Zhou dynasty (original) (raw)

dbo:abstract

(هذه المقالة هي عن أسرة حاكمة صينية قديمة. لدولة فترة الأسر الجنوبية والشمالية، انظر . انظر أيضاً ، التي اتخذت الاسم الأسري ژو لنفسها لفترة حكم قصيرة من 690 إلى 705 م؛ وكذلك ، الذي استخدم الاسم لحكومته المتمردة من 1678 إلى 1681.) أسرة ژو (وتُلفظ [جو] تقريبًا) أسرة صينية من الحكام الذين تولوا الحكم من حوالي عام إلى عام 256 ق.م. وتُعدُّ تلك الأسرة صاحبة أطول فترة حكم في الصين. (ar)
Dynastie Čou (čínsky: znaky 周朝, pinyin: Zhōu Cháo) vládla Číně od 12. století do roku 771 př. n. l. Dovedla Čínu do zlatého věku, který se vyznačoval rozvojem měst, obchodu a ranou čínskou kulturou. Čouové byli původně potulnými pastevci, kteří se usadili v úrodném údolí řeky Wej v západní Číně. Svrhli posledního vládce dynastie Šang. Svůj nárok na trůn si obhájili mandátem nebes, tvrdili, že předchozí dynastie vládla špatně, a tak bohové seslali jejich dynastii. Území Čou netvořilo jedno království, ale několik držav, jejichž vládci se zavazovali věrností panovníkovi, panovník měl také povinnost vybírat si manželku z jiného než svého klanu. V této době je také prolomen monopol krále na obcování s bohy, přenáší se na bohaté elity, tudíž se tato doba stává dobou zakládání svatyní, které jsou zasvěceny bohům nebo předkům. Společnost se dělila na bohatou šlechtu, obyčejné lidi a nevolníky, kromě toho existovala i třída kupců. Významnými památkami z této doby jsou bronzové nádoby ze svatyní, které sloužily jako jímky obětin, zachovaly se na nich nápisy označující jméno příslušného božstva a člověka, který se o svatyni staral. Za této dynastie se v Číně začalo zpracovávat železo, které se používalo na výrobu zbraní, předmětů pro domácnost a zemědělských nástrojů, např. pluh. Železo usnadnilo obdělávání půdy a poskytlo vojákům kvalitní zbraně.Prvním panovníkem dynastie Čou se stal Fa (發, po smrti: Král Wu dynastie Čou, 周武王), vládl v letech 1046–1043 a 1045–1043 př. Kr. (cs)
La dinastia Zhou (xinès: 周, pinyin: Zhōu) és la tercera segons la historiogràfia tradicional, i la segona, rere la dinastia Shang, de la qual es té constància per fonts escrites de la seva època. Fou la més llarga de totes les dinasties (1122 aC–256 aC) i va ser la darrera amb reis abans de l'aparició de les dinasties imperials. En aquesta època, van viure els grans pensadors xinesos de l'antiguitat, com Confuci i Laozi, i es va iniciar la literatura xinesa clàssica. També es va establir la doctrina del mandat del cel (xinès: 天命; pinyin: Tiānmìng) i del governant com a fill del cel que governava per dret diví. (ca)
H Δυναστεία Τζόου (κινεζικά: 周朝; πινγίν: Zhōu cháo, αναφέρεται συχνά ως Τσόου, ορθή προφορά: Τζόου) ήταν βασιλική δυναστεία της Κίνας, την περίοδο 1046–256 π.Χ. Διαδέχθηκε τη δυναστεία Σανγκ και την ακολούθησε η δυναστεία Τσιν. Παρόλο που η δυναστεία Τζόου διήρκεσε περισσότερο από κάθε άλλη στην κινεζική ιστορία, η πραγματική πολιτική και στρατιωτική εξουσία της κράτησε μέχρι το 771 π.Χ. Η περίοδος αυτή (1046-771 π.Χ.) ονομάστηκε "Περίοδος των Δυτικών Τζόου". Το 771 π.Χ. οι Τζόου εκδιώχθηκαν από την κοιλάδα του ποταμού Ουέι, και η πραγματική εξουσία πέρασε στα χέρια των υποτελών φεουδαρχών. (el)
Post la dinastioj Xia kaj Shang, la tria dinastio de antikva Ĉinio estis la dinastio Zhou (ĉine 周朝, pinjine: Zhōucháo, Wade-Giles: Chou, prononco pli-malpli [Ĝoŭĉao]) kun regperiodo de pli ol 770 jaroj. La dinastio Zhou estis fondita en 1027 antaǔ la Kristo kaj renversita de Ying Zheng en 256 antaǔ la Kristo. Pro la orientigo de la ĉefurbo, Zhou-dinastio sin dividis en la Okcidetan Zhou kaj la Orientan Zhou, la frua periodo estis la Okcidenta Zhou kaj la lasta periodo estis la Orienta Zhou. La Orienta Zhou sin dividis en du periodojn: La periodo de Printempo kaj Aǔtuno kaj tiu de Militantaj Regnoj. La Okcidenta Zhou komenciĝis proksimume en -1027 kaj finiĝis en 771 antaǔ la Kristo kun regperiodo de ĉirkaǔ 257 jaroj. Post translokigo de la ĉefurbo al la urbo Hao (nordokcidente de la urbo Changan [ nun Xi’an] de la provinco Shaanxi), la unua reĝo Wu de Zhou gvidis aliancan trupon invadi Shang-dinastion kaj fondis grandan Zhou-dinastion. Surtroniĝinte, reĝo Cheng ne povis prezidi la ĝeneralan situacion pro troa juneco kaj lia onklo Zhou Gongdan fariĝis regento. Stabiliginte la internan situacion, princo Zhou gvidis armeon ekspedicii orienten kaj subigis ribelojn kaj sekve sub lia prezido estis praktikata serio da gravaj rimedoj por firmigi la venkon. Historiistoj nomas la regperiodon de reĝoj Cheng kaj Kang “adminitrado