Chinese Buddhism (original) (raw)

dbo:abstract

البوذية الصينية، وتسمى بوذية الهان، شكّلت الثقافة الصينية من عدة جوانب، منها الفن والسياسة والأدب والفلسفة والطب والحضارة المادية. كانت لترجمة الكتب البوذية الهندية إلى الصينية ثمّ ضمّها مع أعمال مكتوبة في الصين في قانون واحد آثار كبيرة بعيدة المدى على انتشار البوذية في المجال الثقافي الآسيوي الشرقي، الذي يشمل تايوان وكوريا واليابان وفيتنام. أثر في البوذية الصينية أيضًا التواصل بين الأديان الهندية والدين الصيني والطاوية. (ar)
Buddhismus v Číně je směsicí mnoha různých původně buddhistických i nebuddhistických tradic, které se v Číně rozvíjel již z dob Antiky. Tyto školy v sobě sjednocují ideály konfucianismu, taoismu i dalších, původně filozofických nauk. V průběhu 8. století se zde stalo jedno z hlavních center buddhismu. (cs)
Ĉina budhismo estas okcidenta nomo por han-lingva budhismo. Oni ne konfuzigu tiu koncepto al "budhismo en Ĉinio", ĉar tie estas multaj skoloj de budhismo. Han-lingva budhismo havas siajn propran traduktradicio kaj interpretado de sutroj influita de taoismo kaj konfuciismo. Eĉ antaŭ la oficiala enkondukiĝo de budhismo en Ĉinio jam estis notoj pri la Budho Ŝakjamunio kaj lia instruo han-lingve. Tio montras, ke oni jam kontaktis kun alilandaj budhanoj kaj informiĝis pri budhismo. En la jaro 64 la Imperiestro en dinastio Han havis strangan sonĝon iunokte. Li vidis en la sonĝo, ke ora homo alta je 16 futoj kaj kun brila lumringo ĉirkaŭ la kapo flugis ĉirkaŭ la palaco kaj poste malaperis en la okcidento. Elitiĝinte li tuj alvenigis siajn kurteganojn kaj petis eksplikon pri sia stranga sonĝo. , la konsilanto raportis, ke en okcidenta lando estis feo nomata budho, kies instruo enkondukiĝos en Ĉinion en mil jaroj post lia morto laŭ la antikva noto de Ĉinio, kaj ke la ora homo en la sonĝo de la reĝo eble estis neniu alia ol la budho, kaj tio montris, ke estas konvena periodo por budhismo enkondukiĝi en ĉinion. La reĝo ĝojis kaj tuj elsendis 18 korteganojn kaj aliajn al la okcidento por bonvenigi la instruon de la Budho. En Hindio la senditoj renkontis hindajn bonzojn kaj , kaj invitis ilin al Ĉinio kun pentraĵo de Ŝakjamunio kaj Sutro "" portataj de blanka ĉievalo. Oni bonvenigis la majstrojn kaj budhismaĵojn en gastejo por eksterlandaj senditoj kiu situas en Luoyang, . Poste la gastejo alinomiĝis kiel (Templo Blanka Ĉevalo) por memorigi la blankan ĉevalon, kiu portis la pentraĵon kaj sutron el Hindio al Ĉinio. La reĝo konstatis, ke la ora homo en la sonĝo estis neniu alia ol la Budho Ŝakjamunio en la pentraĵo. Post nelonge, la honoraj gastoj Kaŝapa-matanga kaj Dharma-rakŝa eltradukis la sutron, kiu estis la unua budhisma sutro en Ĉinio. En la fina periodo de dinastio Han, budhismo pli kaj pli prosperiĝis krom la tradukado de budhismaj verkoj. La reĝo estis pia al budhismo, kaj li adoris budhan statuon molditan el oro. Sed tiam la budhismo furoris nur en la palaco, kaj ne multaj popolanoj praktikis ĝin. Poste, dum la regperiodo de Reĝo (147-167), oni konstruis monaĥejojn kaj okazigis budhismajn ceremoniojn, kies partoprenantoj atingis 5000. Budhismon ekpraktikis al ordinaraj homoj kaj la tradukado de sutroj daŭris. (eo)
