Morphology (linguistics) (original) (raw)

dbo:abstract

علم الصرف كما تُعرف باسم الصِرافة أو علم التشكل أو علم تشكُّل الكلمات هو العلم الذي يعرف به أحوال بنية الكلمة، وصرفها على وجوه شتى لمعان مختلفة، وقد يكون هذا التغيير في هذه البنية إما لسبب معنوي، أو لسبب لفظي. (ar)
En lingüística, la morfologia (del grec μορφ-, morph ['forma'] + λογία logia ['tractat']) és la disciplina que estudia l'estructura interna dels mots. Les paraules, com a unitats lèxiques, s'estudien en la lexicologia. La morfologia estudia la manera en què els morfemes es combinen per a formar els , ja sigui per derivació (família lèxica), composició, flexió, redoblament o afixació. La morfologia estudia les formes dels mots, mentre que la sintaxi estudia llurs relacions o funcions en una frase o oració. Encara que les paraules generalment es consideren les unitats més petites de la sintaxi, és clar que, en la majoria de les llengües, les paraules es relacionen les unes amb les altres per mitjà d'una sèrie de regles. Els parlants del català, per exemple, reconeixen que les paraules gos, gossos, gosset i gossera estan relacionades; reconeixen aquestes relacions a partir de llur coneixement tàcit de les regles de la en català. Les regles que entén el parlant provenen d'un patró (o sèrie de regularitats) en la manera en què les paraules es formen a partir de les unitats més petites. Aquest és un exemple de com la morfologia, com a branca de la lingüística, estudia els patrons de la formació de les paraules en totes les llengües, per tal de formular una sèrie de regles que els parlants tàcitament coneixen de les seves llengües. Així, els trets que considera la morfologia en la seva anàlisi són: * els morfemes, siguin flexius o afixos, * la categoria gramatical de les paraules, * el paradigma que forma una paraula variable, * els diferents al·lomorfs permesos en un context, * les llengües segons com es comporten en relació amb la formació de mots amb morfemes, distingint entre el concepte de llengua analítica i llengua sintètica. (ca)
Tvarosloví neboli morfologie je lingvistická věda zabývající se ohýbáním (skloňování, časování) a pravidelným odvozováním slov pomocí předpon, přípon a vpon. Je to disciplína lingvistiky, která studuje strukturu slov. Tento pojem uvedl do jazykovědy August Schleicher v roce 1859. Lingvista zabývající se morfologií se nazývá morfolog. Slova určitého jazyka morfolog bere jako sestavená z jednoho či více morfémů. Morfologické hledisko je základem typologické klasifikace jazyků na analytické, flektivní a aglutinační. Pro jazyky analytického typu (vietnamština) ideálně platí, že každý morfém je slovem a každé slovo je tvořeno jedním morfémem. U jazyků aglutinačních (např. turečtina) je většina slovních forem vytvořena ze snadno oddělitelných segmentů. Každý segment přitom odpovídá jednomu morfému. Jazyky flektivní, kam patří i čeština, spojují často víc než jeden morfém do jednoho segmentu, morfu, popř. se morfémy realizují fúzí či nulovou realizací. Segmentace slova na morfémy je u flektivních jazyků tudíž často nemožná, nebo je proveditelná pouze na abstraktní rovině. Morfém je podle strukturalismu minimální, sémanticky dále nedělitelná jednotka. Ve strukturalistickém učení o jazyce je považován za bilaterální jazykový znak, tj. jednotu označujícího (formy) a označovaného (významu). Morfémy jsou v textu realizovány konkrétními jednotkami, které se nazývají morfy. Protože různé morfy mohou realizovat v různých kontextech jeden a tentýž morfém, je morfém někdy považován za třídu . Např. morfém plural má v češtině mimo jiné alomorfy -i, -ové, -y, -a. (cs)
Ο όρος μορφολογία (morphology, Morfologie) αποδίδεται συχνά στον Γερμανό ποιητή και φιλόσοφο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε (1749-1832), ο οποίος τον δημιούργησε τον 19ο αιώνα για να τον συσχετίσει με την επιστήμη της Βιολογίας (Aronoff & Fudeman 2011). Ο όρος είναι σύνθετος (προέρχεται από τις λέξεις «μορφή» και «λόγος») και δηλώνει την επιστημονική μελέτη της μορφής. Σήμερα χρησιμοποιείται σε αρκετούς κλάδους της επιστήμης. Στην επιστήμη της Γεωλογίας δηλώνει είτε το ανάγλυφο είτε την εξέλιξη των γεωλογικών μορφών, ενώ στην επιστήμη της Βιολογίας δηλώνει τη μελέτη των διαφόρων σχημάτων και μορφών των οργανισμών. Η μορφολογία ως ξεχωριστός κλάδος της γλωσσικής επιστήμης άργησε να οριοθετηθεί με αυστηρά κριτήρια. Κατά το 19ο αι. η μελέτη των μορφών των λέξεων έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Ιστορικής Γλωσσολογίας και στη διατύπωση της Ινδοευρωπαϊκής Θεωρίας. Το 1816 ο υποστήριξε ότι τα Σανσκριτικά, τα Λατινικά, τα Περσικά και οι Γερμανικές γλώσσες προέρχονται από έναν κοινό πρόγονο βάσει των συγκρίσεων των γραμματικών καταλήξεων των γλωσσών αυτών (μία άποψη που είχε πρωτοδιατυπωθεί από τον σερ τo 1786) (Katamba & Stonham 2006). Βάσει των αρχών της σύγχρονης Γλωσσολογίας, η γλώσσα χωρίζεται σε (βλ. Παυλίδου 2013) τα οποία αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες (φθόγγοι, φωνήματα, μορφήματα, φράσεις, προτάσεις κ.