Umar (original) (raw)

dbo:abstract

أبو حفص عمر بن الخطاب العدوي القرشي، المُلقب بالفاروق، هو ثاني الخلفاء الراشدين ومن كبار أصحاب الرسول محمد، وأحد أشهر الأشخاص والقادة في التاريخ الإسلامي ومن أكثرهم تأثيرًا ونفوذًا. هو أحد العشرة المبشرين بالجنة، ومن علماء الصحابة وزهّادهم. تولّى الخلافة الإسلامية بعد وفاة أبي بكر الصديق في 23 أغسطس سنة 634م، الموافق للثاني والعشرين من جمادى الآخرة سنة 13 هـ. كان ابن الخطّاب قاضيًا خبيرًا وقد اشتهر بعدله وإنصافه الناس من المظالم، سواء كانوا مسلمين أو غير مسلمين، وكان ذلك أحد أسباب تسميته بالفاروق، لتفريقه بين الحق والباطل. هو مؤسس التقويم الهجري، وفي عهده بلغ الإسلام مبلغًا عظيمًا، وتوسع نطاق الدولة الإسلامية حتى شمل كامل العراق ومصر وليبيا والشام وفارس وخراسان وشرق الأناضول وجنوب أرمينية وسجستان، وهو الذي أدخل القدس تحت حكم المسلمين لأول مرة وهي ثالث أقدس المدن في الإسلام، وبهذا استوعبت الدولة الإسلامية كامل أراضي الإمبراطورية الفارسية الساسانية وحوالي ثلثيّ أراضي الامبراطورية البيزنطية. تجلّت عبقرية عمر بن الخطاب العسكرية في حملاته المنظمة المتعددة التي وجهها لإخضاع الفرس الذين فاقوا المسلمين قوة، فتمكن من فتح كامل إمبراطوريتهم خلال أقل من سنتين، كما تجلّت قدرته وحنكته السياسية والإدارية عبر حفاظه على تماسك ووحدة دولة كان حجمها يتنامى يومًا بعد يوم ويزداد عدد سكانها وتتنوع أعراقها. (ar)
Umar ibn al-Chattáb, Umar I. jako chalífa (?585 – 7. listopad 644) byl přítel proroka Mohameda, příslušník kmene Kurajšovců. Od roku 634 do své smrti druhý volený chalífa, duchovní hlava islámu a vládce islámské říše. (cs)
Úmar ibn al-Khattab, també anomenat Úmar I o Úmar el Gran (àrab: عمر بن الخطاب, ʿUmar ibn al-Ḫattāb) (la Meca, vers el 581 - Medina, 4 de novembre de 644), va ser entre els anys 634 a 644 el segon califa de l'islam, successor d'Abu-Bakr as-Siddiq, i primer califa a dur el títol d'amir al-muminín (‘príncep dels creients’). Durant el seu mandat es va fixar la data de l'hègira al 16 de juliol de 622, iniciant-se així el calendari musulmà. Fou un expert jurista, i fou reconegut pel seu tractament com a iguals entre musulmans i no musulmans, fet que li va valer el sobrenom d'al-Faruq (‘aquell que distingeix entre el bé i el mal') i la seva casa com a Dar-al-Àdal (‘casa de la Justícia’). Sota el seu regnat, l'Imperi islàmic es va expandir a un ritme sense precedents: annexà tot l'Imperi Sassànida i més de dos terços de l'Imperi Romà d'Orient. La seva capacitat legislativa, el seu ferm compromís polític i el control administratiu propicià la ràpida expansió del seu imperi. Coordinà brillantment múltiples atacs, en diferents fronts, contra l'Imperi Sassànida, fet que produí la seva conquesta en menys de dos anys, va marcar la seva reputació com un gran líder polític i militar. Així mateix, Úmar permeté, per primer cop en 500 anys des de l'expulsió dels jueus de Terra Santa, que aquests poguessin practicar la seva religió lliurement i viure a Jerusalem. Religiosament, la figura d'Úmar és controvertida: mentre que per als musulmans sunnites Úmar és un dels quatre califes ben guiats successors de Mahoma, per als musulmans xiïtes és un usurpador del califat que havia de correspondre a Alí ibn Abi-Tàlib. Segons les creences xiïtes, Fàtima az-Zahrà, esposa d'Alí i filla de Mahoma, va ser violada per Úmar i es creu que l'esdeveniment fou la causa de l'avortament de Fàtima, el qual conduí aquesta vers la seva mort poc després. (ca)
Abū Hafs ʿUmar ibn al-Chattāb (arabisch أبو حفص عمر بن الخطاب, DMG Abū Hafṣ ʿUmar bin al-Ḫaṭṭāb; geboren 592 in Mekka; gestorben am 3. November 644 in Medina), oft kurz Omar und mit dem Beinamen al-Fārūq („der die Wahrheit von der Lüge unterscheidet“), war der zweite islamische Kalif (634–644). Sunniten betrachten ihn als einen der vier „rechtgeleiteten“ Kalifen. Die imamitischen Schiiten erkennen ihn dagegen nicht als Kalifen an. (de)
Ο Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ ή Ουμάρ Α΄ (μεταξύ 586 και 590 – 7 Νοεμβρίου 644, αραβικά: عمر بن الخطاب) ή Ούμαρος κατά τον βυζαντινό χρονικογράφο Θεοφάνη Ομολογητή υπήρξε ένας από τους πιο ισχυρούς και σημαίνοντες μουσουλμάνους χαλίφηδες στην ιστορία. Ήταν "σαχάμπι" (σύντροφος) του Προφήτη Μωάμεθ. Διαδέχθηκε τον χαλίφη Αμπού Μπακρ (632-634) ως δεύτερος κατά σειρά χαλίφης του Πατριαρχικού Χαλιφάτου στις 23 Αυγούστου 634. Ήταν ειδικός στη νομολογία του Ισλάμ και περισσότερο γνωστός για την ευσεβή και δίκαιη φύση του χαρακτήρος του, που του έδωσε τον τίτλο Αλ-Φαρούκ (αυτός που διακρίνει ανάμεσα στο σωστό και το λάθος). Αναφέρεται κάποιες φορές ως χαλίφης Ουμάρ Α΄ από τους ιστορικούς του Ισλάμ, για να διακρίνεται από τον , έναν ύστερο Ομαγιάδα χαλίφη. Υπό την χαλιφεία του Ουμάρ η Ισλαμική Αυτοκρατορία επεκτάθηκε σε πρωτόγνωρο βαθμό διαφεντεύοντας ολόκληρη την Αυτοκρατορία των Σασσανιδών Περσών και περισσότερα από τα δύο τρίτα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι επιθέσεις του εναντίον της Αυτοκρατορίας των Σασσανιδών κατέληξαν στην κατάκτηση της περσικής αυτοκρατορίας σε λιγότερο από δύο χρόνια. (el)
