Condensed matter physics (original) (raw)

dbo:abstract

La física de la matèria condensada és el camp de la física que s'ocupa de les característiques físiques macroscòpiques de la matèria. En particular, es refereix a les fases "condensades" que apareixen sempre que el nombre de constituents en un sistema sigui extremadament gran i que les interaccions entre els components siguin fortes. Els exemples més familiars de fases condensades són els sòlids i els líquids, que sorgeixen a partir dels enllaços i unions causats per interaccions electromagnètiques entre els àtoms. Entre les fases condensades més exòtiques, es compten les fases superfluïtat i el condensat de Bose-Einstein, que es troben en certs sistemes atòmics sotmesos a temperatures extremadament baixes, la fase superconductora exhibida pels electrons de la conducció en certs materials, i les fases ferromagnètica i d'espins en . La física de la matèria condensada és, de lluny, el camp més extens de la física contemporània. Un enorme progrés ha estat realitzat en la branca teòrica de la física de la matèria condensada. Per a una estimació, un terç de tots els americans s'identifiquen a si mateixos com a físics que treballen en temes de la matèria condensada. Històricament, aquest camp va néixer a partir de la física de l'estat sòlid, que ara és considerat com un dels seus subcamps principals. El terme física de la matèria condensada va ser encunyat, segons sembla, per Philip Anderson, quan va rebatejar el seu grup d'investigació -prèviament, teoria de l'estat sòlid- (1967). El 1978, la Divisió de Física de l'Estat Sòlid de l'American Physical Society va ser rebatejada com a Divisió de Física de Matèria Condensada. El camp d'estudi de la física de la matèria condensada té una gran superposició amb àrees d'estudi de la química, la ciència de materials, la nanotecnologia i l'enginyeria. Una de les raons per què la física de matèria condensada rebi aquest nom és que molts dels conceptes i tècniques desenvolupats per estudiar sòlids s'apliquen també a sistemes fluids. Per exemple, els electrons de conducció en un conductor elèctric formen un tipus de líquid quàntic que té essencialment les mateixes característiques que un fluid conformat per àtoms. De fet, el fenomen de la superconductivitat, en el qual els electrons es condensen en una nova fase fluida en la qual puguin fluir sense dissipació, presenta una gran analogia amb la fase de superfluïtat que es troba en l' a molt baixes temperatures. (ca)
Fyzika kondenzovaného stavu se zabývá vlastnostmi látek v kondenzovaném stavu, tj. kapalinami a pevnými látkami a jevy v nich. V současnosti se jedná se o zdaleka největší fyzikální oblast podle počtu aktivních vědců. Z historického hlediska se fyzika kondenzovaného stavu vyvinula z fyziky pevných látek, protože leckteré principy používané pro studium pevných látek platí i pro kapaliny. Například vodivostní elektrony ve vodiči utvářejí svým způsobem kvantovou kapalinu která má stejné vlastnosti jako běžné kapaliny. Stejně tak jev supravodivosti, kdy elektrony vytvářejí novou fázi v níž se pohybují beze ztrát, je analogický supratekuté fázi helia 3 při nízkých teplotách. (cs)
Kondensierte Materie bezeichnet in den Naturwissenschaften den festen und flüssigen Aggregatzustand im Gegensatz zu Gas und Plasma. (de)
فيزياء المادة المكثفة هي مجال الفيزياء الذي يتعامل مع الخصائص الفيزيائية العيانية والمجهرية للمادة. على وجه الخصوص، تهتم بالمراحل «المكثفة» التي تظهر كلما كان عدد المكونات في النظام كبيرًا للغاية وزادت التفاعلات بين المكونات بكثرة. من الأمثلة المألوفة للمراحل المكثفة هي المواد الصلبة والسوائل، والتي تنشأ من القوى الكهرومغناطيسية بين الذرات. يسعى علماء فيزياء المادة المكثفة إلى فهم سلوك هذه المراحل باستخدام القوانين الفيزيائية. التي تشمل قوانين ميكانيكا الكم، الكهرومغناطيسية والميكانيكا الإحصائية. تشمل الأطوار الأكثر تكثيفًا الغريبة طور التوصيل الفائق التي تظهرها بعض المواد في درجة حرارة منخفضة، والأطوار المغناطيسية الحديدية والمضادة للمغناطيسية الحديدية في اللف المغزلي على شبكة تبلور برافيه للذرات، وتكاثف بوز - أينشتاين الموجودة في الأنظمة الذرية فائقة البرودة. تتضمن دراسة فيزياء المادة المكثفة قياس خواص المواد المختلفة عبر تحقيقاتٍ تجريبيةٍ إلى جانب استخدام الأساليب الفيزيائية النظرية لتطوير نماذج رياضية تساعد في فهم السلوك الجسدي. إن تنوع الأنظمة والظواهر المتاحة للدراسة يجعل فيزياء المادة المكثفة الحقل الأكثر نشاطًا في الفيزياء المعاصرة: يعتبر ثلث جميع علماء الفيزياء الأمريكيين أنفسهم فيزيائيين في المادة المكثفة، ويعتبر قسم فيزياء المواد المكثفة أكبر قسم في الجمعية الفيزيائية الأمريكية. يتداخل الحقل مع الكيمياء وعلوم المواد وتكنولوجيا النانو، ويرتبط ارتباطًا وثيقًا بالفيزياء الذرية والفيزياء الحيوية. تشترك الفيزياء النظرية للمادة المكثفة في مفاهيم وأساليب مهمة مع فيزياء الجسيمات والفيزياء النووية. اُعتبرت عدة مواضيع مثل علم البلورات، والتعدين، والمرونة، والمغناطيسية، وما إلى ذلك، كأقسام منفصلة في الفيزياء حتى عام 1940، عندما جُمعت معا في قسم فيزياء الحالة الصلبة. في حوالي الستينيات من القرن الماضي، اُضيفت دراسة الخواص الفيزيائية للسوائل إلى هذه القائمة، مما يشكل الأساس للتخصص الجديد ذي الصلة بفيزياء المادة المكثفة. صاغَّ الفيزيائي فيليب وارن أندرسون المصطلح مع وفولكر هاين، عندما غيروا اسم مجموعتهم في مختبرات كافنديش، كامبريدج من نظرية الحالة الصلبة إلى نظرية المواد المكثفة في عام 1967، مما أشعرهم بأنهم لم يستبعدوا اهتمامهم في دراسة السوائل والمواد النووية وما إلى ذلك. على الرغم من أن أندرسون وهاين ساعدا في تعميم اسم «المادة المكثفة»، إلا إن الاسم كان موجودًا في أوروبا منذ عدة سنوات، وكان أبرزه في مجلة نُشرت باللغة الإنجليزية والفرنسية والألمانية من قبل دار نشر سبرينغر بعنوان فيزياء المواد المكثفة، وبدأت التسمية في عام 1963. كانت بيئة التمويل وسياسة الحرب الباردة في الستينيات والسبعينيات من العوامل التي دفعت بعض علماء الفيزياء إلى تفضيل اسم «فيزياء المادة المكثفة»، والتي شددت على وحدة المشاكل التي يواجهونها الفيزيائيون العاملون في المواد الصلبة والسوائل والبلازما وغيرها من العوامل المعقدة، على تسمية «فيزياء الحالة الصلبة»، والتي ارتبطت في كثير من الأحيان بالتطبيقات الصناعية للمعادن وأشباه الموصلات. كانت مختبرات بيل فون واحدة من أوائل المعاهد التي أجرت برنامجًا بحثيًا في فيزياء المواد المكثفة. أشارت مصادر سابقة إلى الحالة «المكثفة». على سبيل المثال، في مقدمة كتابه "النظرية الحركية للسوائل" عام 1947، اقترح ياكوف فرينكل أن "النظرية الحركية للسوائل يجب أن تكون بمثابة تعميم وامتداد للنظرية الحركية للأجسام الصلبة وسيكون من الأصح توحيدهم تحت عنوان "الأجسام المكثفة". (ar)
