Austro-Hungarian Navy (original) (raw)

dbo:abstract

La Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine (en alemany «Marina de guerra imperial i reial») fou la marina de guerra de l'imperi austrohongarès. Fou creada amb la formació de la monarquia dual austrohongaresa el 1867 i es dissolgué al final de la I Guerra Mundial, el 1918. Abans de 1867 les forces navals estaven integrades a la flota de l'imperi austríac. La marina austrohongaresa va combatre molt poc durant la Primera Guerra Mundial, passant la major part del seu temps a la seva base de Pola (actualment Pula, a Croàcia); no obstant això, la seva presència va obligar a la marina italiana i a la marina francesa a quedar-se al Mediterrani durant la guerra. La inactivitat de la marina austrohongaresa fou causada, en part, per la manca de carbó i en part a causa de les mines situades a l'Adriàtic, que també manteniren la marina italiana als seus ports durant una gran part del conflicte. El 1918, per evitar haver de cedir la seva marina als vencedors de la I Guerra Mundial, l'emperador austrohongarès va donar la integritat de la seva flota militar i mercant, amb tots els ports, arsenals i fortificacions costaneres al Consell del Poble del nou Estat dels Eslovens, Croats i Serbis (futur Regne dels Serbis, Croats i Eslovens o Iugoslàvia). Van enviar notes diplomàtiques als governs francesos, britànic, italià, americà i rus per a indicar que l'Estat dels Eslovens, Croats i Serbis no estava en guerra amb cap d'ells i que el Consell havia pres el control de la flota austrohongarresa. Malgrat tot, la Regia Marina italiana ignorà la neutralitat del nou estat i atacà bona part de la flota, enfonsant, entre altres, el seu vaixell insígnia, el cuirassat SMS Viribus Unitis. (ca)
البحرية النمساوية المجرية أو البحرية الملكية والحرب البحرية (بالألمانية: Kriegsmarine)‏ كانت القوة البحرية للنمسا والمجر. وجدت هذه القوة بين عامي 1867 و 1918 بعد أتحاد النمسا والمجر في عام 1867، وحلّت بعد هزيمة الإمبراطورية والانهيار اللاحق في نهاية الحرب العالمية الأولى. (ar)
Rakousko-uherské námořnictvo, plným názvem Císařské a královské válečné námořnictvo, zkráceně C. a k. válečné námořnictvo (německy Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine, ve zkratce K. u. k. Kriegsmarine, maďarsky Császári és Királyi Haditengerészet) bylo námořní složkou ozbrojených sil Rakousko-Uherska. Do roku 1867 loďstvo patřilo pod Rakouské císařství a na základě Rakousko-uherského vyrovnání se v roce 1867 změnil. Námořnictvo zaniklo společně s celou monarchií po skončení první světové války v roce 1918. Po první světové válce se Rakousko-Uhersko rozpadlo a ani jedna z těchto zemí díky tomu neměla pobřeží a tak byly všechny přístavy na Jadranu předány Itálii a Jugoslávii. O vybudování silného a moderního válečného loďstva se zasazoval především následník trůnu a generální inspektor branné moci František Ferdinand d'Este. Rakousko-uherské lodě, podobně jako německé, nesly před svým názvem zkratku SMS (Seiner Majestät Schiff – loď Jeho Veličenstva), s výjimkou torpédovek a ponorek. Ty měly jen označení SM (Seiner Majestät) + německý název lodi, např. SM Unterseeboot 3 či SM Torpedoboot 100M. (cs)
Die österreichische Marine war die Gesamtheit der Seestreitkräfte Österreich-Ungarns. Daneben bestand die österreichische Handelsmarine. Die Marine hatte ihren Ursprung in der seit dem 16. Jahrhundert existierenden Donauflottille und der ab Ende des 18. Jahrhunderts bestehenden Mittelmeerflotte. Bis zum Ausgleich von 1867 zwischen dem Kaisertum Österreich und dem Königreich Ungarn wurde sie als österreichische Kriegsmarine oder k. k. Kriegsmarine bezeichnet. Danach operierte sie bis 1918 als k. u. k. Kriegsmarine. Auf ihrem Höhepunkt zu Beginn des Ersten Weltkriegs galt sie als die sechstgrößte Marine der Welt. Die wichtigsten Seehäfen waren Triest (heute Italien) und Pola (heute Kroatien) im Küstenland. Wichtige Donauhäfen waren Linz und Korneuburg. Mit der Niederlage der Mittelmächte im Ersten Weltkrieg und der Auflösung der Österreichisch-Ungarischen Monarchie im Jahre 1918 war auch das Schicksal der Kriegsmarine besiegelt. Die Schiffe der Mittelmeerflotte und Teile der Donauflottille gingen in den Besitz der Siegermächte über. Die nicht von den Siegermächten beanspruchten Teile der Flotte wurden am Ende des Krieges dem neuen südslawischen Nationalrat übergeben. Der Republik Österreich blieben nur einige Patrouillenboote auf der Donau. Die letzten beiden Patrouillenboote wurden im Herbst 2006 außer Dienst gestellt. (de)