ʿUmar ibn al-Ĥaṭṭāb aŭ Umar la 1-a, arabe أبو حفص “الفاروق” عمر بن الخطاب aŭ ankaŭ Omar aŭ Omaro (naskiĝis ĉirkaŭ 577 aŭ 581 en Mekao; mortis la 3-an de novembro 644) estis kunulo de la islama profeto Mohamedo kaj iĝis dua kalifo de Islamo post Abu Bakr en 634. Li estas ano de la klano Banu Adi de la tribo de Kurajŝoj. Li estis unu el plej povegaj kaj influaj islamaj kalifoj (sukcedantoj) en la historio. Konvertinto al Islamo dum la 6-a jaro post la unua revelacio de Mohamedo li pasigis 18 jarojn en kamaradeco de Mohamedo, nome li iĝis Sahabo. Li sukcedis post Abu Bakr la 23-an de aŭgusto 634 kiel la dua kalifo de la Raŝiduna Kaliflando, kaj ludis signifan rolon en Islamo. Sub Umar la islama imperio kreskis kun senprecedenca rapideco regante la tutan Sasanidan Persian Imperion kaj pli ol du trionojn de la Orienta Romia Imperio. Liaj leĝdonaj kapabloj, lia ekonomipolitika kaj administra kontrolo de rapide kreskanta imperio famigis lin. Li estis mortbatita fare de persa kaptito. Li estis kompetenta islama juristo konata pro sia pia kaj justema naturo, kiu havigis al li la epiteton Al-Farooq ("tiu distinganta inter pravo kaj malpravo"). Li estas foje aludita kiel Umar la 1-a fare de historiistoj de Islamo, ĉar ankaŭ posta umajida kalifo, Umar la 2-a, portis tiun nomon. Laŭ Sunaistoj, Umar estis la dua plej granda inter la Sahaboj post Abu Bakr. Dum la regado de Umar, la kaliflando etendiĝis je senantaŭaĵa komparo. Liaj atakoj kontraŭ la Sasanida Imperio rezultis en la konkero de Persio en malpli ol du jaroj (642–644). Laŭ la juda tradicio, Umar interrompis la kristanan malpermeson kontraŭ Judoj kaj permesis ilin veni en Jerusalemon por preĝadi. (eo)
Omar ibn al-Jattab (arabieraz: عمر بن الخطاب‎, Umar ibn Al-Khattāb, Umar Al-Khattaben semea; Meka, c. 579 - Medina, 644ko azaroaren 3a) edo soilik Omar kalifa ortodoxo deiturikoen artean bigarrena izan zen, Mahoma hil ondoren eta Abbastar Kaliferria ezarri aurretik izan zituen lehen gobernariak. Omar, Abu Bakrren ondorengoa izan zen, eta 634tik 644ra arte gobernatu zuen. Mekan jaioa 579 inguruan, hasiera batean, Mahomaren eta erlijio berriaren fededunen aurka borrokatu zuen, baina, beranduago, Islamera bihurtu zen, eta profetaren ordezkaririk leialenetakoa izan zen. Gainera, Mahomaren aitaginarreba zen, profeta, Omarren alaba zen ezkondu baitzen. Behin kalifa aukeratua izan ondoren, Umarrek Bizantziar Inperioa eta Persiaren aurka borrokatu zuen. Mediterraneo itsasoaren ekialdeko zatia konkistatzera abiatu zen, bere ondorengoek hedatuko zuten islamdar inperioaren oinarriak ezarriz. Siria bizantziarra 638an konkistatu zuen, Egipto 642an, eta Mesopotamia, ordutik aurrera Irak bezala ezagutuko dena, urte berean, ondoren. Konkistatutako lurralde guztietan jada existitzen ziren egitura administratiboak mantendu zituen, eta ez zen bertako biztanleen sinesmen erlijiosoekin amaitzen saiatu, beste arrazoi batzuen artean, musulmanak ez zirenak, edo "babestuak" estatutupean jarri zituelako, zerga berezi bat ordaintzera behartzen zituena, islamdar estatuari diru sartze garrantzitsuak ematen zizkiona. Bere tropak, konkistatutako tokietan, biztanleriatik isolatuta mantentzen zituen, eta lortutako diruarekin ordaintzen zituen. Omar Sinestunen Printzea (أمير المؤمنين, amīr al-muminīn) titulua eraman zuen lehen kalifa izan zen. Hejiraren aroa ezarri zuen, islamdar egutegia honen araberakoa delarik, 622ko uztailaren 16an hasiz. Harkaitzeko Kupula ospetsua Jerusalemen eraikitzea ere agindu zuen, tradizioaren arabera, Abraham bere seme Ismael (judu-kristau tradizioan Isaak) sakrifikatzeko zorian egon zen arrokaren inguruan, eta nondik Mahoma zerurantz igo zen. 644ko azaroaren 3an hil zuen Firūz izeneko esklabo persiar batek, estatuko hiriburu zen Medinako meskitan. Uthmanek ordezkatu zuen. (eu)
