Ottoman architecture (original) (raw)

dbo:abstract

L'arquitectura otomana és l'arquitectura desenvolupada durant l'Imperi Otomà, la qual va emergir a Bursa i Edirne als segles xiv i xv. Es va desenvolupar a partir de l'anterior i va ser influïda per l'arquitectura romana d'Orient, iraniana, com també per la islàmica després de la conquista de Constantinoble pels turcs otomans. Durant almenys 40 anys, les creacions arquitectòniques romanes d'Orient com l'església d'Hagia Sophia, serviren com a models per a moltes de les mesquites otomanes. L'arquitectura otomana va arribar a una gran perfecció i excel·lí en l'harmonia en la construcció entre els espais interiors i els exteriors, com també en l'articulació entre la llum i les ombres, les voltes, semivoltes i les columnes. La mesquita es va transformar d'una cambra petita i fosca amb les parets cobertes amb arabescs a un santuari d'equilibri estètic i tècnic, refinada elegància i un toc de transcendència divina. Avui dia, es troben les restes de l'arquitectura otomana en certes parts dels seus antics territoris sota decadència. (ca)
العمارة العثمانية الهندسة والتصميم المعماري المُميّز للإمبراطورية العثمانية، وظهر هذا الطراز في مدينتي بورصة وأدرنة في القرنين الرابع عشر والخامس عشر. طورت من العمارة السلجوقية السابقةِ وتُأثّرتْ بالعمارة الإيرانية، وإلى أكبر مدى تأثرت بالهندسة العمارة البيزنطية، بالإضافة إلى تقاليد المماليك الإسلامية بعد فتح العثمانيين لتقريباً 500 سنة. الأعمال البيزنطيةِ المعمارية مثل كنيسة آية صوفيا أُخذت كنماذج للعديد من المساجد العُثمانية. الهندسة المعمارية العُثمانية وُصِفت كتجانس التقاليد المعمارية للبحر الأبيض المتوسط والشرق الأوسط. أتقن العثمانيون تقنيةَ فراغاتِ البناء الواسعةِ الداخليةِ التي انحصرت بالقبب الهائلةِ لحد الآن عديمة الوزنِ على ما يبدو والتي تنجز انسجام مثالي بين الفراغات الداخلية والخارجية بالإضافة إلى الضوء والظلِّ الموضوع. الهندسة المعمارية الدينية الإسلامية التي حتى ذلك الحين شملت البنايات البسيطة بالزينة الشاملة، حوّلت من قبل العثمانيين من خلال مفردات معمارية ديناميكية مثل المدافن والقباب. (ar)
Osmanische Architektur ist der Oberbegriff für die Architektur des Osmanischen Reiches. In seinen Kerngebieten, dem auf der Balkanhalbinsel gelegenen Rumelien und Kleinasien (Anatolien), entstand im 14. und 15. Jahrhundert eine Architektur, die den für die Islamische Architektur typischen Bauten wie der Moschee, der Hochschule (Madrasa), der Karawanserei oder dem Bad (Hamam) eine besondere architektonische Gestalt verlieh. Die osmanische Architektur integrierte Bauelemente aus der Rum-seldschukischen ebenso wie aus der armenischen und persischen sowie der byzantinischen Architektur. Aus der Synthese der Architektur des Nahen Ostens, des Mittelmeerraums und des byzantinischen Reiches entstanden einmalige Bauten: Die Wohnhäuser, Moscheen, Karawansereien und Medresen von Safranbolu und Bursa, die Selimiye-Moschee in Edirne und die monumentalen Bauten Istanbuls in der heutigen Republik Türkei zählen zum UNESCO-Welterbe. (de)
Otomana arkitekturo estas la arkitekturo de la Otomana Imperio kiu aperis en Bursa kaj Edirne en 14-a kaj 15-a jarcentoj. (eo)
La arquitectura otomana es la arquitectura construida por el Imperio otomano en todos los territorios sobre los que ejerció el control, un estilo que surgió en sus primeras capitales Bursa y Edirne en los siglos XIV y XV. La arquitectura del imperio se desarrolló a partir de la anterior arquitectura selyúcida y estuvo influenciada por las arquitecturas bizantina e iraní, así como por la tradiciones islámicas mamelucas después de la conquista de Constantinopla.En general, la arquitectura otomana se ha descrito como una síntesis de la arquitectura bizantina con las tradiciones arquitectónicas del Mediterráneo y de Oriente Medio. Durante casi 400 años, las edificaciones otomanas más características fueron las grandes mezquitas, como los modelos desarrollados por el arquitecto más