Η φυσική συμπυκνωμένης ύλης είναι ο κλάδος της φυσικής που ασχολείται με τη μελέτη μεγάλου αριθμού ισχυρά αλληλεπιδρώντων σωματιδίων, συμπεριλαμβανομένων της μελέτης της στερεάς και υγρής καταστάσης της ύλης, του πλάσματος, των υγρών κρυστάλλων, των πολυμερών και της γέλης (αγγλ.: gel). Μια από τις πιο εξωτικές καταστάσεις της ύλης που μελετά η φυσική συμπυκνωμένης ύλης είναι η υπεραγωγιμότητα. (el)
Condensed matter physics is the field of physics that deals with the macroscopic and microscopic physical properties of matter, especially the solid and liquid phases which arise from electromagnetic forces between atoms. More generally, the subject deals with "condensed" phases of matter: systems of many constituents with strong interactions between them. More exotic condensed phases include the superconducting phase exhibited by certain materials at low temperature, the ferromagnetic and antiferromagnetic phases of spins on crystal lattices of atoms, and the Bose–Einstein condensate found in ultracold atomic systems. Condensed matter physicists seek to understand the behavior of these phases by experiments to measure various material properties, and by applying the physical laws of quantum mechanics, electromagnetism, statistical mechanics, and other theories to develop mathematical models. The diversity of systems and phenomena available for study makes condensed matter physics the most active field of contemporary physics: one third of all American physicists self-identify as condensed matter physicists, and the Division of Condensed Matter Physics is the largest division at the American Physical Society. The field overlaps with chemistry, materials science, engineering and nanotechnology, and relates closely to atomic physics and biophysics. The theoretical physics of condensed matter shares important concepts and methods with that of particle physics and nuclear physics. A variety of topics in physics such as crystallography, metallurgy, elasticity, magnetism, etc., were treated as distinct areas until the 1940s, when they were grouped together as solid-state physics. Around the 1960s, the study of physical properties of liquids was added to this list, forming the basis for the more comprehensive specialty of condensed matter physics. The Bell Telephone Laboratories was one of the first institutes to conduct a research program in condensed matter physics. According to founding director of the Max Planck Institute for Solid State Research, physics professor Manuel Cardona, it was Albert Einstein who created the modern field of condensed matter physics starting with his seminal 1905 article on the photoelectric effect and photoluminescence which opened the fields of photoelectron spectroscopy and photoluminescence spectroscopy, and later his 1907 article on the specific heat of solids which introduced, for the first time, the effect of lattice vibrations on the thermodynamic properties of crystals, in particular the specific heat. Deputy Director of the Yale Quantum Institute A. Douglas Stone makes a similar priority case for Einstein in his work on the synthetic history of quantum mechanics. (en)
Materia kondentsatuaren fisika materiaren propietate makroskopikoak aztertzen dituen fisikaren atala da. Bereziki, fase "kondentsatuetan" espezializatzen da zeinetan sistema osatzen duten osagaien kopurua oso altua den eta osagai horien arteko oso indartsuak direnean. Fase hauen adibiderik ohikoenak likidoa eta gasa dira, zeinak atomoen arteko elkarrekintza elektromagnetikoengatik eratzen diren. Fase hauen adibide ez hain ohikoak tenperatura baxuetan dauden sistema atomikoetan eratzen superfluidoa eta Bose-Einstein kondentsatua eta supereroankortasunaren fasea dira. Materia kondentsatuaren fisika, gaur egungo fisikaren atalik garrantzitsuena da duda izprik gabe eta azken urteotan aurrerapen handiak egin dira materia kondentsatuaren fisika teorikoan. Historikoki, materia kondentsatuaren fisika jaiotako fisikaren atala da, orain azken hau materia kondentsatuaren fisikaren azpiatal garrantzitsuena delarik. "Materia kondentsatuaren fisika"-ren izenaren egiletzat kontsideratu da,1967an bere ikerkuntza taldeari izen hau jarri zionean (aurretik Egoera Solidoaren Teoria izena zuen honek). Izena aldatzeko arrazoietariko bat zera da: solidoetan ikerturiko propietate asko fluidoen sistemetara ere zabal daitezkeela. Esate baterako, materia kondentsatuaren fisikak zerikusi handia du kimika, nanoteknologia eta materialen zientziarekin . (eu)