ά.) (βλ. Βάζου et al. 2008). Η Μορφολογία θεωρείται ο κλάδος της γλωσσολογίας που ασχολείται με την αναγνώριση, την ανάλυση και την περιγραφή της δομής των λέξεων σε μορφήματα, αλλά και στις σχέσεις που αναπτύσσουν οι λέξεις μεταξύ τους (Anderson 1992). Η Μορφολογία αποτελεί ξεχωριστό επίπεδο γλωσσικής ανάλυσης, αλλά βρίσκεται σε αλληλεπίδραση με τους άλλους τομείς της γραμματικής, τη Φωνολογία, τη Σύνταξη και τη Σημασιολογία (Ράλλη 2005). (el)
La lingva Morfologio estas parto de lingvistiko kiu studas la internan vortan strukturon. Vorto ne estas la plej malgranda senshavero: en unu vorto povas ekzisti pluraj senshaveroj, kies agordo unu kun la alia estas difinita laŭ reguloj de la lingvo. (eo)
Die Morphologie (von altgriechisch μορφή morphé, deutsch ‚Gestalt‘, ‚Form‘, und λόγος lógos, deutsch ‚Wort‘, ‚Lehre‘, ‚Vernunft‘), auch: Morphematik oder Morphemik, ist eine linguistische Teildisziplin, deren Untersuchungsobjekt das Wort als größte und das Morphem als kleinste Einheit ist. Sie untersucht die Struktur von Wörtern, deren Aufbau und Regularitäten des Aufbaus. Durch strukturalistisches Vorgehen (Segmentieren, Substituieren und Klassifizieren) werden die kleinsten bedeutungstragenden oder mit einer grammatischen Funktion versehenen Einheiten (Morpheme) identifiziert. Klassifiziert wird nach dem Kriterium der Bedeutung und der Unabhängigkeit. In der traditionellen Grammatik heißt die Morphologie Formenlehre. Sie behandelt, vom Wort ausgehend, die Analyse der Flexionsformen und der Wortarten. Daneben beinhaltet sie außerdem auch die Wortbildung, deren Funktion die Bildung von abgeleiteten Sekundärstämmen aus primären oder bereits abgeleiteten Stämmen ist. (de)
Hizkuntzalaritzan, morfologia (grezierazko morphé, forma, eta logos, tratatua) gramatikaren zati bat da. Hitzak ikasten ditu ikuspuntu formaletik, beren harremana esanahiarekin, eta hitz berrien edota hitz formen formatze prozesuak. Gramatika tradizionalean, morfologiari analogia deitzen zitzaion. Morfologia hitza, lehen biologiaren arloan aplikatuta, XIX. mendean erabiltzen hasi zen. Morfologiak hitzen prozesu flexionalak ikertzen ditu, hau da, bariazio nominalak (genero eta zenbakia...) eta aditz paradigmaren bariazioak (pertsona, denbora...), morfologia flexiboa bezala ezagutzen da. Deribazioa eta konposizioa ere aztertu beharko du (morfologia deribatiboa). Beste aldetik, hitzei karakterizazio funtzionala ematen die. Azken gai honetan, morfologia eta sintaxia hurbil egon daitezke. Ikasketa hauen arteko mugak ez daude argi, morfologiak sintaxiaren zati batzuk dituelako eta alderantziz ere bai, adibidez: "Larrosa gorria da eta kotxeak gorriak dira", hortik morfosintaxia sortu da. Bi ikuspegi eman ditzakegu: batetik, unitatea eta prozesua, non harremana duten unitateak bata bestetik deribatzen diren (ogiak-ogi); bestetik, unitatea eta disposizioa, propietate distribuzionalen ikerketan oinarrituta. Atal honetan beharrezkoa da morfosintaxia zer den azaltzea, zeren liburu eta hiztegi guztietan agertzen baitzaigu; beraz, nahiz eta wiki honetan ez agertu, berehala azalduko dugu: (eu)
La morfología (del griego μορφo morphḗ ‘forma’, y λογία logía ‘tratado o estudio’) es la rama de la lingüística que estudia la estructura interna de las palabras para definir y clasificar sus unidades: las variantes de las palabras (morfología flexiva) y la formación de nuevas palabras (morfología derivativa y composición). La palabra «morfología» fue introducida en el siglo XIX y originalmente trataba simplemente de la forma de las palabras, aunque en su acepción más moderna estudia fenómenos más complejos que la forma en sí. (es)