relevante del período, Mimar Sinan —mezquitas de Sehzade (1543-1548), de Süleymaniye (1550-1558) y de Rüstem Paşa (1561-1563)— inspiradas en la antigua iglesia de Hagia Sophia. A partir del siglo XVIII, la arquitectura otomana fue influenciada por la arquitectura barroca en Europa Occidental, sobreviviendo de ese periodo la mezquita Nuruosmaniye. El último período otomano vio más influencias de Europa occidental, importadas por arquitectos como los de . Este período también vio el desarrollo de un nuevo estilo arquitectónico llamado neo-otomano o revival otomano, también conocido como el , por arquitectos como y . Los otomanos lograron el más alto nivel de la arquitectura construida en su territorio, no alcanzado ni antes ni después. Dominaron la técnica de la construcción de grandes espacios interiores, confinados por cúpulas, aparentemente ingrávidas aunque todavía masivas, y lograron una perfecta armonía entre los espacios interiores y exteriores mediante una sabia articulación de luces y sombras. La arquitectura religiosa islámica, que hasta entonces consistía en edificios simples profusamente decorados, fue transformada por los otomanos mediante el uso de un rico y dinámico vocabulario arquitectónico de bóvedas, cúpulas, semicúpulas y columnas. La mezquita pasó de ser una cámara pequeña y oscura con paredes cubiertas de arabescos, a un santuario estética y técnicamente equilibrado, de refinada elegancia y con un toque de trascendencia divina. Hoy en día, se encuentran remanentes de la arquitectura otomana en decadencia en ciertas partes de sus antiguos territorios. (es)
Ottoman architecture is the architectural style that developed under the Ottoman Empire. It first emerged in northwestern Anatolia in the late 13th century and developed from earlier Seljuk Turkish architecture, with influences from Byzantine and Iranian architecture along with other architectural traditions in the Middle East. Early Ottoman architecture experimented with multiple building types over the course of the 13th to 15th centuries, progressively evolving into the Classical Ottoman style of the 16th and 17th centuries. This style was a mixture of native Turkish tradition and influences from the Hagia Sophia, resulting in monumental mosque buildings focused around a high central dome with a varying number of semi-domes. The most important architect of the Classical period is Mimar Sinan, whose major works include the Şehzade Mosque, Süleymaniye Mosque, and Selimiye Mosque. The second half of the 16th century also saw the apogee of certain decorative arts, most notably in the use of Iznik tiles. Beginning in the 18th century, Ottoman architecture was influenced by Baroque architecture in Western Europe, resulting in the Ottoman Baroque style. The Nuruosmaniye Mosque is one of the most important examples from this period. The 19th century saw more influences imported from Western Europe, brought in by architects such as those from the Balyan family. Empire style and Neoclassical motifs were introduced and a trend towards eclecticism was evident in many types of buildings, such as the Dolmabaçe Palace. The last decades of the Ottoman Empire saw the development of a new architectural style called neo-Ottoman or Ottoman revivalism, also known as the First National Architectural Movement, by architects such as Mimar Kemaleddin and Vedat Tek. Ottoman dynastic patronage was concentrated in the historic capitals of Bursa, Edirne, and Istanbul (Constantinople), as well as in several other important administrative centers such as Amasya and Manisa. It was in these centers that most important developments in Ottoman architecture occurred and that the most monumental Ottoman architecture can be found. Major religious monuments were typically architectural complexes, known as a külliye, that had multiple components providing different services or amenities. In addition to a mosque, these could include a madrasa, a hammam, an imaret, a sebil, a market, a caravanserai, a primary school, or others. Ottoman constructions were still abundant in Anatolia and in the Balkans (Rumelia), but in the more distant Middle Eastern and North African provinces older Islamic architectural styles continued to hold strong influence and were sometimes blended with Ottoman styles. (en)