La física de la materia condensada es la rama de la física que estudia las características físicas macroscópicas de la materia, tales como la densidad, la temperatura, la dureza o el color de un material. En particular, se refiere a las fases «condensadas» que aparecen siempre en que el número de constituyentes en un sistema sea extremadamente grande y que las interacciones entre los componentes sean fuertes, a diferencia de estar libres sin interactuar. Los ejemplos más familiares de fases condensadas son los sólidos y los líquidos, que surgen a partir de los enlaces y uniones causados por interacciones electromagnéticas entre los átomos. Entre las fases condensadas más exóticas se cuentan las fases superfluidas y el condensado de Bose-Einstein, que se encuentran en ciertos sistemas atómicos sometidos a temperaturas extremadamente bajas, la fase superconductora exhibida por los electrones de la conducción en ciertos materiales, y las fases ferromagnética y antiferromagnética de espines en redes atómicas. La física de la materia condensada busca hacer relaciones entre las propiedades macroscópicas, que se pueden medir y el comportamiento de sus constituyentes a nivel microscópico o atómico y así comprender mejor las propiedades de los materiales. La física de la materia condensada es la rama más extensa de la física contemporánea. Como estimación, un tercio de todos los físicos norteamericanos se identifica a sí mismo como físicos trabajando en temas de la materia condensada. Históricamente, dicho campo nació a partir de la física del estado sólido, que ahora es considerado como uno de sus subcampos principales. El término física condensada de la materia fue acuñado, al parecer, por , cuando renombró a su grupo de investigación, hasta entonces teoría del estado sólido, en 1967. En 1978, la División de Física del Estado Sólido de la American Physical Society fue renombrada como División de Física de Materia Condensada. La física de la materia condensada tiene una gran superposición con áreas de estudio de la química, la ciencia de materiales, la nanotecnología y la ingeniería. Una de las razones para que la física de materia condensada reciba tal nombre es que muchos de los conceptos y técnicas desarrollados para estudiar sólidos se aplican también a sistemas fluidos. Por ejemplo, los electrones de conducción en un conductor eléctrico forman un tipo de líquido cuántico que tiene esencialmente las mismas características que un fluido conformado por átomos. De hecho, el fenómeno de la superconductividad, en el cual los electrones se condensan en una nueva fase fluida en la cual puedan fluir sin disipación, presenta una gran analogía con la fase superfluida que se encuentra en el helio-3 a muy bajas temperaturas. (es)
Réimse na fisice a phléann le hairíonna fisiciúla macrascópacha agus micreascópacha ábhair is ea fisic ábhair chomhdhlúite, go háirithe na pasanna soladacha agus leachtacha a eascraíonn as fórsaí leictreamaighnéadacha idir adamh . Níos ginearálta, déileálann an t-ábhar le pasanna ábhair “comhdhlúite”: córais a bhaineann le go leor comhábhar a bhfuil idirghníomhaíochtaí láidre eatarthu. I measc na bpasanna comhdhlúite níos andúchasí tá an pas forsheoladh a thaispeánann ábhair áirithe ag teocht íseal, na pasanna fearómaighnéadacha agus frithfhearómaighnéadacha de ghuairní ar laitíseanna criostail adamh, agus an comhdhlúthán Bose-Einstein atá le fáil i gcórais adamhacha ultrafhuara. Féachann fisiceoirí le hiompar na bpasanna seo a thuiscint trí thurgnaimh chun airíonna ábhair éagsúla a thomhas, agus trí dhlíthe fisiciúla na meicnice candamaí, an leictreamaighnéadaiss, na meicnice staitistiúla, agus teoiricí eile a chur i bhfeidhm chun samhlacha matamaitice a fhorbairt. (ga)
La physique de la matière condensée est la branche de la physique qui étudie les propriétés microscopiques et macroscopiques de la matière dans un état dit « condensé ». Ce terme doit être entendu par opposition à d'autres états de la matière, plus dilués, tels que l’état gazeux et les plasmas, ou encore par opposition à l’étude des atomes ou molécules isolés ou peu nombreux. Son objet d’étude consiste donc principalement dans les solides, ce qui explique que cette branche de la physique a longtemps été désignée par le terme de « physique des solides ». Un état est dit condensé lorsque la corrélation spatiale des atomes ou molécules qui le constituent reste substantielle, même à grande distance, ce qui n'est pas le cas des gaz ou liquides. Les physiciens de la matière condensée utilisent les lois de la physique, en particulier la mécanique quantique, l'électromagnétisme et la physique statistique. Pour des raisons historiques et méthodologiques, le champ de la discipline est limité aux systèmes qui peuvent être étudiés à l'intérieur d'un laboratoire, ce qui exclut, par exemple, la matière la plus dense de l'univers observable, à savoir les étoiles à neutrons qui relèvent plutôt de l'astrophysique. La physique de la matière condensée s’intéresse a une grande variété d’états : phase supraconductrice manifestée par certains matériaux à basse température, les phases ferromagnétique, antiferromagnétique et ferrimagnétique des spins sur un réseau cristallin d'atomes, les verres de spins, . L'étude de la physique de la matière condensée implique des méthodes de physique théorique pour développer des modèles mathématiques qui aident à la compréhension de comportement physique. La diversité des systèmes et phénomènes à étudier fait de ce domaine le champ le plus actif de la physique contemporaine : un tiers de tous les physiciens s'identifient comme physicien de la matière condensée, et la Division de la Physique de la Matière Condensée (Division of Condensed Matter Physics) est la plus grande division de la Société américaine de physique. Ce domaine recoupe celui de la chimie, de la