de Cheng kaj Kang”. La sistemo de kodoj kaj reguloj de la dinastio Zhou havis klarajn trajtojn. La plej gravaj estis sistemo de putoforma kampo, leĝsistemo kun sia propra klano kiel la ĉefa, etiketa muziksistemo kaj aliaj. De -770 ĝis 476 antaǔ la Kristo estis la periodo de Printempo kaj Aǔtuno. Kun ekonomia disvolvo kaj kreskado de loĝantaro, disvolviĝis intensaj bataloj inter la grandaj princlandoj por hegemonio. Okazis grandega ŝanĝiĝo de la socio. En agrikultura produktado aperis feraj agrikulturiloj kaj estis praktikataj bov-kultivado kaj disvolvo de akvoutiliga afero kaj pro tio senĉese altiĝis la produktokvanto de agrikulturaj plantoj. La periodo de Printempo kaj Aǔtuno estis transira periodo de paŝopostpaŝa ruiniĝo de la tradicia politika kaj socia ordoj de la Okcidenta Zhou-dinastio. La unua pensisto kaj granda edukisto en la ĉina historio Konfuceo naskiĝis en la lasta periodo de Printempo kaj Aǔtuno. Surbaze de resumo de antaǔaj kulturo kaj ideologio kaj kombininte kun malkvieta sociordo en la lasta periodo de Printempo kaj Aǔtuno, Konfuceo elmetis kompleton da teorio kaj vidpunktoj, rilatantaj al serio da problemoj etiketa, virta, socia kaj politika kaj fondis antikvan konfuceanisman skolon. La periodo de Militantaj Regnoj (de -402 ĝis 221 antaǔ la Kristo) estis alia epoko separatista kun ĉaso de dukoj por hegemonio post la Orienta Zhou-dinastio. En la historio, la periodo de Printempo kaj Aǔtuno kaj tiu de la Militantaj Regnoj ne estis klare limigitaj, oni nur laǔ la hodiaǔa kutimo rigardas la tempodaǔron de fondiĝo de la tri regnoj , Han kaj Wei en 403 antaǔ la Kristo ĝis unuigo de Ĉinio fare de Ying Zheng en 221 antaǔ la Kristo, kiel Periodon de la Militantaj Regnoj. En la regperiodo de la Militantaj Regnoj multe ŝanĝiĝis la situacio: Multaj malgrandaj princlandoj estis aneksitaj kaj restis nur sep ĉefaj regnoj Qin, Chu, , Han, , Wei kaj . Tiutempe ĉiuj restantaj regnoj konkure praktikis konstitucian reformadon, kaj la reformado de de la dinastio Qin estis plej ĝisfunda kaj influodona. Dum la periodo de la Militantaj Regnoj, kvankam sinsekve okazis ekspedicio kaj milito, tamen tio neniom malhelpis disvolvon de la tiama kulturo. Emerĝis en la socio nova intelektula tavolo, kiu rigardis posedon de scienca kaj kultura scioj kiel simbolon de sia statuso. La vigla agado de intelektuloj akcelis prosperiĝon de scienco kaj kulturo kaj pro tio la ideologio kaj kulturo de antikva Ĉinio atingis la unuan altpinton en la ĉina historio, interalie, la teorioj de Konfuceismo, kun Konfuceo kaj Mengzi, kiel la ĉefaj reprezentantoj; tiu de taoismo kun Lao Zi , Zhuangzi, kaj , kiel la ĉefaj reprezentantoj; tiu de kun Han Fei, kiel la ĉefa reprezentanto kaj tiu de Moziismo kun Mozio, kiel la ĉefa reprezentanto, estis adorataj de posteuloj. Akcelate de tiuj nove emerĝintaj skoloj, aperis en la ideologia rondo de la Militantaj Regnoj nova fenomeno de “disflorado de cent floroj kaj konkurado de cent skoloj”. Tiuj teorioj havas ne nur certan akcelan rolon al la tiamaj politiko kaj ekonomio, sed ankaŭ profundan signifon al la nuntempo kaj fariĝis neforviŝebla ĉapitro en la ideologia historio de Ĉinio. En 230 antaǔ la Kristo, reĝo Ying Zheng de la dinastio Qin komencis unuigon de la tuta lando. En tempodaǔro de 9 jaroj, li sinsekve eliminis ses regnojn kaj fine unuigis Ĉinion en 221 antaǔ la Kristo. Ĝis tiam finiĝis en Ĉinio la dissplitiga situacio, daǔrinta preskaǔ 600 jarojn. (eo)
Die Zhou-Dynastie (chinesisch 周朝, Pinyin Zhōucháo, W.-G. Chou) wird in eine westliche Dynastie mit der Hauptstadt Zongzhou/Hao (zirka 1122/1045–770 v. Chr.) und in eine östliche Dynastie mit der Hauptstadt Chengzhou bei Luoyang (770–256 v. Chr.) unterteilt. Die Verlegung der Hauptstadt folgte dem Einfall von Nomaden, die 771 den König You töteten und die alte Hauptstadt plünderten. Die Zhou-Dynastie folgte zeitlich auf die Shang-Dynastie und wurde von der Qin-Dynastie abgelöst. (de)
