begüm özden fırat | Mimar Sinan Fine Arts University (original) (raw)
Books by begüm özden fırat
Theorizing Cultural Activism: Practices, Dilemmas, Potentialities, 2010
This volume of Thamyris/Intersecting: Place, Sex, Race focuses on contemporary activist practices... more This volume of Thamyris/Intersecting: Place, Sex, Race focuses on contemporary activist practices directed toward disturbing and reorienting the cultural and political sphere by attacking the narratives of truth in society by way of diverse tactics, such as culture jamming, sousveillance, media hoaxing, adbusting, subvertising, flash mobs, street art, hacktivism, billboard liberation, and urban guerilla, to name but a few. This form of activism, with its insistence on creative interventions based
on the notions of humor, playfulness, and confusion appears to bring a novel dimension to conventional strategies of protest.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The dominant form of Ottoman pictorial art until the eighteenth century, miniatures have traditio... more The dominant form of Ottoman pictorial art until the eighteenth century, miniatures have traditionally been studied as reflecting the socio-historical contexts, aesthetic concerns and artistic tastes of the era within which they were produced. Begum Ozden Fyrat proposes instead a radical re-reading of seventeenth- and eighteenth-century miniatures in the light of contemporary critical theory, highlighting the viewer's encounter with the image. Encounters with the Ottoman Miniature employs contemporary concepts such as the gaze, frame/framing, reading and re-reading, drawing on thinkers such as Walter Benjamin, Roland Barthes and Gilles Deleuze to establish the vibrant cultural agency of miniature paintings. With analysis that illuminates both the social and political situations in which these miniatures were painted as well as emphasising the miniature's contemporary relevance, Firat presents an important new re-imagining of this art form.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bu derleme, estetik ile siyaset, sanat ile hayat arasındaki sınırları bulanıklaştıran teorik ve p... more Bu derleme, estetik ile siyaset, sanat ile hayat arasındaki sınırları bulanıklaştıran teorik ve pratik çabalara katkıda bulunmayı amaçlıyor. Sanatın profesyonelleşmiş ve özelleştirilmiş bir alana hapsolmasını, yaratıcılığın kültür endüstrileri tarafından tanımlanmasını reddeden tartışmalar açmayı hedefliyor. Sanatın ve estetiğin, devrimci toplumsal dönüşüm tahayyülleriyle arasındaki organik bağı görünür kılmaya çalışıyor. Bu doğrultuda, dada, sürrealizm ve sitüasyonizm gibi radikal avangard hareketlerden 1990’larda başlayan küresel antikapitalist harekete; Filistin’den Tahrir’e; Paris Sinemateki’nden Emek Sineması’na; Tekel Direnişi’nden Gezi Parkı’na ve Özgür Kazova’ya uzanan mücadeleleri odağına alıyor.
1830 ve 1848 devrimleri sonrasında sanatçının ve sanatın toplumsal rolünü, dönemin devrimci kalkışmaları, ayaklanmalar, ütopik sosyalistkomünist akımlar ve Komün olmadan anlayabilir miyiz? Sürrealizmi, o dönemin anarşist ve Troçkist akımlarından ayrı düşünebilir miyiz? Savaş sonrası Berlin Dada’sını, Rosa Luxemburg, Karl Liebknecht ve Spartakusbund’u hesaba katmadan açıklayabilir miyiz? Sitüasyonist Enternasyonal’i, yükselen komünist, anarşist hareketlerden ve 60’ların radikalizminden bağımsız ele alabilir miyiz? Ve nihayet, çağdaş sanattaki “politik dönüş” tartışmalarını, neoliberal küreselleşmeye karşı hareketlerle arasındaki bakışımı görmeden kavrayabilir miyiz?
Bookmarks Related papers MentionsView impact
While 'freedom', 'equality' and 'humanity' are often considered central concepts to committed sch... more While 'freedom', 'equality' and 'humanity' are often considered central concepts to committed scholarship, these same concepts are also being deployed globally in legitimizing contemporary wars. Now, more than ever, there is an urgent need to reformulate the notion of commitment as inherently intertwined with various forms of complicity. The essays collected in this volume look at ways in which commitment can be 'saved' as a critical practice and also uncover instances in which commitment fails to operate properly, becoming an ethical rhetoric that serves the reconfirmation of the status quo. How can we distinguish different forms and norms of commitment? What to do when commitment becomes a desirable fetish or a good in itself, when commitment becomes, so to speak, 'commitment kitsch'? Including contributions from acclaimed young scholars and internationally recognized theorists such as Sara Ahmed, Mieke Bal, Timothy Brennan, Elleke Boehmer and Rey Chow, this volume aims to open up a new realm where such pertinent questions can be discussed.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Papers by begüm özden fırat
City: Analysis of Urban Change, Theory, Action, 2022
The article focuses on the relationship between the urban renewal project that led to the demolit... more The article focuses on the relationship between the urban renewal project that led to the demolition of the Emek movie theatre, located in the center of Istanbul, and the commoning struggle, which emerged against the enclosure of the site. The enclosure of the site was a pioneering project intending to control, regulate, and tame socio-spatial relations, curtail ‘unruly’ cultural practices and expunge the history and cultural memory of Beyoğlu district while the commoning struggle stood against not only spatial eviction and social expulsion from the center of the city, but also defied physical, social and cultural marginalization—that is, being decentered from the urban center. In reading this case, I develop a dialectical argument in which enclosure, led by capital and facilitated by the state, unavoidably engenders forms of resistance, which in turn propitiates new forms of commoning. The dialectics of enclosures and commoning practices is understood in three interrelated ‘acts of contestation’: property-making, subjectification and imagination. The first act of property-making relates to the ‘past.’ It discusses how everyday uses of public spaces can become a zone of contestation, problematizing violent histories of the making of state and private property and proposes common property as an alternative. The second act focuses on the ‘present’ of commoning movements and considers how they produce non-capitalist value practices against the process of capitalist subjectification endorsed by the spatial regime of enclosure. The third act, namely imagination, looks at the practices that, while resisting enclosure, also challenge the impossibility of imagining a future different to that of capitalism. As a final act, the article proposes that an emergent culture of the commons is being built even though local commoning struggles seem to fail in the short-term.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
1+1 Express, 2022
Gezi’de ve sonrasında, pandemi sırasında ve ekonomik krizde örgütlenen dayanışma ağları neden rad... more Gezi’de ve sonrasında, pandemi sırasında ve ekonomik krizde örgütlenen dayanışma ağları neden radikal bir dönüşümün zemini olamıyor? Dayanışma ağları neden çoğu zaman yardımlaşma organlarına dönüşüyor? “Kendimize benzeyen yabancılarla” dayanışmanın ötesine nasıl geçebiliriz? Önümüzdeki altı engele yakın plan...
Bookmarks Related papers MentionsView impact
SAHA, 2019
With her fieldwork in the Göllüce village of İzmir as her point of departure, Begüm Özden Fırat... more With her fieldwork in the Göllüce village of İzmir as her point of departure, Begüm Özden Fırat sheds light on an aspect of Turkey’s 1968 that is not talked about much: land occupations in rural areas. She reads the occupations which she interprets as resistances against enclosures
in conjunction with changes experienced in the rural economy starting from the 1950s, revealing the links between the urban student movement and the mass rural protest wave of the period.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Sanat Dünyamız, 2021
İstanbul’un Şişli ve Beyoğlu ilçelerine bağlı kurtuluş semtinin Pangaltı ve Son Durak olarak adl... more İstanbul’un Şişli ve Beyoğlu ilçelerine bağlı kurtuluş semtinin Pangaltı ve Son Durak olarak adlandırılan iki mahallesinde, pandeminin ilk dalgasında sokağa çıkma yasaklarının geniş ölçekli olarak uygulandığı 2020’nin Mayıs ve Haziran aylarında yapılan saha araştırmasından yola çıkarak, sessel deneyimlerin fiziksel mesafeleri aşan niteliklerini merceğe aldık.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Http Dx Doi Org 10 1080 13534645 2013 778495, Apr 1, 2013