science des matériaux, de la nanotechnologie ainsi que celui de la physique atomique et de la biophysique. La physique théorique de la matière condensée partage d'importants concepts et méthodes avec celle de la physique des particules et de la physique nucléaire : des outils similaires sont utilisés mais les échelles d’énergie de ces diverses branches de la physique sont très différentes. La physique de la matière condensée s’intéresse à des phénomènes de basse énergie. Plusieurs sujets en physique comme la cristallographie, la métallurgie, les déformations élastiques, le magnétisme, etc., étaient considérés comme des domaines distincts jusque dans les années 1940, lorsqu'ils furent regroupés sous l’appellation de physique du solide. Selon le physicien Philip Warren Anderson, le terme « matière condensée » fut inventé par Volker Heine et lui-même à l'occasion du changement de nom de leur groupe de recherche au Laboratoire Cavendish de Cambridge de Solid state theory à Theory of Condensed Matter en 1967. Ce nouveau nom était a leur sens plus inclusif, et n'excluait pas leur intérêt pour l'étude des liquides, de la matière nucléaire, etc.. Même si Anderson et Heine ont aidé à populariser le terme « matière condensée », ce dernier était déjà présent en Europe depuis quelques années, surtout sous la forme d'un journal publié par Springer-Verlag en anglais, français et allemand dont le titre était « Physics of Condensed Matter », lancé en 1963. Les questions de financement ainsi que la politique associée à la guerre froide des années 1960 et 1970 furent aussi des facteurs ayant mené quelques physiciens à préférer le nom « matière condensée », qui met mieux l'emphase sur les points communs des problèmes scientifiques rencontrés par les physiciens sur les solides, les liquides, les plasmas et d'autres matières complexes, alors que le terme « physique de l'état solide » était plus souvent associé aux applications industrielles des métaux et des semi-conducteurs. Les Laboratoires Bell furent parmi les premières institutions à produire de la recherche en physique de la matière condensée. (fr)
Fisika benda terkondensasi adalah bidang fisika yang berhadapan dengan sifat fisika makroskopik benda. Terutama dia berhubungan dengan fase benda "terkondensasi" yang tampak ketika angka konstituen dalam sebuah sistem sangat besar dan interaksi antara konstituen ini kuat. Contoh paling dikenal dari fase terkondensasi adalah padat dan cair, yang timbul dari gaya listrik antara atom. Fase terkondensasi yang lebih aneh termasuik superfluid dan kondensat Bose-Einstein ditemukan dalam beberapa sistem atomik pada suhu sangat rendah, fase superkonduktivitas yang terjadi pada dalam beberapa benda, dan fase ferromagnet dan dari spin . Fisika benda terkondensasi adalah bidang terbesar dalam fisika sekarang ini. Berdasarkan suatu perkiraan, satu di antara tiga fisikawan Amerika adalah fisikawan benda terkondensasi. Berdasarkan sejarah, fisika benda terkondensasi tumbuh dari , yang sekarang dianggap satu sub-bidangnya. Istilah "fisika benda terkondensasi" dimulai oleh Philip Anderson ketika dia mengubah nama grup risetnya. Salah satu alasan memanggil bidang ini "fisika benda terkondensasi" dikarenakan banyak konsep dan teknik yang dikembangkan untuk mempelajari benda padat sebenarnya dapat juga diterapkan pada sistem fluid. Contohnya, konduksi elektron dalam konduktor listrik membentuk sejenis fluid kuantum dengan properti yang sama seperti fluid terbentuk dari atom. Dan juga, fenomena superkonduktivitas, di mana elektron terkondensasi menjadi sebuah fase fluid baru yang dapat mengalir tanpa dissipasi, sangat berdekatan dengan fase superfluid yang ditemukan dalam helium 3 pada suhu rendah. Fisika benda terkondensasi juga sangat berhubungan dekat dengan bidang ilmu material. Dalam hubungan ini, fisika benda terkondensasi meriset nanoteknologi, yaitu kemampuan untuk memproduksi massal mesin skala-atom, yang pertama kali diutarakan oleh Richard Feynman. (in)
La fisica della materia condensata è la branca della fisica che studia le proprietà microscopiche della materia, occupandosi in particolare delle fasi condensate, caratterizzate da un gran numero di costituenti del sistema e dalle loro interazioni. Presenta numerose sovrapposizioni con la chimica, la scienza dei materiali, l'elettronica, le nanotecnologie e l'ingegneria. (it)
응집물질물리학(凝集物質物理學, 영어: condensed matter physics)은 물질의 응집된 상의 물리적인 특성을 다루는 물리학의 분야다. 응집물질물리학에서는 물리 법칙을 이용하여 이러한 상의 성질을 이해하는 것을 목표로 한다. 그 중에서도 특히 양자역학, 전자기학, 통계역학 법칙을 많이 이용한다. 가장 흔하게 접할 수 있는 응집된 상의 예로는 액체나 고체 같은 것을 들 수 있고, 조금 더 특이한 응집된 상으로는 일부 물질을 저온으로 냉각시켰을 때 볼 수 있는 초전도 상이나 원자 격자의 스핀이 이루는 상인 강자성, 반강자성 상, 초저온 원자계에서 볼 수 있는 보스-아인슈타인 응축물 등이 있다. 응집물질물리학을 연구하기 위해서는 여러 실험적인 방법으로 물질의 특성을 측정하기도 하고, 이론물리학 기법을 이용하여 물리적인 성질을 이해하는 데 도움이 될 만한 수학적인 모형을 개발하기도 한다. 응집물질물리학은 다양한 현상과 대상을 연구하는 분야이기 때문에 현대 물리학에서 가장 활발한 분야 중 하나다. 미국의 물리학자 중 약 3분의 1이 응집물질물리학자로 분류되며, 응집물질물리학 분과는 미국물리학회에서 가장 큰 분과이다. 이 분야는 화학, 재료과학, 나노기술과 겹쳐 있으며, 원자물리학, 생물리학하고도 밀접하게 연관되어 있다. 역사적으로 보면 응집물질물리학은 고체 물리학에서 나왔는데, 고체 물리학은 물리학의 주요 하위분야로 간주되고 있다. 응집물질물리학이라는 용어는 필립 앤더슨이 1967년 기존에 "고체 이론" 이었던 그의 연구 그룹 이름을 바꿀 때 만들어 낸 것이다. 1978년 미국 물리학회의 고체 물리학 분과는 응집물질물리학 분과로 개명되었다. 이 분야를 응집물질물리학이라고 부르게 된 원인 중 하나는 고체 연구를 위해 개발된 개념과 기술 중 많은 부분이 유체계에 적용되기 때문이다. 예를 들어 전기 도체내의 전도 전자들은 원자들로 이루어진 유체와 같은 특성을 지닌 양자유체를 이룬다. 사실 전자들이 응축하여 흩어짐 없이 흐를 수 있는 새로운 유체가 되는 초전도 현상은 저온에서 3He가 초유체로 되는 현상과 매우 비슷하다. (ko)
物性物理学（ぶっせいぶつりがく）は、物質のさまざまな巨視的性質を微視的な観点から研究する物理学の分野。量子力学や統計力学を理論的基盤とし、その理論部門を物性論（ぶっせいろん）と呼ぶことも多い。これらは日本の物理学界独特の名称であるが、しばしば凝縮系物理学に比定される。狭義には固体物理学を指し、広義には固体物理学（結晶・アモルファス・合金）およびソフトマター物理学・表面物理学・物理化学、プラズマ・流体力学などの周辺分野を含む。 (ja)