Chinese Buddhism or Han Buddhism (simplified Chinese: 汉传佛教; traditional Chinese: 漢傳佛教; pinyin: Hànchuán Fójiào) is a Chinese form of Mahayana Buddhism which has shaped Chinese culture in a wide variety of areas including art, politics, literature, philosophy, medicine and material culture. Chinese Buddhism is the largest institutionalized religion in Mainland China. Currently, there are an estimated 185 to 250 million Chinese Buddhists in the People's Republic of China. It is also a major religion in Taiwan, Singapore, and Malaysia, as well as among the Chinese Diaspora. Buddhism was first introduced to China during the Han Dynasty (202 BCE–220 CE). The translation of a large body of Indian Buddhist scriptures into Chinese and the inclusion of these translations (along with Taoist and Confucian works) into a Chinese Buddhist canon had far-reaching implications for the dissemination of Buddhism throughout the East Asian cultural sphere, including Korea, Japan and Vietnam. Chinese Buddhism also developed various unique traditions of Buddhist thought and practice, including Tiantai, Huayan, Chan Buddhism and Pure Land Buddhism. From its inception, Chinese Buddhism has been influenced by native Chinese religions and philosophy, especially Confucianism and Taoism, but also Chinese folk religion. (en)
Buddhismus in China ist seit der Zeitenwende in China belegt. Als relativ sicher gelten Berichte über eine buddhistische Präsenz während der ersten nachchristlichen Jahrzehnte. Aus dieser Zeit stammen Berichte über Buddhisten aus dem östlichen Gebiet der heutigen Provinzen Hunan, dem südlichen Shandong und dem nördlichen Jiangsu. Es soll sich um ausländische Mönche sowie Laien im Palastumfeld des Herrschers Liu Ying gehandelt haben. (de)
Budismo chino (en chino tradicional, 中國佛教; en chino simplificado, 中国佛教; pinyin, Zhōngguó Fójiào) es el término con el que se agrupa a las diferentes escuelas de budismo que florecieron en China desde tiempos antiguos. El budismo desempeñó un papel muy importante en la formación de la mentalidad de la gente china, incluyendo en diversas áreas como estética, política, literatura, filosofía y medicina. En el apogeo de la dinastía Tang, el budismo chino produjo numerosos maestros espirituales (es)
Introduit en Chine au milieu du Ier siècle, le bouddhisme y est devenu à partir de la fin du IIIe siècle l’un des trois principaux courants idéologiques et spirituels (les « Trois écoles », 三教, sānjiào) avec le confucianisme et le taoïsme, tout en y poursuivant son évolution. À l'exception de certaines influences vajrayana (bouddhisme tibétain) ou hinayana, les principaux courants actuels des bouddhismes japonais, coréen et vietnamien proviennent d'écoles mahayana qui sont nées ou ont pris leur essor en Chine. (fr)