Το Αυστροουγγρικό Ναυτικό ήταν το πολεμικό ναυτικό της Αυστροουγγαρίας. Η επίσημη ονομασία του στα γερμανικά ήταν Kriegsmarine (Αυτοκρατορικό και Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό), συντομογραφημένο ως k.u.k. Kriegsmarine, και στα ουγγρικά Császári és Királyi Haditengerészet, με συντομογραφία Cs. és Kir. Haditengerészet. Το ναυτικό απέκτησε την ονομασία αυτή μετά τον και διατηρήθηκε μέχρι το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918. Πριν το 1867, το πολεμικό ναυτικό της Αυτοκρατορίας ήταν αυτό που διέθετε η Αυστριακή Αυτοκρατορία. Μέχρι το 1915 προσωπικό 33.735 ατόμων είχε υπηρετήσει στο ναυτικό της Αυστροουγγαρίας. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τόσο η Αυστρία όσο και η Ουγγαρία έχασαν τις ακτές τους και το ναυτικό τους κατασχέθηκε από τις νικηφόρες συμμαχικές δυνάμεις. Τα πρώην λιμάνια τους στην Αδριατική θάλασσα, όπως η Τεργέστη, η Πούλα, το Φιούμε και η Ραγκούσα, προσαρτήθηκαν σε Ιταλία και Γιουγκοσλαβία. Τα πλοία του k.u.k. Kriegsmarine είχαν τα αρχικά SMS, ως συντομογραφία του (Πλοίο της Αυτού Μεγαλειότητος). (el)
The Austro-Hungarian Navy or Imperial and Royal War Navy (German: kaiserliche und königliche Kriegsmarine, in short k.u.k. Kriegsmarine, Hungarian: Császári és Királyi Haditengerészet) was the naval force of Austria-Hungary. Ships of the Austro-Hungarian Navy were designated SMS, for Seiner Majestät Schiff (His Majesty's Ship). The k.u.k. Kriegsmarine came into being after the formation of Austria-Hungary in 1867, and ceased to exist in 1918 upon the Empire's defeat and subsequent collapse at the end of World War I. Prior to 1867, the Imperial Austrian Navy or simply the Austrian Navy, saw action in the French Revolutionary Wars, the Napoleonic Wars, the Austrian expedition against Morocco (1829), the Second Egyptian–Ottoman War, the First and Second Wars of Italian Independence, the Second Schleswig War, and the Third War of Italian Independence. Following Austria's defeat by Prussia and Italy during the Seven Weeks' War, the Austrian Empire reformed itself into the dual monarchy of Austria-Hungary, and the navy also became the Austro-Hungarian Navy. Largely neglected by the Empire in its early years, the k.u.k. Kriegsmarine expanded along with Austro-Hungarian industrialization into one of the largest navies in the Adriatic and Mediterranean Seas. By 1914, the k.u.k. Kriegsmarine had a peacetime strength of 20,000 personnel, seeing action in the Boxer Rebellion and other conflicts prior to World War I. During most of World War I, the Allied Powers maintained the Otranto Barrage to bottle up the k.u.k. Kriegsmarine in the Adriatic Sea. Largely tasked with defending the Empire's 1,130 nautical miles (2,090 km; 1,300 mi) of coastline and 2,172.4 nautical miles (4,023.3 km; 2,500.0 mi) of island seaboard, the Navy chose to rely on its U-boats to attack Allied shipping rather than risk the destruction of its battleships, cruisers and other surface vessels. In June 1918, it attempted to break the Otranto Barrage with a large naval fleet, but the attack was called off after the battleship Szent István was sunk by an Italian torpedo boat on 10 June. Five months later, with the Austro-Hungarian Empire facing collapse and defeat in the war, the Empire decided to transfer most of its navy to the newly declared State of Slovenes, Croats and Serbs on 31 October, effectively bringing the k.u.k. Kriegsmarine to an end. Three days later, the Empire's military authorities signed the Armistice of Villa Giusti, pulling the rapidly disintegrating empire out of the war. With the signing of the Treaty of Saint-Germain-en-Laye and the Treaty of Trianon, Austria and Hungary became landlocked, and the Empire's most important ports of Trieste, Pola, Fiume and Ragusa became part of Italy and Yugoslavia. The k.u.k. Kriegsmarine's main ships were turned over to the Allies, who scrapped most of them in the 1920s during the era of naval disarmament. (en)