In linguistics, morphology (/mɔːrˈfɒlədʒi/) is the study of words, how they are formed, and their relationship to other words in the same language. It analyzes the structure of words and parts of words such as stems, root words, prefixes, and suffixes. Morphology also looks at parts of speech, intonation and stress, and the ways context can change a word's pronunciation and meaning. Morphology differs from morphological typology, which is the classification of languages based on their use of words, and lexicology, which is the study of words and how they make up a language's vocabulary. While words, along with clitics, are generally accepted as being the smallest units of syntax, in most languages, if not all, many words can be related to other words by rules that collectively describe the grammar for that language. For example, English speakers recognize that the words dog and dogs are closely related, differentiated only by the plurality morpheme "-s", only found bound to noun phrases. Speakers of English, a fusional language, recognize these relations from their innate knowledge of English's rules of word formation. They infer intuitively that dog is to dogs as cat is to cats; and, in similar fashion, dog is to dog catcher as dish is to dishwasher. By contrast, Classical Chinese has very little morphology, using almost exclusively unbound morphemes ("free" morphemes) and it relies on word order to convey meaning. (Most words in modern Standard Chinese ["Mandarin"], however, are compounds and most roots are bound.) These are understood as grammars that represent the morphology of the language. The rules understood by a speaker reflect specific patterns or regularities in the way words are formed from smaller units in the language they are using, and how those smaller units interact in speech. In this way, morphology is the branch of linguistics that studies patterns of word formation within and across languages and attempts to formulate rules that model the knowledge of the speakers of those languages. Phonological and orthographic modifications between a base word and its origin may be partial to literacy skills. Studies have indicated that the presence of modification in phonology and orthography makes morphologically complex words harder to understand and that the absence of modification between a base word and its origin makes morphologically complex words easier to understand. Morphologically complex words are easier to comprehend when they include a base word. Polysynthetic languages, such as Chukchi, have words composed of many morphemes. For example, the Chukchi word "təmeyŋəlevtpəγtərkən", meaning "I have a fierce headache", is composed of eight morphemes t-ə-meyŋ-ə-levt-pəγt-ə-rkən that may be glossed. The morphology of such languages allows for each consonant and vowel to be understood as morphemes, while the grammar of the language indicates the usage and understanding of each morpheme. The discipline that deals specifically with the sound changes occurring within morphemes is morphophonology. (en)
En linguistique, la morphologie (cf. les mots grecs morphé « forme » + lógos « étude ») est traditionnellement la branche de la grammaire qui étudie la forme des mots, par opposition à la syntaxe, qui s’occupe de la fonction des mots et d’entités plus grandes que ceux-ci. En d’autres termes, la morphologie étudie les paradigmes des mots et l’organisation des catégories grammaticales, alors que la syntaxe traite des successions de mots, des relations syntagmatiques. Dans une conception de l’organisation stratifiée, en niveaux, de la langue, le terme est aussi utilisé pour dénommer le niveau dont l’unité de base a la qualité de signe linguistique, en termes traditionnels, il dénomme la structure morphologique en tant que partie de la structure grammaticale. La morphologie n’a pas la même importance pour toutes les langues. Elle l’est surtout pour les langues dites synthétiques, qu’elles soient flexionnelles (appelées aussi fusionnelles ou fusionnantes) ou agglutinantes, et beaucoup moins pour les langues dites isolantes, dans lesquelles les mots sont en général invariables. Du point de vue des stades d’une langue qu’elle étudie, on distingue la morphologie descriptive (synchronique), qui décrit la structure morphologique de la langue à un moment donné de son développement, et la morphologie historique (diachronique), qui étudie l’évolution de la structure morphologique de la langue et ses perspectives de développement. Il y a aussi la morphologie comparative, qui s’occupe en parallèle de l’évolution de la structure morphologique de deux ou de plusieurs langues (surtout apparentées), essayant, par exemple, d’établir des critères qui déterminent les relations typologiques entre langues. (fr)