De fysica van de gecondenseerde materie is het vakgebied binnen de natuurkunde dat zich bezighoudt met de eigenschappen van materie in gecondenseerde aggregatietoestanden. Naast de bekende toestanden vaste stof en vloeistof zijn dit onder andere het bose-einsteincondensaat en vloeibaar kristal. (nl)
Fizyka materii skondensowanej – dział fizyki zajmujący się makroskopowymi własnościami fizycznymi materii. Fizyka materii skondensowanej zajmuje się w szczególności fazą skondensowaną materii, czyli sytuacjami, w których liczba składników układu jest bardzo duża oraz oddziaływania pomiędzy składnikami są silne. Najbardziej znanymi przykładami materii skondensowanej są ciała stałe oraz ciecze, gdzie o kształcie układu decydują oddziaływania elektromagnetyczne pomiędzy atomami lub cząsteczkami wchodzącymi w skład układu. Bardziej egzotycznymi fazami są: stan nadciekły, kondensat Bosego-Einsteina, nadprzewodniki pierwszego i drugiego rodzaju, ferromagnetyk i antyferromagnetyk. Fizyka materii skondensowanej jest najobszerniejszym działem współczesnej fizyki. Wyrosła bezpośrednio z fizyki ciała stałego, która jest uważana obecnie za główną gałąź fizyki materii skondensowanej. Sam termin fizyka materii skondensowanej został zaproponowany przez Philipa Andersona oraz . Jednym z powodów powstania wspólnej nazwy materia skondensowana dla, często odległych dziedzin fizyki, jest fakt, że modele i metody używane w tych dziedzinach są bardzo podobne bądź wręcz te same. Przykładowo elektrony przewodnictwa w przewodniku tworzą rodzaj cieczy kwantowej o bardzo podobnych właściwościach do cieczy złożonych z atomów. W szczególności, w nadprzewodnictwie kondensacja elektronów w nowy rodzaj fazy, w której poruszają się bez strat, jest bardzo podobna do fazy nadciekłej występującej w niskich temperaturach w 3He. Fizyka materii skondensowanej posiada dużą część wspólną z chemią, , nanotechnologią, inżynierią. (pl)
Física da matéria condensada é o campo da física que trata das propriedades físicas da matéria. Em particular, é a que se ocupa com a fase "condensada" que aparece sempre que o número de constituintes de um sistema (átomos, elétrons, etc.) é extremamente grande e as interações entre os constituintes são fortes. Os exemplos mais familiares de fases condensadas são o sólidos e líquidos, que se originam da força elétrica entre os átomos. Fases condensadas mais exóticas incluem o superfluido e o condensado de Bose-Einstein descobertos em certos sistemas atômicos sob temperaturas muito baixas, a fase supercondutora caracterizada pela condução elétrica em certos materiais, e as fases ferromagnéticas e antiferromagnéticas do spin em um sistema cristalino. A física da matéria condensada é uma área da física cujo objeto de investigação engloba o da física do estado sólido e inclui sólidos amorfos e líquidos. Física da matéria condensada é de longe o maior campo da física contemporânea. Por estimativas, um terço de todos os físicos norte-americanos identificam-se como "físico de matéria condensada". Historicamente, a física da matéria condensada cresceu a partir da Física do Estado Sólido, que é agora considerada uma de seus subcampos. O termo "Física da Matéria Condensada" foi aparentemente inventado por Philip Anderson quando renomeou sua equipe de pesquisadores - previamente "teoria do estado sólido" - em 1967. Em 1978, a Divisão de Física do Estado Sólido na American Physical Society (Sociedade Americana de Física) foi renomeada como Divisão da Física da Matéria Condensada. Uma das razões para chamar o campo de "Física da Matéria Condensada" é que muitos de seus conceitos e técnicas desenvolvidas para estudos de sólidos na verdade se aplicam a sistemas de fluidos. Por exemplo, a condução de elétrons em um condutor elétrico forma um tipo de fluido quântico com essencialmente as mesmas propriedades dos fluidos compostos de átomos. De fato, o fenômeno da supercondutividade, na qual os elétrons se condensam em um novo fluido onde eles podem fluir sem dissipação, é muito análogo a fase do superfluido encontrado no hélio 3 a baixas temperaturas, cujos estudos, atualmente, são considerados também como uma sub-área do campo "Física da Matéria Condensada". A física da matéria condensada pesquisa, por exemplo, a nanociência, que se baseia na habilidade de manipular átomos e fabricar sistemas artificiais em escala atômica para estudar e testar teorias da física básica como a mecânica quântica. As ideias e a possibilidade da nanociência foram propostas pela primeira vez pelo físico Richard Feynman, na década de 1950, mas só foram possíveis a partir da década de 1970, quando as primeiras foram fabricadas em laboratório. Uma área de extrema importância na atualidade, que resulta das atividades na nanociência, é a nanotecnologia campo em que a Física da Matéria Condensada se inter-relaciona com a Ciência dos Materiais. (pt)
Kondenserade materiens fysik är den del av fysikvetenskapen som behandlar kondenserad materia; ämnen i fast och till viss del även flytande aggregationstillstånd. Dessa är de "kondenserade" aggregationstillstånden. Fasta tillståndets fysik är en undergrupp till den kondenserade materiens fysik. Denna artikel om eller fasta tillståndets fysik saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
