Serpents in the Bible (original) (raw)

dbo:abstract

الشيطان الثعبان أو الحية المخادعة أو الحَنَش (بالإنجليزية: serpent)‏ ‏ (بالعبرية: נחש) هو اسم لرمز تمت الإشارة إليه في كل من الكتاب العبري والعهد الجديد، حيث يلعب رمز سيربنت أو الثعبان أدوارا هامة في الحياة الدينية والثقافية في مصر القديمة، كنعان، بلاد الرافدين واليونان، حيث كان الثعبان رمز لقوة الشر والفوضى من العالم السفلي، وكذلك رمزا للخصوبة والحياة والشفاء، وفي العبرية يرتبط أيضا بالكهانة، بما في ذلك الأفعال التي في معنى ممارسة العرافة أو الكهانة. يتحدث الكتاب المقدس العبري عن الثعبان في التوراة للتعرف على الثعبان في عدن، كما يستخدم في مختلف مواضيع الكتاب بجانب سارافيم لوصف سيربنت في البرية، كما ذكر أيضا التنانين العظام، وهي وحوش على شكل تنين. في سفر الخروج، تحولت عصا موسي موسى، ثعبان، وفي العهد الجديد، أشار سفر الرؤيا إلي ثعابين القدماء المصريين عدة مرات لتحديد الشيطان أو إبليس (رؤ 12: 9؛ 20: 2)، وغالبا ما تم تحديد السيربنت مع الشياطين المتغطرسة، وأحيانا مع ليليث. تمثل قصة جنة عدن وسقوط رجل تقليدا في الشعوب الإبراهيمية، مع عرض رمزي لبعض الحقائق الأخلاقية والدينية. (ar)
La Serpento Biblia, aŭ de la Edena ĝardeno, estas biblia kreitulo. Laŭ la Genezo, la Serpento tentis Adamon kaj Evon ilin persvadante ke Dio, kiu ilin kreis, ilin ankaŭ trompis minacante morton se ili manĝus el la malpermesita frukto de la arbo staranta en la mezo de la ĝardeno, dum, male, per tiu manĝo ekestiĝus diiĝo kaj sendependeco el Dio. La paro kredis al la serpento kaj anstataŭ diiĝo elimpetis morto kaj perdo pri la dia amikeco. Ĉi cirkonstanco la “ruza” serpento estis kondamnita de Dio “iradi sur sia ventro kaj manĝadi teron“, kaj estis certigite ke la idaro de la virino estonte venkos kontraŭ la idaro de la serpento. Kiel la tuta mita rakonto servas al priskribo de tio al kiaj tentoj estas elmetita la ĉiutempa homo, same la serpento ludas metaforan funkcion: nome reprezentas la aŭtonoman kaj internan tenton kaj riskojn al kiuj la homo estas elmetita. Sed kial tiun rolon ludas ĝuste serpento? Ekzegezistoj kaj etnologoj metas la kialon de tiu verkista elekto en la religia kulto je kiu ĝuis, kiel protektanto kaj disdonanto de fekundeco, la serpento ĉe la popoloj kontaktitaj de la hebreaj triboj, kiuj admiradis riskante infektiĝadi. Etaj sciiĝoj pri tiu fascino, ĉe hebreoj, de la fantaziaj serpentaj kultoj akirigantaj fekundecon legeblas en 1Reĝoj 18,4, kaj en la Nombroj ĉe la ĉapitro kvara. Laŭ la biblia instruo, male, Serpento estas ja jes “ruza” sed tute sensupernatura kreaĵo kaj tute dominita de Dio, kaj, eventuale, ĝia imago fleksita al la dia volo avantaĝe al la homoj. Kiam la mita serpenta figuro ekidentiĝis kun la diablo kaj Satano de la postaj kristanaj epokaj? Tiu identiĝo ekspuriĝis kun la apokrifaĵoj de la malnova testamento kiel la Dua , kaj pli eksplicitiĝis en la duakanona "La Saĝo de Salomono", kaj pliiĝis en la Nova Testamento, ekzemple en Apokalipso 12,11ss, kie aperas la Virino kaj la insidanta Serpento figuranta la Diablon-Satanon. Fakuloj rimarkigas ke tiu identiĝo ekfloris kiam el orientaj landoj, kiel Persio kaj Babilonio, eksvarmis religiaj devotaĵoj al subdioj kaj demonoj kaj anĝeloj. La hebrea kulturo foje ilin akceptis, ilin tamen maldiigante kaj redukante al servistoj amikaj aŭ malamikaj al Dio kreanto. Vidu la duakanonon greklingvan "Tobito". Eĥoj de tiu identiĝo troviĝas en postaj kristanaj artaĵoj, ekzemple en pentraĵoj pri la Krucumito oni foje lokigis, ĉe la terenmeto de la ligno, serpenton por signifi ke Kristo venkis la antikvan Serpenton-Diablon-Satanon. Kvankam tiom insistita, tiu identiĝo, de la geneza serpento kun