La Marine de guerre impériale et royale (en allemand : kaiserliche und königliche Kriegsmarine, en hongrois : Császári és Királyi Haditengerészet), plus généralement nommée la Marine austro-hongroise, était la force navale de l'Autriche-Hongrie. À l'origine une flottille marchande basée en mer Adriatique, elle évolua progressivement en une marine de guerre capable d'opérer à l'échelle mondiale. Elle était aussi constituée d'une marine fluviale, dédiée à surveillance du Danube (en allemand : Donauflottille) et fut l'une des premières marines au monde à recourir avec succès aux hydravions. Ses navires utilisaient le sigle SMS pour Seiner Majestät Schiff, qui signifie « le navire de sa majesté ». Fondée en 1786 par l'empereur du Saint-Empire Joseph II afin de protéger les intérêts maritimes des Habsbourg dans la mer Adriatique, elle hérita à la suite du traité de Campo-Formio en 1797 de la flotte de la République de Venise (qui fournira pendant un demi-siècle l'essentiel du contingent naval autrichien), si bien qu'elle fut appelée la Marine austro-vénitienne (en allemand : Österreichisch-Venezianische Marine). Si les guerres napoléoniennes marquèrent un coup d'arrêt à son développement, la longue période de paix qui s'ensuivit fut profitable à la marine autrichienne puisque cette dernière effectua en 1817 son premier voyage d'exploration dans le cadre d'une expédition scientifique vers le Brésil. Les années suivantes furent marquées par le développement de la flotte marchande, comme en 1833 grâce à la fondation du Lloyds autrichien qui devint la plus grosse compagnie maritime impériale. Par la suite, les événements de 1848 (et plus généralement la menace du Risorgimento) convainquirent Vienne de la nécessité de mener non seulement une politique de germanisation du personnel de la Kriegsmarine, mais aussi de ne pas abandonner le contrôle de la mer Adriatique au Royaume d'Italie en cours de formation. La nomination en 1854 de l'archiduc Ferdinand Maximilien comme Oberkommandant der Marine marqua le début d'une ère de prospérité et de modernisation de la flotte. En 1857 est organisée l'expédition du Novara, la plus importante jamais menée par l'Autriche. Parallèlement, les derniers progrès techniques convainquirent les autorités autrichiennes de s'engager dans une course à l'armement avec la Regia Marina (alors en pleine expansion) dès le début des années 1860. Mais les efforts autrichiens furent mis à mal par la guerre austro-prussienne de 1866. Confrontée aux ambitions expansionnistes de ses voisins, l'Autriche fut contrainte de mener une guerre sur deux fronts, notamment en mer Adriatique face à une marine italienne en théorie bien plus puissante. Cela n'empêcha pas la Kriegsmarine de remporter une brillante victoire à la bataille de Lissa grâce au génie tactique de Wilhelm von Tegetthoff. Malgré tout, la défaite qui s'ensuivit affaiblit non seulement le leadership de François-Joseph, mais aussi les finances impériales. En 1867, le compromis austro-hongrois fut entre autres l'occasion de rebaptiser les institutions militaires, et c'est ainsi que la « Marine impériale autrichienne » devint la « Marine de guerre impériale et royale », souvent désignée par son abréviation k.u.k. Kriegsmarine. Cette dernière mena une ultime expédition scientifique au pôle Nord en 1872, et ne participa dès lors plus guère qu'à des conflits isolés (notamment la Révolte des Boxers) jusqu'au déclenchement de la Première Guerre mondiale. La Grande Guerre mit en lumière la vulnérabilité de la marine austro-hongroise face à des flottes plus puissantes et modernes, aussi resta-t-elle enfermée dans la mer Adriatique tout au long du conflit. Néanmoins, les tactiques de guérilla qu'elle mena (notamment via le recours aux U-Boot) lui permirent de rencontrer quelques succès indéniables. Mais la défaite de l'Autriche-Hongrie à l'issue de la Première Guerre mondiale entraîna avec elle la disparition pure et simple de la k.u.k. Kriegsmarine. Victime des appétits des vainqueurs, elle fut contrainte de leur céder la quasi-totalité des navires de guerre en sa possession, dont la plupart furent démantelés au début des années 1920. Longtemps cantonnée à un rôle de simple flottille marchande et négligée par le pouvoir central de Vienne, la k.u.k. Kriegsmarine parvint après bien des vicissitudes à s'imposer comme une marine de guerre crédible à partir de la seconde moitié du XIXe siècle, période pendant laquelle elle fut enfin capable de se projeter hors de ses bases de la mer Adriatique. Néanmoins, malgré un réel renforcement de ses capacités navales qui lui permirent notamment de mener à bien un certain nombre d'expéditions tant civiles que militaires autour du monde, la k.u.k. Kriegsmarine ne fut jamais vraiment en mesure de rivaliser avec les flottes des autres puissances européennes. Le faible budget alloué pour la modernisation de la marine vieillissante, une chaîne de commandement complexe et une doctrine militaire peu tournée vers le contrôle de la mer ne firent que renforcer son déclin. Généralement inconnue du grand public, la marine austro-hongroise n'en légua pas moins un héritage historique et militaire substantiel. (fr)