Zhou dinastia K.a. 1027. urte aldean, , (edo Chou) hiriko printzeak Shang dinastiako erregea aginpidetik kendu zuen, eta bere dinastia, Zhou edo "Mendebaleko Zhouen" dinastia izenaz ezagutzen dena sortu zuen (K.a. 1027-K.a. 771). Errege horrek Luoyira (gaur Luoyang, Honan) aldatu zuen hiriburua. K.a. VIII. mendearen hasieran, Zhou dinastiakoen erreinuak ibaiaren erdialde guztia hartzen zuen. Garai horretan zabaldu zen erregeen hitzaldiak, epaiketak, errituak eta kronologiak idatzita uzteko ohitura, hain zuzen ere erregeak eta beste nobleek beren eskribauak, igarleak eta urtekari-idazleak izaten baitzituzten. Aldi berean hiri berriak eraiki ziren eta lehengoak handitu ziren. Hiriak handitu ahala, ordea, noblezia berri bat sortu zen, protokoloei eta gerrari noble gisa hartzeari garrantzi handia ematen ziona. Aintzat hartua izan nahi horrek, VIII. mendearen bukaera aldean, erreinuko erdigunetik urrun ziren hainbat printze-herri eta -hiri erregearen eragin zuzenetik irtetera eraman zituen. Aldi berean iparraldeko herriak (mongoliarrak) Zhou dinastiaren aginpide eremuetan sartzen hasi ziren. K.a. 771n, Zhou dinastiak ekialdera, ipar-mendebaleko herri horiek eraginik, Luoyi hirira aldatu behar izan zuen hiriburua, , ekialdeko hiriburua utzita. K.a. 771-256 bitarteko aldia "Ekialdeko Zhouen dinastia" izenaz ezagutzen da. Luoyira aldatu zenetik aurrera, bere erresuma inguruko printze-herrien eta -eskualdeetan sortu ziren elkarteen mende egon zen Zhou dinastiako erregea. Hain zuzen, txinatarren eragina hedatzearekin, erregeak bere printze basailuekin zituen harremanen antzekoak lotu baitzituzten beste hainbat printze-herrik eta -hirik ere beren artean. Baina aldi berean, erregearen babesle bihurtu ziren printze horiek, iparraldeko leinuei aurre egin beharrez. Printze horietan indartsuenak (Shandong penintsulan) eta (Shanxi eskualdean) ziren. K.a. V.-III. mende bitartean, bi printze horien ereduari jarraituz, beste sei printzerri edo erreinu ere sortu ziren: Qin-goa, ipar-mendebalean; Zhaokoa, Mongoliako mugan; Han-goa eta Wei-koa, Hoang Ho ibaiaren iparraldean; Yan-goa, ipar-ekialdean, eta Chu-koa, Yan Tse Kiang ibaiaren iparraldean (Hubei). "Gudalarien erreinuak" izenaz ezagutzen da V.-III. mendea bitarteko aldi hori. Eraikuntzan eta nekazaritzan lan handiak egin ziren garai horretan: luberrigintza sail berrietara hedatu zen, hiriak handitu eta gotortu ziren, erresumen arteko eta Txinaren iparraldeko mugetako harresiak eraiki ziren. Erreinu horien arteko eta iparraldeko herrien kontrako gerrak etengabeak izan ziren arren, garai horretan sortu ziren Txinan izan diren pentsalari eta filosofia higikunderik aipatuenak, Konfuzio eta konfuzianismoa, eta taoismoa, Mentzio eta bere doktrina. Aldi horretakoak dira, berebat, garaiko gertaerarik handienen kronologiak eta hainbat errituri buruzko idatziak ere. (eu)
La dinastía Zhōu (chino antiguo: 周, Wade-Giles: Chou1, pinyin: Zhōu) fue una dinastía china que gobernó entre los años 1046 y 256 a. C. Es la tercera dinastía china en la historia tradicional, y la segunda, tras la dinastía Shang, de la que existe constancia por fuentes escritas de su época. Florecieron artes y técnicas ornamentales, que manifestaron, como en muchas culturas mesoamericanas y europeas, el deseo de los hombres de comunicarse con los inmortales. La dinastía Zhōu fue la última de las dinastías de reyes anteriores a las dinastías imperiales. En esta época vivieron los grandes pensadores chinos de la antigüedad, como Confucio, y se inició la literatura china clásica. La época Zhōu puede dividirse en dos periodos bien diferenciados: Los Zhōu occidentales hasta el año 771 a. C., que gobernaron un estado fuerte y centralizado desde las capitales de Hào (鎬) y Fēng (豐); y los Zhōu orientales, entre 771 y 256 a. C., que mantuvieron un poder puramente simbólico o nominal desde la corte de (成周, cerca de la actual Luoyang). Esta segunda etapa, en que la unidad simbólica del reino coincidía con la existencia de múltiples estados de hecho independientes, se subdivide tradicionalmente en dos periodos: el periodo de las Primaveras y los Otoños y el periodo de los Reinos Combatientes.la dinastía Xia era la primera dinastía en la antigua China y que duró casi 500 años, incluyendo el mandato de 17 emperadores. (es)
La dynastie Zhou (chinois : 周朝 ; pinyin : Zhōu Cháo ; Wade : Chou1 Ch'ao2 ; EFEO : Tcheou) est selon l'historiographie traditionnelle la troisième dynastie chinoise. Dirigée par des rois appartenant au clan Jī (chinois traditionnel : 姬 ; pinyin : Jī), elle prend le pouvoir au XIe siècle av. J.-C. (vers 1046 av. J.-C.), faisant suite à la dynastie Shang, et reste en place jusqu'en 256 av. J.-C., date à laquelle s'achève le règne du dernier roi des Zhou. Elle s'éteint en 256 av. J.-C. puis son territoire est intégré au royaume de Qin en 249 av. J.-C. Cette longévité fait de la dynastie Zhou la plus longue de toutes celles qui se sont succédé ou concurrencées durant l'Histoire de la Chine. La longue période de la dynastie Zhou ne voit en fait celle-ci exercer une domination effective sur les pays de la Plaine centrale chinoise qu'à partir du milieu du XIe siècle av. J.