Morfologi atau ilmu bentuk kata adalah cabang linguistik yang mengidentifikasi satuan-satuan pembentuk kata sebagai satuan gramatikal. Morfologi mempelajari seluk-beluk bentuk kata serta pengaruh perubahan-perubahan bentuk kata terhadap golongan dan arti kata. Dapat pula dikatakan bahwa morfologi mempelajari seluk-beluk bentuk kata serta fungsi perubahan-perubahan bentuk kata itu, baik fungsi gramatikal maupun fungsi semantik. Dalam ilmu morfologi, terdapat morfem yaitu bagian terkecil dari sebuah kata. Pembagiannya bisa digambarkan sebagaimana berikut ini: 1. * Sebuah wacana dapat dipecah menjadi kalimat. 2. * Kalimat dapat dipecah menjadi bagian makna terkecil, yaitu kata. 3. * Kata dapat terdiri atas beberapa morfem, contohnya menanamkan = me-tanam-kan, bisa juga hanya terdiri atas satu morfem, misalnya rumah, kursi, selamat, eksekusi. (in)
형태론(形態論)은 단어의 어형 변화를 다루는 문법의 한 분야이며, 어형론(語形論)이라고도 한다. 형태론은 형태소를 분석하고 그 형태소들 간의 상관관계를 규명하는 데 초점을 맞추고 있다. (ko)
La morfologia (dal greco, morphé "forma" e lògos "discorso") è la parte della grammatica o della linguistica che ha per oggetto lo studio della struttura grammaticale delle parole e che ne stabilisce la classificazione e l'appartenenza a determinate categorie come il nome, il pronome, il verbo, l'aggettivo e le forme della flessione, come la coniugazione per i verbi e la declinazione per i nomi distinguendosi dalla fonologia, dalla sintassi e dal lessico. Inoltre indaga i meccanismi secondo i quali le unità portatrici di significati semplici si organizzano in significati più complessi: le parole. Nella grammatica tradizionale, la morfologia è intesa come lo studio dei meccanismi di formazione delle parole, come la flessione e la derivazione. Nella essa studia la struttura della parola e descrive le varie forme che le parole assumono a seconda delle categorie di numero, di genere, di modo, di tempo, di persona. Un nuovo approccio alla morfologia deriva da una corrente del generativismo di matrice chomskiana, chiamata morfologia distribuita. Questo approccio teorico dimostra come la creazione delle parole non risieda nella componente lessicale della lingua, ma invece segua le stesse regole sintattiche che sono alla base della formazione delle frasi. (it)
Morfologie of vormleer is, binnen de taalkunde, de leer van de woordstructuur en de woordvorming. De morfologie houdt zich bezig met morfemen, de kleinste betekenisdragende eenheden in een woord. In zowel de fonologie, de grammatica, de historische taalkunde als de taaltypologie speelt morfologie een belangrijke rol, aangezien morfemen de fundamentele bouwstenen vormen van iedere taal die enige mate van flexie kent. Daarnaast zijn morfemen in het algemeen stabiele taalelementen, ze veranderen minder snel dan taalelementen als klanken (fonemen) en woorden (lexemen). De morfologie van een gegeven taal levert daarmee betrouwbare informatie over oudere fasen van diezelfde taal. Ook helpen morfologische kenmerken bij het verklaren van de meeste fonologische kenmerken van een taal. Behalve in de isolerende talen, is elk woord opgebouwd uit afzonderlijke eenheden, die ieder een herkenbare bijdrage aan de betekenis leveren: de morfemen. De analyse (uitsplitsing) van het woord in morfemen is om meerdere redenen taalkundig van belang. Een groot deel van de woordenschat van een gegeven taal is ooit ontstaan door agglutinatie: het combineren van morfemen, en er ontstaan nog vrijwel dagelijks nieuwe woorden (neologismen) via hetzelfde oude procedé. Dit heeft verstrekkende gevolgen. Wie met een tekstverwerker een automatische analyse van een actuele taal wil maken (bijvoorbeeld voor automatische afbreking, spellingscontrole of informatietechnologie), kan niet volstaan met een lijst van alle woorden uit die taal. Ook de nieuw-vormingen zullen door de spellingscontrole als morfologisch correcte combinatie herkend moeten worden. De morfologie bestudeert de woordbouw van een gegeven taal, de morfologische typologie vergelijkt de woordbouw tussen verschillende talen. (nl)
Morfologia – dziedzina lingwistyki zajmująca się formami odmiennymi części mowy (fleksja) oraz słowotwórstwem. Istnieją dwa główne podejścia do morfologii, różniące się obiektem, któremu przypisywany jest status znaku językowego: podejście morfemiczne oraz leksemiczne. W podejściu morfemicznym elementarną jednostką analizy morfologicznej jest abstrakcyjny morfem, charakteryzowany zwykle jako najmniejsza część wyrazu będąca nośnikiem znaczenia. Wyraz jest tu rozumiany jako znak prosty, jeśli złożony jest z jednego morfemu, albo znak złożony, jeśli można w nim wyróżnić więcej takich podstawowych jednostek. W podejściach opartych o pojęcie morfemu przyjmuje się zwykle, że wszystkie morfemy, zarówno słowotwórcze, jak i fleksyjne, wchodzą w skład inwentarza leksykalnego użytkowników danego języka, zwanego zwykle leksykonem. W podejściu