La Armada austrohúngara era la fuerza naval del Imperio austrohúngaro. Su nombre oficial en alemán era Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine, es decir, Marina de Guerra Imperial y Real (Imperial de Austria y Real de Hungría), que se solía abreviar como KuK Kriegsmarine. Esta armada se creó durante la monarquía dual en 1867 y permaneció en servicio hasta el final de la Primera Guerra Mundial. Con anterioridad a 1867, existían las fuerzas navales del Imperio. En 1915, el total de personal naval dependiente de la KuK Kriegsmarine ascendía a 33 735 efectivos. (es)
Angkatan Laut Austria-Hongaria adalah angkatan laut Austria-Hongaria dengan nama resmi kaiserliche und königliche Kriegsmarine (Angkatan Laut Kekaisaran dan Kerajaan), disingkat k.u.k. Kriegsmarine, dan dalam bahasa Hongaria Császári és Királyi Haditengerészet, disingkat Cs. és Kir. Haditengerészet. Angkatan laut ini berdiri dengan nama tersebut setelah pembentukan Dwimonarki Austria-Hongaria pada tahun 1867. Angkatan Laut Austria-Hongaria beroperasi hingga berakhirnya Perang Dunia I pada tahun 1918. Sebelum tahun 1867, angkatan laut ini merupakan angkatan laut Kekaisaran Austria. Pada tahun 1915, terdapat sekitar 33.735 personil yang bertugas di k.u.k. Kriegsmarine. Setelah berakhirnya Perang Dunia I, Austria dan Hongaria kehilangan wilayah pesisirnya dan angkatan lautnya disita oleh negara-negara Sekutu. Bekas pelabuhan mereka di Laut Adriatik (seperti Trieste, Pola, Fiume dan Ragusa) menjadi bagian dari Italia dan Yugoslavia. Kapal-kapal k.u.k. Kriegsmarine diberi singkatan SMS atau Seiner Majestät Schiff (Kapal Yang Mulia). (in)
오스트리아-헝가리 제국 해군은 오스트리아-헝가리의 해군이었다. 정식 명칭은 제왕 전쟁해군(Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine)이며, K.u.K. Kriegsmarine으로도 표기된다. 1915년 당시 해군 총병력은 33,735명이었다. 현재 오스트리아와 헝가리는 모두 내륙국이다. 제1차 세계 대전 패전 이후 해안 지방을 상실함에 따라 해군은 해체되었다. 해군 전력은 이탈리아와 유고슬라비아에 넘어갔다. 오스트리아-헝가리 제국의 영해였던 아드리아 해는 현재 이탈리아와 슬로베니아, 크로아티아, 보스니아 헤르체고비나, 몬테네그로, 알바니아에 의해 지켜지고 있다. 해군의 함명 앞에는 SMS가 붙었는데, 이는 황제 폐하의 군함(Seiner Majestät Schiff)을 의미한다. (ko)
De Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine was de marine van de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije. De marine bestond onder deze naam vanaf 1867 na de formatie van Oostenrijk-Hongarije. Hiervoor was het de Oostenrijkse marine. In 1866 versloeg het een grotere Italiaanse vloot in de Slag bij Lissa onder leiding van Wilhelm von Tegetthoff. Verder participeerde de marine in de Eerste Wereldoorlog. De Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine hield op te bestaan na de Eerste Wereldoorlog doordat Oostenrijk-Hongarije na de oorlog opgesplitst werd in verschillende nieuwe landen. De belangrijkste marinebasis was Pula, nu in Kroatië. (nl)
La k.u.k. Kriegsmarine, (tedesco: kaiserliche und königliche Kriegsmarine; ungherese: császári és királyi Haditengerészet) in italiano (una delle lingue ufficiali all'interno dell'impero) ufficialmente chiamata imperiale e regia Marina fu la forza navale dell'Impero austro-ungarico. Nata con il nome di Österreichische Kriegsmarine ("Marina da guerra austriaca", in opposizione alla österreichische Handelsmarine che era la marina mercantile), venne ribattezzata österreichisch-venezianische Kriegsmarine ("Marina da guerra austro-veneziana") nel 1797 in conseguenza del Trattato di Campoformio, per tornare poi al nome originario nel 1849 e assumere infine quello di k.u.k. Kriegsmarine nel 1867 per effetto dell'Ausgleich tra l'Impero d'Austria e il Regno d'Ungheria; in quest'ultimo era nota con il nome di császári és királyi haditengerészet. Allo scoppio della prima guerra mondiale la marina militare austro-ungarica era sesta al mondo in ordine di grandezza, ma con la sconfitta degli Imperi Centrali e la dissoluzione dell'Impero venne ceduta al neocostituito Stato degli Sloveni, dei Croati e dei Serbi e poi spartita tra gli alleati dell'Intesa. I porti principali della k.u.k. Kriegsmarine erano Trieste e Pola nell'Adriatico e Linz e Klosterneuburg sul Danubio. (it)