In this essay, we reflect upon the highly celebrated notion of creativity in activist practices, ... more In this essay, we reflect upon the highly celebrated notion of creativity in activist practices, especially during the dispersal of the alter-globalization movement. We neither attempt to homogenize a rich cluster of activist practices, nor to dismiss an act’s diverse social, cultural and political impacts. What we do discuss is the need to be alert to, and critical of, the reification of creativity which, when detached from the materiality of resistance practices, is in danger of becoming a goal in itself. We argue that this tendency in fact resonates strongly with the embrace of art and creativity by the creative industries. However, our aim here is not to focus on the critique of the creative industries per se, which cunningly co-opt creativity as an individual merit and a commodity fetish, but rather on that very logic which mischievously leaks into the capillary vessels of activism itself; a topic that has, as of yet, not been fully explored.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Sanat Dünyamız, 2021
17 OCAK 2021’E DEK PERA MÜZESİ’NDE DEVAM EDEN “MİNYATÜR 2.0: GÜNCEL SANATTA MİNYATÜR” SERGİSİ, 14... more 17 OCAK 2021’E DEK PERA MÜZESİ’NDE DEVAM EDEN “MİNYATÜR 2.0: GÜNCEL SANATTA MİNYATÜR” SERGİSİ, 14 SANATÇININ MİNYATÜRE DAİR YORUMLARINI BİR ARAYA GETİRİYOR. “MİNYATÜRÜ TARİHSEL BİR FORM OLARAK DEĞİL, TEORİK POTANSİYELİ GÜÇLÜ BİR GÜNCEL SANAT PRATİĞİ OLARAK DÜŞÜNMEYE DAVET EDEN BU SERGİ, GEÇMİŞLE, KİŞİSEL VE KOLEKTİF BELLEKLE, RESMİ TARİHLE VE COĞRAFYAYLA İLİŞKİLENMENİN, BAŞKA TÜRLÜ GÖRMENİN VE GÖSTERMENİN YOLLARINI ARIYOR.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The Journal of Peasant Studies , 2021
This article focuses on the ‘double movement’ of enclosures and commoning practices that took pla... more This article focuses on the ‘double movement’ of enclosures and commoning practices that took place in Göllüce village in İzmir in Turkey. This case shows how landlordism gained strength in complicity with the green revolution and how it paved the way for fresh plundering by new agricultural corporations. This process ultimately produced its antithesis, giving way to the occupation of the previously confiscated land by peasants, who took part in one of the largest peasant movements against enclosures to occur in the country. This article deals with the transformation of power relations between social classes by analyzing the changing claims and actions of actors over land property rights.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bir+Bir, 2012
In the summer of 2012, Tarlabaşı district in Istanbul witnessed a series of “uncommon activities”... more In the summer of 2012, Tarlabaşı district in Istanbul witnessed a series of “uncommon activities”. Behind the “Tarlabaşı is being Renewed” billboards trying to hide the torn down buildings, the excavators stood still due to an as yet unexplained lull in the demolition. Meanwhile new things have emerged amidst the ruins of Tarlabaşı. First, wall writings began to appear in the streets included in the so-called renovation project. Over time, numbers of stencils rapidly increased especially along the Sakızağacı Street. These pioneering street works were telling signs of the forthcoming creative wave as researchers and photographers recklessly began to visually archive Tarlabaşı’s streets. Subsequently, areas still awaiting demolition containing half-demolished houses, and streets momentarily free of the rumbles of sledgehammers, hosted four consecutive independent art events. First, the fine arts students from Mimar Sinan Fine Arts University and Marmara University organized an exhibition titled “Division Unfolded: Tarlabaşı Intervention” in, what the organizers called, “an abandoned building” in Eski Çeşme Street. In a three-storey building cleared of debris, they exhibited their works relating to the demolition in Tarlabaşı, most of which were like requiems. Following this exhibition, the 4th independent visual arts and music festival VJ Fest, a video-music event called “visual transformation” took place again in, “abandoned buildings”. The artists reclaimed the evicted buildings using the “mapping technique”. During the next few weeks, among the same “abandoned constructions”, graffiti artists from the “Heyt Be!” fanzine organized an exhibition and staged live performances at their opening party. Finally, a street art festival entitled “Renovation Tarlabaşı” took place in the neighbouring Karakurum Sokak, renovating the evicted houses in the street with the participation of street-artist, graffiti-artists, painters, illustrators, and music bands. That summer, independent young artists, hipsters, neo-hippies and Erasmus students crowded the streets of Tarlabaşı.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Prospections, 2020
We were in the streets for the Feminist Night March on 8 March, exactly three days before the fir... more We were in the streets for the Feminist Night March on 8 March, exactly three days before the first Covid-19 case was officially declared in Turkey. The protest, banned by the Governorship of Istanbul because “Taksim Square and Istiklal Street are not among announced places for protests in accordance with the law no. 2911,” started slowly, with small groups gathering on Sıraselviler Street. We had our eyes set on the
police barricade erected at the entrance to the street; we were all ears for the engine of the anti-riot water cannon parked behind us. A placard read, “Patriarchy is deadlier than Corona.” During our first minutes in the crowd, we wondered, with the virus in mind, “Should we cover our mouths with our jackets?” Yet this slight anxiety dissipated into shouted slogans in no time: “We are not leaving the nights, the streets, and the squares!” We were not aware that this would be the last protest we would join for some time. But protests in Turkey have long been overshadowed by anxiety about the near future, and one of the banners crystallized this feeling: “If you feel despair, remember this crowd!”
Bookmarks Related papers MentionsView impact
1+1 FORUM
8 Mart Feminist Gece Yürüyüşü’nden korona günlerinin 1 Mayıs’ına... Bu 53 günde yaşananlar bize n... more 8 Mart Feminist Gece Yürüyüşü’nden korona günlerinin 1 Mayıs’ına... Bu 53 günde yaşananlar bize neler söylüyor, bundan sonrası için hangi kerterizleri veriyor? Umutsuzluğa kapıldığımızda hatırlayacağımız “kalabalık” nasıl bir dönüşüm içinde? Korona öncesindekilerle birlikte 8 Mart’tan beri tanık olduğumuz esinlendirici kolektif eylemlere yakın plan...
Bookmarks Related papers MentionsView impact
XXI Mimarlık, Tasarım ve Mekan Dergisi, 2020
Bu kısa yazıda güncel sanat üretimi ve kentsel mücadele arasındaki ilişkinin olası kavramsal ve t... more Bu kısa yazıda güncel sanat üretimi ve kentsel mücadele arasındaki ilişkinin olası kavramsal ve tematik bağlantılarını tartışmaya açmaya çalışıyorum. Odağımda Neriman Polat’ın “Mülk Allahındır” isimli işi var ve kanımca bu iş, Türkiye’deki kentsel mücadelenin mülkiyet kavramı ve kurumu eksenindeki temel meselelerini ortaya seriyor.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Praksis, 2019
Yazı, müşterekleştirme pratikleri ve çitleme süreçleri arasındaki ilişkinin zamansal boyutuna oda... more Yazı, müşterekleştirme pratikleri ve çitleme süreçleri arasındaki ilişkinin zamansal boyutuna odaklanıyor. Yazının merkezinde İzmir'in Torbalı ilçesine bağlı Göllüce köyünde, köylü ve toprak ağası ve daha sonra köylü ve arazileri satın alan şirket arasında, 1950'lerden itibaren kristalize olan ve günümüze dek süren toprak mücadelesi çerçevesinde çitleme ve müşterekleştirme eylemlerinin mekânsal ve zamansal ilişkisi yer alıyor. Söz konusu vaka, çitlemeleri toplulukları dereceli olarak piyasadan özerkleşen toplumsal ilişkilerinden mülksüzleştiren, özel mülkiyet, piyasa ilişkisi ve disiplinini dayatan mekânsal bir rejim olarak tartışmayı, bununla birlikte çitleme ve müşterekleştirme arasındaki diyalektik ilişkinin zamansal niteliğine odaklanmayı gerektiriyor. Yazıda, Göllüce vakası üzerinden çitleme ve müşterekleştirme arasındaki bu "ikili hareketin" ritim, zamanlama, tempo ve süre gibi zamansal niteliklerini iki eksen boyunca takip ediyorum. Birincisi çitlemenin farklı mekânsal stratejilerine karşı günbegün icra edilen, dağınık, bazen bireysel, çokça kolektif sürgit müşterekleştirme eylemlerinin "aksak" ritimli zamanı. İkincisi ise 1969'da dönemin yükselen politik ve toplumsal hareketleriyle birlikte gerçekleşen toprak işgali gibi, çitlemelere karşı süregiden müşterekleştirme eylemlerinin birikerek patladığı, diğer yerellerdeki mücadelelerle eşzamanlılık kazandığı ve bir harekete dönüştüğü anların "eşzamanlı zamansallığı. " Sosyal bilimciler kadar devrimciler de gözlerini bu "patlama anlarına" dikerler. Oysa aksak ritimli gündelik müşterekleştirme eylemleri bazen sessiz, bazen bireysel bazen de kolektif biçimler alarak bu anları önceler, hatta onları mümkün kılar. Yazıda, aralarında bir hiyerarşi kurmaksızın çitleme ve müşterekleştirme süreçleri arasındaki bu iki farklı zamansal ilişkiye odaklanarak, Göllüce'deki toprak mücadelesini anlamaya çalışıyor, bu şekilde teorik düzlemde müşterekleştirme ve çitleme arasındaki ikili hareketin zamansal boyutunu tartışmaya açmayı umuyorum.