leksemicznym podstawową jednostką analizy i elementem realizującym w sobie znak językowy jest abstrakcyjny leksem, spajający znaczenie, cechy gramatyczne oraz postać dźwiękową wyrazu (formę wyrazową). Pojęcie morfemu jest tutaj używane wyłącznie w odniesieniu do fragmentów formy wyrazowej. Morfem, choć nie posiada tutaj statusu znaku językowego, jest traktowany jako wykładnik (sygnał) zajścia operacji morfologicznej i pomocny jest w ustalaniu zależności pomiędzy leksemami prostszymi i bardziej złożonymi (słowotwórstwo) bądź leksemami i realizującymi je formami wyrazowymi (fleksja). W tym podejściu leksykon użytkownika języka składa się z leksemów. Istnieją różne pochodne podklasyfikacje systemów morfologicznych, w zależności od akcentu kładzionego na podział pomiędzy słowotwórstwem i fleksją (niektóre podejścia nie rozróżniają formalnie tych dwóch typów operacji) lub np. leksykalnego statusu morfemów (niektóre podejścia odmawiają tego statusu morfemom fleksyjnym). Innym wyróżnikiem jest np. status paradygmatu w teorii morfologicznej, rozumianego jako uporządkowana struktura morfemów fleksyjnych bądź całych form wyrazowych. Niektóre teorie (zarówno morfemiczne, jak i leksemiczne) zakładają, że paradygmaty istnieją niejako niezależnie, definiowane poprzez system gramatyczny języka, i że w procesie budowania zdań wybór form wyrazowych polega na wyborze konkretnej „komórki” paradygmatu na podstawie cech morfosyntaktycznych przypisanych danej pozycji w zdaniu. Inne teorie traktują paradygmaty jako produkty uboczne analizy morfologicznej, niemające same w sobie większego znaczenia. Podejście leksemiczne wywodzi się z tradycji antycznej – jako jego źródło wskazywana jest zwykle filozofia stoicka. Podejście morfemiczne w swojej początkowej formie pojawiło się w Europie już w XVI wieku w pismach Johannesa Reuchlina, nawiązującego do tradycji językoznawców hebrajskich. Pod koniec XVIII wieku wzmocniło ten sposób analizy odkrycie językoznawstwa sanskryckiego z ok. 500 r. p.n.e. (tzw. szkoły Paniniego). Zostało ono rozwinięte w szkołach językoznawczych ogólnie zaliczanych do strukturalizmu, a sama nazwa morfem została stworzona przez polskiego językoznawcę Jana Badouina de Courtenay. Pojęcie leksemu zostało przywrócone współczesnej lingwistyce w latach 60. niezależnie przez językoznawcę brytyjskiego Petera Matthewsa i amerykańskiego, . Obydwa podejścia reprezentowane są mniej więcej na równi przez współczesne szkoły morfologiczne. (pl)
形態論（けいたいろん、英: morphology）とは言語学における概念の1つで、ヒトの言語の「語（単語）」を構成する仕組みのこと。また、それを研究する同学門の一分野。 (ja)
Морфоло́гия (от др.-греч. μορφή — «форма» и λόγος — «слово, учение») — раздел грамматики, основными объектами которого являются слова естественных языков, их значимые части и морфологические признаки. В задачи морфологии, таким образом, входит определение слова как особого языкового объекта и описание его внутренней структуры. Морфология, согласно преобладающему в современной лингвистике пониманию её задач, описывает не только формальные свойства слов и образующих их морфем (звуковой состав, порядок следования, и т. п.), но и те грамматические значения, которые выражаются внутри слова (или «морфологические значения»). В соответствии с этими двумя крупными задачами, морфологию часто делят на две области: «формальную» морфологию, или морфемику, в центре которой находятся понятия слова и морфемы, и грамматическую семантику, изучающую свойства грамматических морфологических значений и категорий (то есть морфологически выражаемое словообразование и словоизменение языков мира). Наряду с обозначением некоторой области лингвистики, термин «морфология» может обозначать и часть системы языка (или «уровень» языка) — а именно, ту, в которой содержатся правила построения и понимания слов данного языка. Так, выражение испанская морфология соотносится с частью испанской грамматики, в которой изложены соответствующие правила испанского языка. Морфология как раздел лингвистики является в этом смысле обобщением всех частных морфологий конкретных языков, то есть совокупностью сведений о всех возможных типах морфологических правил. Морфология вместе с синтаксисом составляют грамматику; но этот последний термин часто употребляется и в более узком смысле, практически как синоним морфологии («грамматическое значение», «грамматическая категория»). Ряд лингвистических концепций (особенно генеративистских) не выделяет морфологию как отдельный уровень языка (таким образом, после фонологии начинается сразу синтаксис). (ru)