オーストリア＝ハンガリー帝国海軍 (オーストリア＝ハンガリーていこくかいぐん、ドイツ語: K.u.K Kriegsmarine; ハンガリー語: Császári és Királyi Haditengerészet) は、オーストリア＝ハンガリー帝国の海軍である。帝国が解体される1918年まで存在した。ドイツ語呼称のK.u.K とは kaiserlich und königlich の略号であり、「（オーストリア）帝国と（ハンガリー）王国」を意味する定冠詞である。これを省略して単にKriegsmarineと表記すると、ナチス時代のドイツ海軍を指す言葉となってしまうので、注意が必要。 (ja)
Военно-морские силы Австро-Венгрии являлись одним из видов вооружённых сил Австро-Венгерской империи. Официальным названием на немецком языке было Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine (с нем. — «Императорские и Королевские Военно-морские силы») или сокращённо — K.u.K. Kriegsmarine. В литературе встречается название — Морские силы Австро-Венгрии. (ru)
Cesarska i królewska Marynarka Wojenna lub Austro-Węgierska Marynarka Wojenna (niem. Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine, węg. Császári és Királyi Haditengerészet, w skrócie KuKK lub CKH) – morskie siły zbrojne Austro-Węgier, istniejące od powstania „podwójnej monarchii” w 1867 aż do zakończenia I wojny światowej w 1918 roku. W roku 1915 flota ta liczyła 33 735 oficerów i marynarzy personelu. W związku z ograniczonym dostępem Austro-Węgier do morza, w czasie wojny operowała ona na niewielkim obszarze, sprowadzającym się do akwenu Adriatyku. W wyniku traktatu z Saint-Germain-en-Laye (1919) zadecydowano o utworzeniu niepodległej Austrii, okrojonej zewnętrznie do obszaru istniejącego obecnie, bez dostępu do morza. (pl)
A Marinha Austro-Húngara (em alemão: Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine; em húngaro: Császári és Királyi Haditengerészet; lit. "Marinha Imperial e Real de Guerra") era a força naval da Áustria-Hungria. Esta marinha existiu sob este nome após o compromisso austro-húngaro de 1867 e continuou em serviço até o final da Primeira Guerra Mundial, em 1918. Antes de 1867, as forças navais do império eram as do Império Austríaco. Em 1915, um total de 33 735 funcionários navais estavam servindo na Marinha Imperial. Após a Primeira Guerra Mundial, tanto a Áustria quanto a Hungria foram privadas de suas costas e sua marinha foi confiscada pelas Potências Aliadas vitoriosas. Seus antigos portos no Mar Adriático, como Trieste, Pula, Fiume e Ragusa, tornaram-se partes da Itália e da Iugoslávia. (Após a dissolução da Iugoslávia, a sua antiga costa é dividida entre a Eslovênia, Croácia, Bósnia e Montenegro). (pt)
Österrikisk-ungerska marinen var Österrike-Ungerns örlogsflotta. Dess officiella namn på tyska var kaiserliche und königliche Kriegsmarine (K.u.k Kriegsmarine) och på ungerska Császári és Királyi Haditengerészet Cs. és Kir. Haditengerészet). (sv)
奧匈帝國海軍（德語：Kaiserlich und Koniglich Kriegsmarine，匈牙利語：Császári és Királyi Haditengerészet，常縮寫為「k. u. k. Kriegsmarine」，意為「皇家與王家戰爭海軍」）是指1867年奧地利帝國與匈牙利王國合併至1918年第一次世界大戰結束期間的奧匈帝國海上軍種。奧匈帝國的前身——「奧地利哈布斯堡王朝」在16世紀即有雇傭武裝商船，成立多支多瑙河艦隊，提供在17世紀打敗鄂圖曼帝國的助力，也曾為奧屬荷蘭海上護航，這時的奧國還並未有一支統一指揮的海軍部隊，艦隊常各自為戰。至18世紀末，歐洲爆發「七年戰爭」，奧國在亞得里亞海的防禦弱點顯而易見，促使提倡建立一支真正的海上艦隊。不過，約瑟夫二世登基為王、海軍的建立才正著手開始，奧地利即在拿破崙戰爭中被打敗，其和約——《坎波福爾米奧條約》割取了奧國多座地中海島嶼給法國，減少了可用的海軍基地，但也同時也與法國瓜分了威尼斯共和國，並吸收了後者的海軍，強化了自身的實力。1802年，奧國「海軍督察長」卡爾大公下令在威尼斯建立第一所海軍院校，接著因戰爭而於1848年遷到的里雅斯特，後又移至阜姆，名為「海軍院校」（Marine-Akademie），為奧國海軍培養自己的軍官團。拿破崙戰爭結束後，奧地利海軍開始活躍，除了作戰之用外，奧國海軍亦有發揚國威之任務，和平與戰時皆比以往來的活躍，包括環遊世界的、極地考察、參與希臘獨立戰爭、普丹戰爭和普奧戰爭，其中以後者期間爆發的「利薩海戰」為名，奧國海軍在此役中打敗了數量佔有優勢的義大利海軍，為其建軍歷史上最大的一次勝利，艦隊指揮官威廉·馮·泰格霍夫也因此成了奧國海軍的代表性英雄人物。 1867年奧地利帝國與匈牙利王國合併，二元帝國「奧匈帝國」誕生，原先的「奧地利戰爭海軍」（österreichische Kriegsmarine）名稱亦加上冠詞「」（Kaiserlich und Koniglich），象徵其二元性。19世紀末至20世紀初，由於美西戰爭、日俄戰爭以及阿爾弗雷德·賽耶·馬漢的著作影響等多方面因素，世界迎來海軍復興潮，奧匈帝國也不落人後，開始加緊擴建海軍，並以義大利為主要假想敵。1906年，英國「無畏號」戰艦下水，這艘技術上遠超過同時期戰艦的新艦令後者相形失色，許多船艦在下水服役的同時即落伍，挑起了各國搶著建造類似於「無畏號」的「無畏艦」之軍備競賽，各國關係也隨之緊張，奧匈帝國外交上也與德意志帝國逐漸靠攏。這段時間裡，奧匈帝國也以歐洲列強的身份活躍於國際的局部戰爭，其中海軍在希土戰爭、第一次巴爾幹戰爭以及八國聯軍之役都起了重要的作用。 1914年，第一次世界大戰爆發，奧匈帝國海軍作為一支防禦性質的海軍，主要任務是保衛亞得里亞海沿岸和維持海上貿易線的暢通，長久以來便以義大利海軍為主要假想敵，一戰爆發後也是同以其為主的地中海協約國海軍作戰，戰爭大多時間裡奧匈帝國海軍都待在港內拒不出戰，唯一較具規模的海戰為與義大利艦隊交戰的「」，雖然結果是奧軍獲勝，但對整個海上態勢不具有決定性。戰爭結束後，艦艇遭到協約國瓜分，奧匈帝國也解體為奧地利和匈牙利兩個內陸國家，主要的海軍設施和傳統皆傳承至新生的「斯洛文尼亚人-克罗地亚人和塞尔维亚人国」，即後來的南斯拉夫王國，匈牙利僅保留了一支小型河岸艦隊。 (zh)
Військо́во-морські́ си́ли А́встро-Уго́рщини чи Флот Австро-Угорщини (нім. Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine дослівно Цісарські та Королівські Військово-морські сили) — один з видів збройних сил Австро-Угорської імперії. Скорочена назва німецькою — KuK Kriegsmarine. (uk)

