| dbo:abstract |
El comte Magnus Gustafsson Stenbock, nascut el 12 de maig (jul.)/22 de maig (greg.) de 1665 a Estocolm; † 12 de febrer(jul.)/23 de febrer (greg.) a Copenhaguen, va ser un Mariscal de Camp suec durant la Gran Guerra del Nord. Es casà amb Eva Magdalena Oxenstierna el 26 de desembre de 1690 a Estocolm (ca) Graf Magnus Gustafsson Stenbock (* 12. Maijul. / 22. Mai 1665greg. in Stockholm; † 12. Februarjul. / 23. Februar 1717greg. in Kopenhagen) war ein schwedischer Feldmarschall in der Zeit des Großen Nordischen Krieges. (de) Magnus Gustafsson Stenbock (12 de agosto de 1664 - 23 de febrero de 1717) fue un conde y militar sueco. (es) Magnus Stenbock, né à Stockholm le 22 mai 1665, mort à Copenhague le 23 février 1717, est un Feld-maréchal suédois. (fr) Count Magnus Stenbock (22 May 1665 – 23 February 1717) was a Swedish field marshal (Fältmarskalk) and Royal Councillor. A renowned commander of the Carolean Army during the Great Northern War, he was a prominent member of the Stenbock family. He studied at Uppsala University and joined the Swedish Army during the Nine Years' War, where he participated in the Battle of Fleurus in 1690. After the battle, he was appointed lieutenant colonel, entered Holy Roman service as Adjutant General, and married Eva Magdalena Oxenstierna, daughter of statesman Bengt Gabrielsson Oxenstierna. Returning to Swedish service he received colonelcy of a regiment in Wismar, and later became colonel of the Kalmar and then Dalarna regiments. During the Great Northern War, Stenbock served under King Charles XII in his military campaigns in the Baltic and Polish fronts. As director of the General War Commissariat, Stenbock collected substantial funds and supplies for the maintenance of the Swedish army, earning the admiration of Charles XII. In 1705, he was appointed general of the infantry and Governor General of Scania. As acting governor, Stenbock displayed his administrative skills and organized Scania's defense against an invading Danish army, which he defeated at the Battle of Helsingborg in 1710. In 1712, he conducted a campaign in northern Germany and defeated a Saxon-Danish army at the Battle of Gadebusch, which earned him his field marshal's baton. His career plummeted after his merciless destruction of the city of Altona in 1713. Surrounded by overwhelming allied troops, Stenbock was forced to surrender to King Frederick IV of Denmark during the siege of Tönning. During his captivity in Copenhagen, the Danes revealed Stenbock's secret escape attempt and imprisoned him in Kastellet. There he was the subject to a defamation campaign conducted by Frederick IV and died in 1717 after years of harsh treatment. Besides his military and administrative professions, Stenbock was regarded as a skilled speaker, painter and craftsman. His military successes contributed to the creation of a heroic cult in Sweden. During the age of romantic nationalism he was consistently praised by Swedish historians and cultural personalities, such as Carl Snoilsky in his poem "Stenbock's courier". His name has inspired streets in several Swedish cities and in 1901 an equestrian statue of Stenbock was unveiled outside Helsingborg city hall. (en) マグヌス・グスタフソン・ステンボック伯爵（スウェーデン語: Magnus Gustafsson Stenbock、1665年5月12日 - 1717年2月23日）は、スウェーデンの貴族、軍人（最終階級は元帥）。スウェーデン王カール12世に仕えた名将で、大北方戦争で活躍したことで知られる。ストックホルム生まれ。父親はスウェーデン海軍の提督、母クリスティーナ・デ・ラ・ガルディはフランスに起源をもつ家系の出身で、一説には前王朝のヴァーサ家に連なる血筋と言われる。 (ja) Magnus Gustafsson Stenbock (Stoccolma, 22 maggio 1665 – Copenaghen, 23 febbraio 1717) fu un feldmaresciallo svedese ai tempi della Grande guerra del Nord. Era figlio del conte (1614 – 1685), militare e uomo politico, e di Cristina Caterina De la Gardie (1632 – 1704). (it) Magnus Stenbock (Stockholm, 12 augustus 1665 - Kopenhagen, 23 februari 1717) was een Zweedse veldmaarschalk tijdens de Grote Noordse Oorlog. (nl) Magnus Stenbock (ur. 12 maja?/ 22 maja 1665 w Sztokholmie, zm. 12 lutego?