Arsitektur Utsmaniyah adalah arsitektur Kesultanan Utsmaniyah (Kekaisaran Ottoman) yang bermunculan di Bursa dan Edirne pada abad ke-14 dan ke-15. Arsitektur kekaisaran tersebut berkembang dari arsitektur Seljuk yang lebih awal dan dipengaruhi oleh arsitektur Bizantium, dan juga arsitektur Iran serta tradisi Islami arsitektur Mamluk setelah penaklukkan Konstantinopel oleh kaum Utsmaniyah. Selama hampir 400 tahun artefak-artefak arsitektural Bizantium seperti gereja Hagia Sophia berperan sebagai model untuk banyak masjid Utsmaniyah. Secara keseluruhan, arsitektur Utsmaniyah dideskripsikan sebagai arsitektur Bizantium yang dipadukan dengan tradisi-tradisi arsitektural Mediterania dan Timur Tengah. Karenanya, atau sejak saat itu, kaum Utsmaniyah mencapai arsitektur tingkat tertinggi di negeri mereka. Mereka menguasai teknik membangun ruang dalam yang luas yang dilingkupi dengan kubah besar namun tampak ringan, dan meraih harmoni sempurna antara ruang dalam dan luar, serta bayangan dan cahaya yang artikulasi (arsitektur). Arsitektur keagamaan Islami yang hingga saat itu merupakan bangunan sederhana dengan dekorasi ekstensif, ditransformasikan oleh kaum Utsmaniyah melalui suatu perbendaharaan arsitektural yang dinamis pada lengkungan, kubah, setengah kubah, dan tiang (kolom). Masjid ditransformasi dari sebuah ruang yang gelap dan sempit dengan dinding bercorak arabes menjadi sebuah tempat sakral dengan keseimbangan teknis dan estetika, mempertajam keanggunan dan indikasi transendensi surgawi. Saat ini sisa-sisa arsitektur Utsmaniyah ditemukan di bagian-bagian tertentu bekas wilayahnya dalam keadaan rusak. (in)
Architettura ottomana o architettura turca è l'architettura dell'Impero ottomano che si sviluppò a Bursa e Edirne nel XV e XVI secolo. L'architettura dell'impero si sviluppò dalla precedente architettura selgiuchide e venne influenzata da quella persiana, bizantina e islamica di tradizioni mamelucche dopo la conquista di Costantinopoli da parte degli Ottomani. Per quasi 400 anni, l'architettura bizantina, come nella chiesa di Hagia Sophia, servì da modello per la costruzione di molte moschee musulmane. Soprattutto, l'architettura ottomana è stata descritta come una sintesi fra l'architettura del Mediterraneo e del Medio Oriente. Gli Ottomani raggiunsero elevati livelli di perfezione in architettura. Essi ebbero grande padronanza nella tecnica della costruzione di ampi spazi interni limitati da cupole, apparentemente senza peso, ancorché enormi, e raggiunsero una perfetta armonia tra spazi interni ed esterni, così come nell'articolazione fra luci e ombre. L'architettura religiosa islamica, che fino ad allora era costituita da semplici costruzioni con estese decorazioni, venne trasformata dagli Ottomani attraverso un vocabolario architettonico dinamico di volte, cupole, semi cupole e colonne. La moschea venne trasformata da una sala angusta e buia, con pareti ricoperte di arabeschi in un santuario di equilibrio estetico e tecnico, raffinata eleganza e un pizzico di celeste trascendenza. Oggi, si trovano resti di architettura ottomana in decadimento, in alcune parti dei suoi ex territori. (it)
オスマン建築（Ottoman Architecture）は、14世紀から19世紀までのオスマン帝国の勢力下において見られる建築。サファヴィー朝ペルシャ建築、ムガル朝インド建築とともに、イスラーム近代建築の一角を形成している。それまでのイスラム建築よりも、論理性や幾何学的秩序を重んじる傾向が認められ、イスラーム世界（ダール・アル・イスラーム）の盟主となったスレイマン1世(Suleyman 1)の時代には、他のイスラム建築にも西ヨーロッパの建築にも見られない独自の空間を形成した。また、末期に至るまで、東ローマ帝国の大聖堂であったアヤソフィアを例外として、他の建築様式からの影響をほとんど受けなかった。ヨーロッパ列強国の干渉を受けるようになった18世紀末になると、ヨーロッパ化した貴族階級によってバロック建築、ロココ建築の装飾を取り入れた住居建築が建てられるようになったが、このような混淆様式の住宅形式が現代の住居建築、特にフランク・ロイド・ライトに影響を与えたとする話もある。 (ja)