Agama Buddha di Tiongkok (Hanzi sederhana: 汉传佛教; Hanzi tradisional: 漢傳佛敎; Pinyin: Hànchuán Fójiào) berkembang pada abad ke-2 SM setelah para pedagang dari Asia Tengah yang beragama Buddha memperkenalkannya ke orang Tiongkok. Penyebaran agama Buddha melalui jalur Sutera melalui penerjemah teks penting tentang ajaran Buddha dari bahasa India ke bahasa Tionghoa. Penyebaran agama Buddha di Tiongkok juga ditandai dengan berkembangnya seni pahat patung-patung Buddha dan dibangunnya sekolah ajaran Buddha di Tiongkok. Agama buddha turut mempengaruhi ciri khas seni, patung, arsitektur dan filsafat Tionghoa. Pada puncak keemasan Dinasti Tang, agama Buddha berkembang sangat pesat di Tiongkok dengan dihasilkannya banyak guru-guru spiritual yang bagus. (in)
中国の仏教（ちゅうごくのぶっきょう）では、中華圏における仏教について詳述する。現在の中華人民共和国の仏教徒は、1億8500万人から2億5000万人と推定されている。中華人民共和国の宗教区分では漢族仏教(大乗仏教)、チベット仏教、南仏教(上座部仏教)の3つに分けられる。「中国の宗教」も参照 (ja)
중국의 불교(中國의 佛敎, Chinese Buddhism), 중국불교(中國佛敎) 또는 한전불교(漢傳佛敎, 중국어 간체자: 汉传佛教, 병음: Hànchuán Fójiào)는 중국에서 전개된 불교를 가리킨다. 중국에 불교가 전래된 것은 서력기원 전후였으며, 처음 전해진 불교는 인도 불교가 아닌 서역 불교였다. 후한(後漢: 25~220) 말인 2세기 후반에는 서역과 인도에서 온 역경승들에 의해 불경이 한역되기 시작하면서 불교는 중국에서 확실한 기초를 형성하게 되었다. (ko)
Il buddhismo cinese è il frutto dell'intensa attività missionaria di importanti rappresentanti del buddhismo dei Nikāya e del buddhismo Mahāyāna provenienti dall'India e, soprattutto, dall'Asia Centrale in Cina e dei contributi di maestri locali, che continueranno questa tradizione o ne daranno nuove e cruciali interpretazioni. Apporti rilevanti raggiunsero la Cina anche per via meridionale, fino al formarsi una rete culturale estremamente importante nella storia dell'Asia e delle civiltà influenzate dalla cultura cinese, come il Giappone, la Corea e il Vietnam e alcuni regni sinizzati dell'Asia continentale. Documenti storici influenzati da leggende posteriori ma sostanzialmente attendibili parlano di una prima introduzione del buddhismo in Cina nell'anno 64. L'apice culturale del buddhismo cinese sarà sotto la dinastia Tang, mentre in epoche posteriori si assisterà ad una certa decadenza dovuta alla perdita del favore imperiale, all'interruzione dei contatti diretti con l'India (dove il buddhismo si estinse), e ad un rinato interesse per la filosofia e le religioni autoctone (confucianesimo, daoismo). Le scuole buddhiste più importanti dell'epoca Tang sono la Tiāntái, la e la . Di poco posteriore ed in seguito molto influente, si deve ricordare la scuola Chán. Meno influente nella storia del buddhismo cinese ma importante per i favori che riceverà dalla corte fino all'ultima dinastia sarà il Lamaismo di origine tibetana. Alcune di queste scuole sopravvivono in paesi di antica influenza cinese, soprattutto in Giappone. (it)
Het boeddhisme in China is een van de drie in het land aanwezige wereldgodsdiensten die van buiten China afkomstig is. Het werd in de eerste eeuw na Chr. in het land geïntroduceerd, zes eeuwen voor het christendom en de islam. Een overeenkomst met het christendom was, dat ook het boeddhisme sterk de nadruk legde op missiearbeid. Een verschil met het christendom in China was, dat het sinds de introductie net als de islam in China daar onafgebroken aanwezig is geweest. Van deze drie godsdiensten is het boeddhisme de enige, die de Chinese cultuur en samenleving wezenlijk heeft