Satano-diablo, neniam estis dogmigita: ĝi, do, povas esti taksata, de kredanto kristana, kiel instrumento por pli klare alproksimigi al Kristo Elaĉetinto. Foje, en modernaj tempoj, plaĉis al kelkaj teologoj kaj diverssciencaj esplorantoj, atribui al la geneza Serpento, kaj la diablo-Satano, karakterizojn de simbolo de la malbono aŭ de emo al la malbono kuŝanta en la homo, el kiuj la homo mem devas kontraŭi laŭ la invito kaj ekzemplo de Kristo. Tiu interpreto, tamen, trovas reziston en la fakto ke ĉiam, en kanonaj tekstoj kaj en apokrifaĵoj, la diablo-serpento-Satano estas bildigita ulo persone aganta aŭ inteligente kaj libervole aktivanto. (eo)
Serpents (Hebrew: נָחָשׁ, romanized: nāḥāš) are referred to in both the Hebrew Bible and the New Testament. The symbol of a serpent or snake played important roles in the religious traditions and cultural life of ancient Greece, Egypt, Mesopotamia, and Canaan. The serpent was a symbol of evil power and chaos from the underworld as well as a symbol of fertility, life, healing, and rebirth. Nāḥāš (נחש‎), Hebrew for "snake", is also associated with divination, including the verb form meaning "to practice divination or fortune-telling". Nāḥāš occurs in the Torah to identify the serpent in the Garden of Eden. Throughout the Hebrew Bible, it is also used in conjunction with seraph to describe vicious serpents in the wilderness. The tannin, a dragon monster, also occurs throughout the Hebrew Bible. In the Book of Exodus, the staves of Moses and Aaron are turned into serpents, a nāḥāš for Moses, a tannin for Aaron. In the New Testament, the Book of Revelation makes use of ancient serpent and the Dragon several times to identify Satan or the Devil (Revelation 12:9; 20:2). The serpent is most often identified with the hubristic Satan, and sometimes with Lilith. The narrative of the Garden of Eden and the fall of humankind constitute a mythological tradition shared by all the Abrahamic religions, with a presentation more or less symbolic of Judeo-Christian morals and religious beliefs, which had an overwhelming impact on human sexuality, gender roles, and sex differences both in the Western and Islamic civilizations. In mainstream (Nicene) Christianity, the doctrine of the Fall is closely related to that of original sin or ancestral sin. Unlike Christianity, the other major Abrahamic religions, Judaism and Islam, do not have a concept of "original sin", and instead have developed varying other interpretations of the Eden narrative. (en)
Ular (Ibrani: נָחָשׁ nāḥāš) disebut dalam Alkitab Ibrani dan Perjanjian Baru. Simbol ular memainkan peran-peran penting dalam kehidupan keagamaan dan kebudayaan dari Mesir kuno, Kanaan, Mesopotamia dan Yunani. Ular adalah simbol kekuatan jahat dan pertikaian dari serta simbol kesuburan, kehidupan dan penyembuhan. נחש Nāḥāš, Ibrani untuk "ular", juga diasosiasikan dengan , termasuk bentuk verbal yang artinya "menerapkan keilahian atau mendatangkan keberuntungan".. Dalam Alkitab Ibrani, Nāḥāš muncul dalam Taurat untuk mengidentifikasikan ular di Taman Eden. Sepanjang Alkitab Ibrani, istilah tersebut juga dipakai saling bergantian dengan untuk menyebut ular berbisa di alam liar. Dalam Kitab Keluaran, tongkat Musa dan Harun berubah menjadi ular, nāḥāš untuk Musa, tannin untuk Harun. Dalam Perjanjian Baru, Wahyu kepada Yohanes memakai istilah ular kuno dan Naga sebanyak beberapa kali untuk mengidentifikasikan setan atau iblis. (Wahyu 12:9; Wahyu 20:2) Ular paling sering diidentifikasikan dengan Setan angkuh, dan terkadang dengan Lilith. Cerita Taman Eden dan kejatuhan manusia mewakili sebuah tradisi di kalangan suku bangsa Abrahamik, dengan sebuah presentasi kurang lebih bersifat simbolik dalam hal moral dan keagamaan tertentu. (in)