/ 23 lutego 1717 w Kopenhadze) – szwedzki hrabia i oficer (generał-lejtnant 1704, generał 1705, generalny gubernator Skanii 1705, feldmarszałek 1713), jeden z najwybitniejszych szwedzkich dowódców w trakcie III wojny północnej. Pochodził z możnego rodu szlacheckiego, był synem marszałka i gubernatora Skanii Gustawa Ottona Stenbocka. W okresie dorastania Stenbocka sytuacja finansowa rodziny jednak pogorszyła się. Stenbock w latach 1678–1682 studiował w Uppsali, następnie odbył podróż po Europie. W 1685 rozpoczął karierę wojskową jako chorąży. Szybko jednak awansował, już 1693 był pułkownikiem. W momencie rozpoczęcia wielkiej wojny północnej był dowódcą regimentu piechoty Dalarna, którym dowodził w bitwie pod Narwą (1700). Odznaczywszy się w walce otrzymał stopień generała-majora i znalazł się w najbliższym otoczeniu króla szwedzkiego Karola XII. Uczestniczył w kampaniach Karola XII na terenie Polski, m.in. wziął udział w bitwie pod Kliszowem (1702), po której został mianowany generalnym komisarzem wojennym, odpowiedzialnym za ściąganie kontrybucji od ludności (w czym był bardzo skuteczny). Pełnił tę funkcję w Polsce do 1706, m.in. był w tym okresie gubernatorem okupowanego przez Szwedów Krakowa (1702), doprowadził do uznania władzy Stanisława Leszczyńskiego przez Gdańsk (1703), brał udział w zdobyciu Lwowa (1704). Kontrolując wszelkie kontrybucje, rekwizycje i konfiskaty prowadzone przez wojska szwedzkie zapewnił też sobie znaczny udział w łupach odbudowując pozycję materialną rodziny, został też w uznaniu zasług mianowany na stanowisko generalnego gubernatora Skanii i awansowany na generała-lejtnanta (1705). W 1706 został wyznaczony na generalnego komisarza armii szwedzkiej w okupowanej wówczas Saksonii. Po klęsce Szwedów w bitwie pod Połtawą Stenbock pośpiesznie zorganizował obronę Szwecji przed Duńczykami – w 1710 zwyciężył wojska duńskie w bitwie pod Helsingborgiem i zmusił je do wycofania się przez Sund. W 1712 został wysłany na Rugię z zadaniem wkroczenia do Polski i ponownego zainstalowania na tronie Stanisława Leszczyńskiego. Początkowo pokonał połączone siły duńsko-saskie w bitwie pod Gadebusch (po tej bitwie król Karol XII mianował Stenbocka feldmarszałkiem), jednak trudności aprowizacyjne i epidemie oraz nacisk wojsk przeciwnika zmusiły go do marszu w kierunku Holsztynu. Tu zajął twierdzę Tönningen, która jednak wkrótce potem została oblężona i 6 maja 1713 Stenbock skapitulował. Znalazł się w niewoli duńskiej i został osadzony w zamku Frederikshavn, na północ od Kopenhagi. Tam zmarł w 1717. Został pochowany w katedrze w Uppsali. (pl) Magnus Stenbock, född 12 maj 1665 i Jakobs församling i Stockholm, död 23 februari 1717 i Köpenhamn, var en svensk greve och militär. Han var en av befälhavarna inom den karolinska armén under det stora nordiska kriget och en framträdande gestalt inom Stenbocksätten. Han studerade vid Uppsala universitet och gick i svensk krigstjänst under Pfalziska tronföljdskriget, där han deltog i slaget vid Fleurus. Efter slaget befordrades han till överstelöjtnant, trädde i tysk-romersk tjänst som generaladjutant och ingick äktenskap med Eva Magdalena Oxenstierna, dotter till statsmannen Bengt Gabrielsson Oxenstierna. Åter i svensk tjänst blev han regementschef först i Wismar, senare för Kalmar regemente och Dalregementet. I det stora nordiska kriget tjänade Stenbock under kung Karl XII i dennes fälttåg i Baltikum och Polen. Stenbock fick kungens uppmärksamhet när han i egenskap av direktör för generalkrigskommissariatet insamlade betydande penningmedel och livsmedel för den svenska arméns underhåll. År 1705 befordrades han till general i infanteriet och utsågs till guvernör över Skåne. På guvernörsposten uppvisade Stenbock sina administrativa färdigheter och organiserade Skånes försvar mot en dansk invasionsarmé, som han besegrade i slaget vid Helsingborg 1710. Under 1712 genomförde han ett fälttåg i norra Tyskland och besegrade en sachsisk-dansk armé i slaget vid Gadebusch, en prestation som gjorde att Stenbock befordrades till fältmarskalk. Hans karriär dalade efter hans skoningslösa ödeläggelse av staden Altona 1713. Då han omringades av övermäktiga allierade trupper blev Stenbock tvungen att kapitulera inför kung Fredrik IV av Danmark under belägringen av Tönning. Under fångenskapen i Köpenhamn avslöjade danskarna en hemlig flyktplan som Stenbock planerade att utföra och placerade honom på Kastellet. Där utsattes han för en ärekränkningskampanj av Fredrik IV och dog 1717 efter en lång tids sjukdom. Stenbock var en god talare och var vid sidan av sina militära och administrativa yrken en skicklig målare och konsthantverkare. Hans militära framgångar bidrog till att det skapades en hjältekult kring honom i Sverige. Under nationalromantiken hyllades han bland svenska historiker, men även av kulturpersonligheter som Carl Snoilsky i dennes dikt "Stenbocks kurir". Hans namn finns på gator i flera svenska städer och 1901 invigdes en ryttarstaty av Stenbock vid Helsingborgs rådhus. (sv) Магнус Стенбок, устар. Штейнбок (швед. Magnus Stenbock; 12 мая 1665, Стокгольм — 23 февраля 1717) — шведский фельдмаршал, один из наиболее талантливых полководцев Карла XII. (ru) |