beïnvloed. Boeddhistische godheden werden gesinificeerd en kregen een plaats in het pantheon van het Chinees volksgeloof. De Chinese literatuur en beeldende kunst kent talloze thema's die door het boeddhisme geïnspireerd zijn. Een eerste bloeiperiode van het boeddhisme begint in de derde eeuw. Het hoogtepunt van de bloeiperiode werd bereikt in de periode van de zevende tot het midden van de negende eeuw. In die periode behoorde een aanzienlijk deel van de gelovigen tot de aristocratie en geletterde klasse. Met de vervolgingen van 845 werd het boeddhisme permanente schade toegebracht. De religie wist zich te herstellen, maar zou daarna nooit meer de positie van daarvoor bereiken. Vanaf de periode van de Song-dynastie ( 960-1279) slaagde het boeddhisme er – met uitzondering van enkele korte perioden – ook niet meer in de intellectuele elite van het land aan zich te binden. Het boeddhisme werd tot diep in de twintigste eeuw vooral de religie van de bezitslozen en armen in China. Vanuit China heeft het boeddhisme landen als Korea en Japan bereikt. De canon van het Chinese boeddhisme was maatgevend voor de Koreaanse en Japanse canonieke literatuur. (nl)
O budismo na China (汉传佛教) é um ramo do budismo que é originário da Ásia Central. Na China, o budismo é uma das três maiores escolas de filosofia, junto com o confucionismo e o taoismo. Ele tem influenciado e sido influenciado pela cultura, política, literatura e filosofia chinesas ao longo de dois milênios. (pt)
Вошёл в так называемый комплекс Сань цзяо (кит. — три религии) — три основных религии Китая: конфуцианство, буддизм и даосизм. (ru)
漢傳佛教，指以漢字記載經典或漢字文化圈的佛教，與南傳佛教、藏傳佛教形成世界上現存的三大佛教傳統。漢傳佛教主要流傳於中國大陸、台灣、朝鮮半島、日本與越南等地。印度的上座佛教與大乘佛教經西域傳入中原地区，再經由中國傳播至朝鮮半島、日本與越南等地，形成以漢譯經典為本的汉传佛教。漢傳佛教以大乘佛教為主流，是形塑大乘佛教面貌的主要力量之一；自唐密在汉地消亡后，漢傳佛教的宗派以顯宗為多，與藏傳佛教之顯密並重不同。從印度三期佛教（初期部派佛教為主；次期大乘佛教為主；末期密乘佛教為主）來看漢傳佛教，就明白漢傳佛教不同於錫蘭（又傳入緬、泰）、不同於西藏（又傳入蒙、滿），有著時代的關係。漢傳佛教的最初傳入，早在漢明帝以前，但有弘化的事跡可考，佔有中國佛教的一頁者，要算漢桓帝時代（公元147-167年）的安世高與支婁迦讖為最早。此時，印度正是大乘佛教、部派佛教並行，大乘為主的時期。所以中國沒有錫蘭那樣，有過專弘部派佛教時期，而造成部派佛教深固的根柢。中國是一開始，便是大乘為主、部派為從的局面。雖也偶有偏宗部派的，如僧伽提婆（四世紀末）；雖大量譯傳《阿含經》、、，而大乘始終為漢傳佛教的重心。漢傳佛教主要為印度的中期佛教，從支婁迦讖的傳譯，經竺法護（三世紀後半）而到鳩摩羅什的（公元401年）來華，都著重於大乘經論的傳弘。所傳譯的大乘經，可說都是龍樹《大智度論》所引用過的性空大乘經；論典還只是龍樹及弟子提婆的作品。略後，中國所譯傳的，有一顯著的不同。如曇無讖的《》、《》；佛陀跋陀羅的《如來藏經》；求那跋陀羅的《楞伽經》、《》、《勝鬘經》、《》等經；菩提流支（等的《楞伽經》、《十地經論》；真諦的《攝大乘論釋》等；的《大乘莊嚴經論》；玄奘（公元650年前後）的大量論典，這都重在龍樹所不曾引用過的如來藏大乘經，與無著、世親系的唯識論。這一先性空經論而後如來藏經論的次序，印度與中國完全一致。佛教的傳入中國，是大乘佛教、部派佛教同時的，所以傳統的部派佛教，在中國沒有能造成堅強的傳統。加上部派佛教與中國民情，也許不太適合，所以大乘一直在有利的情勢下發展。漢傳佛教是對佛教傳入漢地後經本土化過程，演變成對教義、經典及儀軌的不同解釋定義而形成的主要幾個宗派，普遍說法共有十宗。漢傳佛教發展到隋唐時期，佛教已進入鼎盛時期，主要宗派也於此時形成，並得以發展壯大。十宗中包括了兩個部派佛教宗派，分別為俱舍宗、成實宗；八個大乘佛教宗派，分別為天台宗、三論宗（法性宗）、律宗、淨土宗、法相宗（唯識宗）、禪宗、華嚴宗（賢首宗）、密宗。此外還有毗曇宗、地論宗、攝論宗、涅槃宗等。中國大乘，舊傳，其中禪、淨、密、律，重於持行；以義學見長者，唯三論、唯識、天台、賢首——四宗。然宏傳論義者，有地論師與攝論師，蔚為大流。漢傳佛教承認五方佛與十方佛，如口稱南無阿彌陀佛，不過亦可見巴利語三藏中《小部》中的《》（《譬喻》的一分），說到了十方佛的來集。大乘佛法特別強調素食，不殺害眾生，如當來下生的彌勒佛，初發心就不食眾生肉，特以慈心（所以姓彌勒，彌勒就是慈）來表彰他的特德。至於護法神信仰，最遠可能源自佛在世時有護法神——金剛力士，在南傳佛教中本是夜叉而已。在大乘佛教中，就尊稱為菩薩權化。入世利生，充滿了本生談中的菩薩精神。但同時，天的傾向發達起來，天神的地位也顯著起來。所以，這是佛教的人間化，印度大乘佛教的隆盛，也影響了後來發展的傾向。 (zh)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:footer