Le nahash, de l'hébreu נָחָשׁ (nāḥāš), est un terme hébreu qui désigne un serpent dans la Bible. Nahash est notamment le terme utilisé pour désigner le serpent de la Genèse, qui entraîne la chute d'Adam et Ève. C'est aussi le terme utilisé dans l'épisode de la transformation du bâton de Moïse en serpent dans le Livre de l'Exode et dans l'épisode du serpent d'airain dans le Livre des Nombres. (fr)
뱀(히브리어: נחש nāḥāš)은 히브리어 성경과 신약 성경 모두에서 나온다. 뱀의 상징 또는 뱀은 고대 이집트, 가나안, 메소포타미아, 그리스의 종교와 문화 생활에 중요한 역할을 했다. 뱀은 지하세계에서 악한 힘과 혼돈의 상징 뿐만 아니라 다산, 생명과 치유의 상징이었다. "뱀"에 대한 히브리어, 나하시는 또한 점복이나 운세 관행을 의미하는 동사 형태를 포함하여, 점과 관련이 있다. 히브리어 성경에서, 나하시는 토라에서의, 에덴의 뱀을 구분하는 데 쓰인다. 히브리어 성경 걸쳐서는, 광야에서 뱀 악순환을 설명하는 사랍와 함께 사용되기도 한다. 드래곤 괴물의 형태인, 타닌 또한 히브리어 성경 전반에 걸쳐 발생한다. 출애굽기에서, 모세와 아론의 지팡이는 뱀, 특히 모세는 나하시, 아론은 타닌으로 변한다. 신약 성경에서, 요한 계시록에서는 고대 뱀과 사탄이나 악마를 식별 할 수 있는 드래곤을 여러 번 사용한다. (ko)
Serpente é o termo usado para traduzir uma variedade de palavras na Bíblia Hebraica, a mais comum delas é a raiz hebraica: נחש‎,, cujo significado é adivinhar, praticar adivinhação, vaticinar, da qual provém a palavra ֹ֙ נָּחָשׁ֙ 1 (nachash) nome próprio masculino, serpente, dragão, cobra, áspide. Textos que estão relacionados com o termo na bíblia: Gênesis 3:1, Mateus 10:16, II Coríntios 11:3, Apocalipse 12:9 e Apocalipse 20:2. A mais famosa serpente bíblica é aquela que conversa no Jardim do Éden e que seduz Eva a comer o fruto da Árvore da Ciência do Bem e do Mal e nega que ela morrerá disso. A serpente tem a habilidade de falar e demonstrar razão, e é identificada com a Sabedoria: "A serpente é a mais astuta de todos os animais que o Senhor Deus tinha criado" (Gênesis 3:1). Não há indicação no Livro do Gênesis que a serpente seja uma divindade, embora ela seja um dos dois únicos casos em que animais falem no Pentateuco (a mula de Balaão é o outro). Em Gênesis, a serpente é retratada como uma criatura enganadora ou trapaceira, que promove como bom aquilo que Deus proibiu, e demonstra perspicácia ao fazê-lo (cf. Gênesis 3:4–5, 22). O Novo Testamento identifica a serpente do Gênesis como Satanás e nesse processo redefine pela Bíblia Hebraica o conceito de Satanás ("O Adversário, um membro da Corte dos Céus atuando em nome de Iavé para testar a fé de Jó"), de tal forma que Satanás/Serpente se torna parte de um plano satânico para afastar o ser humano de seu criador Iavé. (pt)
Ormen anses i Bibeln vara ursprunget till ondska. Den omnämns på flera ställen, bland annat: * I Första Mosebok som en talande orm som lurar de första människorna Adam och Eva att äta kunskapens frukt, och på så sätt ger upphov till syndafallet. Som straff för tilltaget förbannar gud ormen så att den blir utstött från andra djur, vilda och tama, och alltid tvingas kräla på buken och äta jord. * I Uppenbarelseboken berättas att ormen kallas Djävul och Satan och den besegras av ärkeängeln Mikael i en strid i himlen. * Ordstävet Den som gräver en grop faller själv däri från Predikaren fortsätter den som river en mur blir biten av en orm. * Om vinet i Ordspråksboken: Till slut biter det som en orm. * Nehustan var en avbild i koppar av en orm som Moses skapade på Guds befallning som skydd mot de ormar som plågade israeliterna efter deras klagan mot gud. Kopparormen kunde bota och skydda från ormbett, och fanns sedan kvar i templet i Jerusalem till dess att Hiskia förstörde den. (sv)

