последних на город, и что это подтверждается разностью акцентов, придаваемых различными авторами разнообразным событиям и эрам в истории города. (ru)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:reason

article refers vaguely to time and archaeologists, but a publication from archaeologists should be made available to substantiate this claim; a news site like CNN doesn't seem sufficient (en)

rdfs:comment

Cet article relate les faits saillants de l’histoire de la ville de Jérusalem, une ville du Proche-Orient qui tient une place prépondérante dans les religions juive, chrétienne et musulmane, que les Israéliens ont érigée en capitale et que les Palestiniens souhaiteraient comme capitale. (fr)
La storia di Gerusalemme riguarda le vicende della città, dalle prime testimonianze nel III millennio a.C. sino ad oggi. (it)
根據許多考古发现，今天的耶路撒冷的开发可以追溯到公元前四千年，关于该市最早的文字记载见于前19世纪的埃及诅咒祷文和前14世纪的阿馬爾奈文書。大约在西元前1000年，大卫王率领以色列人屠杀了耶布斯人，夺取了该城，向南扩建了城市并定都于此，更改成今天的名称「Yerushalayim（耶路撒拉冷）」。他將約櫃迁到耶路撒冷并为约柜建立会幕，还想进一步建造圣殿，却被耶和华的先知拿單所阻止。 (zh)
Єрусалим (Ієрушалаїм, араб. — Ель-Кудс) — місто на Близькому Сході, що є священним у релігійних традиціях юдаїзму, християнства та ісламу. (uk)
خلال تاريخها الطويل، هوجمت القدس 52 مرة، واحتُلّت وأُعيد احتلالها 44 مرة، وحوصرت 23 مرة، ودُمرت مرتين. استوطن البشر الجزء الأقدم من المدينة في الألفية الرابعة قبل الحقبة العامة، لتصبح القدس إحدى أقدم المدن في العالم. (ar)
During its long history, Jerusalem has been attacked 52 times, captured and recaptured 44 times, besieged 23 times, and destroyed twice. The oldest part of the city was settled in the 4th millennium BCE, making Jerusalem one of the oldest cities in the world. (en)
Berikut adalah garis waktu sejarah Yerusalem. * 2500 SM: datang dari tenggara, menamakannya Yerusalem seperti nama Dewa bangsa Kana'an. * 2000 SM: memasuki dari tenggara, disusul bangsa Fenisia dari utara. * : Bangsa Filistin Pendo menempati selatan kawasan ini dan Bani Israel yang keluar dari Mesir bersama Nabi Musa dan Nabi Harun datang dan menempati bagian timur Laut Mati mendesak kedudukan bangsa Kanaan. * 1025 SM-586 SM: masa kekuasaan Raja-raja Bangsa Israel * 1010 SM: Bangsa Filistin mengalahkan Raja Saul dan mengambil Tabut Perjanjian. * 1000 SM: Daud menaklukkan kota Yerusalem, dan menjadikannya sebagai ibu kota Israel. * 962 SM: Raja Salomo mendirikan Bait Pertama. * 722 SM-586 SM: Kerajaan Asuriah dan Babilonia menguasai Yerusalem mengalahkan Israel dan Yudea. Raja Neb (in)
Historia Jerozolimy – pierwsze wzmianki na temat miasta sięgają III tysiąclecia p.n.e. Najprawdopodobniej w ostatnich latach XI wieku p.n.e. (ok. 1003 p.n.e.) miasto zamieszkane przez Jebusytów zostało zdobyte przez króla Dawida, który przeniósł do niego z Hebronu stolicę państwa Izrael. Dawid obwarował i rozbudował całe miasto. Sprowadził do Jerozolimy Arkę Przymierza. Jego syn, król Salomon zbudował tam świątynię w X wieku p.n.e. (tzw. Pierwsza Świątynia). Miasto stało się centrum religijnym, kulturowym, politycznym, gospodarczym i militarnym państwa Izrael. (pl)
Древнейшая часть Иерусалима была заселена в 4-м тысячелетии до н. э., что делает его одним из древнейших городов мира. За свою долгую историю, Иерусалим был как минимум дважды разрушен, 23 раза осаждён, 52 раза атакован и 44 раза завоёван либо вновь отвоёван. В разное время городом владели Израильское царство, Иудейское царство, Вавилон, Персидская империя и империя Александра Македонского, Египет Птолемеев, Сирия Селевкидов. После еврейского восстания во II веке до н. э. на некоторое время было восстановлено Иудейское Царство, но уже в 6 году н. э. на месте него была провозглашена римская провинция Иудея. Вслед за распадом Римской империи, Иерусалим отошёл к Византии. После Византии город принадлежал арабским халифатам, крестоносцам, государствам Айюбидов и мамлюков, Османской и затем Бри (ru)

rdfs:seeAlso

is dbo:wikiPageWikiLink of