English overseas possessions (original) (raw)

dbo:abstract

ممتلكات إنجلترا ما وراء البحار، المعروفة أيضًا باسم الإمبراطورية الاستعمارية الإنجليزية، تضم مجموعة من الأراضي الخارجية التي استُعمرت أو احتُلت أو أخذتها مملكة إنجلترا السابقة بطريقة أخرى، وذلك خلال القرون السابقة لقوانين الاتحاد عام 1707 بين مملكة إنجلترا ومملكة اسكتلندا، والتي شكلت مملكة بريطانيا العظمى. ثم أصبحت الممتلكات الإنجليزية الكثيرة أساسًا للإمبراطورية البريطانية وقوتها البحرية والتجارية سريعة النمو، والتي لم تكن متفوقة آنذاك على ممتلكات الجمهورية الهولندية ومملكة البرتغال ومملكة إسبانيا. أُنشئت أولى المستوطنات الإنجليزية الخارجية في أيرلندا، وسرعان ما تبعتها مستوطنات أخرى في أمريكا الشمالية وبرمودا وجزر الهند الغربية، ومن خلال محطات تجارية تدعى «معامل» في جزر الهند الشرقية، مثل بانتام، وشبه القارة الهندية، بدءًا من سورت. في عام 1639، بدأ تشييد سلسلة من الحصون الإنجليزية على الساحل الهندي مع حصن سانت جورج. في عام 1661، نتج عن زواج الملك تشارلز الثاني بكاترين من براغانزا زيادة في الممتلكات بسبب المهر الذي تضمن طنجة في شمال أفريقيا وبومباي في الهند (إذ كانت تحت حكم البرتغال قبل ذلك). في أمريكا الشمالية، كانت نيوفندلاند وفرجينيا أول مراكز الاستعمار الإنجليزي. خلال القرن السابع عشر، استُعمرت ماين، وبليموث، ونيو هامبشاير، وسالم، وخليج ماساتشوستس، ونيو اسكتلندا، وكونيتيكت، ونيو هافن، وماريلاند، وَرود آيلاند، ومزارع بروفيدنس. في عام 1664، أُخذت هولندا الجديدة والسويد الجديدة من الهولنديين، لتُصبحا نيويورك ونيوجيرسي وأجزاء من ديلاوير وبنسلفانيا. (ar)
Οι αγγλικές υπερπόντιες κτήσεις (αγγλικά: English overseas possessions), επίσης γνωστές ως αγγλική αποικιακή αυτοκρατορία (αγγλικά: English colonial empire), αποτελούσαν σύνολο ποικίλων υπερπόντιων εδαφών που αποικήθηκαν, κατακτήθηκαν ή άλλως αποκτήθηκαν από το πρώην Βασίλειο της Αγγλίας κατά τη διάρκεια των αιώνων πριν από τις Πράξεις της Ένωσης του 1707 μεταξύ του Βασιλείου της Αγγλίας και του Βασιλείου της Σκωτίας και τη δημιουργία του Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας. Οι πολλές αγγλικές κτήσεις δημιούργησαν τότε τα θεμέλια της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και της ταχέως αναπτυσσόμενης ναυτικής και εμπορικής εξουσίας της, η οποία μέχρι τότε δεν είχε ξεπεράσει την Ολλανδική Δημοκρατία, το και το Βασίλειο της Ισπανίας. Αρχικά ιδρύθηκαν οι αγγλικοί υπερπόντιοι οικισμοί στην Ιρλανδία ακολουθούμενοι γρήγορα από άλλους στη Βόρεια Αμερική, τις Βερμούδες και τις Δυτικές Ινδίες και από που ονομάζονταν “factories” στις Ανατολικές Ινδίες, όπως το Μπαντάμ (Bantam) και στην ινδική υποήπειρο, ξεκινώντας με τη Σουράτ (Surat). Το 1639, μία σειρά αγγλικών φρουρίων κατασκευάστηκαν στις ακτές της Ινδίας ξεκινώντας με το (αγγλικά: Fort St George). Το 1661, ο γάμος του βασιλιά Καρόλου Β’ με την Αικατερίνη της Μπραγκάνσα (αγγλικά: Catherine of Braganza) έφερε νέες κτήσεις στην Αγγλία, στα πλαίσια της βασιλικής προίκας, που μέχρι τότε κατείχαν οι Πορτογάλοι, συμπεριλαμβανομένης της Ταγγέρης στη Βόρεια Αφρική και της Βομβάης στην Ινδία. Στη Βόρεια Αμερική, η Νέα Γη (Newfoundland) και η Βιρτζίνια (Virginia) απετέλεσαν τα πρώτα κέντρα του αγγλικού αποικισμού στην ήπειρο. Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα δημιουργήθηκαν αποικιακές εγκαταστάσεις στο Μέιν (αγγλικά: Maine), το Πλύμουθ (αγγλικά: Plymouth), το Νιού Χαμσάιρ (αγγλικά: New Hampshire), το Σάλεμ (αγγλικά: Salem), τον (αγγλικά: Massachusetts Bay), τη Νέα Σκωτία (αγγλικά: New Scotland), το Κονέκτικατ (αγγλικά: Connecticut), το Νιού Χέιβεν (αγγλικά: New Haven), το Μέριλαντ (αγγλικά: Maryland) και το Ρόουντ Άιλαντ και Πρόβιντενς (αγγλικά: Rhode Island and Providence). Το 1664, η Νέα Ολλανδία και η Νέα Σουηδία αποκτήθηκαν από τους Ολλανδούς και αποτέλεσαν τις αποικίες της Νέας Υόρκης (αγγλικά: New York), του Νιού Τζέρσεϋ (αγγλικά: New Jersey) και τμήματα του Ντελάγουερ (αγγλικά: Delaware) και της Πενσυλβανίας (αγγλικά: Pennsylvania). (el)