A morfologia ("morf(o)-" e "-logia" são provenientes do grego transliterado morphe que significa "forma" e logía que significa "estudo") trata de um modo geral do estudo da estrutura e formação das palavras. Ao estudar morfologia, estudamos a formação de palavras através de elementos morfológicos (ou mórficos), que são as unidades que formam uma palavra. Alguns elementos morfológicos são: radical, tema, vogal temática, vogal ou consoante de ligação, afixo, desinência (nominal ou verbal). Em linguística, no nível de análise morfológica encontramos duas unidades formais: a palavra e o morfema. Uma das questões centrais no estudo da morfologia é decidir se a abordagem será pela perspectiva do morfema ou se a partir da palavra, da formação e da classificação das palavras. A peculiaridade da morfologia é estudar as palavras olhando para elas isoladamente e não dentro da sua participação na frase ou período. A Gramática tradicional fez opção clara pela abordagem a partir da perspectiva da palavra, tanto que a morfologia tradicional é centrada no estudo das classes de palavras. Alguns linguistas sugerem que a abordagem a partir dos morfemas é mais sensata, vistas as dificuldades da percepção da morfologia em algumas palavras. Apesar de em algumas situações serem mais perceptíveis. Na morfologia, há classes de palavras variáveis (substantivos, adjetivos, verbos, pronomes, numerais e artigos) e invariáveis (advérbios, conjunções, interjeições e preposições). (pt)
Morfologi eller formlära är den del av lingvistiken som studerar ordens struktur, deras former och bildning. Ordet är den minsta relevanta enheten för syntaxen, men även dessa enheter har en inre struktur, och i de flesta språk (om inte alla) kan man tydligt urskilja delar av ord, som regelmässigt kan förknippas med delar av andra ord. Sådana orddelar kallas för morfem. Sambandet mellan till exempel potatis, potatisar och potatisskalare är för en modersmålstalare av svenska helt uppenbart. Lika uppenbart är det att förhållandet mellan dessa ord går att uttrycka som regler, vilka kan tillämpas på många, många andra ordpar. På samma sätt som potatis förhåller sig till potatisar, förhåller sig lök till lökar, potatis har samma funktion i potatisskalare som lök i lökskärare. I det första exemplet rör regeln pluralbildning och i det andra exemplet en regel för hur sammansatta ord kan bildas. Termen morfologi introducerades av August Schleicher 1859: Für die Lehre von der Wortform wähle ich das Wort "Morphologie" ("Vad gäller läran om ordformerna, väljer jag ordet 'morfologi'", Mémoires Acad. Impériale 7/1/7, 35). (sv)
Морфоло́гія (від дав.-гр. μορφή — «форма» + λογία — «слово», «вчення») — розділ граматики, в якому вивчають явища, що характеризують граматичну природу слова як граматичної одиниці мови. Це вчення про будову та граматичні класи слів (частини мови), граматичні категорії і систему словозміни їх. Основною одиницею морфології є слово, але в аспекті граматичної будови, особливостей змінювання і творення, вираження властивих слову граматичних значень. Поняття «морфологія» лінгвісти трактують по-різному. Відповідно до однієї з найвідоміших концепцій морфологія поширюється на структуру граматичних одиниць, що не виходять за межі слова, на відміну від синтаксису. Традиційний поділ граматики на морфологію і синтаксис деякі мовознавці заперечують. Зокрема, Фердинанд де Соссюр вважає, що з лінгвістичного погляду морфологія позбавлена свого реального об'єкта вивчення і не може становити відмінної від синтаксису дисципліни. Існує також надто широке розуміння морфології, за яким вона є наукою про форми, які стосуються не тільки внутрішньо слів, засобів вираження у їх зовнішньому вияві, а й будь-яких елементів, зокрема позаслівних засобів типу , інтонації, службових слів. У зв'язку з цим ряд дослідників пропонує розрізняти флективну морфологію і нефлективну (синтаксичну, аналітичну). (uk)
词法学（英語：morphology，“組織與形態”），又稱形態學、构词学，是語言學的一個分支，研究單詞（word）的內部結構和其形成方式。如英語的dog、dogs和dog-catcher有相當的關係，英語使用者能夠利用他們的背景知識來判斷此關係，對他們來說，dog和dogs的關係就如同cat和cats，dog和dog-catcher就如同dish和dishwasher。構詞學正是研究這種單字間組成的關係，並試著整理出其組成的規則。 (zh)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

rdfs:comment

علم الصرف كما تُعرف باسم الصِرافة أو علم التشكل أو علم تشكُّل الكلمات هو العلم الذي يعرف به أحوال بنية الكلمة، وصرفها على وجوه شتى لمعان مختلفة، وقد يكون هذا التغيير في هذه البنية إما لسبب معنوي، أو لسبب لفظي. (ar)
La lingva Morfologio estas parto de lingvistiko kiu studas la internan vortan strukturon. Vorto ne estas la plej malgranda senshavero: en unu vorto povas ekzisti pluraj senshaveroj, kies agordo unu kun la alia estas difinita laŭ reguloj de la lingvo. (eo)