❶ Monasticism: Buddhist monks at Jintai Temple in Zhuhai, Guangdong, mainland China. (en)
❷ Public temples: Inner view of the Ling Shan Brahma Palace in Wuxi, Jiangsu, mainland China. (en)
❸ Lay congregations: A Buddhist house assembly . (en)

dbp:image

Zhuhai Jintai Temple inner court view and monks.jpg (en)
居士林94458.jpg (en)
无锡灵山大佛梵宫 - panoramio.jpg (en)

dbp:wikiPageUsesTemplate

rdfs:comment

البوذية الصينية، وتسمى بوذية الهان، شكّلت الثقافة الصينية من عدة جوانب، منها الفن والسياسة والأدب والفلسفة والطب والحضارة المادية. كانت لترجمة الكتب البوذية الهندية إلى الصينية ثمّ ضمّها مع أعمال مكتوبة في الصين في قانون واحد آثار كبيرة بعيدة المدى على انتشار البوذية في المجال الثقافي الآسيوي الشرقي، الذي يشمل تايوان وكوريا واليابان وفيتنام. أثر في البوذية الصينية أيضًا التواصل بين الأديان الهندية والدين الصيني والطاوية. (ar)
Buddhismus v Číně je směsicí mnoha různých původně buddhistických i nebuddhistických tradic, které se v Číně rozvíjel již z dob Antiky. Tyto školy v sobě sjednocují ideály konfucianismu, taoismu i dalších, původně filozofických nauk. V průběhu 8. století se zde stalo jedno z hlavních center buddhismu. (cs)
Buddhismus in China ist seit der Zeitenwende in China belegt. Als relativ sicher gelten Berichte über eine buddhistische Präsenz während der ersten nachchristlichen Jahrzehnte. Aus dieser Zeit stammen Berichte über Buddhisten aus dem östlichen Gebiet der heutigen Provinzen Hunan, dem südlichen Shandong und dem nördlichen Jiangsu. Es soll sich um ausländische Mönche sowie Laien im Palastumfeld des Herrschers Liu Ying gehandelt haben. (de)
Budismo chino (en chino tradicional, 中國佛教; en chino simplificado, 中国佛教; pinyin, Zhōngguó Fójiào) es el término con el que se agrupa a las diferentes escuelas de budismo que florecieron en China desde tiempos antiguos. El budismo desempeñó un papel muy importante en la formación de la mentalidad de la gente china, incluyendo en diversas áreas como estética, política, literatura, filosofía y medicina. En el apogeo de la dinastía Tang, el budismo chino produjo numerosos maestros espirituales (es)
Introduit en Chine au milieu du Ier siècle, le bouddhisme y est devenu à partir de la fin du IIIe siècle l’un des trois principaux courants idéologiques et spirituels (les « Trois écoles », 三教, sānjiào) avec le confucianisme et le taoïsme, tout en y poursuivant son évolution. À l'exception de certaines influences vajrayana (bouddhisme tibétain) ou hinayana, les principaux courants actuels des bouddhismes japonais, coréen et vietnamien proviennent d'écoles mahayana qui sont nées ou ont pris leur essor en Chine. (fr)
Agama Buddha di Tiongkok (Hanzi sederhana: 汉传佛教; Hanzi tradisional: 漢傳佛敎; Pinyin: Hànchuán Fójiào) berkembang pada abad ke-2 SM setelah para pedagang dari Asia Tengah yang beragama Buddha memperkenalkannya ke orang Tiongkok. Penyebaran agama Buddha melalui jalur Sutera melalui penerjemah teks penting tentang ajaran Buddha dari bahasa India ke bahasa Tionghoa. Penyebaran agama Buddha di Tiongkok juga ditandai dengan berkembangnya seni pahat patung-patung Buddha dan dibangunnya sekolah ajaran Buddha di Tiongkok. Agama buddha turut mempengaruhi ciri khas seni, patung, arsitektur dan filsafat Tionghoa. Pada puncak keemasan Dinasti Tang, agama Buddha berkembang sangat pesat di Tiongkok dengan dihasilkannya banyak guru-guru spiritual yang bagus. (in)
中国の仏教（ちゅうごくのぶっきょう）では、中華圏における仏教について詳述する。現在の中華人民共和国の仏教徒は、1億8500万人から2億5000万人と推定されている。中華人民共和国の宗教区分では漢族仏教(大乗仏教)、チベット仏教、南仏教(上座部仏教)の3つに分けられる。「中国の宗教」も参照 (ja)