Фі́зика конденсо́ваного середо́вища — широка галузь фізики, що вивчає поведінку складних систем (тобто систем із великою кількістю ступенів свободи) із сильним зв'язком між складовими частками. Принципова особливість еволюції таких систем полягає в тому, що її (еволюцію всієї системи) не вдається розділити на еволюцію окремих часток. Тому доводиться аналізувати поведінку всієї системи в цілому. Як результат, часто замість руху окремих часток розглядаються колективні коливання. При квантовому описі, ці колективні ступені свободи стають квазічастинками. Фізика конденсованого середовища - одна із найбагатших галузей сучасної фізики, як з точки зору математичних моделей, так і з точки зору застосування в прикладних областях. Конденсовані середовища із найрізноманітнішими властивостями зустрічаються всюди: звичайні рідини, кристали та аморфні речовини, матеріали зі складною внутрішньою структурою (до яких належать і м'які конденсовані середовища), (електронна рідина в металах, нейтронна - в нейтронних зорях, надплинні середовища, атомні ядра), спінові ланцюжки, магнітні моменти, складні мережі тощо. Часто їхні властивості бувають настільки складні та багатогранні, що доводиться попередньо розглядати спрощені математичні моделі. В результаті пошук та дослідження точно розв'язних математичних моделей конденсованих середовищ став одним із найактивніших напрямків в фізиці конденсованих середовищ. Основні галузі досліджень: * фізика твердого тіла * мезоскопічна фізика * * квантовий ефект Хола * надпровідність * * * високотемпературна надпровідність * * нанотехнології (uk)
Фи́зика конденси́рованного состоя́ния (от англ. condensed matter physics) — область физики, которая занимается исследованиями макроскопических и микроскопических свойств вещества (материи). В частности, это касается «конденсированных» фаз, которые появляются всякий раз, когда число составляющих вещество компонентов (атомов, молекул, квазичастиц) в системе чрезвычайно велико и взаимодействия между компонентами сильны. Наиболее знакомыми примерами конденсированных фаз являются твёрдые вещества и жидкости, которые возникают из-за взаимодействия между атомами. Физика конденсированных сред стремится понять и предсказать поведение этих фаз, используя физические законы. В частности, они включают законы квантовой механики, электромагнетизма и статистической механики. Помимо твёрдых и жидких фаз, существуют более экзотические конденсированные фазы такие как сверхпроводящая фаза, встречающаяся в некоторых материалах при низкой температуре, ферромагнитная и антиферромагнитная фазы, состоящие из электронных спинов атомов кристаллических решёток, и конденсат Бозе — Эйнштейна, обнаруженный в ультрахолодных атомных системах. Изучение физики конденсированного состояния включает измерение различных свойств материала с помощью экспериментальных зондов, а также использование методов теоретической физики для разработки математических моделей, помогающих понять физическое поведение систем. Различные разделы физики, такие как кристаллография, металлургия, теория упругости, магнетизм и так далее, рассматривались как отдельные области до 1940-х годов, когда они были сгруппированы вместе под названием физики твердого тела. Примерно в 1960-х годах к этому списку было добавлено изучение физических свойств жидкостей, и это направление физики стали называть физикой конденсированного состояния. (ru)
凝聚态物理学專門研究物质凝聚相的物理性质。该领域的研究者力图通过物理学定律来解释凝聚相物质的行为。其中，量子力学、电磁学以及统计力学的相关定律对于该领域尤为重要。固相以及液相是人们最为熟悉的凝聚相。除了这两种相之外，凝聚相还包括一些特定的物质在低温条件下的超导相、自旋有关的铁磁相及反铁磁相、超低温原子系统的玻色-爱因斯坦凝聚相等等。对于凝聚态的研究包括通过实验手段测定物质的各种性质，以及利用理论方法发展数学模型以深入理解这些物质的物理行为。由于尚有大量的系统及现象亟待研究，凝聚态物理学成为了目前物理学最为活跃的领域之一。仅在美国，该领域的研究者就占到该国物理学者整体的近三分之一，凝聚态物理学部也是美国物理学会最大的部门。此外，该领域还与化学，材料科学以及纳米技术等学科领域交叉，并与原子物理学以及生物物理学等物理学分支紧密相关。该领域研究者在理论研究中所采用的一些概念与方法也适用于粒子物理学及核物理学等领域。晶体学、冶金学、弹性力学以及磁学等等起初是各自独立的学科领域。这些学科在二十世纪四十年代被物理学家统合为固体物理学。时间进入二十世纪六十年代后，有关液体物理性质的研究也被纳入其中，形成凝聚态物理学这一新学科。据物理学家菲利普·安德森所述，术语“凝聚态物理学”是他和首创。1967年，他们把位于卡文迪许实验室的研究组名称由“固体理论”改为“凝聚态理论”。二人觉得原来的名称并没有涵盖液体及等方面研究。但是，“凝聚态”这一术语此前已在欧洲学界出现，只是由他们普及而已。较为著名的例子是施普林格公司于1963年创建的期刊《凝聚态物理学》（英語：Physics of Condensed Matter）。二十世纪六、七十年代的资金环境以及各国政府采取的冷战政策促使相关领域物理学家接纳了“凝聚态物理学”这一术语。他们认为这一术语相对于“固体物理学”而言更为突出了固体、液体、等离子体以及其他复杂物质研究之间的共通性。这些研究与金属和半导体在工业上的应用息息相关。贝尔实验室是最早开展凝聚态物理学研究项目的研究机构之一。 “凝聚态”这一术语在更早的文献中即已出现。例如，在1947年出版的由雅科夫·弗伦克尔撰写的专著《液体动力学理论》（英語：Kinetic theory of liquids）的绪论中，他提出：“液体动力学理论日后也将发展为固体动力学理论的推广与延伸。实际上，更为正确的做法或许是将液体与固体统归为‘凝聚體’。” (zh)

dbo:wikiPageWikiLink

rdfs:comment

Kondensierte Materie bezeichnet in den Naturwissenschaften den festen und flüssigen Aggregatzustand im Gegensatz zu Gas und Plasma. (de)
Η φυσική συμπυκνωμένης ύλης είναι ο κλάδος της φυσικής που ασχολείται με τη μελέτη μεγάλου αριθμού ισχυρά αλληλεπιδρώντων σωματιδίων, συμπεριλαμβανομένων της μελέτης της στερεάς και υγρής καταστάσης της ύλης, του πλάσματος, των υγρών κρυστάλλων, των πολυμερών και της γέλης (αγγλ.: gel). Μια από τις πιο εξωτικές καταστάσεις της ύλης που μελετά η φυσική συμπυκνωμένης ύλης είναι η υπεραγωγιμότητα. (el)
La fisica della materia condensata è la branca della fisica che studia le proprietà microscopiche della materia, occupandosi in particolare delle fasi condensate, caratterizzate da un gran numero di costituenti del sistema e dalle loro interazioni. Presenta numerose sovrapposizioni con la chimica, la scienza dei materiali, l'elettronica, le nanotecnologie e l'ingegneria. (it)
物性物理学（ぶっせいぶつりがく）は、物質のさまざまな巨視的性質を微視的な観点から研究する物理学の分野。量子力学や統計力学を理論的基盤とし、その理論部門を物性論（ぶっせいろん）と呼ぶことも多い。これらは日本の物理学界独特の名称であるが、しばしば凝縮系物理学に比定される。狭義には固体物理学を指し、広義には固体物理学（結晶・アモルファス・合金）およびソフトマター物理学・表面物理学・物理化学、プラズマ・流体力学などの周辺分野を含む。 (ja)
De fysica van de gecondenseerde materie is het vakgebied binnen de natuurkunde dat zich bezighoudt met de eigenschappen van materie in gecondenseerde aggregatietoestanden. Naast de bekende toestanden vaste stof en vloeistof zijn dit onder andere het bose-einsteincondensaat en vloeibaar kristal. (nl)