La morfología (del griego μορφo morphḗ ‘forma’, y λογία logía ‘tratado o estudio’) es la rama de la lingüística que estudia la estructura interna de las palabras para definir y clasificar sus unidades: las variantes de las palabras (morfología flexiva) y la formación de nuevas palabras (morfología derivativa y composición). La palabra «morfología» fue introducida en el siglo XIX y originalmente trataba simplemente de la forma de las palabras, aunque en su acepción más moderna estudia fenómenos más complejos que la forma en sí. (es)
형태론(形態論)은 단어의 어형 변화를 다루는 문법의 한 분야이며, 어형론(語形論)이라고도 한다. 형태론은 형태소를 분석하고 그 형태소들 간의 상관관계를 규명하는 데 초점을 맞추고 있다. (ko)
形態論（けいたいろん、英: morphology）とは言語学における概念の1つで、ヒトの言語の「語（単語）」を構成する仕組みのこと。また、それを研究する同学門の一分野。 (ja)
词法学（英語：morphology，“組織與形態”），又稱形態學、构词学，是語言學的一個分支，研究單詞（word）的內部結構和其形成方式。如英語的dog、dogs和dog-catcher有相當的關係，英語使用者能夠利用他們的背景知識來判斷此關係，對他們來說，dog和dogs的關係就如同cat和cats，dog和dog-catcher就如同dish和dishwasher。構詞學正是研究這種單字間組成的關係，並試著整理出其組成的規則。 (zh)
En lingüística, la morfologia (del grec μορφ-, morph ['forma'] + λογία logia ['tractat']) és la disciplina que estudia l'estructura interna dels mots. Les paraules, com a unitats lèxiques, s'estudien en la lexicologia. La morfologia estudia la manera en què els morfemes es combinen per a formar els , ja sigui per derivació (família lèxica), composició, flexió, redoblament o afixació. La morfologia estudia les formes dels mots, mentre que la sintaxi estudia llurs relacions o funcions en una frase o oració. Així, els trets que considera la morfologia en la seva anàlisi són: (ca)
Tvarosloví neboli morfologie je lingvistická věda zabývající se ohýbáním (skloňování, časování) a pravidelným odvozováním slov pomocí předpon, přípon a vpon. Je to disciplína lingvistiky, která studuje strukturu slov. Tento pojem uvedl do jazykovědy August Schleicher v roce 1859. Lingvista zabývající se morfologií se nazývá morfolog. Slova určitého jazyka morfolog bere jako sestavená z jednoho či více morfémů. Morfologické hledisko je základem typologické klasifikace jazyků na analytické, flektivní a aglutinační. (cs)
Ο όρος μορφολογία (morphology, Morfologie) αποδίδεται συχνά στον Γερμανό ποιητή και φιλόσοφο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε (1749-1832), ο οποίος τον δημιούργησε τον 19ο αιώνα για να τον συσχετίσει με την επιστήμη της Βιολογίας (Aronoff & Fudeman 2011). (el)
Die Morphologie (von altgriechisch μορφή morphé, deutsch ‚Gestalt‘, ‚Form‘, und λόγος lógos, deutsch ‚Wort‘, ‚Lehre‘, ‚Vernunft‘), auch: Morphematik oder Morphemik, ist eine linguistische Teildisziplin, deren Untersuchungsobjekt das Wort als größte und das Morphem als kleinste Einheit ist. Sie untersucht die Struktur von Wörtern, deren Aufbau und Regularitäten des Aufbaus. (de)
Hizkuntzalaritzan, morfologia (grezierazko morphé, forma, eta logos, tratatua) gramatikaren zati bat da. Hitzak ikasten ditu ikuspuntu formaletik, beren harremana esanahiarekin, eta hitz berrien edota hitz formen formatze prozesuak. Gramatika tradizionalean, morfologiari analogia deitzen zitzaion. Morfologia hitza, lehen biologiaren arloan aplikatuta, XIX. mendean erabiltzen hasi zen. Morfologiak hitzen prozesu flexionalak ikertzen ditu, hau da, bariazio nominalak (genero eta zenbakia...) eta aditz paradigmaren bariazioak (pertsona, denbora...), morfologia flexiboa bezala ezagutzen da. (eu)
In linguistics, morphology (/mɔːrˈfɒlədʒi/) is the study of words, how they are formed, and their relationship to other words in the same language. It analyzes the structure of words and parts of words such as stems, root words, prefixes, and suffixes. Morphology also looks at parts of speech, intonation and stress, and the ways context can change a word's pronunciation and meaning. Morphology differs from morphological typology, which is the classification of languages based on their use of words, and lexicology, which is the study of words and how they make up a language's vocabulary. (en)
Morfologi atau ilmu bentuk kata adalah cabang linguistik yang mengidentifikasi satuan-satuan pembentuk kata sebagai satuan gramatikal. Morfologi mempelajari seluk-beluk bentuk kata serta pengaruh perubahan-perubahan bentuk kata terhadap golongan dan arti kata. Dapat pula dikatakan bahwa morfologi mempelajari seluk-beluk bentuk kata serta fungsi perubahan-perubahan bentuk kata itu, baik fungsi gramatikal maupun fungsi semantik. Dalam ilmu morfologi, terdapat morfem yaitu bagian terkecil dari sebuah kata. Pembagiannya bisa digambarkan sebagaimana berikut ini: (in)