dbo:wikiPageWikiLink

dcterms:subject

rdfs:comment

Le nahash, de l'hébreu נָחָשׁ (nāḥāš), est un terme hébreu qui désigne un serpent dans la Bible. Nahash est notamment le terme utilisé pour désigner le serpent de la Genèse, qui entraîne la chute d'Adam et Ève. C'est aussi le terme utilisé dans l'épisode de la transformation du bâton de Moïse en serpent dans le Livre de l'Exode et dans l'épisode du serpent d'airain dans le Livre des Nombres. (fr)
뱀(히브리어: נחש nāḥāš)은 히브리어 성경과 신약 성경 모두에서 나온다. 뱀의 상징 또는 뱀은 고대 이집트, 가나안, 메소포타미아, 그리스의 종교와 문화 생활에 중요한 역할을 했다. 뱀은 지하세계에서 악한 힘과 혼돈의 상징 뿐만 아니라 다산, 생명과 치유의 상징이었다. "뱀"에 대한 히브리어, 나하시는 또한 점복이나 운세 관행을 의미하는 동사 형태를 포함하여, 점과 관련이 있다. 히브리어 성경에서, 나하시는 토라에서의, 에덴의 뱀을 구분하는 데 쓰인다. 히브리어 성경 걸쳐서는, 광야에서 뱀 악순환을 설명하는 사랍와 함께 사용되기도 한다. 드래곤 괴물의 형태인, 타닌 또한 히브리어 성경 전반에 걸쳐 발생한다. 출애굽기에서, 모세와 아론의 지팡이는 뱀, 특히 모세는 나하시, 아론은 타닌으로 변한다. 신약 성경에서, 요한 계시록에서는 고대 뱀과 사탄이나 악마를 식별 할 수 있는 드래곤을 여러 번 사용한다. (ko)
الشيطان الثعبان أو الحية المخادعة أو الحَنَش (بالإنجليزية: serpent)‏ ‏ (بالعبرية: נחש) هو اسم لرمز تمت الإشارة إليه في كل من الكتاب العبري والعهد الجديد، حيث يلعب رمز سيربنت أو الثعبان أدوارا هامة في الحياة الدينية والثقافية في مصر القديمة، كنعان، بلاد الرافدين واليونان، حيث كان الثعبان رمز لقوة الشر والفوضى من العالم السفلي، وكذلك رمزا للخصوبة والحياة والشفاء، وفي العبرية يرتبط أيضا بالكهانة، بما في ذلك الأفعال التي في معنى ممارسة العرافة أو الكهانة. تمثل قصة جنة عدن وسقوط رجل تقليدا في الشعوب الإبراهيمية، مع عرض رمزي لبعض الحقائق الأخلاقية والدينية. (ar)
La Serpento Biblia, aŭ de la Edena ĝardeno, estas biblia kreitulo. Laŭ la Genezo, la Serpento tentis Adamon kaj Evon ilin persvadante ke Dio, kiu ilin kreis, ilin ankaŭ trompis minacante morton se ili manĝus el la malpermesita frukto de la arbo staranta en la mezo de la ĝardeno, dum, male, per tiu manĝo ekestiĝus diiĝo kaj sendependeco el Dio. La paro kredis al la serpento kaj anstataŭ diiĝo elimpetis morto kaj perdo pri la dia amikeco. Ĉi cirkonstanco la “ruza” serpento estis kondamnita de Dio “iradi sur sia ventro kaj manĝadi teron“, kaj estis certigite ke la idaro de la virino estonte venkos kontraŭ la idaro de la serpento. (eo)