This article discusses the temporal dimension of the relationship between commoning practices and enclosure processes by focusing on the commoning struggles of the villagers of Göllüce in İzmir against that of the land owner's acts of enclosure, a struggle that is going on since the 1950s till today. I follow the temporal characteristics of the double movement between acts of enclosure and commoning by focusing on their respective rhythm, timing, tempo and duration on two interrelated temporal levels. The first is the "syncopated" rhythm of those of the irregular, fragmented and messy everyday acts of commoning taking place against different spatial strategies of enclosure. The second is the it "coeval" temporality of those moments in which the ongoing collective action 1 Makaleyi değerlendiren hakemlere ve yazıya katkılarından dolayı Mehmet Öner Martin, Fırat Genç ve Ali Yalçın Göymen'e teşekkür ederim. 2 Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Sosyoloji Bölümü, Öğretim Üyesi, begum.ozden.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
AYRINTI DERGİ, s. 36, 2019
"Mülkiyet" genel başlığını taşıyan bu dosyada mülkiyet olgusunu ortaya çıkartan, biçimlendiren ve... more "Mülkiyet" genel başlığını taşıyan bu dosyada mülkiyet olgusunu ortaya çıkartan, biçimlendiren ve yeniden tanımlayan politik, toplumsal ve iktisadi koşulları, kültürel anlam dünyasını ve nihayetinde özel mülkiyetin icra edilmesini mümkün kılan pratik ve temsilleri tartışmaya açmaya gayret ediyoruz. Özel mülkiyet ama "nasıl?" diye soruyoruz. Modern bir kavram ve kurum olarak mülkiyet 17. yüzyıl Avrupası'nda ortaya çıkar; bu dönemle birlikte mülkiyet nosyonu, hukuk kurallarıyla düzenlenen tasarruf, yararlanma, dışlama ve gerektiğinde bunu zorla dayatmayı da içeren, evrensel ve genelleşmiş özel mülkiyet hakkıyla özdeşleştirilmeye başlar. Rule of Experts kitabında Timothy Mitchell özel mülkiyetin tarihinin, bir mevzuat ya da soyutlamanın tarihi olarak sunulduğunu, ancak bu türden bir tarihin özel mülkiyetin belli bir yerde gerçekte nasıl oluştuğu hakkında söyleyecek çok az şeyi olduğunu iddia eder. Bu tarih anlatısı içerisinde özel mülkiyetin ortaya çıkışı bireysel temellükler, istisnai kararlar ya da şiddet eylemleriyle ilgili olsa bile bu eylemler şimdi'den koparılmış bir geçmişe aitmiş gibi görünür diye ekler. 1 Mitchell'ı takip ederek, "özel mülkiyet yasası"nın (law of private property) kendisinden önce gelen (ve bugün de var olan) farklı mülkiyet biçimlerini düzenleyen kesin, hukuki, standart, soyut bir ilke olarak değerlendirilmesine karşı çıkmak mümkün. Bunun yerine, özel mülkiyeti, farklı mülkiyet biçimlerini yeniden dağıtan, yoğunlaştıran ve onlara atfedilen negatif öğeleri gizleyerek içeren bir çatışma alanı olarak değerlendirmek daha yerinde olacaktır. Buradan hareketle bu dosyada özel mülkiyeti soyut, yasal ya da idari bir biçim ve kategori olarak değil, toplumsal ve kültürel pratiklerle inşa edilen politik bir çatışma alanı olarak anlamayı amaçlıyoruz. Dosyanın odağında bir kurum ve kavram olarak özel mülkiyet yer alsa da, onun "kurucu ötekisi" olarak devlet mülkiyeti her daim bir gölge gibi metinlerin içerisinde yer alıyor. Fakat mülkiyet ilişkilerini özel ve devlet mülkiyeti olarak ikiye ayırarak sabitlemek, diğer çok katmanlı ve kolektif mülkiyet iddialarının görünmez kılınmasına yol açar. Özel mülkiyet, bir bireyin (ya da tüzel kişiliğin), başkalarının söz konusu mülk üzerindeki her türlü tasarrufunu dışlama hakkı üzerine kuruludur. Öte yandan devlet mülkiyeti de (kamu taşınmazları, altyapı gibi alanlarda) kullanım ve tasarruf hakkını ve diğerlerini dışlama hakkını içerdiği ölçüde bir tüzel kişiliğin özel mülkiyetine benzer nitelikler taşır. 2 Halbuki bu iki mülkiyet biçiminin haricinde, yasal olarak tanımlanmamış bir dizi farklı ve muğlak mülkiyet ilişkisi ve iddiası bulunur. Bu nedenle, mülkiyeti fetişleşmiş, donuk bir hukuki manzume nesnesi olarak anlamaktansa, onu tarihselleştirmek ve kuruluşunun tekil ve istisnai görünen anlarına odaklanarak içerdiği toplumsal çatışmaları görünür kılmak gerekir. Zira farklı mülkiyet biçimleri, toplumsal güç ilişkileri alanında farklı aktörler arasında gerçekleşen bir dizi çatışma ile kurulur.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Yeni e Dergisi, 2019
OHAL’in toplumsal ve politik muhalefet alanında arkasında bir enkaz bırakarak kaldırıldığı hepimi... more OHAL’in toplumsal ve politik muhalefet alanında arkasında bir enkaz bırakarak kaldırıldığı hepimizin malumu. Bu süreçte, pek çok muhalif kurum ve kişi ya doğrudan hedef alındı, ya da dolaylı olarak, örneğin kurumların içi boşaltılarak, çökertildi. Akademi ve basın bu alanların tartışmasız en önde gidenleri; buralarda başarılı bir “darbe” gerçekleştirildi. Çağdaş sanat alanı, bu darbelerden—sansür gibi doğrudan yasaklamacı çeşitli müdahaleler gibi—kısmen payını alsa da, bu süreci nispeten iyi atlatmış gibi görünüyor. Hatta bazı kurumların bu dönemden—kamusal alanını kaybeden aktivist ve sanatçılara alan açarak, aradaki sürtüşmeyi minimuma indirerek ve izleyici-kullanıcı sayısını arttırarak— güçlenerek çıktığını söylemek bile mümkün.Hal böyleyken,İstanbul Kültür Sanat Vakfı (İKSV) tarafından, Koç Holding sponsorluğunda düzenlenen 16. İstanbul Bienali’nin “Yedinci Kıta” temasıyla eylül ayı ortasında açılışı ve ona denk düşen dönem boyunca yapılan etkinlik ve sergiler söz konusu alanda bir tür “normalleşmenin” güçlü sinyallerini veriyor gibi. “Normalleşme” ile kastım sermaye-kültür-siyaset alanları arasında, Gezi sonrasında askıya alınmış gibi görünen yapısal ilişkilerin, darbe girişimi sonrasında yenilenerek ayyuka çıkmış olması. Buna bir nevi “fabrika ayarlarına dönüş” diyebiliriz.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Saha dergisi, 2019
Begüm Özden Fırat, İzmir’in Göllüce köyünde gerçekleştirdiği saha çalışmasından hareketle Tür... more Begüm Özden Fırat, İzmir’in Göllüce köyünde gerçekleştirdiği saha çalışmasından hareketle Türkiye 1968’inin üzerine çok konuşulmayan bir boyutuna, kırsal alandaki toprak işgallerine ışık tutuyor. Çitleme karşıtı direnişler olarak yorumladığı işgalleri 1950’li yıllardan başlayarak kırsal ekonomide yaşanan değişimlerle birlikte okurken, dönemin kentli öğrenci hareketiyle kırdaki kitlesel protesto dalgası arasındaki bağları ortaya koyuyor.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
1+1 Forum, 2018
28 Eylül’de, Beyoğlu Sineması’ndaki “Altyazı dergisi ile Film Sohbeti”nde gösterilen ’68 isyanı k... more 28 Eylül’de, Beyoğlu Sineması’ndaki “Altyazı dergisi ile Film Sohbeti”nde gösterilen ’68 isyanı konulu, João Moreira Salles imzalı “Yoğun Şimdinin İçinde” adlı belgesel ve gösterimin ardından yaklaşık iki saat süren, sinemadan sokaklara taşan münazara içinde bulunduğumuz tarihsel dönem, toplumsal muhalefetin ruh hali ve mücadele pratiğinin seyri üzerine düşünmeye davet ediyor.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Theorizing Cultural Activism: Practices, Dilemmas, Potentialities, 2010
This volume of Thamyris/Intersecting: Place, Sex, Race focuses on contemporary activist practices... more This volume of Thamyris/Intersecting: Place, Sex, Race focuses on contemporary activist practices directed toward disturbing and reorienting the cultural and political sphere by attacking the narratives of truth in society by way of diverse tactics, such as culture jamming, sousveillance, media hoaxing, adbusting, subvertising, flash mobs, street art, hacktivism, billboard liberation, and urban guerilla, to name but a few. This form of activism, with its insistence on creative interventions based
on the notions of humor, playfulness, and confusion appears to bring a novel dimension to conventional strategies of protest.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The dominant form of Ottoman pictorial art until the eighteenth century, miniatures have traditio... more The dominant form of Ottoman pictorial art until the eighteenth century, miniatures have traditionally been studied as reflecting the socio-historical contexts, aesthetic concerns and artistic tastes of the era within which they were produced. Begum Ozden Fyrat proposes instead a radical re-reading of seventeenth- and eighteenth-century miniatures in the light of contemporary critical theory, highlighting the viewer's encounter with the image. Encounters with the Ottoman Miniature employs contemporary concepts such as the gaze, frame/framing, reading and re-reading, drawing on thinkers such as Walter Benjamin, Roland Barthes and Gilles Deleuze to establish the vibrant cultural agency of miniature paintings. With analysis that illuminates both the social and political situations in which these miniatures were painted as well as emphasising the miniature's contemporary relevance, Firat presents an important new re-imagining of this art form.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bu derleme, estetik ile siyaset, sanat ile hayat arasındaki sınırları bulanıklaştıran teorik ve p... more Bu derleme, estetik ile siyaset, sanat ile hayat arasındaki sınırları bulanıklaştıran teorik ve pratik çabalara katkıda bulunmayı amaçlıyor. Sanatın profesyonelleşmiş ve özelleştirilmiş bir alana hapsolmasını, yaratıcılığın kültür endüstrileri tarafından tanımlanmasını reddeden tartışmalar açmayı hedefliyor. Sanatın ve estetiğin, devrimci toplumsal dönüşüm tahayyülleriyle arasındaki organik bağı görünür kılmaya çalışıyor. Bu doğrultuda, dada, sürrealizm ve sitüasyonizm gibi radikal avangard hareketlerden 1990’larda başlayan küresel antikapitalist harekete; Filistin’den Tahrir’e; Paris Sinemateki’nden Emek Sineması’na; Tekel Direnişi’nden Gezi Parkı’na ve Özgür Kazova’ya uzanan mücadeleleri odağına alıyor.
1830 ve 1848 devrimleri sonrasında sanatçının ve sanatın toplumsal rolünü, dönemin devrimci kalkışmaları, ayaklanmalar, ütopik sosyalistkomünist akımlar ve Komün olmadan anlayabilir miyiz? Sürrealizmi, o dönemin anarşist ve Troçkist akımlarından ayrı düşünebilir miyiz? Savaş sonrası Berlin Dada’sını, Rosa Luxemburg, Karl Liebknecht ve Spartakusbund’u hesaba katmadan açıklayabilir miyiz? Sitüasyonist Enternasyonal’i, yükselen komünist, anarşist hareketlerden ve 60’ların radikalizminden bağımsız ele alabilir miyiz? Ve nihayet, çağdaş sanattaki “politik dönüş” tartışmalarını, neoliberal küreselleşmeye karşı hareketlerle arasındaki bakışımı görmeden kavrayabilir miyiz?