Umar ibn al-Jattab (en árabe, عمر بن الخطاب‎ ˁUmar bin al-Jaṭṭāb; La Meca, 586 a 590-Medina, 3 de noviembre de 644) conocido como al-Faruq («el que distingue [lo bueno de lo malo]»), fue un gobernante y jurista musulmán, el segundo de los llamados califas ortodoxos, la primera serie de gobernantes que tuvo el Imperio islámico a la muerte del profeta Mahoma y antes del establecimiento del Califato omeya. Umar sucedió a Abu Bakr y gobernó entre 634 y 644. Es considerado como uno de los líderes más famosos, importantes e influyentes de la historia islámica, pese a que los chiitas no lo consideran como una figura digna de admiración. Se le llama históricamente Omar I, en contraste con el califa omeya Omar II. Perteneció al clan Banu Adi, y fue responsable del arbitraje entre las tribus, hacia el 581. Combatió en un primer momento contra Mahoma y los fieles de la nueva religión, pero más tarde, en el año 615, se convirtió al islam, en una reversión que es valorada y dramatizada en la tradición. Umar llegó a ser uno de los compañeros y lugartenientes más fieles del profeta. Al igual que Abu Bakr, con quien también estaba estrechamente vinculado, era suegro de Mahoma, ya que este se casó con su hija Hafsa. Debido a su fuerte personalidad, un tema frecuentemente comentado en las fuentes, ganó una influenccia considerable. A la muerte del Profeta en 632, ayudó a Abu Bakr a ser elegido como sucesor, y a su vez Abu Bakr lo designó como su sucesor dos años después. Durante su reinado, Umar expandió el califato con gran éxito, gobernando desde el Imperio Sasánida, hasta más de dos tercios del Imperio Bizantino. Se enfrentó a los sasánidas, logrando conquistar Persia en sólo dos años, entre 642 y 644. La tradición judía le atribuyó el permiso a los judíos para ingresar a Jerusalén en peregrinación, permitiéndoles adorar la ciudad. Fue asesinado el 3 de noviembre de 644 d.c. (es)
Omar ibn al-Khattâb (arabe : عمر بن الخطاب), né en 584 à La Mecque et mort le 7 novembre 644 à Médine, est un compagnon de Mahomet, le prophète de l'islam, et faisait partie du clan des (en) de la tribu Quraych. Né en 584, il devient calife en succédant à Abou Bakr en 634 et dirige la oumma pendant 10 ans. Il meurt à Médine le 7 novembre 644 assassiné par un captif perse. Othmân ibn Affân lui succède quelques jours plus tard, après avoir été nommé par l'assemblée des érudits et compagnons du prophète Mahomet. Les sunnites le considèrent comme le deuxième des « califes bien guidés » (rachidoune) après Abou Bakr et le surnomment Al-Fâroûq tandis qu'à l'opposé, les chiites considèrent son élection comme un coup d'État visant à empêcher la prise de pouvoir d'Ali. (fr)
'Umar bin Khattab (bahasa Arab: عمر بن الخطاب‎; sekitar 584 – 3 November 644 M) adalah khalifah kedua yang berkuasa pada tahun 634 M sampai 644 M. Dia juga digolongkan sebagai salah satu Khulafaur Rasyidin. 'Umar merupakan salah satu sahabat dari Nabi Islam Muhammad dan juga merupakan ayah dari Hafshah, istri Muhammad. 'Umar adalah salah satu dari sepuluh sahabat yang dijamin masuk surga, dan di antara para sahabat Umar termasuk sahabat yang zuhud. Dia mengambil alih kekhalifahan Islam setelah kematian Abu Bakar Ash-Shiddiq pada tanggal 23 Agustus 634 M, bertepatan dengan tanggal 22 Jumadil Akhir tahun 13 H. Dalam sudut pandang Sunni, 'Umar termasuk salah satu pemimpin yang hebat dan suri teladan dalam masalah keislaman. Beberapa hadits menyebutkan dirinya sebagai sahabat Nabi paling utama setelah Abu Bakar. 'Umar memiliki julukan yang diberikan oleh Nabi Muhammad yaitu Al-Faruq yang berarti orang yang bisa memisahkan antara kebenaran dan kebatilan. Namun di sisi lain, 'Umar cenderung dipandang negatif dalam perspektif Syi'ah. Pada masa kepemimpinannya, kekhalifahan menjadi salah satu kekuatan besar baru di wilayah Timur Tengah. Selain menaklukan Kekaisaran Sasaniyah yang sudah melemah hanya dalam kurun waktu dua tahun (642–644), 'Umar berhasil mengambil alih kepemimpinan dua pertiga wilayah Kekaisaran Romawi Timur. Perluasan wilayah ini juga diikuti berbagai pembaharuan. Dalam bidang pemerintahan dan politik, departemen khusus dibentuk sebagai tempat masyarakat dapat mengadu mengenai para pejabat dan negara. Pembentukan Baitul Mal menjadi salah satu pembaharuan 'Umar dalam bidang ekonomi. Segala capaiannya menjadikan 'Umar sebagai salah satu khalifah paling berpengaruh sepanjang sejarah. (in)