-C. jusqu'au début du VIIIe siècle av. J.-C. Cette période est dite des « Zhou de l'Ouest » (1046-771 av. J.-C.), en raison de la situation occidentale de la capitale des rois Zhou. Après cette ère, la dynastie Zhou n'exerce plus qu'une forme de souveraineté symbolique face aux royaumes plus puissants qui s'affirment en Chine. Il s'agit de la période dite des « Zhou de l'Est » (771-256 av. J.-C.) en raison de l'installation de la dynastie dans une capitale orientale. Elle est elle-même subdivisée en deux sous-périodes : la période des Printemps et Automnes (771-481 av. J.-C.) et la période des Royaumes combattants (481-221 av. J.-C.). Cette période de l’histoire chinoise correspond à ce que beaucoup considèrent être l’apogée de la fabrication d’objets en bronze chinois. La dynastie couvre aussi la période où les caractères chinois ont évolué vers une forme presque moderne avec l’utilisation d’une version archaïque du style « des scribes » qui émerge au cours de la fin de la période des Royaumes combattants. Une autre dynastie nommée Zhou exista entre 690 et 705 de notre ère, avec comme seule impératrice Wu Zetian. (fr)
Dinasti Zhou (Hanzi: 周朝, Pinyin: Zhou Chao, 1066SM-221SM) adalah dinasti terakhir sebelum Tiongkok resmi disatukan di bawah Dinasti Qin (秦). Dinasti Zhou adalah dinasti yang bertahan paling lama dibandingkan dengan dinasti lainnya dalam Sejarah Tiongkok, dan penggunaan besi mulai diperkenalkan di Tiongkok mulai zaman ini. Tokoh yang menjadi peletak dasar pendirian Dinasti Zhou adalah Ji Chang (紀昌) atau yang lebih dikenal dengan Wen Wang (王文). (in)
( 다른 뜻에 대해서는 주 문서를 참고하십시오.) 주(周, 기원전 1046년 ~ 기원전 256년)는 상나라를 이어 중국에 존재했던 나라이다. 중국 역사에서 가장 오래 존속한 나라이며, 790년간 왕조를 이어갔다. 주나라는 기원전 11세기 중엽에 서쪽의 웨이허 강 분지에서 세력을 확대하여, 은나라를 무너뜨리고 중화의 천자로서 중원(中原)을 지배했다. 최근 조사에 따르면, 주나라 청동기 문화권 영향력은 중원에서 더욱 남쪽 지방인 장쑤(江蘇), 안후이(安徽), 후베이(湖北) 등 양쯔강 유역까지 미친 것으로 추정된다. 주나라 시기에 넓은 영역을 효율적으로 통치하기 위하여 처음으로 봉건제의 개념이 등장하였다. 주 왕조는 농업을 장려하였고, 농지 개척을 진척하였으며, 농기구는 목재나 석재로 만들었다. 학계는 주나라 시기부터 중국에서 철이 사용되었던 것으로 추정하고 있다. 기원전 771년 견융이 주나라를 침략하여 유왕을 살해하여, 제후들이 그의 뒤를 이어 평왕을 옹립했고, 곧 이어 호경(鎬京, 현재의 시안시 부근)에서 부도(副都) 낙읍(洛邑, 현재의 뤄양 시)으로 수도를 옮겼다. 이를 기준으로 이전을 서주(기원전 1046년~기원전 771년), 이후를 동주(기원전 770년 ~ 기원전 256년)로 구분한다. (ko)
The Zhou dynasty (Chinese: 周; pinyin: Zhōu [ʈʂóʊ]; Old Chinese (B&S): *tiw) was a royal dynasty of China that followed the Shang dynasty. Having lasted 789 years, the Zhou dynasty was the longest dynastic regime in Chinese history. The military control of China by the royal house, surnamed Ji, lasted initially from 1046 until 771 BC for a period known as the Western Zhou, and the political sphere of influence it created continued well into the Eastern Zhou period for another 500 years. The establishment date of 1046 BC is supported by the Xia–Shang–Zhou Chronology Project and David Pankenier, but David Nivison and Edward L. Shaughnessy date the establishment to 1045 BC. During the Zhou dynasty, centralized power decreased throughout the Spring and Autumn period until the Warring States period in the last two centuries of the dynasty. In the latter period, the Zhou court had little control over its constituent states that were at war with each other until the Qin state consolidated power and formed the Qin dynasty in 221 BC. The Zhou dynasty had formally collapsed only 35 years earlier, although the dynasty had only nominal power at that point. This period of Chinese history produced what many consider the zenith of Chinese bronzeware making. The latter period of the Zhou dynasty is also famous for the beginnings of three major Chinese philosophies: Confucianism, Taoism and Legalism. The Zhou dynasty also spans the period in which the written script evolved from the oracle script and bronze script into the seal script, and then finally into an almost-modern form with the use of an archaic clerical script that emerged during the late Warring States period. (en)
De Zhou-dynastie (eind 10e eeuw voor Christus - 256 voor Christus), oude spelwijze Tsjow-dynastie, volgde de Shang-dynastie op en ging vooraf aan de Qin-dynastie in China. De Zhou-dynastie hield langer stand dan welke andere dynastie in de geschiedenis van China ook. (nl)