| rdfs:comment |
El comte Magnus Gustafsson Stenbock, nascut el 12 de maig (jul.)/22 de maig (greg.) de 1665 a Estocolm; † 12 de febrer(jul.)/23 de febrer (greg.) a Copenhaguen, va ser un Mariscal de Camp suec durant la Gran Guerra del Nord. Es casà amb Eva Magdalena Oxenstierna el 26 de desembre de 1690 a Estocolm (ca) Graf Magnus Gustafsson Stenbock (* 12. Maijul. / 22. Mai 1665greg. in Stockholm; † 12. Februarjul. / 23. Februar 1717greg. in Kopenhagen) war ein schwedischer Feldmarschall in der Zeit des Großen Nordischen Krieges. (de) Magnus Gustafsson Stenbock (12 de agosto de 1664 - 23 de febrero de 1717) fue un conde y militar sueco. (es) Magnus Stenbock, né à Stockholm le 22 mai 1665, mort à Copenhague le 23 février 1717, est un Feld-maréchal suédois. (fr) マグヌス・グスタフソン・ステンボック伯爵（スウェーデン語: Magnus Gustafsson Stenbock、1665年5月12日 - 1717年2月23日）は、スウェーデンの貴族、軍人（最終階級は元帥）。スウェーデン王カール12世に仕えた名将で、大北方戦争で活躍したことで知られる。ストックホルム生まれ。父親はスウェーデン海軍の提督、母クリスティーナ・デ・ラ・ガルディはフランスに起源をもつ家系の出身で、一説には前王朝のヴァーサ家に連なる血筋と言われる。 (ja) Magnus Gustafsson Stenbock (Stoccolma, 22 maggio 1665 – Copenaghen, 23 febbraio 1717) fu un feldmaresciallo svedese ai tempi della Grande guerra del Nord. Era figlio del conte (1614 – 1685), militare e uomo politico, e di Cristina Caterina De la Gardie (1632 – 1704). (it) Magnus Stenbock (Stockholm, 12 augustus 1665 - Kopenhagen, 23 februari 1717) was een Zweedse veldmaarschalk tijdens de Grote Noordse Oorlog. (nl) Магнус Стенбок, устар. Штейнбок (швед. Magnus Stenbock; 12 мая 1665, Стокгольм — 23 февраля 1717) — шведский фельдмаршал, один из наиболее талантливых полководцев Карла XII. (ru) Count Magnus Stenbock (22 May 1665 – 23 February 1717) was a Swedish field marshal (Fältmarskalk) and Royal Councillor. A renowned commander of the Carolean Army during the Great Northern War, he was a prominent member of the Stenbock family. He studied at Uppsala University and joined the Swedish Army during the Nine Years' War, where he participated in the Battle of Fleurus in 1690. After the battle, he was appointed lieutenant colonel, entered Holy Roman service as Adjutant General, and married Eva Magdalena Oxenstierna, daughter of statesman Bengt Gabrielsson Oxenstierna. Returning to Swedish service he received colonelcy of a regiment in Wismar, and later became colonel of the Kalmar and then Dalarna regiments. (en) Magnus Stenbock (ur. 12 maja?/ 22 maja 1665 w Sztokholmie, zm. 12 lutego?/ 23 lutego 1717 w Kopenhadze) – szwedzki hrabia i oficer (generał-lejtnant 1704, generał 1705, generalny gubernator Skanii 1705, feldmarszałek 1713), jeden z najwybitniejszych szwedzkich dowódców w trakcie III wojny północnej. Pochodził z możnego rodu szlacheckiego, był synem marszałka i gubernatora Skanii Gustawa Ottona Stenbocka. W okresie dorastania Stenbocka sytuacja finansowa rodziny jednak pogorszyła się. Stenbock w latach 1678–1682 studiował w Uppsali, następnie odbył podróż po Europie. (pl) Magnus Stenbock, född 12 maj 1665 i Jakobs församling i Stockholm, död 23 februari 1717 i Köpenhamn, var en svensk greve och militär. Han var en av befälhavarna inom den karolinska armén under det stora nordiska kriget och en framträdande gestalt inom Stenbocksätten. Han studerade vid Uppsala universitet och gick i svensk krigstjänst under Pfalziska tronföljdskriget, där han deltog i slaget vid Fleurus. Efter slaget befordrades han till överstelöjtnant, trädde i tysk-romersk tjänst som generaladjutant och ingick äktenskap med Eva Magdalena Oxenstierna, dotter till statsmannen Bengt Gabrielsson Oxenstierna. Åter i svensk tjänst blev han regementschef först i Wismar, senare för Kalmar regemente och Dalregementet. (sv) |