ʿUmar ibn al-Khaṭṭāb (Arabic: عمر بن الخطاب, also spelled Omar, c. 583/584 – 644) was the second Rashidun caliph, ruling from August 634 until his assassination in 644. He succeeded Abu Bakr (r. 632–634) as the second caliph of the Rashidun Caliphate on 23 August 634. Umar was a senior companion and father-in-law of the Islamic prophet Muhammad. He was also an expert Muslim jurist known for his pious and just nature, which earned him the epithet al-Fārūq ("the one who distinguishes (between right and wrong)"). Umar initially opposed Muhammad, his distant Qurayshite kinsman and later son-in-law. Following his conversion to Islam in 616, he became the first Muslim to openly pray at the Kaaba. Umar participated in almost all battles and expeditions under Muhammad, who bestowed the title al-Fārūq ('the Distinguisher') upon Umar, for his judgements. After Muhammad's death in June 632, Umar pledged allegiance to Abu Bakr (r. 632–634) as the first caliph and served as the closest adviser to the latter until August 634, when the dying Abu Bakr nominated Umar as his successor. Under Umar, the caliphate expanded at an unprecedented rate, ruling the Sasanian Empire and more than two-thirds of the Byzantine Empire. His attacks against the Sasanian Empire resulted in the conquest of Persia in less than two years (642–644). According to Jewish tradition, Umar set aside the Christian ban on Jews and allowed them into Jerusalem and to worship. Umar was assassinated by the Persian slave Abu Lu'lu'a Firuz in 644. Umar is generally viewed by historians to be one of the most powerful and influential Muslim caliphs in history. He is revered in the Sunni Islamic tradition as a great just ruler and paragon of Islamic virtues, and some hadiths identify him as the second greatest of the Sahabah after Abu Bakr. He is viewed negatively in the Twelver Shia tradition. (en)
ʿOmar (o ʿUmar) ibn al-Khaṭṭāb (in arabo: عمر بن الخطّاب‎; La Mecca, 585 circa – Medina, 6 novembre 644) fu il secondo califfo islamico dopo Abū Bakr. Resse la Umma dal 634 al 644. (it)
( 우마르는 여기로 연결됩니다. 다른 뜻에 대해서는 우마르 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 우마르 이븐 알카타브(아랍어: عمر بن الخطاب Umar ibn al-Khattāb[*], 586년 ~ 644년 11월 3일)는 이슬람교의 제2대 정통 칼리파(재위 634년 ~ 644년)이다. 처음에는 무함마드를 박해하였지만, 후에 개심해 무슬림이 되었다. 그는 초대 정통 칼리파 아부 바크르의 정복 사업을 이어받아, 동로마 제국로부터 시리아 · 팔레스타인 · 이집트를 빼앗았으며 사산 왕조 페르시아를 멸망시켜 이슬람 제국의 바탕을 이룩하였다. 그는 《꾸란》을 처음으로 편집하였으며, 622년 헤지라의 해를 이슬람 기원 원년으로 정하였다. (ko)
ウマル・イブン・アル＝ハッターブ（عمر بن الخطاب‎ ‘Umar ibn al-Khattāb, 592年? - 644年11月3日）は、初期イスラーム共同体（ウンマ）の指導者のひとりで、第2代正統カリフ（634年 - 644年）。 (ja)
Umar ibn al-Chattab, także Omar (arab. عمر بن الخطاب; ur. ok. 591, zm. 3 listopada 644 w Medynie) – od 634 drugi kalif, drugi z czterech zwanych później sprawiedliwymi, jeden z twórców potęgi imperium arabsko-muzułmańskiego. (pl)
Omar I, voluit Omar ibn al-Chattab (Arabisch: عمر بن الخطاب) (Mekka, ca. 584 – Medina, 3 november 644), was van 634 tot 644 de tweede kalief, en daarmee hoofd van het Arabische Rijk. Omar ibn al-Chattab behoort tot de 'Vier Rechtgeleide Kaliefen' en was een van de metgezellen van Mohammed. Wegens zijn onbetwiste rechtvaardigheid kreeg hij van Mohammed de bijnaam al-Faroek en was hij samen met Aboe Bakr de meest intieme raadsman van Mohammed. Omar was in eerste instantie een felle tegenstander van Mohammed. Echter, op de dag dat hij op pad ging om de profeet te vermoorden, veranderde zijn levensvisie en bekeerde hij zich, in 616, tot de islam. Met zijn bekering zou de moslimgemeenschap 40 gelovigen gaan tellen. Na zijn bekering werd hij een vooraanstaande verdediger van de islam en was hij altijd nauw betrokken bij Mohammed. Omar heeft met name in Medina tijdens de opkomst van de islam actief deelgenomen aan alle belangrijke beslissingen die Mohammed heeft genomen. Bij de sjiieten wordt de nagedachtenis van Omar verfoeid, omdat hij verhinderd had dat Ali kalief werd. De meeste vervloeken hem als usurpator en beschouwen Abu Bakr en Omar als 'de twee afgoden van de Qoeraisj'. (nl)
Umar ibn al-Khattāb (arabiska: عمر بن الخطاب), även kallad Omar, född omkring 586 i Mecka, död 644, var kalif 634–644. Umar, som var en ledande följeslagare och rådgivare till den islamska profeten Muhammed, var den andre kalifen och den förste som antog titeln amīr al-mu'minīn (”de troendes anförare”). Muhammed gifte sig med Umars dotter Hafsa. Umar betraktas med vördnad bland sunnimuslimer som en stor härskare och en förebild inom islam och några hadither benämner honom som den näst viktigaste sahaba (Muhammeds följeslagare) efter Abu Bakr. Umar uppfattas negativt bland shiamuslimer. (sv)