La dinastia Zhou (周朝S, Zhōu CháoP) è una dinastia di regnanti che governarono nella Cina antica fra il XII e il III secolo a.C. Viene tradizionalmente suddivisa in due sottodinastie principali, la dinastia Zhou occidentale (cinese: 西周; pinyin: Xī Zhōu) (XIII secolo a.C.-VIII secolo a.C.) e la dinastia Zhou orientale (cinese: 东周; pinyin: Dōng Zhōu) (VIII secolo a.C.-III secolo a.C.). Alla famiglia Zhou afferisce anche una terza dinastia, detta dinastia Zhou settentrionale, che governò per breve tempo, nel VI secolo a.C., sul regno Wei. (it)
周（しゅう、拼音: Zhōu、紀元前1046年頃 - 紀元前256年）は、古代中国の王朝。国姓は姫。当初は殷（商）の従属国だったが、紀元前1046年に革命戦争（牧野の戦い）で殷を倒し周王朝を開いた。紀元前771年の洛邑遷都までを西周、遷都から秦に滅ぼされるまでを東周（春秋戦国時代）と区分される。儒教において西周は理想的な時代とされる。周の歴史は儒教経典や『史記』などの歴史書に記されている。一方で、現代では考古学調査による研究も進展している。中国文明は周代に確立したという学説もある。西周・東周の両方を合わせると中国史上最も長く続いた王朝である。 (ja)
Dynastia Zhou – dynastia panująca w Chinach w latach 1045 do 256 p.n.e. Lud Zhou od XII wieku p.n.e. zamieszkiwał dolinę rzeki Wei. Rządzony przez ród Ji uznawał on zwierzchność królów Shang (ok. 1600 - 1045 p.n.e.) W 1045 p.n.e. król Wu (1049/45 - 1043 p.n.e.) pokonał ostatniego króla Shangów i w ciągu następnych dziesięcioleci Zhou dokonali całej serii podbojów, docierając do regionu Yantai na wschodzie, rzeki Liao na północnym wschodzie, północnego Shaanxi i Shanxi na północnym zachodzie oraz regionu środkowej Jangcy na południu. Ta ekspansja nie doprowadziła jednak do powstania jakiegoś jednolitego imperium, państwo Zhou składało się bowiem z szeregu enklaw złożonych z niewielkich państewek lub wręcz pojedynczych osad uznających zwierzchność króla Zhou. Epoka podbojów zakończyła się wraz ze śmiercią króla Zhao (977/975 - 957 p.n.e.) w trakcie katastrofalnej kampanii w regionie środkowej Jangcy. Od tej pory władza królewska stopniowo słabła, zaś coraz silniejsza stawała się pozycja posiadaczy nadań , których porównuje się czasami do zachodnich feudałów. W 771 p.n.e. sojusz regionalnych władców i barbarzyńców zdobył stolicę Zhou i wkrótce została ona przeniesiona na wschód, do Chengzhou (dzis. Luoyang). Był to koniec Zachodniej dynastii Zhou i początek Wschodniej dynastii Zhou, przy czym w ramach tej ostatniej wyróżnia się jeszcze tzw. Okres Wiosen i Jesieni i Okres Walczących Królestw. W sytuacji definitywnego osłabienia pozycji królów Zhou posiadacze fengjian zaczęli budować prawdziwe państwa. W VII w p.n.e. rola przywódcy dbającego o ład wewnętrzny została przejęta przez tzw. hegemonów, którymi byli władcy najsilniejszych chińskich państw, podczas gdy król Zhou zachował prymat jedynie w sferze rytualnej. Koniec epoki hegemonów na początku V w. p.n.e. wiąże się z początkiem Okresu Walczących Królestw, podczas którego walka toczyła się już nie o zdobycie statusu przywódcy chińskiej konfederacji, ale o zniszczenie pozostałych państw. Ostatecznie najpotężniejszym z Walczących Królestw okazało się Qin, które w 256 p.n.e. podbiło domenę królów Zhou, kończąc tym samym ich rządy. Dynastia Zhou była najdłużej panującą chińską dynastią. Czasy Wschodniej dynastii Zhou charakteryzowały się niezwykłą dynamiką zarówno w sferze społecznej, jak i ekonomii oraz technologii. To wtedy w Chinach rozpoczęła się epoka żelaza, co zaowocowało rozwojem zarówno rolnictwa, wyposażonego w nowe narzędzia, jak i techniki wojennej. Rosła liczba ludności, postępowała urbanizacja, rozwijało się rzemiosło i handel, co prowadziło do wzrostu roli nowej klasy mieszczan i kupców. Wojska oparte na rydwanach zastąpiły masowe armie złożone z piechoty i kawalerii. To w tym intelektualnym klimacie ciągłych zmian, rywalizacji i konieczności innowacji rozkwitły liczne szkoły filozoficzne. Z tego powodu w chińskiej tradycji ta epoka jest też znana jako okres Stu Szkół. To wtedy powstały intelektualne fundamenty najważniejszych chińskich szkół filozoficznych: konfucjanizmu, taoizmu i legizmu. (pl)
Chou ou Zhou (em chinês: 周; romaniz.: em pinyin: Zhou; Wade-Giles: Chou) foi uma das primeiras dinastias chinesas. Calcula-se que o início desta dinastia tenha se dado com a queda da Dinastia Shang, no final do século X ou IX a.C., e seu término com a ascensão da dinastia Qin, em 256 a.C. (ou 221 a.C.). A dinastia Chou foi a dinastia com maior duração em toda a história chinesa, e a tecnologia da Era do Ferro foi introduzida na China neste período. (pt)
