Medieval cuisine (original) (raw)

About DBpedia

中世料理（ちゅうせいりょうり）は、およそ5世紀から16世紀の中世ヨーロッパの多様な文化における食品・食習慣、調理法。この時期に食生活と調理法はヨーロッパ各地で変化し、近代ヨーロッパ料理の基礎をなした。

thumbnail

Property Value
dbo:abstract يتضمن مطبخ القرون الوسطى الأطعمة، عادات الأكل، وطرق الطهي من مختلف الثقافات الأوروبية خلال العصور الوسطى، وهي فترة تعود تقريباً من القرن الخامس إلى القرن السادس عشر. خلال هذه الفترة، تغيرت الوجبات الغذائية والطهي أقل في جميع أنحاء أوروبا مما كانت عليه في الفترة الوجيزة الحديثة المبكرة التي تلت ذلك. عندما ساعدت هذه التغييرات إرساء أسس المطبخ الأوروبي الحديث. ظلت الحبوب المواد الغذائية الأكثر أهمية خلال العصور الوسطى المبكرة، كما وصل الأرز إلى أوروبا في وقت متأخر وتم إدخال البطاطس في عام 1536 بالتصدير الإسباني من العالم الجديد، مع موعد لاحق كثيراً للأستخدام على نطاق واسع. كان يؤكل الشعير والشوفان والجاودار بين الفقراء، والقمح للطبقات الحاكمة، كما الخبز، عصيدة، عصيدة والمعكرونة من قبل جميع أفراد المجتمع. كانت الفاصوليا أو الفول المدمس والخضروات مكملاً مهماً في النظام الغذائي القائم على الحبوب لانخفاض أوامر.(ف الفاصولياء اليوم تُعتبر من الحبوب الشائعة والمنتشرة وكانت كذلك من أصل العالم الجديد وأُدخلت بعد تبادل الكولومبي في القرن 16). كان اللحم أكثر تكلفة وبالتالي أصبح له مكانة مرموقة، وعلى شكل لعبة كان الشئ الوحيد المشترك على طاولات طبقة النبلاء. كانت اللحوم التي يبيعها الجزار الأكثر انتشاراً من لحم الخنزير والدجاج والطيور الداجنة الأخرى، ولحم البقر، الذي يتطلب زيادة الأستثمار في الأراضي، وكان أقل شيوعاً. كان سمك القد والرنجة من الدعائم الأساسية بين سكان المناطق الشمالية؛ سواء أن كانت مجففة، مدخنة أو مملحة أنها شقت طريقها وانتشرت في المناطق الداخلية أيضاً، ولكن مجموعة متنوعة واسعة من غيرها من اسماك المياه المالحة والمياه العذبة كانت تؤكل أيضاً. إن النقل البطئ وتقنيات حفظ الطعام والتي تقوم فقط على (التجفيف والتمليح والتدخين والتخليل) كل هذا يجعل تجارة العديد من الأطعمة التي تأتي من مسافات بعيدة مكلفة للغاية. وبسبب هذا، كان طعام طبقة النبلاء أكثر ميلاً للنفوذ الأجنبي من مطبخ الفقراء وكان يعتمد على التوابل الغريبة باهظة الثمن التي يتم استيرادها من البلدان الأخرى. كما في كل مستوى من مستويات المجتمع يقلد المستوى الذي يعلوه أو الذي فوقه والأبتكارات من التجارة الدولية والحروب الخارجية من القرن الثاني عشر (12) وما بعده ونشرها تدريجياً من خلال الطبقة المتوسطة العليا من مدن القرون الوسطى. وبصرف النظر عن عدم التوافر الاقتصادي للكماليات مثل التوابل، وحُرّمت وحظرت القرارات والفرمانات أستهلاك بعض الأطعمة المعينة على طبقات أجتماعية محددة والقوانين محدد للنفقات وأستهلاك واضح ومحدود بين الأثرياء الجدد. كما تُملي الأعراف والعادات الاجتماعية أن طعام الطبقة العاملة يكون أقل جودة؛ لأنه كان يُعتقد أن هناك تشابه طبيعي بين عمل الفرد وغذاءه فالعمل اليدوي يتطلب خشونة، وغذاء أرخص. وهناك نوع من الطبخ المكرر أو النقى وضع في أواخر العصور الوسطى وهذا النوع يضع معايير بين النبلاء في جميع أنحاء أوروبا. وشملت التوابل الشائعة التي على درجة عالية من التتبيل الحلو الحامضي وهو مرجع نموذجي من المواد الغذائية في الطبقة العليا في القرون الوسطى ويضم الفيرجوس والنبيذ والخل في تركيبة مع التوابل مثل الفلفل الأسود والزعفران والزنجبيل. وكل هذا، جنباً إلى جنب مع الأستخدام الواسع النطاق من السكر أو العسل، ويعطي العديد من الأطباق نكهة حلوة حامضة. وكان اللوز أكثر شعبية كمادة مكثفة في الحساء، ويخني أو الطبخ، والصلصات، وخاصة