오스만 건축(튀르키예어: Osmanlı mimarisi)은 14세기에서 19세기까지 오스만 제국의 세력하에 발전된 건축 양식을 의미한다. 지금까지의 이슬람 건축보다 논리성이나 기하학적 질서를 중시하는 경향이 있다. 유럽 열강의 간섭을 받게 된 18세기 말, 귀족 계급에 의해 바로크 건축, 로코코 건축의 장식을 도입한 주거 건축이 지어지게 되었다. (ko)
Arquitetura otomana refere-se à arquitetura do Império Otomano, que emergiu em Bursa e Edirne (atual Turquia) nos séculos XV e XVI. A arquitetura do império desenvolveu-se a partir da anterior arquitetura seljúcida e teve influências da arquitetura persa e bizantina, bem como das tradições islâmicas dos mamelucos depois da conquista de Constantinopla (atual Istambul) pelos otomanos. Durante praticamente quatro séculos, obras da arquitetura bizantina como a Basílica de Santa Sofia serviram de modelo para muitas mesquitas otomanas. A arquitetura otomana tem sido frequentemente descrita como uma síntese das tradições arquitetónicas do Mediterrâneo e Médio Oriente. Os otomanos tornaram-se mestres na técnica de construir vastos espaços interiores confinados por cúpulas que, apesar da sua grande dimensão e peso aparentam uma grande leveza, conseguindo uma perfeita harmonia entre os espaços interiores e exteriores e uma perfeita articulação entre luzes e sombras. A arquitetura islâmica, que até então consistia em edifícios simples extensivamente decorados, foi transformada pelos otomanos através de um vocabulário arquitetónico de abóbadas, cúpulas, semicúpulas e colunas. A mesquita deixou de ser uma sala algo apertada e escura com as paredes cobertas de arabescos para passar a ser um santuário de equilíbrio entre estética e técnica, de refinada elegância e evocativo de uma transcendência celestial. (pt)
Османская архитектура — архитектура Османской империи, которая возникла в Бурсе и в Эдирне в XV—XVI вв.. В архитектуре Османской империи прослеживается влияние архитектуры Сельджуков, а также армянской, иранской, византийской архитектуры. После завоевания Константинополя турками заметно влияние мамлюкской архитектурной традиции. В течение почти 400 лет византийские церкви и соборы служили образцами для османских мечетей Османы достигли высокого уровня архитектуры. Освоенная ими техника создания огромного внутреннего пространства при помощи сводов, куполов, полукуполов и колонн, позволила создать эстетическую и элегантно утонченный стиль в исламской архитектуре. И по сей день можно найти объекты в стиле Османской архитектуры на бывших территориях империи. В том числе в Крыму имеется произведение классика османского стиля Синана в виде мечети Джума Джами С XVIII века османская архитектура испытывает сильное влияние европейского стиля барокко, что сказывается на богатом декоре зданий этого периода и приводит к формированию стиля Османское барокко. (ru)
鄂圖曼建築是鄂圖曼帝國統治時期在帝國統治地區内流行的一種建筑風格，發源于塞琉古建築，受影響于拜占庭建築、、亞美尼亞建築和，成型于14到15世紀的布尔萨和埃迪爾內兩地。實際上，鄂圖曼建築可以說是拜占庭建築的變體，有著巨大的圓形拱頂，注重内外設計的和諧統一。例如鄂圖曼式的清真寺建筑風格幾乎都是參照自聖索菲亞大教堂，只不過鄂圖曼建築在其基礎上融入了更多的中東地區的特色。 (zh)
Османська архітектура — архітектура Османської імперії, яка виникла в Бурсі і в Едірне в XV–XVI ст.. В архітектурі Османської імперії простежується вплив архітектури Сельджуків, а також вірменської, іранської, візантійської архітектури. Після завоювання Константинополя турками помітно вплив мамлюкської архітектурної традиції. Протягом майже 400 років візантійські церкви і собори служили зразками для османських мечетей. Османи досягли високого рівня архітектури. Освоєна ними техніка створення величезного внутрішнього простору за допомогою склепінь, куполів, напівкуполів і колон, дозволила створити естетичний і елегантно витончений стиль в ісламській архітектурі. І донині можна знайти об'єкти в стилі Османської архітектури на колишніх територіях імперії. (uk)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:caption