dbo:motto

Indivisibiliter ac Inseparabiliter (Latin: Indivisibly and Inseparably)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:dates

1786 (xsd:integer)
1867 (xsd:integer)

dbp:size

2 (xsd:integer)
3 (xsd:integer)
4 (xsd:integer)
5 (xsd:integer)
6 (xsd:integer)
9 (xsd:integer)
18 (xsd:integer)
25 (xsd:integer)
29 (xsd:integer)
1914 (xsd:integer)
20000 (xsd:integer)

rdf:type

rdfs:comment

البحرية النمساوية المجرية أو البحرية الملكية والحرب البحرية (بالألمانية: Kriegsmarine)‏ كانت القوة البحرية للنمسا والمجر. وجدت هذه القوة بين عامي 1867 و 1918 بعد أتحاد النمسا والمجر في عام 1867، وحلّت بعد هزيمة الإمبراطورية والانهيار اللاحق في نهاية الحرب العالمية الأولى. (ar)
La Armada austrohúngara era la fuerza naval del Imperio austrohúngaro. Su nombre oficial en alemán era Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine, es decir, Marina de Guerra Imperial y Real (Imperial de Austria y Real de Hungría), que se solía abreviar como KuK Kriegsmarine. Esta armada se creó durante la monarquía dual en 1867 y permaneció en servicio hasta el final de la Primera Guerra Mundial. Con anterioridad a 1867, existían las fuerzas navales del Imperio. En 1915, el total de personal naval dependiente de la KuK Kriegsmarine ascendía a 33 735 efectivos. (es)
오스트리아-헝가리 제국 해군은 오스트리아-헝가리의 해군이었다. 정식 명칭은 제왕 전쟁해군(Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine)이며, K.u.K. Kriegsmarine으로도 표기된다. 1915년 당시 해군 총병력은 33,735명이었다. 현재 오스트리아와 헝가리는 모두 내륙국이다. 제1차 세계 대전 패전 이후 해안 지방을 상실함에 따라 해군은 해체되었다. 해군 전력은 이탈리아와 유고슬라비아에 넘어갔다. 오스트리아-헝가리 제국의 영해였던 아드리아 해는 현재 이탈리아와 슬로베니아, 크로아티아, 보스니아 헤르체고비나, 몬테네그로, 알바니아에 의해 지켜지고 있다. 해군의 함명 앞에는 SMS가 붙었는데, 이는 황제 폐하의 군함(Seiner Majestät Schiff)을 의미한다. (ko)
De Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine was de marine van de dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije. De marine bestond onder deze naam vanaf 1867 na de formatie van Oostenrijk-Hongarije. Hiervoor was het de Oostenrijkse marine. In 1866 versloeg het een grotere Italiaanse vloot in de Slag bij Lissa onder leiding van Wilhelm von Tegetthoff. Verder participeerde de marine in de Eerste Wereldoorlog. De Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine hield op te bestaan na de Eerste Wereldoorlog doordat Oostenrijk-Hongarije na de oorlog opgesplitst werd in verschillende nieuwe landen. De belangrijkste marinebasis was Pula, nu in Kroatië. (nl)
オーストリア＝ハンガリー帝国海軍 (オーストリア＝ハンガリーていこくかいぐん、ドイツ語: K.u.K Kriegsmarine; ハンガリー語: Császári és Királyi Haditengerészet) は、オーストリア＝ハンガリー帝国の海軍である。帝国が解体される1918年まで存在した。ドイツ語呼称のK.u.K とは kaiserlich und königlich の略号であり、「（オーストリア）帝国と（ハンガリー）王国」を意味する定冠詞である。これを省略して単にKriegsmarineと表記すると、ナチス時代のドイツ海軍を指す言葉となってしまうので、注意が必要。 (ja)
Военно-морские силы Австро-Венгрии являлись одним из видов вооружённых сил Австро-Венгерской империи. Официальным названием на немецком языке было Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine (с нем. — «Императорские и Королевские Военно-морские силы») или сокращённо — K.u.K. Kriegsmarine. В литературе встречается название — Морские силы Австро-Венгрии. (ru)
Cesarska i królewska Marynarka Wojenna lub Austro-Węgierska Marynarka Wojenna (niem. Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine, węg. Császári és Királyi Haditengerészet, w skrócie KuKK lub CKH) – morskie siły zbrojne Austro-Węgier, istniejące od powstania „podwójnej monarchii” w 1867 aż do zakończenia I wojny światowej w 1918 roku. W roku 1915 flota ta liczyła 33 735 oficerów i marynarzy personelu. W związku z ograniczonym dostępem Austro-Węgier do morza, w czasie wojny operowała ona na niewielkim obszarze, sprowadzającym się do akwenu Adriatyku. W wyniku traktatu z Saint-Germain-en-Laye (1919) zadecydowano o utworzeniu niepodległej Austrii, okrojonej zewnętrznie do obszaru istniejącego obecnie, bez dostępu do morza. (pl)