Bookmarks Related papers MentionsView impact
While 'freedom', 'equality' and 'humanity' are often considered central concepts to committed sch... more While 'freedom', 'equality' and 'humanity' are often considered central concepts to committed scholarship, these same concepts are also being deployed globally in legitimizing contemporary wars. Now, more than ever, there is an urgent need to reformulate the notion of commitment as inherently intertwined with various forms of complicity. The essays collected in this volume look at ways in which commitment can be 'saved' as a critical practice and also uncover instances in which commitment fails to operate properly, becoming an ethical rhetoric that serves the reconfirmation of the status quo. How can we distinguish different forms and norms of commitment? What to do when commitment becomes a desirable fetish or a good in itself, when commitment becomes, so to speak, 'commitment kitsch'? Including contributions from acclaimed young scholars and internationally recognized theorists such as Sara Ahmed, Mieke Bal, Timothy Brennan, Elleke Boehmer and Rey Chow, this volume aims to open up a new realm where such pertinent questions can be discussed.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
City: Analysis of Urban Change, Theory, Action, 2022
The article focuses on the relationship between the urban renewal project that led to the demolit... more The article focuses on the relationship between the urban renewal project that led to the demolition of the Emek movie theatre, located in the center of Istanbul, and the commoning struggle, which emerged against the enclosure of the site. The enclosure of the site was a pioneering project intending to control, regulate, and tame socio-spatial relations, curtail ‘unruly’ cultural practices and expunge the history and cultural memory of Beyoğlu district while the commoning struggle stood against not only spatial eviction and social expulsion from the center of the city, but also defied physical, social and cultural marginalization—that is, being decentered from the urban center. In reading this case, I develop a dialectical argument in which enclosure, led by capital and facilitated by the state, unavoidably engenders forms of resistance, which in turn propitiates new forms of commoning. The dialectics of enclosures and commoning practices is understood in three interrelated ‘acts of contestation’: property-making, subjectification and imagination. The first act of property-making relates to the ‘past.’ It discusses how everyday uses of public spaces can become a zone of contestation, problematizing violent histories of the making of state and private property and proposes common property as an alternative. The second act focuses on the ‘present’ of commoning movements and considers how they produce non-capitalist value practices against the process of capitalist subjectification endorsed by the spatial regime of enclosure. The third act, namely imagination, looks at the practices that, while resisting enclosure, also challenge the impossibility of imagining a future different to that of capitalism. As a final act, the article proposes that an emergent culture of the commons is being built even though local commoning struggles seem to fail in the short-term.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
1+1 Express, 2022
Gezi’de ve sonrasında, pandemi sırasında ve ekonomik krizde örgütlenen dayanışma ağları neden rad... more Gezi’de ve sonrasında, pandemi sırasında ve ekonomik krizde örgütlenen dayanışma ağları neden radikal bir dönüşümün zemini olamıyor? Dayanışma ağları neden çoğu zaman yardımlaşma organlarına dönüşüyor? “Kendimize benzeyen yabancılarla” dayanışmanın ötesine nasıl geçebiliriz? Önümüzdeki altı engele yakın plan...
Bookmarks Related papers MentionsView impact
SAHA, 2019
With her fieldwork in the Göllüce village of İzmir as her point of departure, Begüm Özden Fırat... more With her fieldwork in the Göllüce village of İzmir as her point of departure, Begüm Özden Fırat sheds light on an aspect of Turkey’s 1968 that is not talked about much: land occupations in rural areas. She reads the occupations which she interprets as resistances against enclosures
in conjunction with changes experienced in the rural economy starting from the 1950s, revealing the links between the urban student movement and the mass rural protest wave of the period.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Sanat Dünyamız, 2021
İstanbul’un Şişli ve Beyoğlu ilçelerine bağlı kurtuluş semtinin Pangaltı ve Son Durak olarak adl... more İstanbul’un Şişli ve Beyoğlu ilçelerine bağlı kurtuluş semtinin Pangaltı ve Son Durak olarak adlandırılan iki mahallesinde, pandeminin ilk dalgasında sokağa çıkma yasaklarının geniş ölçekli olarak uygulandığı 2020’nin Mayıs ve Haziran aylarında yapılan saha araştırmasından yola çıkarak, sessel deneyimlerin fiziksel mesafeleri aşan niteliklerini merceğe aldık.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Http Dx Doi Org 10 1080 13534645 2013 778495, Apr 1, 2013
In this essay, we reflect upon the highly celebrated notion of creativity in activist practices, ... more In this essay, we reflect upon the highly celebrated notion of creativity in activist practices, especially during the dispersal of the alter-globalization movement. We neither attempt to homogenize a rich cluster of activist practices, nor to dismiss an act’s diverse social, cultural and political impacts. What we do discuss is the need to be alert to, and critical of, the reification of creativity which, when detached from the materiality of resistance practices, is in danger of becoming a goal in itself. We argue that this tendency in fact resonates strongly with the embrace of art and creativity by the creative industries. However, our aim here is not to focus on the critique of the creative industries per se, which cunningly co-opt creativity as an individual merit and a commodity fetish, but rather on that very logic which mischievously leaks into the capillary vessels of activism itself; a topic that has, as of yet, not been fully explored.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Sanat Dünyamız, 2021
17 OCAK 2021’E DEK PERA MÜZESİ’NDE DEVAM EDEN “MİNYATÜR 2.0: GÜNCEL SANATTA MİNYATÜR” SERGİSİ, 14... more 17 OCAK 2021’E DEK PERA MÜZESİ’NDE DEVAM EDEN “MİNYATÜR 2.0: GÜNCEL SANATTA MİNYATÜR” SERGİSİ, 14 SANATÇININ MİNYATÜRE DAİR YORUMLARINI BİR ARAYA GETİRİYOR. “MİNYATÜRÜ TARİHSEL BİR FORM OLARAK DEĞİL, TEORİK POTANSİYELİ GÜÇLÜ BİR GÜNCEL SANAT PRATİĞİ OLARAK DÜŞÜNMEYE DAVET EDEN BU SERGİ, GEÇMİŞLE, KİŞİSEL VE KOLEKTİF BELLEKLE, RESMİ TARİHLE VE COĞRAFYAYLA İLİŞKİLENMENİN, BAŞKA TÜRLÜ GÖRMENİN VE GÖSTERMENİN YOLLARINI ARIYOR.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The Journal of Peasant Studies , 2021
This article focuses on the ‘double movement’ of enclosures and commoning practices that took pla... more This article focuses on the ‘double movement’ of enclosures and commoning practices that took place in Göllüce village in İzmir in Turkey. This case shows how landlordism gained strength in complicity with the green revolution and how it paved the way for fresh plundering by new agricultural corporations. This process ultimately produced its antithesis, giving way to the occupation of the previously confiscated land by peasants, who took part in one of the largest peasant movements against enclosures to occur in the country. This article deals with the transformation of power relations between social classes by analyzing the changing claims and actions of actors over land property rights.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bir+Bir, 2012
In the summer of 2012, Tarlabaşı district in Istanbul witnessed a series of “uncommon activities”... more In the summer of 2012, Tarlabaşı district in Istanbul witnessed a series of “uncommon activities”. Behind the “Tarlabaşı is being Renewed” billboards trying to hide the torn down buildings, the excavators stood still due to an as yet unexplained lull in the demolition. Meanwhile new things have emerged amidst the ruins of Tarlabaşı. First, wall writings began to appear in the streets included in the so-called renovation project. Over time, numbers of stencils rapidly increased especially along the Sakızağacı Street. These pioneering street works were telling signs of the forthcoming creative wave as researchers and photographers recklessly began to visually archive Tarlabaşı’s streets. Subsequently, areas still awaiting demolition containing half-demolished houses, and streets momentarily free of the rumbles of sledgehammers, hosted four consecutive independent art events. First, the fine arts students from Mimar Sinan Fine Arts University and Marmara University organized an exhibition titled “Division Unfolded: Tarlabaşı Intervention” in, what the organizers called, “an abandoned building” in Eski Çeşme Street. In a three-storey building cleared of debris, they exhibited their works relating to the demolition in Tarlabaşı, most of which were like requiems. Following this exhibition, the 4th independent visual arts and music festival VJ Fest, a video-music event called “visual transformation” took place again in, “abandoned buildings”. The artists reclaimed the evicted buildings using the “mapping technique”. During the next few weeks, among the same “abandoned constructions”, graffiti artists from the “Heyt Be!” fanzine organized an exhibition and staged live performances at their opening party. Finally, a street art festival entitled “Renovation Tarlabaşı” took place in the neighbouring Karakurum Sokak, renovating the evicted houses in the street with the participation of street-artist, graffiti-artists, painters, illustrators, and music bands. That summer, independent young artists, hipsters, neo-hippies and Erasmus students crowded the streets of Tarlabaşı.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Prospections, 2020
We were in the streets for the Feminist Night March on 8 March, exactly three days before the fir... more We were in the streets for the Feminist Night March on 8 March, exactly three days before the first Covid-19 case was officially declared in Turkey. The protest, banned by the Governorship of Istanbul because “Taksim Square and Istiklal Street are not among announced places for protests in accordance with the law no. 2911,” started slowly, with small groups gathering on Sıraselviler Street. We had our eyes set on the
police barricade erected at the entrance to the street; we were all ears for the engine of the anti-riot water cannon parked behind us. A placard read, “Patriarchy is deadlier than Corona.” During our first minutes in the crowd, we wondered, with the virus in mind, “Should we cover our mouths with our jackets?” Yet this slight anxiety dissipated into shouted slogans in no time: “We are not leaving the nights, the streets, and the squares!” We were not aware that this would be the last protest we would join for some time. But protests in Turkey have long been overshadowed by anxiety about the near future, and one of the banners crystallized this feeling: “If you feel despair, remember this crowd!”