Kondenserade materiens fysik är den del av fysikvetenskapen som behandlar kondenserad materia; ämnen i fast och till viss del även flytande aggregationstillstånd. Dessa är de "kondenserade" aggregationstillstånden. Fasta tillståndets fysik är en undergrupp till den kondenserade materiens fysik. Denna artikel om eller fasta tillståndets fysik saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
فيزياء المادة المكثفة هي مجال الفيزياء الذي يتعامل مع الخصائص الفيزيائية العيانية والمجهرية للمادة. على وجه الخصوص، تهتم بالمراحل «المكثفة» التي تظهر كلما كان عدد المكونات في النظام كبيرًا للغاية وزادت التفاعلات بين المكونات بكثرة. من الأمثلة المألوفة للمراحل المكثفة هي المواد الصلبة والسوائل، والتي تنشأ من القوى الكهرومغناطيسية بين الذرات. يسعى علماء فيزياء المادة المكثفة إلى فهم سلوك هذه المراحل باستخدام القوانين الفيزيائية. التي تشمل قوانين ميكانيكا الكم، الكهرومغناطيسية والميكانيكا الإحصائية. (ar)
La física de la matèria condensada és el camp de la física que s'ocupa de les característiques físiques macroscòpiques de la matèria. En particular, es refereix a les fases "condensades" que apareixen sempre que el nombre de constituents en un sistema sigui extremadament gran i que les interaccions entre els components siguin fortes. Els exemples més familiars de fases condensades són els sòlids i els líquids, que sorgeixen a partir dels enllaços i unions causats per interaccions electromagnètiques entre els àtoms. Entre les fases condensades més exòtiques, es compten les fases superfluïtat i el condensat de Bose-Einstein, que es troben en certs sistemes atòmics sotmesos a temperatures extremadament baixes, la fase superconductora exhibida pels electrons de la conducció en certs materials, (ca)
Fyzika kondenzovaného stavu se zabývá vlastnostmi látek v kondenzovaném stavu, tj. kapalinami a pevnými látkami a jevy v nich. V současnosti se jedná se o zdaleka největší fyzikální oblast podle počtu aktivních vědců. (cs)
Condensed matter physics is the field of physics that deals with the macroscopic and microscopic physical properties of matter, especially the solid and liquid phases which arise from electromagnetic forces between atoms. More generally, the subject deals with "condensed" phases of matter: systems of many constituents with strong interactions between them. More exotic condensed phases include the superconducting phase exhibited by certain materials at low temperature, the ferromagnetic and antiferromagnetic phases of spins on crystal lattices of atoms, and the Bose–Einstein condensate found in ultracold atomic systems. Condensed matter physicists seek to understand the behavior of these phases by experiments to measure various material properties, and by applying the physical laws of quant (en)
Materia kondentsatuaren fisika materiaren propietate makroskopikoak aztertzen dituen fisikaren atala da. Bereziki, fase "kondentsatuetan" espezializatzen da zeinetan sistema osatzen duten osagaien kopurua oso altua den eta osagai horien arteko oso indartsuak direnean. Fase hauen adibiderik ohikoenak likidoa eta gasa dira, zeinak atomoen arteko elkarrekintza elektromagnetikoengatik eratzen diren. Fase hauen adibide ez hain ohikoak tenperatura baxuetan dauden sistema atomikoetan eratzen superfluidoa eta Bose-Einstein kondentsatua eta supereroankortasunaren fasea dira. (eu)
La física de la materia condensada es la rama de la física que estudia las características físicas macroscópicas de la materia, tales como la densidad, la temperatura, la dureza o el color de un material. En particular, se refiere a las fases «condensadas» que aparecen siempre en que el número de constituyentes en un sistema sea extremadamente grande y que las interacciones entre los componentes sean fuertes, a diferencia de estar libres sin interactuar. Los ejemplos más familiares de fases condensadas son los sólidos y los líquidos, que surgen a partir de los enlaces y uniones causados por interacciones electromagnéticas entre los átomos. Entre las fases condensadas más exóticas se cuentan las fases superfluidas y el condensado de Bose-Einstein, que se encuentran en ciertos sistemas atómi (es)
Réimse na fisice a phléann le hairíonna fisiciúla macrascópacha agus micreascópacha ábhair is ea fisic ábhair chomhdhlúite, go háirithe na pasanna soladacha agus leachtacha a eascraíonn as fórsaí leictreamaighnéadacha idir adamh . Níos ginearálta, déileálann an t-ábhar le pasanna ábhair “comhdhlúite”: córais a bhaineann le go leor comhábhar a bhfuil idirghníomhaíochtaí láidre eatarthu. I measc na bpasanna comhdhlúite níos andúchasí tá an pas forsheoladh a thaispeánann ábhair áirithe ag teocht íseal, na pasanna fearómaighnéadacha agus frithfhearómaighnéadacha de ghuairní ar laitíseanna criostail adamh, agus an comhdhlúthán Bose-Einstein atá le fáil i gcórais adamhacha ultrafhuara. Féachann fisiceoirí le hiompar na bpasanna seo a thuiscint trí thurgnaimh chun airíonna ábhair éagsúla a thomha (ga)
La physique de la matière condensée est la branche de la physique qui étudie les propriétés microscopiques et macroscopiques de la matière dans un état dit « condensé ». Ce terme doit être entendu par opposition à d'autres états de la matière, plus dilués, tels que l’état gazeux et les plasmas, ou encore par opposition à l’étude des atomes ou molécules isolés ou peu nombreux. Son objet d’étude consiste donc principalement dans les solides, ce qui explique que cette branche de la physique a longtemps été désignée par le terme de « physique des solides ». Un état est dit condensé lorsque la corrélation spatiale des atomes ou molécules qui le constituent reste substantielle, même à grande distance, ce qui n'est pas le cas des gaz ou liquides. Les physiciens de la matière condensée utilisent l (fr)