dbr:Imperial_School_of_Medicine_(Ottoman_Empire)
Details of blue-and-white tiles on the exterior of the Circumcision Room (en)
Ottoman Office of Public Debts , built in 1897 (en)
Tiles on the exterior of the Circumcision Room in Topkapı Palace (en)

dbp:header

Neo-Ottoman buildings designed by Alexandre Vallaury (en)

dct:subject

rdf:type

rdfs:comment

Otomana arkitekturo estas la arkitekturo de la Otomana Imperio kiu aperis en Bursa kaj Edirne en 14-a kaj 15-a jarcentoj. (eo)
オスマン建築（Ottoman Architecture）は、14世紀から19世紀までのオスマン帝国の勢力下において見られる建築。サファヴィー朝ペルシャ建築、ムガル朝インド建築とともに、イスラーム近代建築の一角を形成している。それまでのイスラム建築よりも、論理性や幾何学的秩序を重んじる傾向が認められ、イスラーム世界（ダール・アル・イスラーム）の盟主となったスレイマン1世(Suleyman 1)の時代には、他のイスラム建築にも西ヨーロッパの建築にも見られない独自の空間を形成した。また、末期に至るまで、東ローマ帝国の大聖堂であったアヤソフィアを例外として、他の建築様式からの影響をほとんど受けなかった。ヨーロッパ列強国の干渉を受けるようになった18世紀末になると、ヨーロッパ化した貴族階級によってバロック建築、ロココ建築の装飾を取り入れた住居建築が建てられるようになったが、このような混淆様式の住宅形式が現代の住居建築、特にフランク・ロイド・ライトに影響を与えたとする話もある。 (ja)
오스만 건축(튀르키예어: Osmanlı mimarisi)은 14세기에서 19세기까지 오스만 제국의 세력하에 발전된 건축 양식을 의미한다. 지금까지의 이슬람 건축보다 논리성이나 기하학적 질서를 중시하는 경향이 있다. 유럽 열강의 간섭을 받게 된 18세기 말, 귀족 계급에 의해 바로크 건축, 로코코 건축의 장식을 도입한 주거 건축이 지어지게 되었다. (ko)
鄂圖曼建築是鄂圖曼帝國統治時期在帝國統治地區内流行的一種建筑風格，發源于塞琉古建築，受影響于拜占庭建築、、亞美尼亞建築和，成型于14到15世紀的布尔萨和埃迪爾內兩地。實際上，鄂圖曼建築可以說是拜占庭建築的變體，有著巨大的圓形拱頂，注重内外設計的和諧統一。例如鄂圖曼式的清真寺建筑風格幾乎都是參照自聖索菲亞大教堂，只不過鄂圖曼建築在其基礎上融入了更多的中東地區的特色。 (zh)
العمارة العثمانية الهندسة والتصميم المعماري المُميّز للإمبراطورية العثمانية، وظهر هذا الطراز في مدينتي بورصة وأدرنة في القرنين الرابع عشر والخامس عشر. طورت من العمارة السلجوقية السابقةِ وتُأثّرتْ بالعمارة الإيرانية، وإلى أكبر مدى تأثرت بالهندسة العمارة البيزنطية، بالإضافة إلى تقاليد المماليك الإسلامية بعد فتح العثمانيين لتقريباً 500 سنة. الأعمال البيزنطيةِ المعمارية مثل كنيسة آية صوفيا أُخذت كنماذج للعديد من المساجد العُثمانية. الهندسة المعمارية العُثمانية وُصِفت كتجانس التقاليد المعمارية للبحر الأبيض المتوسط والشرق الأوسط. (ar)
L'arquitectura otomana és l'arquitectura desenvolupada durant l'Imperi Otomà, la qual va emergir a Bursa i Edirne als segles xiv i xv. Es va desenvolupar a partir de l'anterior i va ser influïda per l'arquitectura romana d'Orient, iraniana, com també per la islàmica després de la conquista de Constantinoble pels turcs otomans. Durant almenys 40 anys, les creacions arquitectòniques romanes d'Orient com l'església d'Hagia Sophia, serviren com a models per a moltes de les mesquites otomanes. (ca)