La morfologia (dal greco, morphé "forma" e lògos "discorso") è la parte della grammatica o della linguistica che ha per oggetto lo studio della struttura grammaticale delle parole e che ne stabilisce la classificazione e l'appartenenza a determinate categorie come il nome, il pronome, il verbo, l'aggettivo e le forme della flessione, come la coniugazione per i verbi e la declinazione per i nomi distinguendosi dalla fonologia, dalla sintassi e dal lessico. Inoltre indaga i meccanismi secondo i quali le unità portatrici di significati semplici si organizzano in significati più complessi: le parole. (it)
En linguistique, la morphologie (cf. les mots grecs morphé « forme » + lógos « étude ») est traditionnellement la branche de la grammaire qui étudie la forme des mots, par opposition à la syntaxe, qui s’occupe de la fonction des mots et d’entités plus grandes que ceux-ci. En d’autres termes, la morphologie étudie les paradigmes des mots et l’organisation des catégories grammaticales, alors que la syntaxe traite des successions de mots, des relations syntagmatiques. (fr)
Morfologie of vormleer is, binnen de taalkunde, de leer van de woordstructuur en de woordvorming. De morfologie houdt zich bezig met morfemen, de kleinste betekenisdragende eenheden in een woord. In zowel de fonologie, de grammatica, de historische taalkunde als de taaltypologie speelt morfologie een belangrijke rol, aangezien morfemen de fundamentele bouwstenen vormen van iedere taal die enige mate van flexie kent. Daarnaast zijn morfemen in het algemeen stabiele taalelementen, ze veranderen minder snel dan taalelementen als klanken (fonemen) en woorden (lexemen). (nl)
Morfologia – dziedzina lingwistyki zajmująca się formami odmiennymi części mowy (fleksja) oraz słowotwórstwem. Istnieją dwa główne podejścia do morfologii, różniące się obiektem, któremu przypisywany jest status znaku językowego: podejście morfemiczne oraz leksemiczne. (pl)
Morfologi eller formlära är den del av lingvistiken som studerar ordens struktur, deras former och bildning. Ordet är den minsta relevanta enheten för syntaxen, men även dessa enheter har en inre struktur, och i de flesta språk (om inte alla) kan man tydligt urskilja delar av ord, som regelmässigt kan förknippas med delar av andra ord. Sådana orddelar kallas för morfem. Termen morfologi introducerades av August Schleicher 1859: Für die Lehre von der Wortform wähle ich das Wort "Morphologie" ("Vad gäller läran om ordformerna, väljer jag ordet 'morfologi'", Mémoires Acad. Impériale 7/1/7, 35). (sv)
A morfologia ("morf(o)-" e "-logia" são provenientes do grego transliterado morphe que significa "forma" e logía que significa "estudo") trata de um modo geral do estudo da estrutura e formação das palavras. Ao estudar morfologia, estudamos a formação de palavras através de elementos morfológicos (ou mórficos), que são as unidades que formam uma palavra. Alguns elementos morfológicos são: radical, tema, vogal temática, vogal ou consoante de ligação, afixo, desinência (nominal ou verbal). (pt)
Морфоло́гия (от др.-греч. μορφή — «форма» и λόγος — «слово, учение») — раздел грамматики, основными объектами которого являются слова естественных языков, их значимые части и морфологические признаки. В задачи морфологии, таким образом, входит определение слова как особого языкового объекта и описание его внутренней структуры. Морфология вместе с синтаксисом составляют грамматику; но этот последний термин часто употребляется и в более узком смысле, практически как синоним морфологии («грамматическое значение», «грамматическая категория»). (ru)
Морфоло́гія (від дав.-гр. μορφή — «форма» + λογία — «слово», «вчення») — розділ граматики, в якому вивчають явища, що характеризують граматичну природу слова як граматичної одиниці мови. Це вчення про будову та граматичні класи слів (частини мови), граматичні категорії і систему словозміни їх. Основною одиницею морфології є слово, але в аспекті граматичної будови, особливостей змінювання і творення, вираження властивих слову граматичних значень. (uk)

rdfs:label

Morphology (linguistics) (en)
علم التصريف (ar)
Morfologia (lingüística) (ca)
Tvarosloví (cs)
Morphologie (Linguistik) (de)
Μορφολογία (γλωσσολογία) (el)
Morfologio (lingvo) (eo)
Morfologia (hizkuntzalaritza) (eu)
Morfología lingüística (es)
Morphologie (linguistique) (fr)
Morfologi (linguistik) (in)
Morfologia (linguistica) (it)
형태론 (ko)
形態論 (ja)
Morfologie (taalkunde) (nl)
Morfologia (językoznawstwo) (pl)
Морфология (лингвистика) (ru)
Morfologia (linguística) (pt)
Morfologi (lingvistik) (sv)
Морфологія (мовознавство) (uk)
词法学 (zh)

owl:sameAs

is dbo:wikiPageWikiLink of