Omar ibne Alcatabe (em árabe: عمر بن الخطاب; romaniz.: Umar bn al-Khattab; Meca, ca. 586 — Medina, 3 de novembro de 644), conhecido em português simplesmente como Omar ou Umar, foi o segundo dos califas muçulmanos (634-644), o mais poderoso dos califas bem guiados e um dos mais poderosos e influentes governantes muçulmanos. Omar pertencia ao clã menor , integrado na tribo dos Coraixitas (Quraysh), à qual também pertencia o profeta Maomé. Pelo lado materno estava ligado ao clã dos , um dos mais poderosos de Meca. Sabia ler e escrever, algo raro na sociedade de Meca nessa época. Inicialmente um opositor de Maomé e da sua mensagem religiosa, teria sido convertido pela sua irmã Fátima e pelo seu cunhado por volta do ano de 615. Em 622, partiu com Maomé para Iatrebe (Medina), quando a comunidade dos primeiros muçulmanos teve que abandonar Meca. Após participou da Batalha de Badr, onde teve uma grande vitória contra o numeroso exército de Meca, que o superava em número de combatentes na proporção de três para um. Deu uma das suas filhas, , em casamento a Maomé. Quando Maomé faleceu em 632, Omar apoiou Abacar como novo líder da comunidade dos crentes, tendo se tornado um dos seus conselheiros. Antes de morrer Abacar nomeou Omar como seu sucessor. Durante o seu califado, o Islão conheceu uma grande expansão, tendo sido conquistada a Síria (Batalha de Jarmuque, 635), a Mesopotâmia e uma parte da Pérsia (Batalha de Cadésia e em 642, ambas contra o Império Sassânida) e o Egito (conquista de Alexandria, 642). Omar promoveu uma grande obra administrativa, que seria mais tarde aproveitada pelos Omíadas. Foi ele o responsável pela introdução de uma nova cronologia no mundo islâmico, estabelecida a partir da emigração de Meca para Medina em 622 (a Hégira). Morreu assassinado por Pirouz Nahauandi (também chamado Abu Lu'lu'Ah) um escravo persa, em 644. Foi sepultado junto a Maomé e Abacar no recinto da Mesquita do Profeta em Medina. (pt)
Ума́р ибн аль-Хатта́б, известный как Умар I (араб. عمر بن الخطاب‎; 590, Мекка, Хиджаз — 7 ноября 644, Медина, Праведный халифат) — арабский государственный, политический и военный деятель. Второй праведный халиф правивший в 634—644 годах. Один из ближайших сподвижников пророка Мухаммеда. Один из десяти обрадованных раем при жизни. (ru)
У́мар, або Ома́р (араб. عمب‎; Umar; 583 — 3 листопада 644) — 2-й халіф Арабського халіфату (634—644). Один із найвпливовіших послідовників ісламського пророка Магомета; у сунітській традиції — другий. Народився у Мецці, Аравія. Спадкоємець халіфа Абу-Бакра. Розширив кордони халіфату за межі Аравії, перетворивши його на багатонаціональну імперію. Вів війни із християнською Візантійською й зороастристською Сасанідською імперіями. Підкорив Палестину і Сирію (636—640), Межиріччя (638—640), Єгипет (639—643), Персію (642—644). Запровадив нову систему ісламського літочислення. Встановив намісництва у провінціях, сприяв завойованих земель, а також ісламізації підкорених народів. Дозволив немусульманам сповідувати свою релігію, в обмін на окремий податок. Зокрема, завоювавши Єрусалим, дав можливість євреям мешкати в ньому та відкрито сповідувати юдаїзм. Був відомим правознавцем, заклав основи ісламської юридичної системи. Першим прийняв титул повелителя правовірних. Загинув від руки раба-перса в мечеті, в Медіні, Аравія. Похований у медінській мечеті Пророка. У сунітській історіографії ідеалізується як побожний і справедливий монарх; у шиїтській традиції постає як тиран-узурпатор. Прізвисько — Розрізнювач (араб. الفاروق‎, al-Farooq, аль-Фарук, «той, хто розрізняє [між добром і злом]»). (uk)
歐瑪爾·賓·哈塔卜（/ˈoʊmɑːr/; 阿拉伯语：عمر بن الخطاب‎ ʻUmar ibn al-Khaṭṭāb [ˈʕomɑr-, ˈʕʊmɑr ɪbn alxɑtˤˈtˤɑːb]；584年－644年11月3日），又译欧麦尔、奥马尔、倭馬亞，是伊斯兰教历史上四大哈里發中的第二代（634年起）。先知穆罕默德最著名的拥护者和战友之一，也是歷史上最有權力，也最有影響力的哈里發之一。他在634年8月23日繼穆罕默德的岳父阿布·伯克尔（632–634）之後，成為正統哈里發的第二位哈里發。他是傑出的穆斯林法学家，以及無私及公正的天性聞名，因此有Al-Farooq（歐法盧克，分辨是非者）的稱號。伊斯兰歷史家常稱他為歐瑪爾一世，因為後來倭马亚王朝的哈里发欧麦尔二世和他有相同的名字。在欧麦尔的統治下，哈里发國快速的擴張，統治了萨珊王朝及三分之二的拜占庭帝国。他對萨珊王朝的攻擊即為歷時不到二年結束的伊斯蘭對波斯的征服，（642–644）。依照猶太的傳統，欧麦尔解除了基督教對犹太人的禁令，允許他們回到耶路撒冷，也允許他們敬拜。欧麦尔最後是在公元644年被波斯人阿布·卢厄卢阿·费鲁兹所殺。在遜尼派中，將欧麦尔視為是偉大的領導者，是伊斯蘭美德的典範，有些聖訓認定他是繼阿布·巴克爾之後第二偉大的薩哈巴，不過什叶派對他有負面的評價。 (zh)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:first