Osmanische Architektur ist der Oberbegriff für die Architektur des Osmanischen Reiches. In seinen Kerngebieten, dem auf der Balkanhalbinsel gelegenen Rumelien und Kleinasien (Anatolien), entstand im 14. und 15. Jahrhundert eine Architektur, die den für die Islamische Architektur typischen Bauten wie der Moschee, der Hochschule (Madrasa), der Karawanserei oder dem Bad (Hamam) eine besondere architektonische Gestalt verlieh. Die osmanische Architektur integrierte Bauelemente aus der Rum-seldschukischen ebenso wie aus der armenischen und persischen sowie der byzantinischen Architektur. Aus der Synthese der Architektur des Nahen Ostens, des Mittelmeerraums und des byzantinischen Reiches entstanden einmalige Bauten: Die Wohnhäuser, Moscheen, Karawansereien und Medresen von Safranbolu und Bursa, (de)
La arquitectura otomana es la arquitectura construida por el Imperio otomano en todos los territorios sobre los que ejerció el control, un estilo que surgió en sus primeras capitales Bursa y Edirne en los siglos XIV y XV. La arquitectura del imperio se desarrolló a partir de la anterior arquitectura selyúcida y estuvo influenciada por las arquitecturas bizantina e iraní, así como por la tradiciones islámicas mamelucas después de la conquista de Constantinopla.En general, la arquitectura otomana se ha descrito como una síntesis de la arquitectura bizantina con las tradiciones arquitectónicas del Mediterráneo y de Oriente Medio. Durante casi 400 años, las edificaciones otomanas más características fueron las grandes mezquitas, como los modelos desarrollados por el arquitecto más releva (es)
Ottoman architecture is the architectural style that developed under the Ottoman Empire. It first emerged in northwestern Anatolia in the late 13th century and developed from earlier Seljuk Turkish architecture, with influences from Byzantine and Iranian architecture along with other architectural traditions in the Middle East. Early Ottoman architecture experimented with multiple building types over the course of the 13th to 15th centuries, progressively evolving into the Classical Ottoman style of the 16th and 17th centuries. This style was a mixture of native Turkish tradition and influences from the Hagia Sophia, resulting in monumental mosque buildings focused around a high central dome with a varying number of semi-domes. The most important architect of the Classical period is Mimar (en)
Arsitektur Utsmaniyah adalah arsitektur Kesultanan Utsmaniyah (Kekaisaran Ottoman) yang bermunculan di Bursa dan Edirne pada abad ke-14 dan ke-15. Arsitektur kekaisaran tersebut berkembang dari arsitektur Seljuk yang lebih awal dan dipengaruhi oleh arsitektur Bizantium, dan juga arsitektur Iran serta tradisi Islami arsitektur Mamluk setelah penaklukkan Konstantinopel oleh kaum Utsmaniyah. Selama hampir 400 tahun artefak-artefak arsitektural Bizantium seperti gereja Hagia Sophia berperan sebagai model untuk banyak masjid Utsmaniyah. Secara keseluruhan, arsitektur Utsmaniyah dideskripsikan sebagai arsitektur Bizantium yang dipadukan dengan tradisi-tradisi arsitektural Mediterania dan Timur Tengah. (in)