Österrikisk-ungerska marinen var Österrike-Ungerns örlogsflotta. Dess officiella namn på tyska var kaiserliche und königliche Kriegsmarine (K.u.k Kriegsmarine) och på ungerska Császári és Királyi Haditengerészet Cs. és Kir. Haditengerészet). (sv)
Військо́во-морські́ си́ли А́встро-Уго́рщини чи Флот Австро-Угорщини (нім. Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine дослівно Цісарські та Королівські Військово-морські сили) — один з видів збройних сил Австро-Угорської імперії. Скорочена назва німецькою — KuK Kriegsmarine. (uk)
La Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine (en alemany «Marina de guerra imperial i reial») fou la marina de guerra de l'imperi austrohongarès. Fou creada amb la formació de la monarquia dual austrohongaresa el 1867 i es dissolgué al final de la I Guerra Mundial, el 1918. Abans de 1867 les forces navals estaven integrades a la flota de l'imperi austríac. (ca)
Rakousko-uherské námořnictvo, plným názvem Císařské a královské válečné námořnictvo, zkráceně C. a k. válečné námořnictvo (německy Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine, ve zkratce K. u. k. Kriegsmarine, maďarsky Császári és Királyi Haditengerészet) bylo námořní složkou ozbrojených sil Rakousko-Uherska. Do roku 1867 loďstvo patřilo pod Rakouské císařství a na základě Rakousko-uherského vyrovnání se v roce 1867 změnil. Námořnictvo zaniklo společně s celou monarchií po skončení první světové války v roce 1918. Po první světové válce se Rakousko-Uhersko rozpadlo a ani jedna z těchto zemí díky tomu neměla pobřeží a tak byly všechny přístavy na Jadranu předány Itálii a Jugoslávii. (cs)
Το Αυστροουγγρικό Ναυτικό ήταν το πολεμικό ναυτικό της Αυστροουγγαρίας. Η επίσημη ονομασία του στα γερμανικά ήταν Kriegsmarine (Αυτοκρατορικό και Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό), συντομογραφημένο ως k.u.k. Kriegsmarine, και στα ουγγρικά Császári és Királyi Haditengerészet, με συντομογραφία Cs. és Kir. Haditengerészet. Τα πλοία του k.u.k. Kriegsmarine είχαν τα αρχικά SMS, ως συντομογραφία του (Πλοίο της Αυτού Μεγαλειότητος). (el)
The Austro-Hungarian Navy or Imperial and Royal War Navy (German: kaiserliche und königliche Kriegsmarine, in short k.u.k. Kriegsmarine, Hungarian: Császári és Királyi Haditengerészet) was the naval force of Austria-Hungary. Ships of the Austro-Hungarian Navy were designated SMS, for Seiner Majestät Schiff (His Majesty's Ship). The k.u.k. Kriegsmarine came into being after the formation of Austria-Hungary in 1867, and ceased to exist in 1918 upon the Empire's defeat and subsequent collapse at the end of World War I. (en)
Die österreichische Marine war die Gesamtheit der Seestreitkräfte Österreich-Ungarns. Daneben bestand die österreichische Handelsmarine. Die Marine hatte ihren Ursprung in der seit dem 16. Jahrhundert existierenden Donauflottille und der ab Ende des 18. Jahrhunderts bestehenden Mittelmeerflotte. Bis zum Ausgleich von 1867 zwischen dem Kaisertum Österreich und dem Königreich Ungarn wurde sie als österreichische Kriegsmarine oder k. k. Kriegsmarine bezeichnet. Danach operierte sie bis 1918 als k. u. k. Kriegsmarine. Auf ihrem Höhepunkt zu Beginn des Ersten Weltkriegs galt sie als die sechstgrößte Marine der Welt. (de)