Saleh (en)
G. (en)
M. (en)
Hasan Yusofi (en)

dbp:issue

(en)
Asim (en)
Abd Allah (en)
Hafsa (en)
Ubayd Allah (en)
Zayd (en)

dbp:signature

Signature Believed To Be Of ʿUmar B. Al-Khaṭṭāb.png (en)

dbp:url

https://referenceworks.brillonline.com/entries/encyclopaedia-islamica/*-SIM_0169

dbp:wikiPageUsesTemplate

dct:subject

rdf:type

rdfs:comment

Umar ibn al-Chattáb, Umar I. jako chalífa (?585 – 7. listopad 644) byl přítel proroka Mohameda, příslušník kmene Kurajšovců. Od roku 634 do své smrti druhý volený chalífa, duchovní hlava islámu a vládce islámské říše. (cs)
Abū Hafs ʿUmar ibn al-Chattāb (arabisch أبو حفص عمر بن الخطاب, DMG Abū Hafṣ ʿUmar bin al-Ḫaṭṭāb; geboren 592 in Mekka; gestorben am 3. November 644 in Medina), oft kurz Omar und mit dem Beinamen al-Fārūq („der die Wahrheit von der Lüge unterscheidet“), war der zweite islamische Kalif (634–644). Sunniten betrachten ihn als einen der vier „rechtgeleiteten“ Kalifen. Die imamitischen Schiiten erkennen ihn dagegen nicht als Kalifen an. (de)
ʿOmar (o ʿUmar) ibn al-Khaṭṭāb (in arabo: عمر بن الخطّاب‎; La Mecca, 585 circa – Medina, 6 novembre 644) fu il secondo califfo islamico dopo Abū Bakr. Resse la Umma dal 634 al 644. (it)
( 우마르는 여기로 연결됩니다. 다른 뜻에 대해서는 우마르 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 우마르 이븐 알카타브(아랍어: عمر بن الخطاب Umar ibn al-Khattāb[*], 586년 ~ 644년 11월 3일)는 이슬람교의 제2대 정통 칼리파(재위 634년 ~ 644년)이다. 처음에는 무함마드를 박해하였지만, 후에 개심해 무슬림이 되었다. 그는 초대 정통 칼리파 아부 바크르의 정복 사업을 이어받아, 동로마 제국로부터 시리아 · 팔레스타인 · 이집트를 빼앗았으며 사산 왕조 페르시아를 멸망시켜 이슬람 제국의 바탕을 이룩하였다. 그는 《꾸란》을 처음으로 편집하였으며, 622년 헤지라의 해를 이슬람 기원 원년으로 정하였다. (ko)
ウマル・イブン・アル＝ハッターブ（عمر بن الخطاب‎ ‘Umar ibn al-Khattāb, 592年? - 644年11月3日）は、初期イスラーム共同体（ウンマ）の指導者のひとりで、第2代正統カリフ（634年 - 644年）。 (ja)
Umar ibn al-Chattab, także Omar (arab. عمر بن الخطاب; ur. ok. 591, zm. 3 listopada 644 w Medynie) – od 634 drugi kalif, drugi z czterech zwanych później sprawiedliwymi, jeden z twórców potęgi imperium arabsko-muzułmańskiego. (pl)
Umar ibn al-Khattāb (arabiska: عمر بن الخطاب), även kallad Omar, född omkring 586 i Mecka, död 644, var kalif 634–644. Umar, som var en ledande följeslagare och rådgivare till den islamska profeten Muhammed, var den andre kalifen och den förste som antog titeln amīr al-mu'minīn (”de troendes anförare”). Muhammed gifte sig med Umars dotter Hafsa. Umar betraktas med vördnad bland sunnimuslimer som en stor härskare och en förebild inom islam och några hadither benämner honom som den näst viktigaste sahaba (Muhammeds följeslagare) efter Abu Bakr. Umar uppfattas negativt bland shiamuslimer. (sv)
Ума́р ибн аль-Хатта́б, известный как Умар I (араб. عمر بن الخطاب‎; 590, Мекка, Хиджаз — 7 ноября 644, Медина, Праведный халифат) — арабский государственный, политический и военный деятель. Второй праведный халиф правивший в 634—644 годах. Один из ближайших сподвижников пророка Мухаммеда. Один из десяти обрадованных раем при жизни. (ru)
歐瑪爾·賓·哈塔卜（/ˈoʊmɑːr/; 阿拉伯语：عمر بن الخطاب‎ ʻUmar ibn al-Khaṭṭāb [ˈʕomɑr-, ˈʕʊmɑr ɪbn alxɑtˤˈtˤɑːb]；584年－644年11月3日），又译欧麦尔、奥马尔、倭馬亞，是伊斯兰教历史上四大哈里發中的第二代（634年起）。先知穆罕默德最著名的拥护者和战友之一，也是歷史上最有權力，也最有影響力的哈里發之一。他在634年8月23日繼穆罕默德的岳父阿布·伯克尔（632–634）之後，成為正統哈里發的第二位哈里發。他是傑出的穆斯林法学家，以及無私及公正的天性聞名，因此有Al-Farooq（歐法盧克，分辨是非者）的稱號。伊斯兰歷史家常稱他為歐瑪爾一世，因為後來倭马亚王朝的哈里发欧麦尔二世和他有相同的名字。在欧麦尔的統治下，哈里发國快速的擴張，統治了萨珊王朝及三分之二的拜占庭帝国。他對萨珊王朝的攻擊即為歷時不到二年結束的伊斯蘭對波斯的征服，（642–644）。依照猶太的傳統，欧麦尔解除了基督教對犹太人的禁令，允許他們回到耶路撒冷，也允許他們敬拜。欧麦尔最後是在公元644年被波斯人阿布·卢厄卢阿·费鲁兹所殺。在遜尼派中，將欧麦尔視為是偉大的領導者，是伊斯蘭美德的典範，有些聖訓認定他是繼阿布·巴克爾之後第二偉大的薩哈巴，不過什叶派對他有負面的評價。 (zh)