Zhoudynastin (周朝; Zhōu cháo) var en antik kinesisk dynasti som inleddes år 1045/46 f.Kr. och upphörde år 256 f.Kr. Den följde på Shangdynastin och är den längsta dynastin i Kinas historia. Under perioden övergick Kina från bronsålder till järnålder. Den första delen av dynastin kallas Västra Zhoudynastin. Flytten av huvudstaden år 770 f.Kr. österut från dagens Xi'an till Luoyang markerar övergången till Östra Zhoudynastin och är även starten på tidsperioden vår- och höstperioden. Östra Zhoudynastins senare del överlappar epoken de stridande staterna. Zhoudynastin karakteriseras av en svag kungamakt och av att landet är splittrat i ett flertal feodalstater som mot slutet av perioden blir mer och mer självständiga och drabbar samman i ett flera sekel långt inbördeskrig. Under Östra Zhoudynastin blomstrar vetenskapen och utvecklingen av krigsteknologin och perioden är även Kinas filosofiska storhetstid. Zhoudynastin följs av Qindynastin. (sv)
Эпоха Чжоу (кит. упр. 周朝, пиньинь Zhōu Cháo, палл. Чжоу Чао; с 1045 года до н. э. по 221 год до н. э.) — эпоха в истории Китая, время правления династии рода Цзи (姬) . Род Цзи сверг правивший дом Шан и установил новую династию. Династия прекратилась после победы династии Ин 嬴 (эпоха Цинь). Датировка начала эпохи Чжоу остаётся предметом дискуссий, годом установления власти в Китае и победы над Шан традиционно считается 1122 год до н. э., критики указывают на 1027 год до н. э., существуют и другие концепции. Этот период китайской истории считают расцветом китайского производства бронзовых изделий. Последний период династии Чжоу также известен зарождением трёх основных китайских философских учений: конфуцианства, даосизма и легизма. (ru)
周朝是中國歷史上繼商朝之後的王朝，也是最後一個完全施行封建制度的世襲王朝，可分為西周（約前1100年－前771年）與東周（前770年－前256年）兩個時期。西周從周武王滅殷商建國並定都镐京（宗周）起，至周幽王亡國止，是中華文明的全盛時期之一。該時期的物質文明及精神文明皆深刻地影響着後世。東周都城為雒邑（今河南洛陽），其時代又可分為春秋時期（前770年－前476年）與戰國時期（前476年－前221年）。前256年秦昭襄王廢黜周赧王，東周亡。東周時期商鞅變法，西元前221年秦王嬴政統一各國，建秦朝。周人崛起於周原，在鞏固國力後於武王伐紂滅商朝建立西周。三監之亂的危機，於周公東征後平定，並且藉由大量分封諸侯來穩定東土。西周國力於成康之治時達到顛峰，在昭穆時期持平。共懿孝夷時期國勢漸衰，最後發生國人暴動與共和行政。宣王中興只是西周的迴光返照，宣王後期周室混亂，最後於周幽王發生犬戎之禍，西周亡。東周時，平王東遷使周室核心以成周為主，周室與諸侯作戰失敗使「禮樂征伐自天子出」已經一去不返。春秋時期齊桓公的尊王攘夷運動產生出春秋五霸等霸主。到戰國時期以下克上事件不斷，戰國七雄彼此合縱連橫。周室被秦國廢除，七雄最後也由秦所統一。周朝的中央權力為王權，周王是周室的最高權力者，也是諸周族的宗主。由上至下縱切為君臣關係的封建制度，由尖至錐的橫切為血源關係的宗法制度，再以禮樂制度與井田制鞏固整個尖錐，維繫周王與諸侯國、官員、國人、野人的關係。春秋中葉後禮樂崩壞，典章制度逐漸瓦解。思想逐漸走向諸子百家。周朝是以周族為代表和主體的華夏族与周邊諸族交往、融合的重要時期。自西周實行分封制後，中原華夏族文化同四周的方國文化相互交流與融合，形成若干各具特色的地區性文化。周朝從文字產生到春秋中葉，書面文學逐漸形成，古代散文由句而篇，由簡而繁的過程。詩經中的作品顯示四言詩日漸成熟。西周青銅器銘文具有樸素、寫實的風格，聞名的有《毛公鼎》、《宗周鐘》、《散氏盤》、《大盂鼎》、《大克鼎》與《虢季子白盤》等等。 (zh)
Династія Чжоу (кит.: 周朝; піньїнь: Zhōucháo) — династія і держава в Китаї, що існувала у 1046－256 до н. е. (за іншими даними, 1027—221 до н. е.). Її правління було найдовшим у китайській історії, хоча політичний і військовий контроль вона зберігала тільки до 771 року до н. е. Цей період називають періодом Західної Чжоу. Наступна половина існування династії носить назву Східна Чжоу: цей період вміщує в себе період Чуньцю та значну частину періоду Воюючих царств. (uk)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dct:subject

rdfs:comment

(هذه المقالة هي عن أسرة حاكمة صينية قديمة. لدولة فترة الأسر الجنوبية والشمالية، انظر . انظر أيضاً ، التي اتخذت الاسم الأسري ژو لنفسها لفترة حكم قصيرة من 690 إلى 705 م؛ وكذلك ، الذي استخدم الاسم لحكومته المتمردة من 1678 إلى 1681.) أسرة ژو (وتُلفظ [جو] تقريبًا) أسرة صينية من الحكام الذين تولوا الحكم من حوالي عام إلى عام 256 ق.م. وتُعدُّ تلك الأسرة صاحبة أطول فترة حكم في الصين. (ar)
H Δυναστεία Τζόου (κινεζικά: 周朝; πινγίν: Zhōu cháo, αναφέρεται συχνά ως Τσόου, ορθή προφορά: Τζόου) ήταν βασιλική δυναστεία της Κίνας, την περίοδο 1046–256 π.Χ. Διαδέχθηκε τη δυναστεία Σανγκ και την ακολούθησε η δυναστεία Τσιν. Παρόλο που η δυναστεία Τζόου διήρκεσε περισσότερο από κάθε άλλη στην κινεζική ιστορία, η πραγματική πολιτική και στρατιωτική εξουσία της κράτησε μέχρι το 771 π.Χ. Η περίοδος αυτή (1046-771 π.Χ.) ονομάστηκε "Περίοδος των Δυτικών Τζόου". Το 771 π.Χ. οι Τζόου εκδιώχθηκαν από την κοιλάδα του ποταμού Ουέι, και η πραγματική εξουσία πέρασε στα χέρια των υποτελών φεουδαρχών. (el)
Die Zhou-Dynastie (chinesisch 周朝, Pinyin Zhōucháo, W.-G. Chou) wird in eine westliche Dynastie mit der Hauptstadt Zongzhou/Hao (zirka 1122/1045–770 v. Chr.) und in eine östliche Dynastie mit der Hauptstadt Chengzhou bei Luoyang (770–256 v. Chr.) unterteilt. Die Verlegung der Hauptstadt folgte dem Einfall von Nomaden, die 771 den König You töteten und die alte Hauptstadt plünderten. Die Zhou-Dynastie folgte zeitlich auf die Shang-Dynastie und wurde von der Qin-Dynastie abgelöst. (de)
Dinasti Zhou (Hanzi: 周朝, Pinyin: Zhou Chao, 1066SM-221SM) adalah dinasti terakhir sebelum Tiongkok resmi disatukan di bawah Dinasti Qin (秦). Dinasti Zhou adalah dinasti yang bertahan paling lama dibandingkan dengan dinasti lainnya dalam Sejarah Tiongkok, dan penggunaan besi mulai diperkenalkan di Tiongkok mulai zaman ini. Tokoh yang menjadi peletak dasar pendirian Dinasti Zhou adalah Ji Chang (紀昌) atau yang lebih dikenal dengan Wen Wang (王文). (in)