Serpents (Hebrew: נָחָשׁ, romanized: nāḥāš) are referred to in both the Hebrew Bible and the New Testament. The symbol of a serpent or snake played important roles in the religious traditions and cultural life of ancient Greece, Egypt, Mesopotamia, and Canaan. The serpent was a symbol of evil power and chaos from the underworld as well as a symbol of fertility, life, healing, and rebirth. (en)
Ular (Ibrani: נָחָשׁ nāḥāš) disebut dalam Alkitab Ibrani dan Perjanjian Baru. Simbol ular memainkan peran-peran penting dalam kehidupan keagamaan dan kebudayaan dari Mesir kuno, Kanaan, Mesopotamia dan Yunani. Ular adalah simbol kekuatan jahat dan pertikaian dari serta simbol kesuburan, kehidupan dan penyembuhan. נחש Nāḥāš, Ibrani untuk "ular", juga diasosiasikan dengan , termasuk bentuk verbal yang artinya "menerapkan keilahian atau mendatangkan keberuntungan".. Dalam Alkitab Ibrani, Nāḥāš muncul dalam Taurat untuk mengidentifikasikan ular di Taman Eden. Sepanjang Alkitab Ibrani, istilah tersebut juga dipakai saling bergantian dengan untuk menyebut ular berbisa di alam liar. Dalam Kitab Keluaran, tongkat Musa dan Harun berubah menjadi ular, nāḥāš untuk Musa, tannin untuk Harun. Dalam Pe (in)
Serpente é o termo usado para traduzir uma variedade de palavras na Bíblia Hebraica, a mais comum delas é a raiz hebraica: נחש‎,, cujo significado é adivinhar, praticar adivinhação, vaticinar, da qual provém a palavra ֹ֙ נָּחָשׁ֙ 1 (nachash) nome próprio masculino, serpente, dragão, cobra, áspide. Textos que estão relacionados com o termo na bíblia: Gênesis 3:1, Mateus 10:16, II Coríntios 11:3, Apocalipse 12:9 e Apocalipse 20:2. (pt)
Ormen anses i Bibeln vara ursprunget till ondska. Den omnämns på flera ställen, bland annat: * I Första Mosebok som en talande orm som lurar de första människorna Adam och Eva att äta kunskapens frukt, och på så sätt ger upphov till syndafallet. Som straff för tilltaget förbannar gud ormen så att den blir utstött från andra djur, vilda och tama, och alltid tvingas kräla på buken och äta jord. * I Uppenbarelseboken berättas att ormen kallas Djävul och Satan och den besegras av ärkeängeln Mikael i en strid i himlen. * Ordstävet Den som gräver en grop faller själv däri från Predikaren fortsätter den som river en mur blir biten av en orm. * Om vinet i Ordspråksboken: Till slut biter det som en orm. * Nehustan var en avbild i koppar av en orm som Moses skapade på Guds befallning som skydd (sv)

owl:sameAs

foaf:depiction

is dbo:wikiPageWikiLink of