أبو حفص عمر بن الخطاب العدوي القرشي، المُلقب بالفاروق، هو ثاني الخلفاء الراشدين ومن كبار أصحاب الرسول محمد، وأحد أشهر الأشخاص والقادة في التاريخ الإسلامي ومن أكثرهم تأثيرًا ونفوذًا. هو أحد العشرة المبشرين بالجنة، ومن علماء الصحابة وزهّادهم. تولّى الخلافة الإسلامية بعد وفاة أبي بكر الصديق في 23 أغسطس سنة 634م، الموافق للثاني والعشرين من جمادى الآخرة سنة 13 هـ. كان ابن الخطّاب قاضيًا خبيرًا وقد اشتهر بعدله وإنصافه الناس من المظالم، سواء كانوا مسلمين أو غير مسلمين، وكان ذلك أحد أسباب تسميته بالفاروق، لتفريقه بين الحق والباطل. (ar)
Úmar ibn al-Khattab, també anomenat Úmar I o Úmar el Gran (àrab: عمر بن الخطاب, ʿUmar ibn al-Ḫattāb) (la Meca, vers el 581 - Medina, 4 de novembre de 644), va ser entre els anys 634 a 644 el segon califa de l'islam, successor d'Abu-Bakr as-Siddiq, i primer califa a dur el títol d'amir al-muminín (‘príncep dels creients’). Durant el seu mandat es va fixar la data de l'hègira al 16 de juliol de 622, iniciant-se així el calendari musulmà. Fou un expert jurista, i fou reconegut pel seu tractament com a iguals entre musulmans i no musulmans, fet que li va valer el sobrenom d'al-Faruq (‘aquell que distingeix entre el bé i el mal') i la seva casa com a Dar-al-Àdal (‘casa de la Justícia’). (ca)
Ο Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ ή Ουμάρ Α΄ (μεταξύ 586 και 590 – 7 Νοεμβρίου 644, αραβικά: عمر بن الخطاب) ή Ούμαρος κατά τον βυζαντινό χρονικογράφο Θεοφάνη Ομολογητή υπήρξε ένας από τους πιο ισχυρούς και σημαίνοντες μουσουλμάνους χαλίφηδες στην ιστορία. Ήταν "σαχάμπι" (σύντροφος) του Προφήτη Μωάμεθ. Διαδέχθηκε τον χαλίφη Αμπού Μπακρ (632-634) ως δεύτερος κατά σειρά χαλίφης του Πατριαρχικού Χαλιφάτου στις 23 Αυγούστου 634. Ήταν ειδικός στη νομολογία του Ισλάμ και περισσότερο γνωστός για την ευσεβή και δίκαιη φύση του χαρακτήρος του, που του έδωσε τον τίτλο Αλ-Φαρούκ (αυτός που διακρίνει ανάμεσα στο σωστό και το λάθος). Αναφέρεται κάποιες φορές ως χαλίφης Ουμάρ Α΄ από τους ιστορικούς του Ισλάμ, για να διακρίνεται από τον , έναν ύστερο Ομαγιάδα χαλίφη. (el)
ʿUmar ibn al-Ĥaṭṭāb aŭ Umar la 1-a, arabe أبو حفص “الفاروق” عمر بن الخطاب aŭ ankaŭ Omar aŭ Omaro (naskiĝis ĉirkaŭ 577 aŭ 581 en Mekao; mortis la 3-an de novembro 644) estis kunulo de la islama profeto Mohamedo kaj iĝis dua kalifo de Islamo post Abu Bakr en 634. Li estas ano de la klano Banu Adi de la tribo de Kurajŝoj. Li estis unu el plej povegaj kaj influaj islamaj kalifoj (sukcedantoj) en la historio. (eo)
Umar ibn al-Jattab (en árabe, عمر بن الخطاب‎ ˁUmar bin al-Jaṭṭāb; La Meca, 586 a 590-Medina, 3 de noviembre de 644) conocido como al-Faruq («el que distingue [lo bueno de lo malo]»), fue un gobernante y jurista musulmán, el segundo de los llamados califas ortodoxos, la primera serie de gobernantes que tuvo el Imperio islámico a la muerte del profeta Mahoma y antes del establecimiento del Califato omeya. (es)
Omar ibn al-Jattab (arabieraz: عمر بن الخطاب‎, Umar ibn Al-Khattāb, Umar Al-Khattaben semea; Meka, c. 579 - Medina, 644ko azaroaren 3a) edo soilik Omar kalifa ortodoxo deiturikoen artean bigarrena izan zen, Mahoma hil ondoren eta Abbastar Kaliferria ezarri aurretik izan zituen lehen gobernariak. Omar, Abu Bakrren ondorengoa izan zen, eta 634tik 644ra arte gobernatu zuen. 644ko azaroaren 3an hil zuen Firūz izeneko esklabo persiar batek, estatuko hiriburu zen Medinako meskitan. Uthmanek ordezkatu zuen. (eu)
'Umar bin Khattab (bahasa Arab: عمر بن الخطاب‎; sekitar 584 – 3 November 644 M) adalah khalifah kedua yang berkuasa pada tahun 634 M sampai 644 M. Dia juga digolongkan sebagai salah satu Khulafaur Rasyidin. 'Umar merupakan salah satu sahabat dari Nabi Islam Muhammad dan juga merupakan ayah dari Hafshah, istri Muhammad. (in)