De Zhou-dynastie (eind 10e eeuw voor Christus - 256 voor Christus), oude spelwijze Tsjow-dynastie, volgde de Shang-dynastie op en ging vooraf aan de Qin-dynastie in China. De Zhou-dynastie hield langer stand dan welke andere dynastie in de geschiedenis van China ook. (nl)
La dinastia Zhou (周朝S, Zhōu CháoP) è una dinastia di regnanti che governarono nella Cina antica fra il XII e il III secolo a.C. Viene tradizionalmente suddivisa in due sottodinastie principali, la dinastia Zhou occidentale (cinese: 西周; pinyin: Xī Zhōu) (XIII secolo a.C.-VIII secolo a.C.) e la dinastia Zhou orientale (cinese: 东周; pinyin: Dōng Zhōu) (VIII secolo a.C.-III secolo a.C.). Alla famiglia Zhou afferisce anche una terza dinastia, detta dinastia Zhou settentrionale, che governò per breve tempo, nel VI secolo a.C., sul regno Wei. (it)
周（しゅう、拼音: Zhōu、紀元前1046年頃 - 紀元前256年）は、古代中国の王朝。国姓は姫。当初は殷（商）の従属国だったが、紀元前1046年に革命戦争（牧野の戦い）で殷を倒し周王朝を開いた。紀元前771年の洛邑遷都までを西周、遷都から秦に滅ぼされるまでを東周（春秋戦国時代）と区分される。儒教において西周は理想的な時代とされる。周の歴史は儒教経典や『史記』などの歴史書に記されている。一方で、現代では考古学調査による研究も進展している。中国文明は周代に確立したという学説もある。西周・東周の両方を合わせると中国史上最も長く続いた王朝である。 (ja)
Chou ou Zhou (em chinês: 周; romaniz.: em pinyin: Zhou; Wade-Giles: Chou) foi uma das primeiras dinastias chinesas. Calcula-se que o início desta dinastia tenha se dado com a queda da Dinastia Shang, no final do século X ou IX a.C., e seu término com a ascensão da dinastia Qin, em 256 a.C. (ou 221 a.C.). A dinastia Chou foi a dinastia com maior duração em toda a história chinesa, e a tecnologia da Era do Ferro foi introduzida na China neste período. (pt)
Династія Чжоу (кит.: 周朝; піньїнь: Zhōucháo) — династія і держава в Китаї, що існувала у 1046－256 до н. е. (за іншими даними, 1027—221 до н. е.). Її правління було найдовшим у китайській історії, хоча політичний і військовий контроль вона зберігала тільки до 771 року до н. е. Цей період називають періодом Західної Чжоу. Наступна половина існування династії носить назву Східна Чжоу: цей період вміщує в себе період Чуньцю та значну частину періоду Воюючих царств. (uk)
La dinastia Zhou (xinès: 周, pinyin: Zhōu) és la tercera segons la historiogràfia tradicional, i la segona, rere la dinastia Shang, de la qual es té constància per fonts escrites de la seva època. Fou la més llarga de totes les dinasties (1122 aC–256 aC) i va ser la darrera amb reis abans de l'aparició de les dinasties imperials. (ca)
Dynastie Čou (čínsky: znaky 周朝, pinyin: Zhōu Cháo) vládla Číně od 12. století do roku 771 př. n. l. Dovedla Čínu do zlatého věku, který se vyznačoval rozvojem měst, obchodu a ranou čínskou kulturou. Čouové byli původně potulnými pastevci, kteří se usadili v úrodném údolí řeky Wej v západní Číně. Svrhli posledního vládce dynastie Šang. Svůj nárok na trůn si obhájili mandátem nebes, tvrdili, že předchozí dynastie vládla špatně, a tak bohové seslali jejich dynastii. Území Čou netvořilo jedno království, ale několik držav, jejichž vládci se zavazovali věrností panovníkovi, panovník měl také povinnost vybírat si manželku z jiného než svého klanu. V této době je také prolomen monopol krále na obcování s bohy, přenáší se na bohaté elity, tudíž se tato doba stává dobou zakládání svatyní, které jso (cs)
Post la dinastioj Xia kaj Shang, la tria dinastio de antikva Ĉinio estis la dinastio Zhou (ĉine 周朝, pinjine: Zhōucháo, Wade-Giles: Chou, prononco pli-malpli [Ĝoŭĉao]) kun regperiodo de pli ol 770 jaroj. La dinastio Zhou estis fondita en 1027 antaǔ la Kristo kaj renversita de Ying Zheng en 256 antaǔ la Kristo. Pro la orientigo de la ĉefurbo, Zhou-dinastio sin dividis en la Okcidetan Zhou kaj la Orientan Zhou, la frua periodo estis la Okcidenta Zhou kaj la lasta periodo estis la Orienta Zhou. La Orienta Zhou sin dividis en du periodojn: La periodo de Printempo kaj Aǔtuno kaj tiu de Militantaj Regnoj. (eo)
La dinastía Zhōu (chino antiguo: 周, Wade-Giles: Chou1, pinyin: Zhōu) fue una dinastía china que gobernó entre los años 1046 y 256 a. C. Es la tercera dinastía china en la historia tradicional, y la segunda, tras la dinastía Shang, de la que existe constancia por fuentes escritas de su época. Florecieron artes y técnicas ornamentales, que manifestaron, como en muchas culturas mesoamericanas y europeas, el deseo de los hombres de comunicarse con los inmortales. La dinastía Zhōu fue la última de las dinastías de reyes anteriores a las dinastías imperiales. En esta época vivieron los grandes pensadores chinos de la antigüedad, como Confucio, y se inició la literatura china clásica. (es)