Bookmarks Related papers MentionsView impact
1+1 FORUM
8 Mart Feminist Gece Yürüyüşü’nden korona günlerinin 1 Mayıs’ına... Bu 53 günde yaşananlar bize n... more 8 Mart Feminist Gece Yürüyüşü’nden korona günlerinin 1 Mayıs’ına... Bu 53 günde yaşananlar bize neler söylüyor, bundan sonrası için hangi kerterizleri veriyor? Umutsuzluğa kapıldığımızda hatırlayacağımız “kalabalık” nasıl bir dönüşüm içinde? Korona öncesindekilerle birlikte 8 Mart’tan beri tanık olduğumuz esinlendirici kolektif eylemlere yakın plan...
Bookmarks Related papers MentionsView impact
XXI Mimarlık, Tasarım ve Mekan Dergisi, 2020
Bu kısa yazıda güncel sanat üretimi ve kentsel mücadele arasındaki ilişkinin olası kavramsal ve t... more Bu kısa yazıda güncel sanat üretimi ve kentsel mücadele arasındaki ilişkinin olası kavramsal ve tematik bağlantılarını tartışmaya açmaya çalışıyorum. Odağımda Neriman Polat’ın “Mülk Allahındır” isimli işi var ve kanımca bu iş, Türkiye’deki kentsel mücadelenin mülkiyet kavramı ve kurumu eksenindeki temel meselelerini ortaya seriyor.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Praksis, 2019
Yazı, müşterekleştirme pratikleri ve çitleme süreçleri arasındaki ilişkinin zamansal boyutuna oda... more Yazı, müşterekleştirme pratikleri ve çitleme süreçleri arasındaki ilişkinin zamansal boyutuna odaklanıyor. Yazının merkezinde İzmir'in Torbalı ilçesine bağlı Göllüce köyünde, köylü ve toprak ağası ve daha sonra köylü ve arazileri satın alan şirket arasında, 1950'lerden itibaren kristalize olan ve günümüze dek süren toprak mücadelesi çerçevesinde çitleme ve müşterekleştirme eylemlerinin mekânsal ve zamansal ilişkisi yer alıyor. Söz konusu vaka, çitlemeleri toplulukları dereceli olarak piyasadan özerkleşen toplumsal ilişkilerinden mülksüzleştiren, özel mülkiyet, piyasa ilişkisi ve disiplinini dayatan mekânsal bir rejim olarak tartışmayı, bununla birlikte çitleme ve müşterekleştirme arasındaki diyalektik ilişkinin zamansal niteliğine odaklanmayı gerektiriyor. Yazıda, Göllüce vakası üzerinden çitleme ve müşterekleştirme arasındaki bu "ikili hareketin" ritim, zamanlama, tempo ve süre gibi zamansal niteliklerini iki eksen boyunca takip ediyorum. Birincisi çitlemenin farklı mekânsal stratejilerine karşı günbegün icra edilen, dağınık, bazen bireysel, çokça kolektif sürgit müşterekleştirme eylemlerinin "aksak" ritimli zamanı. İkincisi ise 1969'da dönemin yükselen politik ve toplumsal hareketleriyle birlikte gerçekleşen toprak işgali gibi, çitlemelere karşı süregiden müşterekleştirme eylemlerinin birikerek patladığı, diğer yerellerdeki mücadelelerle eşzamanlılık kazandığı ve bir harekete dönüştüğü anların "eşzamanlı zamansallığı. " Sosyal bilimciler kadar devrimciler de gözlerini bu "patlama anlarına" dikerler. Oysa aksak ritimli gündelik müşterekleştirme eylemleri bazen sessiz, bazen bireysel bazen de kolektif biçimler alarak bu anları önceler, hatta onları mümkün kılar. Yazıda, aralarında bir hiyerarşi kurmaksızın çitleme ve müşterekleştirme süreçleri arasındaki bu iki farklı zamansal ilişkiye odaklanarak, Göllüce'deki toprak mücadelesini anlamaya çalışıyor, bu şekilde teorik düzlemde müşterekleştirme ve çitleme arasındaki ikili hareketin zamansal boyutunu tartışmaya açmayı umuyorum.
This article discusses the temporal dimension of the relationship between commoning practices and enclosure processes by focusing on the commoning struggles of the villagers of Göllüce in İzmir against that of the land owner's acts of enclosure, a struggle that is going on since the 1950s till today. I follow the temporal characteristics of the double movement between acts of enclosure and commoning by focusing on their respective rhythm, timing, tempo and duration on two interrelated temporal levels. The first is the "syncopated" rhythm of those of the irregular, fragmented and messy everyday acts of commoning taking place against different spatial strategies of enclosure. The second is the it "coeval" temporality of those moments in which the ongoing collective action 1 Makaleyi değerlendiren hakemlere ve yazıya katkılarından dolayı Mehmet Öner Martin, Fırat Genç ve Ali Yalçın Göymen'e teşekkür ederim. 2 Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Sosyoloji Bölümü, Öğretim Üyesi, begum.ozden.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
AYRINTI DERGİ, s. 36, 2019
"Mülkiyet" genel başlığını taşıyan bu dosyada mülkiyet olgusunu ortaya çıkartan, biçimlendiren ve... more "Mülkiyet" genel başlığını taşıyan bu dosyada mülkiyet olgusunu ortaya çıkartan, biçimlendiren ve yeniden tanımlayan politik, toplumsal ve iktisadi koşulları, kültürel anlam dünyasını ve nihayetinde özel mülkiyetin icra edilmesini mümkün kılan pratik ve temsilleri tartışmaya açmaya gayret ediyoruz. Özel mülkiyet ama "nasıl?" diye soruyoruz. Modern bir kavram ve kurum olarak mülkiyet 17. yüzyıl Avrupası'nda ortaya çıkar; bu dönemle birlikte mülkiyet nosyonu, hukuk kurallarıyla düzenlenen tasarruf, yararlanma, dışlama ve gerektiğinde bunu zorla dayatmayı da içeren, evrensel ve genelleşmiş özel mülkiyet hakkıyla özdeşleştirilmeye başlar. Rule of Experts kitabında Timothy Mitchell özel mülkiyetin tarihinin, bir mevzuat ya da soyutlamanın tarihi olarak sunulduğunu, ancak bu türden bir tarihin özel mülkiyetin belli bir yerde gerçekte nasıl oluştuğu hakkında söyleyecek çok az şeyi olduğunu iddia eder. Bu tarih anlatısı içerisinde özel mülkiyetin ortaya çıkışı bireysel temellükler, istisnai kararlar ya da şiddet eylemleriyle ilgili olsa bile bu eylemler şimdi'den koparılmış bir geçmişe aitmiş gibi görünür diye ekler. 1 Mitchell'ı takip ederek, "özel mülkiyet yasası"nın (law of private property) kendisinden önce gelen (ve bugün de var olan) farklı mülkiyet biçimlerini düzenleyen kesin, hukuki, standart, soyut bir ilke olarak değerlendirilmesine karşı çıkmak mümkün. Bunun yerine, özel mülkiyeti, farklı mülkiyet biçimlerini yeniden dağıtan, yoğunlaştıran ve onlara atfedilen negatif öğeleri gizleyerek içeren bir çatışma alanı olarak değerlendirmek daha yerinde olacaktır. Buradan hareketle bu dosyada özel mülkiyeti soyut, yasal ya da idari bir biçim ve kategori olarak değil, toplumsal ve kültürel pratiklerle inşa edilen politik bir çatışma alanı olarak anlamayı amaçlıyoruz. Dosyanın odağında bir kurum ve kavram olarak özel mülkiyet yer alsa da, onun "kurucu ötekisi" olarak devlet mülkiyeti her daim bir gölge gibi metinlerin içerisinde yer alıyor. Fakat mülkiyet ilişkilerini özel ve devlet mülkiyeti olarak ikiye ayırarak sabitlemek, diğer çok katmanlı ve kolektif mülkiyet iddialarının görünmez kılınmasına yol açar. Özel mülkiyet, bir bireyin (ya da tüzel kişiliğin), başkalarının söz konusu mülk üzerindeki her türlü tasarrufunu dışlama hakkı üzerine kuruludur. Öte yandan devlet mülkiyeti de (kamu taşınmazları, altyapı gibi alanlarda) kullanım ve tasarruf hakkını ve diğerlerini dışlama hakkını içerdiği ölçüde bir tüzel kişiliğin özel mülkiyetine benzer nitelikler taşır. 2 Halbuki bu iki mülkiyet biçiminin haricinde, yasal olarak tanımlanmamış bir dizi farklı ve muğlak mülkiyet ilişkisi ve iddiası bulunur. Bu nedenle, mülkiyeti fetişleşmiş, donuk bir hukuki manzume nesnesi olarak anlamaktansa, onu tarihselleştirmek ve kuruluşunun tekil ve istisnai görünen anlarına odaklanarak içerdiği toplumsal çatışmaları görünür kılmak gerekir. Zira farklı mülkiyet biçimleri, toplumsal güç ilişkileri alanında farklı aktörler arasında gerçekleşen bir dizi çatışma ile kurulur.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Yeni e Dergisi, 2019