The English overseas possessions, also known as the English colonial empire, comprised a variety of overseas territories that were colonised, conquered, or otherwise acquired by the former Kingdom of England during the centuries before the Acts of Union of 1707 between the Kingdom of England and the Kingdom of Scotland created the Kingdom of Great Britain. The many English possessions then became the foundation of the British Empire and its fast-growing naval and mercantile power, which until then had yet to overtake those of the Dutch Republic, the Kingdom of Portugal, and the Crown of Castile. The first English overseas settlements were established in Ireland, followed by others in North America, Bermuda, and the West Indies, and by trading posts called "factories" in the East Indies, such as Bantam, and in the Indian subcontinent, beginning with Surat. In 1639, a series of English fortresses on the Indian coast was initiated with Fort St George. In 1661, the marriage of King Charles II to Catherine of Braganza brought him as part of her dowry new possessions which until then had been Portuguese, including Tangier in North Africa and Bombay in India. In North America, Newfoundland and Virginia were the first centres of English colonisation. During the 17th century, Maine, Plymouth, New Hampshire, Salem, Massachusetts Bay, New Scotland, Connecticut, New Haven, Maryland, and Rhode Island and Providence were settled. In 1664, New Netherland and New Sweden were taken from the Dutch, becoming New York, New Jersey, and parts of Delaware and Pennsylvania. (en)
L'empire colonial anglais, comprenait une variété de territoires d'outre-mer qui ont été colonisés, conquis ou autrement acquis par l'ancien Royaume d'Angleterre au cours des siècles avant les Actes d'Union de 1707 entre le Royaume d'Angleterre et le Royaume d'Écosse fondant le Royaume de Grande-Bretagne. Les nombreuses possessions anglaises devinrent alors le fondement de l'Empire britannique et de sa puissance navale et mercantile, qui jusque-là n'avait pas encore dépassé celles de la République néerlandaise, le Royaume du Portugal et Royaume d'Espagne. Les premières colonies anglaises d'outre-mer ont été établies en Irlande, rapidement suivies par d'autres en Amérique du Nord, aux Bermudes et aux Antilles, et par des postes de traite dans les Indes orientales, comme Banten, et dans le sous-continent indien, à commencer par Sourate. En 1639, une série de forteresses anglaises sur la côte indienne a été lancée avec Fort St George. En 1661, le mariage du roi Charles II avec Catherine de Bragance l'a amené dans le cadre de sa dotde nouvelles possessions jusque-là portugaises , dont Tanger en Afrique du Nord et Bombay en Inde. En Amérique du Nord, Terre-Neuve et la Virginie ont été les premiers centres de colonisation anglaise. Au cours du 17e siècle, le Maine, Plymouth, le New Hampshire, Salem, la baie du Massachusetts , la Nouvelle-Écosse , le Connecticut , New Haven , le Maryland , le Rhode Island et Providence ont été colonisés. En 1664, la Nouvelle-Hollande et la Nouvelle-Suède ont été prises aux Pays-Bas, devenant New York, le New Jersey et certaines parties du Delaware et la Pennsylvanie. (fr)
Las posesiones inglesas de ultramar, también conocidas como imperio colonial inglés, componían una serie de territorios transmarinos que fueron colonizados, conquistados o, de alguna forma, adquiridos por el antiguo Reino de Inglaterra durante los siglos anteriores al Acta de Unión de 1707 (acuerdo entre el Reino de Inglaterra y el Reino de Escocia que dio lugar al Reino de Gran Bretaña). Las muchas posesiones inglesas de entonces, se convirtieron en el Imperio británico con su poderosa marina que creció rápidamente. Los primeros asentamientos ingleses de ultramar fueron establecidos en Irlanda, rápidamente seguidos por otros en Norteamérica, Bermudas y las Indias Occidentales, y por colonias en las Indias Orientales, como Bantén, y en el subcontinente indio, Surat. En 1639, con Fort St George, iniciaron una serie de fortalezas en la costa india. En 1661, el matrimonio entre Carlos II de Inglaterra y Catalina de Braganza, trajo como beneficio, en la dote de la esposa, nuevas posesiones que habían pertenecido a Portugal, como Tánger, en el norte de África, y Bombay, en la India. En Norteamérica, Terranova y Virginia fueron los primeros asentamientos ingleses. Durante el siglo XVII, fueron creando las colonias o provincias de , Plymouth, Nuevo Hampshire, Salem, bahía de Massachusetts, Nueva Escocia, Connecticut, New Haven, Maryland y Rhode Island. En 1664 Nuevos Países Bajos y Nueva Suecia fueron tomados a los holandeses, convirtiéndose en Nueva York, Nueva Jersey, y partes de Delaware y Pensilvania. (es)
英格兰殖民地，又称为英吉利帝国，包括英格兰王国通过殖民统治、征服或以其他方式获得的海外领土，1707年聯合法令通过，英格兰王国和苏格兰王国合并为大不列颠王国. 众多的英格兰殖民地和快速发展的海军、国际霸权成为大英帝国形成的基础，並超越荷兰共和国、葡萄牙王国、西班牙王国的殖民地。 (zh)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