Architettura ottomana o architettura turca è l'architettura dell'Impero ottomano che si sviluppò a Bursa e Edirne nel XV e XVI secolo. L'architettura dell'impero si sviluppò dalla precedente architettura selgiuchide e venne influenzata da quella persiana, bizantina e islamica di tradizioni mamelucche dopo la conquista di Costantinopoli da parte degli Ottomani. Per quasi 400 anni, l'architettura bizantina, come nella chiesa di Hagia Sophia, servì da modello per la costruzione di molte moschee musulmane. Soprattutto, l'architettura ottomana è stata descritta come una sintesi fra l'architettura del Mediterraneo e del Medio Oriente. (it)
Arquitetura otomana refere-se à arquitetura do Império Otomano, que emergiu em Bursa e Edirne (atual Turquia) nos séculos XV e XVI. A arquitetura do império desenvolveu-se a partir da anterior arquitetura seljúcida e teve influências da arquitetura persa e bizantina, bem como das tradições islâmicas dos mamelucos depois da conquista de Constantinopla (atual Istambul) pelos otomanos. Durante praticamente quatro séculos, obras da arquitetura bizantina como a Basílica de Santa Sofia serviram de modelo para muitas mesquitas otomanas. A arquitetura otomana tem sido frequentemente descrita como uma síntese das tradições arquitetónicas do Mediterrâneo e Médio Oriente. (pt)
Османская архитектура — архитектура Османской империи, которая возникла в Бурсе и в Эдирне в XV—XVI вв.. В архитектуре Османской империи прослеживается влияние архитектуры Сельджуков, а также армянской, иранской, византийской архитектуры. После завоевания Константинополя турками заметно влияние мамлюкской архитектурной традиции. В течение почти 400 лет византийские церкви и соборы служили образцами для османских мечетей (ru)
Османська архітектура — архітектура Османської імперії, яка виникла в Бурсі і в Едірне в XV–XVI ст.. В архітектурі Османської імперії простежується вплив архітектури Сельджуків, а також вірменської, іранської, візантійської архітектури. Після завоювання Константинополя турками помітно вплив мамлюкської архітектурної традиції. Протягом майже 400 років візантійські церкви і собори служили зразками для османських мечетей. (uk)

rdfs:label

Ottoman architecture (en)
عمارة عثمانية (ar)
Arquitectura otomana (ca)
Osmanische Architektur (de)
Otomana arkitekturo (eo)
Arquitectura otomana (es)
Arsitektur Utsmaniyah (in)
Architettura ottomana (it)
オスマン建築 (ja)
오스만 건축 (ko)
Arquitetura otomana (pt)
Османская архитектура (ru)
Османська архітектура (uk)
奧斯曼建築 (zh)

owl:sameAs

foaf:depiction

is dbo:architecturalStyle of

is dbo:wikiPageWikiLink of

is dbp:architecturalStyle of

is dbp:architecture of

is dbp:style of