OHAL’in toplumsal ve politik muhalefet alanında arkasında bir enkaz bırakarak kaldırıldığı hepimi... more OHAL’in toplumsal ve politik muhalefet alanında arkasında bir enkaz bırakarak kaldırıldığı hepimizin malumu. Bu süreçte, pek çok muhalif kurum ve kişi ya doğrudan hedef alındı, ya da dolaylı olarak, örneğin kurumların içi boşaltılarak, çökertildi. Akademi ve basın bu alanların tartışmasız en önde gidenleri; buralarda başarılı bir “darbe” gerçekleştirildi. Çağdaş sanat alanı, bu darbelerden—sansür gibi doğrudan yasaklamacı çeşitli müdahaleler gibi—kısmen payını alsa da, bu süreci nispeten iyi atlatmış gibi görünüyor. Hatta bazı kurumların bu dönemden—kamusal alanını kaybeden aktivist ve sanatçılara alan açarak, aradaki sürtüşmeyi minimuma indirerek ve izleyici-kullanıcı sayısını arttırarak— güçlenerek çıktığını söylemek bile mümkün.Hal böyleyken,İstanbul Kültür Sanat Vakfı (İKSV) tarafından, Koç Holding sponsorluğunda düzenlenen 16. İstanbul Bienali’nin “Yedinci Kıta” temasıyla eylül ayı ortasında açılışı ve ona denk düşen dönem boyunca yapılan etkinlik ve sergiler söz konusu alanda bir tür “normalleşmenin” güçlü sinyallerini veriyor gibi. “Normalleşme” ile kastım sermaye-kültür-siyaset alanları arasında, Gezi sonrasında askıya alınmış gibi görünen yapısal ilişkilerin, darbe girişimi sonrasında yenilenerek ayyuka çıkmış olması. Buna bir nevi “fabrika ayarlarına dönüş” diyebiliriz.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Saha dergisi, 2019
Begüm Özden Fırat, İzmir’in Göllüce köyünde gerçekleştirdiği saha çalışmasından hareketle Tür... more Begüm Özden Fırat, İzmir’in Göllüce köyünde gerçekleştirdiği saha çalışmasından hareketle Türkiye 1968’inin üzerine çok konuşulmayan bir boyutuna, kırsal alandaki toprak işgallerine ışık tutuyor. Çitleme karşıtı direnişler olarak yorumladığı işgalleri 1950’li yıllardan başlayarak kırsal ekonomide yaşanan değişimlerle birlikte okurken, dönemin kentli öğrenci hareketiyle kırdaki kitlesel protesto dalgası arasındaki bağları ortaya koyuyor.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
1+1 Forum, 2018
28 Eylül’de, Beyoğlu Sineması’ndaki “Altyazı dergisi ile Film Sohbeti”nde gösterilen ’68 isyanı k... more 28 Eylül’de, Beyoğlu Sineması’ndaki “Altyazı dergisi ile Film Sohbeti”nde gösterilen ’68 isyanı konulu, João Moreira Salles imzalı “Yoğun Şimdinin İçinde” adlı belgesel ve gösterimin ardından yaklaşık iki saat süren, sinemadan sokaklara taşan münazara içinde bulunduğumuz tarihsel dönem, toplumsal muhalefetin ruh hali ve mücadele pratiğinin seyri üzerine düşünmeye davet ediyor.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Yazıda, müşterekler mefhumunun 1990’ların başından 2000’lere kadar süren karşı küreselleşme harek... more Yazıda, müşterekler mefhumunun 1990’ların başından 2000’lere kadar süren karşı küreselleşme hareketi ve Arap Baharı ve “meydan/işgal hareketlerini” içerecek şekilde 2010-2013 küresel hareket dalgası içerisindeki tarihsel seyrini haritalamaya çalışıyorum. Bu derleme için benden dünyada müşterekler hareketleri üzerine bir katkı sunmam istendiğinde, kendi kuşağımın öznesi olduğu iki küresel hareket dalgasına, odağına müşterekleri alacak şekilde geniş bir perspektiften bakan bir yazının uygun olacağını düşündüm. Böylesi bir perspektif her iki hareket dalgasının pek çok önemli niteliğini ve politik/teorik tartışmasını dışarıda bıraktığı için elbette eksik kalıyor. Yine de, bu iki küresel hareket dalgasını merkezine müşterekleri alacak biçimde okumanın, neoliberal küreselleşmeye karşı gelişen bu hareketlerin içsel bağlarını, ortaklıklarını ve sınırlarını görmek açısından verimli olacağını düşünüyorum. Bu şekilde, yazının müşterekleri toplumsal mücadele pratiklerinden neşet ettiği şekliyle ve tarihsel mücadelelerin perspektifinden anlamlandırmasını hedefliyor; hareketlerin günümüzdeki sıkışmasını anlamak için bir başlangıç olmasını umuyorum.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Yeni E Dergisi, 2018
Yeditepe Bienal'i hakkında değerlendirme yazısı
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Toplum ve Bilim, 2017
Yazı, İzmir’in Torbalı ilçesine bağlı Göllüce köyünde 19. yüzyıldan bugüne uzanan bir “mera ihtil... more Yazı, İzmir’in Torbalı ilçesine bağlı Göllüce köyünde 19. yüzyıldan bugüne uzanan bir “mera ihtilafı”nı, toprak mülkiyet rejiminin tarihsel dönüşümünün farklı aşamalarında, alandaki çeşitli aktörler arasında ortaya çıkan çatışmalara odaklanarak inceliyor. Yazının merkezinde 1960’larda toplumsal sınıflar arasındaki güç ilişkisi dengesinin dönüşümü içerisinde, alandaki aktörlerin mülkiyet iddialarının ve edimlerinin değişimi yer alıyor. Bahsedilen dönemin toprak mücadelelerinin bugünün neoliberal çitlemelerinin kuruluşunu anlamak için elzem olduğunu ortaya koyarak, özel mülkiyet ve müşterek kullanım haklarının tarihsel olarak nasıl meşrulaştırıldığını anlamaya çalışılıyor.
This article focuses on the transformation of land property regime from the 19th to the present and the struggles between different actors over a pasture in Göllüce village located in Torbalı, İzmir. It specifically deals with the transformation of power relations between social classes in 1960s by analysing the actors changing claims and acts for land property rights. The article tries to comprehend the ways in which claims to private property and common use rights have been historically legitimized and argues that land struggles in this period is crucial for understanding the present neoliberal enclosures.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Red Thread, 2017
On the 13 th of May 2014 an explosion took place in a mine operated by the Soma Coal Mining Compa... more On the 13 th of May 2014 an explosion took place in a mine operated by the Soma Coal Mining Company in the Soma district of Manisa, which cost the lives of 301 miners. This disaster became the largest corporate (or occupational) murder in Turkey " s history, and brought the notion of corporate murders to the attention of the public at large. In the very same days a modest yet important discussion sprung up in anti-capitalist political circles. The element which made this discussion so significant was that it brought up the issue of " revolutionary strategy " once more, after a very long interval, and perhaps so explicitly for the very first time. No doubt revolutionary strategy – whether referred to as such or not – has been a topic of discussion that surfaces especially during the rise of anti-capitalist movements, and is by definition dominated by conjectural tendencies. While institutions such as the social forum, which emerged as a result of strategy discussions part of the alternative globalization movements of the 90s, lost their function with the decline of the movement itself, global anti-systemic movements burgeoning in different geographic locations across the globe started looking for their own solutions and strategies, backed by all the experience accumulated in the previous period. In this regard the aforementioned discussion, which began immediately after the Gezi uprising and started with a search for answers to " what should be done " in terms of the mining sector, reached far beyond local and sectoral issues and became one that poses global questions with regards to the spirit of the era. We may, in fact, argue that these questions are an inherent and inseparable part of the critiques of neoliberalism and strategic tendencies of post-" 68 social and political movements. This piece builds upon strategy discussions by placing commoning practices, which are of critical importance in terms of current global movements, in a relational framework with the recomposition of the working class, and focuses on the intersection of two different appearances of the global opposition.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Cogito, 2023
3 aylık düşünce dergisi Cogito’nun bahar sayısında “Sesli Düşünmek” dosyası var. Begüm Özden Fıra... more 3 aylık düşünce dergisi Cogito’nun bahar sayısında “Sesli Düşünmek” dosyası var. Begüm Özden Fırat, Ceren Lordoğlu, Evrim Hikmet Öğüt’ün editörlüğünde hazırlanan dosya, sese geniş bir çerçeveden kulak veren, farklı disiplinlerden ve farklı kuşaklardan araştırmacıların yazılarından oluşuyor ve duymanın ve sesin farklı kiplerinin tarihsel ve toplumsal inşasını ve sesin sosyo-kültürel olarak anlamlandırılma ve deneyimlenme biçimlerinin döünüşümünü tartışmaya açıyor.