rdfs:comment

英格兰殖民地，又称为英吉利帝国，包括英格兰王国通过殖民统治、征服或以其他方式获得的海外领土，1707年聯合法令通过，英格兰王国和苏格兰王国合并为大不列颠王国. 众多的英格兰殖民地和快速发展的海军、国际霸权成为大英帝国形成的基础，並超越荷兰共和国、葡萄牙王国、西班牙王国的殖民地。 (zh)
ممتلكات إنجلترا ما وراء البحار، المعروفة أيضًا باسم الإمبراطورية الاستعمارية الإنجليزية، تضم مجموعة من الأراضي الخارجية التي استُعمرت أو احتُلت أو أخذتها مملكة إنجلترا السابقة بطريقة أخرى، وذلك خلال القرون السابقة لقوانين الاتحاد عام 1707 بين مملكة إنجلترا ومملكة اسكتلندا، والتي شكلت مملكة بريطانيا العظمى. ثم أصبحت الممتلكات الإنجليزية الكثيرة أساسًا للإمبراطورية البريطانية وقوتها البحرية والتجارية سريعة النمو، والتي لم تكن متفوقة آنذاك على ممتلكات الجمهورية الهولندية ومملكة البرتغال ومملكة إسبانيا. (ar)
Οι αγγλικές υπερπόντιες κτήσεις (αγγλικά: English overseas possessions), επίσης γνωστές ως αγγλική αποικιακή αυτοκρατορία (αγγλικά: English colonial empire), αποτελούσαν σύνολο ποικίλων υπερπόντιων εδαφών που αποικήθηκαν, κατακτήθηκαν ή άλλως αποκτήθηκαν από το πρώην Βασίλειο της Αγγλίας κατά τη διάρκεια των αιώνων πριν από τις Πράξεις της Ένωσης του 1707 μεταξύ του Βασιλείου της Αγγλίας και του Βασιλείου της Σκωτίας και τη δημιουργία του Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας. Οι πολλές αγγλικές κτήσεις δημιούργησαν τότε τα θεμέλια της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και της ταχέως αναπτυσσόμενης ναυτικής και εμπορικής εξουσίας της, η οποία μέχρι τότε δεν είχε ξεπεράσει την Ολλανδική Δημοκρατία, το και το Βασίλειο της Ισπανίας. (el)
The English overseas possessions, also known as the English colonial empire, comprised a variety of overseas territories that were colonised, conquered, or otherwise acquired by the former Kingdom of England during the centuries before the Acts of Union of 1707 between the Kingdom of England and the Kingdom of Scotland created the Kingdom of Great Britain. The many English possessions then became the foundation of the British Empire and its fast-growing naval and mercantile power, which until then had yet to overtake those of the Dutch Republic, the Kingdom of Portugal, and the Crown of Castile. (en)
L'empire colonial anglais, comprenait une variété de territoires d'outre-mer qui ont été colonisés, conquis ou autrement acquis par l'ancien Royaume d'Angleterre au cours des siècles avant les Actes d'Union de 1707 entre le Royaume d'Angleterre et le Royaume d'Écosse fondant le Royaume de Grande-Bretagne. Les nombreuses possessions anglaises devinrent alors le fondement de l'Empire britannique et de sa puissance navale et mercantile, qui jusque-là n'avait pas encore dépassé celles de la République néerlandaise, le Royaume du Portugal et Royaume d'Espagne. (fr)
Las posesiones inglesas de ultramar, también conocidas como imperio colonial inglés, componían una serie de territorios transmarinos que fueron colonizados, conquistados o, de alguna forma, adquiridos por el antiguo Reino de Inglaterra durante los siglos anteriores al Acta de Unión de 1707 (acuerdo entre el Reino de Inglaterra y el Reino de Escocia que dio lugar al Reino de Gran Bretaña). Las muchas posesiones inglesas de entonces, se convirtieron en el Imperio británico con su poderosa marina que creció rápidamente. (es)

is dbo:wikiPageWikiLink of