| dbo:abstract |
Οι γλωσσικές ποικιλίες της Νεοελληνικής γλώσσας μπορούν να κατηγοριοποιηθούν με βάση δύο κριτήρια. Το πρώτο είναι η ύπαρξη μιας μακράς παράδοσης κοινωνιολεκτικής διαφοροποίησης ανάμεσα στη φυσική, δημοφιλή καθομιλούμενη γλώσσα από τη μία πλευρά και τις αρχαΐζουσες, λόγιες γραπτές μορφές της από την άλλη. Το δεύτερο είναι η τοπική διαφοροποίηση που εκφράζεται μέσω των διαλέκτων. Ο ανταγωνισμός του δημοφιλούς με τα λόγια ιδιώματα (βλέπε διγλωσσία) κορυφώθηκε στη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα μ.Χ. με τη διαμάχη ανάμεσα στη Δημοτική και την Καθαρεύουσα. Όσον αφορά τις νεοελληνικές τοπικές διαλέκτους, ο κύριος όγκος τους δεν εμφανίζει έντονες διαφορές με εξαίρεση κάποιες απομακρυσμένες και λίαν αποκλίνουσες διαλέκτους που ομιλούνται σε απομονωμένες κοινότητες. (el) Les dialectes du grec moderne sont les parlers grecs qui se sont développés à partir de la koinè (langue commune), gardant jusqu’à aujourd’hui un haut degré d’intercompréhension. (fr) The linguistic varieties of Modern Greek can be classified along two principal dimensions. First, there is a long tradition of sociolectal variation between the natural, popular spoken language on the one hand and archaizing, learned written forms on the other. Second, there is regional variation between dialects. The competition between the popular and the learned registers (see Diglossia) culminated in the struggle between Dimotiki and Katharevousa during the 19th and 20th centuries. As for regional dialects, variation within the bulk of dialects of present-day Greece is not particularly strong, except for a number of outlying, highly divergent dialects spoken by isolated communities. (en) Os dialetos do grego moderno podem ser classificados ao longo de duas distinções principais: primeiro, há uma longa tradição de variação sociolectal entre a língua natural, popular e falada, por um lado, e as formas cultas, escritas e arcaizantes, pelo outro; e, segundo, existe também a variação regional entre os dialetos propriamente ditos. A competição entre os registros popular e erudito, conhecida como diglossia, culminou com a disputa entre o dimotiki (δημοτική, "demótico") e o catarévussa (καθαρεύουσα, transl. katharévousa), durante os séculos XIX e XX. Quanto aos dialetos regionais, a diferenciação entre o corpo de dialetos da Grécia atual não é particularmente intensa, com a exceção de um número de dialetos periféricos e altamente divergentes, falados por comunidades isoladas. (pt) |
| rdfs:comment |
Οι γλωσσικές ποικιλίες της Νεοελληνικής γλώσσας μπορούν να κατηγοριοποιηθούν με βάση δύο κριτήρια. Το πρώτο είναι η ύπαρξη μιας μακράς παράδοσης κοινωνιολεκτικής διαφοροποίησης ανάμεσα στη φυσική, δημοφιλή καθομιλούμενη γλώσσα από τη μία πλευρά και τις αρχαΐζουσες, λόγιες γραπτές μορφές της από την άλλη. Το δεύτερο είναι η τοπική διαφοροποίηση που εκφράζεται μέσω των διαλέκτων. Ο ανταγωνισμός του δημοφιλούς με τα λόγια ιδιώματα (βλέπε διγλωσσία) κορυφώθηκε στη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα μ.Χ. με τη διαμάχη ανάμεσα στη Δημοτική και την Καθαρεύουσα. Όσον αφορά τις νεοελληνικές τοπικές διαλέκτους, ο κύριος όγκος τους δεν εμφανίζει έντονες διαφορές με εξαίρεση κάποιες απομακρυσμένες και λίαν αποκλίνουσες διαλέκτους που ομιλούνται σε απομονωμένες κοινότητες. (el) Les dialectes du grec moderne sont les parlers grecs qui se sont développés à partir de la koinè (langue commune), gardant jusqu’à aujourd’hui un haut degré d’intercompréhension. (fr) The linguistic varieties of Modern Greek can be classified along two principal dimensions. First, there is a long tradition of sociolectal variation between the natural, popular spoken language on the one hand and archaizing, learned written forms on the other. Second, there is regional variation between dialects. The competition between the popular and the learned registers (see Diglossia) culminated in the struggle between Dimotiki and Katharevousa during the 19th and 20th centuries. As for regional dialects, variation within the bulk of dialects of present-day Greece is not particularly strong, except for a number of outlying, highly divergent dialects spoken by isolated communities. (en) Os dialetos do grego moderno podem ser classificados ao longo de duas distinções principais: primeiro, há uma longa tradição de variação sociolectal entre a língua natural, popular e falada, por um lado, e as formas cultas, escritas e arcaizantes, pelo outro; e, segundo, existe também a variação regional entre os dialetos propriamente ditos. A competição entre os registros popular e erudito, conhecida como diglossia, culminou com a disputa entre o dimotiki (δημοτική, "demótico") e o catarévussa (καθαρεύουσα, transl. katharévousa), durante os séculos XIX e XX. Quanto aos dialetos regionais, a diferenciação entre o corpo de dialetos da Grécia atual não é particularmente intensa, com a exceção de um número de dialetos periféricos e altamente divergentes, falados por comunidades isoladas. (pt) |