Zhou dinastia K.a. 1027. urte aldean, , (edo Chou) hiriko printzeak Shang dinastiako erregea aginpidetik kendu zuen, eta bere dinastia, Zhou edo "Mendebaleko Zhouen" dinastia izenaz ezagutzen dena sortu zuen (K.a. 1027-K.a. 771). Errege horrek Luoyira (gaur Luoyang, Honan) aldatu zuen hiriburua. (eu)
La dynastie Zhou (chinois : 周朝 ; pinyin : Zhōu Cháo ; Wade : Chou1 Ch'ao2 ; EFEO : Tcheou) est selon l'historiographie traditionnelle la troisième dynastie chinoise. Dirigée par des rois appartenant au clan Jī (chinois traditionnel : 姬 ; pinyin : Jī), elle prend le pouvoir au XIe siècle av. J.-C. (vers 1046 av. J.-C.), faisant suite à la dynastie Shang, et reste en place jusqu'en 256 av. J.-C., date à laquelle s'achève le règne du dernier roi des Zhou. Elle s'éteint en 256 av. J.-C. puis son territoire est intégré au royaume de Qin en 249 av. J.-C. Cette longévité fait de la dynastie Zhou la plus longue de toutes celles qui se sont succédé ou concurrencées durant l'Histoire de la Chine. (fr)
The Zhou dynasty (Chinese: 周; pinyin: Zhōu [ʈʂóʊ]; Old Chinese (B&S): *tiw) was a royal dynasty of China that followed the Shang dynasty. Having lasted 789 years, the Zhou dynasty was the longest dynastic regime in Chinese history. The military control of China by the royal house, surnamed Ji, lasted initially from 1046 until 771 BC for a period known as the Western Zhou, and the political sphere of influence it created continued well into the Eastern Zhou period for another 500 years. The establishment date of 1046 BC is supported by the Xia–Shang–Zhou Chronology Project and David Pankenier, but David Nivison and Edward L. Shaughnessy date the establishment to 1045 BC. (en)
( 다른 뜻에 대해서는 주 문서를 참고하십시오.) 주(周, 기원전 1046년 ~ 기원전 256년)는 상나라를 이어 중국에 존재했던 나라이다. 중국 역사에서 가장 오래 존속한 나라이며, 790년간 왕조를 이어갔다. 주나라는 기원전 11세기 중엽에 서쪽의 웨이허 강 분지에서 세력을 확대하여, 은나라를 무너뜨리고 중화의 천자로서 중원(中原)을 지배했다. 최근 조사에 따르면, 주나라 청동기 문화권 영향력은 중원에서 더욱 남쪽 지방인 장쑤(江蘇), 안후이(安徽), 후베이(湖北) 등 양쯔강 유역까지 미친 것으로 추정된다. 주나라 시기에 넓은 영역을 효율적으로 통치하기 위하여 처음으로 봉건제의 개념이 등장하였다. 주 왕조는 농업을 장려하였고, 농지 개척을 진척하였으며, 농기구는 목재나 석재로 만들었다. 학계는 주나라 시기부터 중국에서 철이 사용되었던 것으로 추정하고 있다. (ko)
Dynastia Zhou – dynastia panująca w Chinach w latach 1045 do 256 p.n.e. Lud Zhou od XII wieku p.n.e. zamieszkiwał dolinę rzeki Wei. Rządzony przez ród Ji uznawał on zwierzchność królów Shang (ok. 1600 - 1045 p.n.e.) W 1045 p.n.e. król Wu (1049/45 - 1043 p.n.e.) pokonał ostatniego króla Shangów i w ciągu następnych dziesięcioleci Zhou dokonali całej serii podbojów, docierając do regionu Yantai na wschodzie, rzeki Liao na północnym wschodzie, północnego Shaanxi i Shanxi na północnym zachodzie oraz regionu środkowej Jangcy na południu. Ta ekspansja nie doprowadziła jednak do powstania jakiegoś jednolitego imperium, państwo Zhou składało się bowiem z szeregu enklaw złożonych z niewielkich państewek lub wręcz pojedynczych osad uznających zwierzchność króla Zhou. Epoka podbojów zakończyła się wr (pl)
Эпоха Чжоу (кит. упр. 周朝, пиньинь Zhōu Cháo, палл. Чжоу Чао; с 1045 года до н. э. по 221 год до н. э.) — эпоха в истории Китая, время правления династии рода Цзи (姬) . Род Цзи сверг правивший дом Шан и установил новую династию. Династия прекратилась после победы династии Ин 嬴 (эпоха Цинь). (ru)
Zhoudynastin (周朝; Zhōu cháo) var en antik kinesisk dynasti som inleddes år 1045/46 f.Kr. och upphörde år 256 f.Kr. Den följde på Shangdynastin och är den längsta dynastin i Kinas historia. Under perioden övergick Kina från bronsålder till järnålder. Den första delen av dynastin kallas Västra Zhoudynastin. Flytten av huvudstaden år 770 f.Kr. österut från dagens Xi'an till Luoyang markerar övergången till Östra Zhoudynastin och är även starten på tidsperioden vår- och höstperioden. Östra Zhoudynastins senare del överlappar epoken de stridande staterna. (sv)
周朝是中國歷史上繼商朝之後的王朝，也是最後一個完全施行封建制度的世襲王朝，可分為西周（約前1100年－前771年）與東周（前770年－前256年）兩個時期。西周從周武王滅殷商建國並定都镐京（宗周）起，至周幽王亡國止，是中華文明的全盛時期之一。該時期的物質文明及精神文明皆深刻地影響着後世。東周都城為雒邑（今河南洛陽），其時代又可分為春秋時期（前770年－前476年）與戰國時期（前476年－前221年）。前256年秦昭襄王廢黜周赧王，東周亡。東周時期商鞅變法，西元前221年秦王嬴政統一各國，建秦朝。周人崛起於周原，在鞏固國力後於武王伐紂滅商朝建立西周。三監之亂的危機，於周公東征後平定，並且藉由大量分封諸侯來穩定東土。西周國力於成康之治時達到顛峰，在昭穆時期持平。共懿孝夷時期國勢漸衰，最後發生國人暴動與共和行政。宣王中興只是西周的迴光返照，宣王後期周室混亂，最後於周幽王發生犬戎之禍，西周亡。東周時，平王東遷使周室核心以成周為主，周室與諸侯作戰失敗使「禮樂征伐自天子出」已經一去不返。春秋時期齊桓公的尊王攘夷運動產生出春秋五霸等霸主。到戰國時期以下克上事件不斷，戰國七雄彼此合縱連橫。周室被秦國廢除，七雄最後也由秦所統一。 (zh)

is dbo:wikiPageWikiLink of