Omar ibn al-Khattâb (arabe : عمر بن الخطاب), né en 584 à La Mecque et mort le 7 novembre 644 à Médine, est un compagnon de Mahomet, le prophète de l'islam, et faisait partie du clan des (en) de la tribu Quraych. Né en 584, il devient calife en succédant à Abou Bakr en 634 et dirige la oumma pendant 10 ans. Il meurt à Médine le 7 novembre 644 assassiné par un captif perse. Othmân ibn Affân lui succède quelques jours plus tard, après avoir été nommé par l'assemblée des érudits et compagnons du prophète Mahomet. (fr)
ʿUmar ibn al-Khaṭṭāb (Arabic: عمر بن الخطاب, also spelled Omar, c. 583/584 – 644) was the second Rashidun caliph, ruling from August 634 until his assassination in 644. He succeeded Abu Bakr (r. 632–634) as the second caliph of the Rashidun Caliphate on 23 August 634. Umar was a senior companion and father-in-law of the Islamic prophet Muhammad. He was also an expert Muslim jurist known for his pious and just nature, which earned him the epithet al-Fārūq ("the one who distinguishes (between right and wrong)"). (en)
Omar I, voluit Omar ibn al-Chattab (Arabisch: عمر بن الخطاب) (Mekka, ca. 584 – Medina, 3 november 644), was van 634 tot 644 de tweede kalief, en daarmee hoofd van het Arabische Rijk. Omar ibn al-Chattab behoort tot de 'Vier Rechtgeleide Kaliefen' en was een van de metgezellen van Mohammed. Wegens zijn onbetwiste rechtvaardigheid kreeg hij van Mohammed de bijnaam al-Faroek en was hij samen met Aboe Bakr de meest intieme raadsman van Mohammed. (nl)
Omar ibne Alcatabe (em árabe: عمر بن الخطاب; romaniz.: Umar bn al-Khattab; Meca, ca. 586 — Medina, 3 de novembro de 644), conhecido em português simplesmente como Omar ou Umar, foi o segundo dos califas muçulmanos (634-644), o mais poderoso dos califas bem guiados e um dos mais poderosos e influentes governantes muçulmanos. Omar pertencia ao clã menor , integrado na tribo dos Coraixitas (Quraysh), à qual também pertencia o profeta Maomé. Pelo lado materno estava ligado ao clã dos , um dos mais poderosos de Meca. Sabia ler e escrever, algo raro na sociedade de Meca nessa época. (pt)
У́мар, або Ома́р (араб. عمب‎; Umar; 583 — 3 листопада 644) — 2-й халіф Арабського халіфату (634—644). Один із найвпливовіших послідовників ісламського пророка Магомета; у сунітській традиції — другий. Народився у Мецці, Аравія. Спадкоємець халіфа Абу-Бакра. Розширив кордони халіфату за межі Аравії, перетворивши його на багатонаціональну імперію. Вів війни із християнською Візантійською й зороастристською Сасанідською імперіями. Підкорив Палестину і Сирію (636—640), Межиріччя (638—640), Єгипет (639—643), Персію (642—644). Запровадив нову систему ісламського літочислення. Встановив намісництва у провінціях, сприяв завойованих земель, а також ісламізації підкорених народів. Дозволив немусульманам сповідувати свою релігію, в обмін на окремий податок. Зокрема, завоювавши Єрусалим, дав можливіс (uk)

rdfs:label

Umar (en)
عمر بن الخطاب (ar)
Úmar ibn al-Khattab (ca)
Umar ibn al-Chattáb (cs)
ʿUmar ibn al-Chattāb (de)
Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ (el)
Umar ibn al-Ĥattab (eo)
Umar ibn al-Jattab (es)
Omar (eu)
Umar bin Khattab (in)
ʿOmar ibn al-Khaṭṭāb (it)
Omar ibn al-Khattâb (fr)
우마르 이븐 알카타브 (ko)
ウマル・イブン・ハッターブ (ja)
Omar ibn al-Chattab (nl)
Umar ibn al-Chattab (pl)
Умар ибн аль-Хаттаб (ru)
Omar (pt)
Umar ibn al-Khattab (sv)
Умар ібн аль-Хаттаб (uk)
欧麦尔·本·赫塔卜 (zh)

is dbo:wikiPageWikiLink of