Dosyadaki yazılar sesin, toplumsal olanı çok yönlü olarak kavramada hem bir vasıta hem bir ortam hem de bizzat kendisi anlam üreten bir araç olarak değerlendirilmesine odaklanıyor. Sesi, gürültü, kahkaha ve sessizlik gibi farklı biçimleriyle hem bir anlam vasıtası hem toplumsal hiyerarşiler ve eşitsizlikleri yeniden üreten ya da dönüştüren ilişkisel bir araç hem de çağdaş sanattan gündelik hayata kadar toplumsal deneyimin nesnesi olarak geniş bir yelpazede tartışan yazılar, sesin izini mahalle, ev, meyhane gibi belirli mekânsal bağlamlarda ya da insan ve insan olmayan canlıların sesleri arasındaki farklılığın kuruluşunda takip ediyor.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Hafıza ve Sanat Konuşmaları 2020, 2021
Bu yazı, Ekim-Aralık 2020 tarihleri arasında Banu Cennetoğlu, Ege Berensel, Ayşe İdil, Sevim Sanc... more Bu yazı, Ekim-Aralık 2020 tarihleri arasında Banu Cennetoğlu, Ege Berensel, Ayşe İdil, Sevim Sancaktar, Eylem Ertürk ve Gamze Hızlı'dan oluşan ekip ile saatler boyu süren, özelde "Türkiye'de Hafıza ve Sanat Projesi" seçki-arşivi hakkında, daha genel olarak da bellek, arşivleme, tasnif etme, düzenleme, seçme ve dahil etme pratikleri üzerine yaptığımız tartışmalardan ilhamla ortaya çıktı.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
İsyan, Devrim, Özgürlük: 50 Yıl Sonra 1968, Ömer Turan (ed.), İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 2019
Bu yazı, Türkiye 68 yazınında üzerinde neredeyse hiç durulmamış yoksul ve topraksız köylülerin to... more Bu yazı, Türkiye 68 yazınında üzerinde neredeyse hiç durulmamış yoksul ve topraksız köylülerin toprak işgallerine odaklanıyor. İcra edilen eylem –işgal— üzerinden köylülerin diğer politik aktörlerle karşılaşmalarını ve kendi toplumsal konumlarını yeniden tanımlama mücadelelerini merkeze alıyor. Ross’un ifadesiyle, siyasal öznellik ve toplumsal grup arasında ortaya çıkan ayrımı, yani, “siyaseti mümkün kılan toplumsal kimliğin parçalanma” süreçlerini anlamaya gayret ediyor. Bu şekilde, yazıyla, Türkiye 68 tarih yazımında ihmal edilmiş topraksız köylü mücadelesini bu anlatı içerisine yerleştirmek kadar, 68’e dair kurulan “sol doxa”nın kendisini dönüştürmeyi arzulayan yazına da katkıda bulunmayı umuyorum.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Languages of Resistance, Transformation, and Futurity in Mediterranean Crisis-Scapes: From Crisis to Critique, 2020
In the last decade crisis and Kulturkampf have become two essential notions defining the neoliber... more In the last decade crisis and Kulturkampf have become two essential notions defining the neoliberal transformation Turkey has been going through since the 1980s. Crisis is a recurring concept that has been used in defining the state and condition experienced by Turkish society, following the 1980 coup d’état, which opened the way forward to neoliberalization. Kulturkampf is a relatively new notion that has been put into operation in describing the political culture of Turkey, specifically the last decade with a reference to historical modernization process of the country. Both notions have an explanatory power in understanding the construction of neoliberal populist hegemony of the governing party, the Adalet ve Kalkınma Partisi (Justice and Development Party). Sıkıntı yok is a rather new expression which gained widespread usage in the everyday language, popular culture, and politics to the extent that, according to Tanıl Bora, (2018, 36), it has become a sort of milli düstur (“national norm”). In this chapter, Begüm Özden Fırat traces “the prestige and utility” of this new expression, by pondering upon the relation between its literal and figurative uses in the historical context within which it has been invented and spread. Firat first reads sıkıntı yok as an instance of a historical articulation of the common sense as a response to the crisis of culture, and then moves from crisis to critique by conducting a “coherent and critical” analysis of the expression’s literal meaning. Firat argues that this “hidden” literal meaning of the expression lays bare the historical truth of our neoliberal times, that is, there is no time and place to get bored. Intellectual critique, Firat argues, should pay attention to this “good sensical” nucleus in the expression so as to manufacture a counter-hegemony that would face the crisis of neoliberal populist regimes.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Art and Activism in the Age of Systemic Crisis: Aesthetic Resilience, 2020
In a photograph showing a roaring crowd from above, people cover the urban landscape like so many... more In a photograph showing a roaring crowd from above, people cover the urban landscape like so many ants occupying a square. Another image brings us downward and a little closer: we see masses confronting security forces as a water cannon approaches. Another one captures the crowd as it disperses. Some protesters throw gas canisters back toward the police line, arms stretched, legs hanging in the air, in the thick of the gas cloud. An image of a naked man standing still in front of the police line, as if to say, "this is how fragile we are." A photograph of a protester wearing a superhero costume walking down the street seems to be challenging the police by declaring: "We have secret powers." Other images show hundreds of people talking to each other in the middle of a street. Gestures of a long-lasting discussion, hands swing in the air, heads nod, attentive eyes directed to each other. The raised fist, the V for victory sign held high, someone throwing a rock toward an unseen target, a body stretched out like an arch. A line of people holding flags on top of a mountain of ruins, street signs, and bricks. An image shows people eating together or sleeping out in the street in front of makeshift tents. Where are we? Is it Syntagma in Athens, Puerta del Sol in Madrid, Tahrir in Egypt, Taksim in Istanbul? One cannot tell. The iconography and framing of each occupation is patterned consistently, suggesting an iconographic composition of political resistance and human resilience. The final days of 2010 shook the world with an unexpected revolt erupting in Tunisia, quickly followed by another in Egypt in the early days of 2011. 1 In the years that followed , uprisings sprouted up in different corners of the world, one after the other. Even though each of them occurred in its specific historical, social, and political context, this was a global movement against the socioeconomic consequences of neoliberal globalization. There were striking similarities between the uprisings in terms of movement organization and action repertoire: the occupation of public spaces was the main form of action; there were neither leaders, nor visible formal movement organizations such as political parties or unions involved; they were spontaneous and horizontally organized, ad hoc structures and initiatives organizing the everyday in the occupation. 2 Even though this cycle of contention, mostly referred to as the "movement of the squares," was global-from Yemen to Hong Kong, from Brazil to Armenia, from Israel to Turkey, and then the USA, Spain, Bahrain, Greece, Bulgaria, Syria, and Ukraine, to name just a few-it was also specifically Mediterranean. It erupted in Tunisia and resonated in Egypt,
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Küresel Ayaklanmalar Çağında Direniş ve Estetik., 2015
Bu makalede, özellikle alternatif küreselleşme hareketinin yayılması sırasında eylemci pratikler... more Bu makalede, özellikle alternatif küreselleşme hareketinin
yayılması sırasında eylemci pratiklerde yaşanan dönüşümü
anlamlandırmak için kullanılan yaratıcılık kavramı üzerine
düşünmeyi amaçlıyoruz. Eylemci pratiklerin oluşturduğu
zengin birikimi homojenleştirmeden, yaratıcılığın şeyleştirilmesine
karşı uyanık olmak ve eleştirel bir bakış geliştirmek
gerektiğini öne sürüyoruz. Zira yaratıcılık, direniş pratiklerinin
maddi koşullarından kopuk olduğunda, başlı başına
bir amaç haline gelme tehlikesi taşıyor. Nitekim, bizce
bu eğilim ile, yaratıcı sektörlerin sanatı ve yaratıcılığı bağırlarına
basması arasında ciddi bir paralellik söz konusu. Fakat
bu yazıda, yaratıcılığı bireysel bir liyakat ve bir meta fetişi olarak kurnazlıkla kendine alet eden yaratıcı sektörlere
yönelik bir eleştiri yerine, bizzat eylemciliğin damarlarına
sinsice sızan mantığın kendisine odaklanmak istiyoruz; bu
konu şimdiye kadar tüm yönleriyle irdelenmiş değil.
Makalenin ikinci kısmında, Tekel işçilerinin 2010 yılında
güvencesizliğe karşı yürüttükleri mücadeleyi odağa alacağız.
Bu örnek bize yaratıcılığı farklı bir çerçeveye yerleştirme;
yaratıcılığın yerellikle, örgütlülükle, duygulanım ve
mekân politikalarıyla bağını sağlamlaştırma imkânı veriyor.
Ayrıca, “yaratıcı eylemin hâkim soykütüğü” diyebileceğimiz,
büyük ölçüde “olağan şüpheliler”e dayandırılan yaratıcı
eylem kategorilerini sarsmamızı da sağlıyor; böylece, politik
eylem tarzları arasında ciddi/eğlenceli, sıkıcı/yaratıcı, eski/
yeni şeklinde karşıtlıklar kurma eğilimini de bozabiliyoruz.