La Marine de guerre impériale et royale (en allemand : kaiserliche und königliche Kriegsmarine, en hongrois : Császári és Királyi Haditengerészet), plus généralement nommée la Marine austro-hongroise, était la force navale de l'Autriche-Hongrie. À l'origine une flottille marchande basée en mer Adriatique, elle évolua progressivement en une marine de guerre capable d'opérer à l'échelle mondiale. Elle était aussi constituée d'une marine fluviale, dédiée à surveillance du Danube (en allemand : Donauflottille) et fut l'une des premières marines au monde à recourir avec succès aux hydravions. Ses navires utilisaient le sigle SMS pour Seiner Majestät Schiff, qui signifie « le navire de sa majesté ». (fr)
Angkatan Laut Austria-Hongaria adalah angkatan laut Austria-Hongaria dengan nama resmi kaiserliche und königliche Kriegsmarine (Angkatan Laut Kekaisaran dan Kerajaan), disingkat k.u.k. Kriegsmarine, dan dalam bahasa Hongaria Császári és Királyi Haditengerészet, disingkat Cs. és Kir. Haditengerészet. Angkatan laut ini berdiri dengan nama tersebut setelah pembentukan Dwimonarki Austria-Hongaria pada tahun 1867. Angkatan Laut Austria-Hongaria beroperasi hingga berakhirnya Perang Dunia I pada tahun 1918. Sebelum tahun 1867, angkatan laut ini merupakan angkatan laut Kekaisaran Austria. Pada tahun 1915, terdapat sekitar 33.735 personil yang bertugas di k.u.k. Kriegsmarine. (in)
La k.u.k. Kriegsmarine, (tedesco: kaiserliche und königliche Kriegsmarine; ungherese: császári és királyi Haditengerészet) in italiano (una delle lingue ufficiali all'interno dell'impero) ufficialmente chiamata imperiale e regia Marina fu la forza navale dell'Impero austro-ungarico. (it)
A Marinha Austro-Húngara (em alemão: Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine; em húngaro: Császári és Királyi Haditengerészet; lit. "Marinha Imperial e Real de Guerra") era a força naval da Áustria-Hungria. Esta marinha existiu sob este nome após o compromisso austro-húngaro de 1867 e continuou em serviço até o final da Primeira Guerra Mundial, em 1918. Antes de 1867, as forças navais do império eram as do Império Austríaco. Em 1915, um total de 33 735 funcionários navais estavam servindo na Marinha Imperial. (pt)
奧匈帝國海軍（德語：Kaiserlich und Koniglich Kriegsmarine，匈牙利語：Császári és Királyi Haditengerészet，常縮寫為「k. u. k. Kriegsmarine」，意為「皇家與王家戰爭海軍」）是指1867年奧地利帝國與匈牙利王國合併至1918年第一次世界大戰結束期間的奧匈帝國海上軍種。奧匈帝國的前身——「奧地利哈布斯堡王朝」在16世紀即有雇傭武裝商船，成立多支多瑙河艦隊，提供在17世紀打敗鄂圖曼帝國的助力，也曾為奧屬荷蘭海上護航，這時的奧國還並未有一支統一指揮的海軍部隊，艦隊常各自為戰。至18世紀末，歐洲爆發「七年戰爭」，奧國在亞得里亞海的防禦弱點顯而易見，促使提倡建立一支真正的海上艦隊。不過，約瑟夫二世登基為王、海軍的建立才正著手開始，奧地利即在拿破崙戰爭中被打敗，其和約——《坎波福爾米奧條約》割取了奧國多座地中海島嶼給法國，減少了可用的海軍基地，但也同時也與法國瓜分了威尼斯共和國，並吸收了後者的海軍，強化了自身的實力。1802年，奧國「海軍督察長」卡爾大公下令在威尼斯建立第一所海軍院校，接著因戰爭而於1848年遷到的里雅斯特，後又移至阜姆，名為「海軍院校」（Marine-Akademie），為奧國海軍培養自己的軍官團。拿破崙戰爭結束後，奧地利海軍開始活躍，除了作戰之用外，奧國海軍亦有發揚國威之任務，和平與戰時皆比以往來的活躍，包括環遊世界的、極地考察、參與希臘獨立戰爭、普丹戰爭和普奧戰爭，其中以後者期間爆發的「利薩海戰」為名，奧國海軍在此役中打敗了數量佔有優勢的義大利海軍，為其建軍歷史上最大的一次勝利，艦隊指揮官威廉·馮·泰格霍夫也因此成了奧國海軍的代表性英雄人物。 (zh)

rdfs:label

Austro-Hungarian Navy (en)
البحرية النمساوية المجرية (ar)
Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine (ca)
Rakousko-uherské námořnictvo (cs)
Österreichische Marine (de)
Αυτοκρατορικό και Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό (Αυστροουγγαρία) (el)
Armada austrohúngara (es)
Marine austro-hongroise (fr)
Angkatan Laut Austria-Hongaria (in)
K.u.k. Kriegsmarine (it)
オーストリア＝ハンガリー帝国海軍 (ja)
오스트리아-헝가리 해군 (ko)
Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine (nl)
Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine (pl)
Marinha Austro-Húngara (pt)
Военно-морские силы Австро-Венгрии (ru)
Österrikisk-ungerska marinen (sv)
奧匈帝國海軍 (zh)
Військово-морські сили Австро-Угорщини (uk)

owl:sameAs

foaf:depiction

is dbo:wikiPageRedirects of