중국의 불교(中國의 佛敎, Chinese Buddhism), 중국불교(中國佛敎) 또는 한전불교(漢傳佛敎, 중국어 간체자: 汉传佛教, 병음: Hànchuán Fójiào)는 중국에서 전개된 불교를 가리킨다. 중국에 불교가 전래된 것은 서력기원 전후였으며, 처음 전해진 불교는 인도 불교가 아닌 서역 불교였다. 후한(後漢: 25~220) 말인 2세기 후반에는 서역과 인도에서 온 역경승들에 의해 불경이 한역되기 시작하면서 불교는 중국에서 확실한 기초를 형성하게 되었다. (ko)
O budismo na China (汉传佛教) é um ramo do budismo que é originário da Ásia Central. Na China, o budismo é uma das três maiores escolas de filosofia, junto com o confucionismo e o taoismo. Ele tem influenciado e sido influenciado pela cultura, política, literatura e filosofia chinesas ao longo de dois milênios. (pt)
Вошёл в так называемый комплекс Сань цзяо (кит. — три религии) — три основных религии Китая: конфуцианство, буддизм и даосизм. (ru)
Ĉina budhismo estas okcidenta nomo por han-lingva budhismo. Oni ne konfuzigu tiu koncepto al "budhismo en Ĉinio", ĉar tie estas multaj skoloj de budhismo. Han-lingva budhismo havas siajn propran traduktradicio kaj interpretado de sutroj influita de taoismo kaj konfuciismo. Eĉ antaŭ la oficiala enkondukiĝo de budhismo en Ĉinio jam estis notoj pri la Budho Ŝakjamunio kaj lia instruo han-lingve. Tio montras, ke oni jam kontaktis kun alilandaj budhanoj kaj informiĝis pri budhismo. (eo)
Chinese Buddhism or Han Buddhism (simplified Chinese: 汉传佛教; traditional Chinese: 漢傳佛教; pinyin: Hànchuán Fójiào) is a Chinese form of Mahayana Buddhism which has shaped Chinese culture in a wide variety of areas including art, politics, literature, philosophy, medicine and material culture. Chinese Buddhism is the largest institutionalized religion in Mainland China. Currently, there are an estimated 185 to 250 million Chinese Buddhists in the People's Republic of China. It is also a major religion in Taiwan, Singapore, and Malaysia, as well as among the Chinese Diaspora. (en)
Il buddhismo cinese è il frutto dell'intensa attività missionaria di importanti rappresentanti del buddhismo dei Nikāya e del buddhismo Mahāyāna provenienti dall'India e, soprattutto, dall'Asia Centrale in Cina e dei contributi di maestri locali, che continueranno questa tradizione o ne daranno nuove e cruciali interpretazioni. Apporti rilevanti raggiunsero la Cina anche per via meridionale, fino al formarsi una rete culturale estremamente importante nella storia dell'Asia e delle civiltà influenzate dalla cultura cinese, come il Giappone, la Corea e il Vietnam e alcuni regni sinizzati dell'Asia continentale. (it)
Het boeddhisme in China is een van de drie in het land aanwezige wereldgodsdiensten die van buiten China afkomstig is. Het werd in de eerste eeuw na Chr. in het land geïntroduceerd, zes eeuwen voor het christendom en de islam. Een overeenkomst met het christendom was, dat ook het boeddhisme sterk de nadruk legde op missiearbeid. Een verschil met het christendom in China was, dat het sinds de introductie net als de islam in China daar onafgebroken aanwezig is geweest. (nl)
漢傳佛教，指以漢字記載經典或漢字文化圈的佛教，與南傳佛教、藏傳佛教形成世界上現存的三大佛教傳統。漢傳佛教主要流傳於中國大陸、台灣、朝鮮半島、日本與越南等地。印度的上座佛教與大乘佛教經西域傳入中原地区，再經由中國傳播至朝鮮半島、日本與越南等地，形成以漢譯經典為本的汉传佛教。漢傳佛教以大乘佛教為主流，是形塑大乘佛教面貌的主要力量之一；自唐密在汉地消亡后，漢傳佛教的宗派以顯宗為多，與藏傳佛教之顯密並重不同。漢傳佛教是對佛教傳入漢地後經本土化過程，演變成對教義、經典及儀軌的不同解釋定義而形成的主要幾個宗派，普遍說法共有十宗。漢傳佛教發展到隋唐時期，佛教已進入鼎盛時期，主要宗派也於此時形成，並得以發展壯大。十宗中包括了兩個部派佛教宗派，分別為俱舍宗、成實宗；八個大乘佛教宗派，分別為天台宗、三論宗（法性宗）、律宗、淨土宗、法相宗（唯識宗）、禪宗、華嚴宗（賢首宗）、密宗。此外還有毗曇宗、地論宗、攝論宗、涅槃宗等。中國大乘，舊傳，其中禪、淨、密、律，重於持行；以義學見長者，唯三論、唯識、天台、賢首——四宗。然宏傳論義者，有地論師與攝論師，蔚為大流。 (zh)

owl:sameAs

foaf:depiction

is dbo:wikiPageRedirects of