Fakat hemen belirtelim ki niyetimiz eylemin farklı toplumsal,
kültürel ve siyasi etkilerini görmezden gelerek eylemci
pratiklerin oluşturduğu zengin birikimi tektipleştirmek
ya da farklı siyasi eylem biçimleri arasında bir hiyerarşi
kurmak değil. Yaratıcılığın tahayyül edilme ve kullanılma
tarzlarındaki farklılıklara işaret etmek istiyoruz. Stevphen
Shukaitis’in tabiriyle “duygulanımsal direniş”in, yani
“herhangi bir taktiğin, fikrin veya kampanyanın etkililiğini,
onun duygulanımsallığından ayırmayı reddetmek üzerine
kurulu, devamlı ve süreğen bir politik örgütlenme için sürdürülebilir
bir temel, canlı bir yeğinlikler yaylası”nın üretilmesindeki
farklılıkları gösteriyoruz. Bir direniş biçimini
değersizleştirip bir başkasını idealize etmek istemediğimiz
için, Judith Butler’ın şu ikazını aklımızdan çıkarmamaya
çalıştık: “İdealleştirilen anları kuşkuyla karşılamak için
pek çok neden var elbette, ama idealleştirmeye karşı tamamen
koruma altında olan her türlü analize kuşkuyla yaklaşmak
için de nedenler var”.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Birikim , 2019
Bu yazıda, 2010-2014 ayaklanma döngüsünün politik ve sosyal kompozisyonunu bu küresel hareketi te... more Bu yazıda, 2010-2014 ayaklanma döngüsünün politik ve sosyal kompozisyonunu bu küresel hareketi temsil edegelmiş ikonik görüntülere odaklanarak tartışmayı amaçlıyorum. Zira bu döngüden elimizde kalan darmadağın bir görüntü yığını var ve bu yığın üzerine tekrar düşünülmeyi hak edecek şekilde bir kenarda bekliyor. Bu görüntülere tekrar bakmak, hareketler üzerine yeniden düşünmeyi teşvik ettiği için de önemli ve gerekli. Hele bugün Gezi yargılanırken, tarih iddianamelerle yeniden yazılmaya çalışılırken, kolektif belleği yeniden kurgulayacak şekilde görüntüleri yardıma çağırmamız gerekiyor. Bu ihtiyaç ve umutla, 2011 Mısır’daki “Tahrir momenti” ve 2013 Gezi ayaklanması imgelerine değinerek, bu ayaklanmaların ana aktörü olan kalabalığın ikonik hale gelen görüntülenme/temsil edilme biçimlerini tartışıyorum. Bu görüntülere sadece temsil ettikleri şey için değil, aynı zamanda ve daha önemlisi onu nasıl temsil ettiğini anlamak için bakıyorum. Başka bir deyişle, bu görüntüleri politik ve estetik bir form arayışının izleri olarak okumaya çalışıyorum.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
The Politics of the Commons: from Theory to Struggle, 2019
In this paper, I attempt to map the historical course of the concept of the commons within the fr... more In this paper, I attempt to map the historical course of the concept of the commons within the framework of the anti-globalization movement, beginning in the early 1990s and continuing up to the 2000s, and the global movement cycle of 2010-2013 including the Arab Spring and the square and occupation movements. When I was asked to contribute to the discussion about the commons movements in the world, I considered that a paper on the two global movement cycles, of which my generation is the subject, through the lens of the commons, would be appropriate. Such a perspective would obviously not be a comprehensive analysis of both movements since it excludes many important attributes of both movement cycles and the political and theoretical discussion within them. Despite this shortcoming, I believe that looking at these two global movement cycles through the concept of the commons will be fruitful for understanding the internal connections, similarities, and limitations of these movements, which have developed as a reaction against neoliberal globalization. In this regard, this paper attempts to shed light on the interpretation of the commons from the perspective of historical struggles. In doing so, this paper may also serve as a starting point for understanding the impasse such movements are experiencing today.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
FelsefeLogos, 2018
Yazı, dönemsel olarak farklılaşan çitleme rejimleri tartışmasına bir giriş niteliği taşıyor, kent... more Yazı, dönemsel olarak farklılaşan çitleme rejimleri tartışmasına bir giriş niteliği taşıyor, kent ve kırda arazi mülkiyetinin aldığı çatışmalı biçimleri müşterekleştirme pratikleri ile birlikte tartışıyor. Yazı, İstanbul Beşiktaş’ta yer alan, mücadele sırasında Ihlamur Parkı adı verilen yeşil alanın imara açılmasına karşı ortaya çıkan direniş, İzmir’in Torbalı ilçesine bağlı Göllüce mahallesinde köylülerin kadimden beri mera olarak kullandığı alanların bir şirkete satılmasına karşı yürüttükleri mücadele ve İstanbul’da Emek Sineması mücadelesi gibi yakın dönemli farklı müşterek alan odaklı kolektif eylemleri merkezine alıyor. Her üç vakada, farklı dönemlerde söz konusu alanların devlet ya da özel olarak nasıl “mülkiyetlendirildiğini” ve bu mülkiyetlendirme süreçlerinin içerdiği mülksüzleşme katmanlarını tartışıyor. Müşterek mülkiyet iddiasının, hukuken tanınan özel mülkiyet ve devlet mülkiyeti ile ilişkisini ve geçişkenliğini göstererek, bu iddiaları, her iki mülkiyet biçimini kolektif kullanım ile dönüştüren müşterekleştirme pratikleriyle birlikte anlamaya çalışıyor. Söz konusu üç mücadele, özel mülkiyetin belli bir yerde nasıl oluştuğunu, bu oluşum sürecinde devletin ve tabandan mücadelelerin rolünü, tarihsel olarak farklılaşan mülksüzleşme katmanlarını görünür kılıyor. Bu şekilde, mülkiyetin farklı görünümlerinin (devlet/özel/müşterek) kuruluşunda şimdi’den kopartılmış geçmişi bugüne çağırarak, müşterekleştirme ve çitleme tartışmasına katkıda bulunmayı amaçlıyor. Böylelikle yazı, müşterekler araştırmacılarını, bugünün neoliberal mülküzleştirme süreçlerini anlamak için çitlemelerin günümüzde aldığı farklı ve yere özgün biçimler kadar geçmişteki çoğunlukla görünmez kılınmış mülküzleştirme katmanlarını da görünür kılmaya davet ediyor.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Umulmadık Topraklar, Karşı Sanat Yayınları, der. Özge Uysal, İstanbul: 2016
Bookmarks Related papers MentionsView impact
2014'de YTÜ'nün son anda kriz çıkararak mekan vermemesi üzerine Mimarlar Odası Karaköy'de gerçekl... more 2014'de YTÜ'nün son anda kriz çıkararak mekan vermemesi üzerine Mimarlar Odası Karaköy'de gerçekleştirilen İstanbul Buluşmaları Bizim İstanbul adını taşıyordu ve düzenlenen 4 panelden birisi de planlamada henüz tartışmaya açılmamış olan Müşterekler üzerineydi. Kolaylaştırıcı ve tartışmacı olarak yer aldığım panelin ŞPO tarafından yayımlanmış kitapta da yer alan dökümü üzerinden bir revizyon daha yaptık, konuşmadan metine geçişi ve anlamayı kolaylaştırmayı sağlamak için...
Müşterekler kuramından müşterekleşme pratiklerine, özel bir örnek olan Caferağa Dayanışmasından siyaset ve planlama ile ilişkisinin nasıl kurulabileceğine keyifli bir tartışma yaptık.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
MSGSÜ Sosyal Bilimler Dergisi Bahar 2018 "Ses" temalı 17. sayısının 14 Mayıs'ta MSGSÜ Bomonti yer... more MSGSÜ Sosyal Bilimler Dergisi Bahar 2018 "Ses" temalı 17. sayısının 14 Mayıs'ta MSGSÜ Bomonti yerleşkesinde gerçekleşecek tanıtım etkinliği
Bookmarks Related papers MentionsView impact
by Haris Tsavdaroglou, begüm özden fırat, Fırat Genç, Antigoni Geronta, Philipp Katsinas, Penny Koutrolikou, Mehmet Penpecioglu, Kostas Petrakos, Christy (Chryssanthi) Petropoulou, Myrto Tsilimpounidi, Murat Cemal Yalcintan, Evie Kouroumichaki, and Natalia - Rozalia Avlona
Urban Struggles in Mediterranean Cities: The Right to the City and the Common Space Abstracts ... more Urban Struggles in Mediterranean Cities:
The Right to the City and the Common Space
Abstracts Submission Deadline: January 20th, 2018
International UnConference
Athens, School of Architecture,
National Technical University of Athens
May 31th – June 3th, 2018
https://urbanstruggles.net/
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi'nin 2018 Bahar döneminde yayınla... more Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi'nin 2018 Bahar döneminde yayınlanacak 17. Sayısının teması " SES " olup, sosyal ve beşeri bilimler alanından bilhassa genç araştırmacıların katkısını beklemektedir.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
https://www.arkitera.com/, 2014
Bahar Baykan'ın söyleşisi Begüm Özden Fırat, Fırat Genç, Deniz Özgür Aslında pek de aşina olmadı... more Bahar Baykan'ın söyleşisi
Begüm Özden Fırat, Fırat Genç, Deniz Özgür
Aslında pek de aşina olmadığımız eski Türkçe bir kelime olan "müşterek", şimdi farklı platformlarda tartışıp kavramsallaştırılarak hayatımıza giriyor. 1990'lardan itibaren küresel ölçekte tartışılan "commons" kavramı, 2000'lerin sonunda "müşterekler" olarak Türkiye'de de tartışılmaya başlandı. Herkesin olan ve hiçkimseye ait olmayan yürüdüğümüz sokak, soluduğumuz hava, içtiğimiz su müşterek olanı tarifliyor. Sadece somut mekan üzerinden değil, fiziksel ve toplumsal alanın her türlü metalaştırılmasına karşı verilen mücadelelerin ortak zemini olarak ele alınan müşterek, Gezi Direnişi'nden itibaren adını sıkça duyduğmuz Müşterekler ağı ile görünürlük kazandı. Aslında geçmişi 2009'a uzanan ekibin amacını "Bugünün ve geleceğin dayanışma yapılarını üzerinde inşa edeceğimiz ortak bir mekânı tarif etmek" olarak ortaya koyuyor. Son yıllarda kent hakkı savunusu olarak ortaya çıkan mücadelelerin temelini oluşturan müşterek kavramını Müşterekler ağı ile konuştuk.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
İPA İstanbul Dergisi, 2022
Gezi’nin bakiyesi sayılabilecek yerel demokrasi inisiyatiflerinin, genellikle gündelik toplumsal ... more Gezi’nin bakiyesi sayılabilecek yerel demokrasi inisiyatiflerinin, genellikle gündelik toplumsal konularla ilgili ve dönemsel ortaya çıktığını gördük. Kimi yerelle merkezi yönetim rekabeti veya iş birliği koşullarında özerkliğini koruma mücadelesi verdi, kimi geleneksel dayanışma ağlarının varlığını sürdürdüğü alanlarda güçlenmekte ve kök salmakta zorlandı. Toplumsal
kriz anlarında dayanışma veya yurttaşlık haklarından çok hayırseverlik, yardımlaşma veya sadaka eksenine kayan sosyal politikalar karşısında yerel ve özerk dayanışma inisiyatiflerinin çabaları boşa düşme riskiyle karşı karşıya kaldı. Begüm Özden Fırat’la inisiyatiflerin karşılaştıkları bu zorlu yolu, Gezi birikimini, kalıcılık ve devamlılıklarını konuştuk.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
1+1 Express, 2022
Beyoğlu bugün mekânsal bir dönüşümün olduğu kadar, “şimdi ve burada”yı merkeze alan zamansal bir ... more Beyoğlu bugün mekânsal bir dönüşümün olduğu kadar, “şimdi ve burada”yı merkeze alan zamansal bir kırılmanın da zemini halinde. Egemenlerin geleceğin olduğu kadar geçmişin de potansiyellerini yok eden “şimdicilik siyaseti"nin karşısında, geçmişi yeniden düşünen ve muhtemel gelecekleri bugünden kurmaya yeltenen “şimdinin siyaseti”ne varan sol bir eleştiri ve eylem için Beyoğlu’nda bir ufuk turu...
Bookmarks Related papers MentionsView impact