Fisika benda terkondensasi adalah bidang fisika yang berhadapan dengan sifat fisika makroskopik benda. Terutama dia berhubungan dengan fase benda "terkondensasi" yang tampak ketika angka konstituen dalam sebuah sistem sangat besar dan interaksi antara konstituen ini kuat. Contoh paling dikenal dari fase terkondensasi adalah padat dan cair, yang timbul dari gaya listrik antara atom. Fase terkondensasi yang lebih aneh termasuik superfluid dan kondensat Bose-Einstein ditemukan dalam beberapa sistem atomik pada suhu sangat rendah, fase superkonduktivitas yang terjadi pada dalam beberapa benda, dan fase ferromagnet dan dari spin . (in)
응집물질물리학(凝集物質物理學, 영어: condensed matter physics)은 물질의 응집된 상의 물리적인 특성을 다루는 물리학의 분야다. 응집물질물리학에서는 물리 법칙을 이용하여 이러한 상의 성질을 이해하는 것을 목표로 한다. 그 중에서도 특히 양자역학, 전자기학, 통계역학 법칙을 많이 이용한다. 가장 흔하게 접할 수 있는 응집된 상의 예로는 액체나 고체 같은 것을 들 수 있고, 조금 더 특이한 응집된 상으로는 일부 물질을 저온으로 냉각시켰을 때 볼 수 있는 초전도 상이나 원자 격자의 스핀이 이루는 상인 강자성, 반강자성 상, 초저온 원자계에서 볼 수 있는 보스-아인슈타인 응축물 등이 있다. 응집물질물리학을 연구하기 위해서는 여러 실험적인 방법으로 물질의 특성을 측정하기도 하고, 이론물리학 기법을 이용하여 물리적인 성질을 이해하는 데 도움이 될 만한 수학적인 모형을 개발하기도 한다. (ko)
Física da matéria condensada é o campo da física que trata das propriedades físicas da matéria. Em particular, é a que se ocupa com a fase "condensada" que aparece sempre que o número de constituintes de um sistema (átomos, elétrons, etc.) é extremamente grande e as interações entre os constituintes são fortes. Os exemplos mais familiares de fases condensadas são o sólidos e líquidos, que se originam da força elétrica entre os átomos. Fases condensadas mais exóticas incluem o superfluido e o condensado de Bose-Einstein descobertos em certos sistemas atômicos sob temperaturas muito baixas, a fase supercondutora caracterizada pela condução elétrica em certos materiais, e as fases ferromagnéticas e antiferromagnéticas do spin em um sistema cristalino. A física da matéria condensada é uma área (pt)
Fizyka materii skondensowanej – dział fizyki zajmujący się makroskopowymi własnościami fizycznymi materii. Fizyka materii skondensowanej zajmuje się w szczególności fazą skondensowaną materii, czyli sytuacjami, w których liczba składników układu jest bardzo duża oraz oddziaływania pomiędzy składnikami są silne. Najbardziej znanymi przykładami materii skondensowanej są ciała stałe oraz ciecze, gdzie o kształcie układu decydują oddziaływania elektromagnetyczne pomiędzy atomami lub cząsteczkami wchodzącymi w skład układu. Bardziej egzotycznymi fazami są: stan nadciekły, kondensat Bosego-Einsteina, nadprzewodniki pierwszego i drugiego rodzaju, ferromagnetyk i antyferromagnetyk. (pl)
凝聚态物理学專門研究物质凝聚相的物理性质。该领域的研究者力图通过物理学定律来解释凝聚相物质的行为。其中，量子力学、电磁学以及统计力学的相关定律对于该领域尤为重要。固相以及液相是人们最为熟悉的凝聚相。除了这两种相之外，凝聚相还包括一些特定的物质在低温条件下的超导相、自旋有关的铁磁相及反铁磁相、超低温原子系统的玻色-爱因斯坦凝聚相等等。对于凝聚态的研究包括通过实验手段测定物质的各种性质，以及利用理论方法发展数学模型以深入理解这些物质的物理行为。由于尚有大量的系统及现象亟待研究，凝聚态物理学成为了目前物理学最为活跃的领域之一。仅在美国，该领域的研究者就占到该国物理学者整体的近三分之一，凝聚态物理学部也是美国物理学会最大的部门。此外，该领域还与化学，材料科学以及纳米技术等学科领域交叉，并与原子物理学以及生物物理学等物理学分支紧密相关。该领域研究者在理论研究中所采用的一些概念与方法也适用于粒子物理学及核物理学等领域。 “凝聚态”这一术语在更早的文献中即已出现。例如，在1947年出版的由雅科夫·弗伦克尔撰写的专著《液体动力学理论》（英語：Kinetic theory of liquids）的绪论中，他提出：“液体动力学理论日后也将发展为固体动力学理论的推广与延伸。实际上，更为正确的做法或许是将液体与固体统归为‘凝聚體’。” (zh)
Фи́зика конденси́рованного состоя́ния (от англ. condensed matter physics) — область физики, которая занимается исследованиями макроскопических и микроскопических свойств вещества (материи). В частности, это касается «конденсированных» фаз, которые появляются всякий раз, когда число составляющих вещество компонентов (атомов, молекул, квазичастиц) в системе чрезвычайно велико и взаимодействия между компонентами сильны. Наиболее знакомыми примерами конденсированных фаз являются твёрдые вещества и жидкости, которые возникают из-за взаимодействия между атомами. Физика конденсированных сред стремится понять и предсказать поведение этих фаз, используя физические законы. В частности, они включают законы квантовой механики, электромагнетизма и статистической механики. (ru)
Фі́зика конденсо́ваного середо́вища — широка галузь фізики, що вивчає поведінку складних систем (тобто систем із великою кількістю ступенів свободи) із сильним зв'язком між складовими частками. Принципова особливість еволюції таких систем полягає в тому, що її (еволюцію всієї системи) не вдається розділити на еволюцію окремих часток. Тому доводиться аналізувати поведінку всієї системи в цілому. Як результат, часто замість руху окремих часток розглядаються колективні коливання. При квантовому описі, ці колективні ступені свободи стають квазічастинками. Основні галузі досліджень: (uk)

rdfs:label

Condensed matter physics (en)
فيزياء المواد المكثفة (ar)
Física de la matèria condensada (ca)
Fyzika kondenzovaného stavu (cs)
Kondensierte Materie (de)
Φυσική συμπυκνωμένης ύλης (el)
Física de la materia condensada (es)
Materia kondentsatuaren fisika (eu)
Fisic ábhair chomhdhlúite (ga)
Physique de la matière condensée (fr)
Fisika benda terkondensasi (in)
Fisica della materia condensata (it)
응집물질물리학 (ko)
物性物理学 (ja)
Fysica van de gecondenseerde materie (nl)
Fizyka materii skondensowanej (pl)
Física da matéria condensada (pt)
Физика конденсированного состояния (ru)
Kondenserade materiens fysik (sv)
Фізика конденсованих середовищ (uk)
凝聚态物理学 (zh)

foaf:depiction

is dbo:academicDiscipline of

is dbo:wikiPageWikiLink of

is dbp:field of

is dbp:knownFor of