حليب اللوز. (ar) Prvním a jedním z nejdůležitějších faktorů odrážejícím se ve výsledné podobě stravy je určitě půda. Na schopnosti náležitě ji zpracovat a relevantně využít její možnosti závisel tehdejší život všech sedláků. V období konce raného středověku už byl lidem znám trojhonný úhorový systém. Hospodáři svá pole rozdělovali na tři části, které osévali v závislosti na ročním období a náročnosti plodin. Klasické rozdělení jařina, ozima a úhor podstatně zvýšilo výnosy půdy.Práce na poli byla náročná a vyžadovala značnou fyzickou zdatnost. Tíha všech zemědělských prací ležela především na muži, ale za časů sklizně pomáhala na poli také žena. Nástroje sloužící k obdělávání půdy byly stále primitivní. Pole se oralo jednoduchým pluhem a vláčelo brázdami. Často se zapřahal hovězí dobytek. Na přípravě samotného pokrmu se podílela již jen žena. Suroviny, které k přípravě potřebovala, získala především ze sklizně na poli a drobnými výpěstky ze zahrady. Mnohé užitečné potraviny nabídl les. Sbíraly se houby, lesní plody, plané ovoce a zelenina, ale také některé druhy kůry a listí. Je známo, že na dvoře středověkých usedlostí bylo chováno mnohé zvířectvo. Především tur a drobná drůbež. Avšak s masem, mlékem a vejci se nakládalo velice opatrně. Většina takto získaných surovin byla určena k prodeji. Jen výjimečně byla strava obohacena o ulovenou zvěř nebo nachytané ryby. (cs) La cuina medieval és l'exposició dels hàbits alimentaris i els mètodes de cuinar de diverses cultures europees durant l'edat mitjana, un període que aproximadament va des del segle v fins al segle xvi. En aquests temps, la dieta i les maneres de cuinar van canviar a Europa i aquestes mudances van ajudar a la fundació de la moderna cuina europea. Els cereals esdevingueren la font de nutrients principal durant la primera part de l'edat mitjana. Es menjaven en forma de pa, farinetes i pasta per tots els membres de la població. Les verdures van ser un important suplement a la dieta basada en cereals. La carn era més cara i per tant més prestigiosa i era més comuna en les taules de la noblesa. Els tipus més populars de la carn eren la del porc i el pollastre, mentre que la carn de boví, que requeria una gran inversió en terreny, era menys habitual. El bacallà i els peixos del gènere clupea es consumien entre la població del nord, però es menjaven també una gran varietat de peixos marins o d'aigua dolça. Donades les condicions del transport lent i les ineficients tècniques de conservació d'aliments, el comerç a llarga distància era molt car. Per això la cuina de la noblesa era més oberta a les influències foranes que la de la gent pobra. Cada nivell de la societat imitava el nivell que estava per sobre d'ell i així les innovacions es van anar estenent. El consum de determinats aliments en determinades classes socials era objecte de legislació i s'establia que la classe baixa mengés els aliments menys refinats. Hi havia una forma d'haute cuisine desenvolupada durant la baixa edat mitjana que va ser l'estàndard per a la noblesa de tota Europa. L'assaonament feia servir l'agràs (suc de raïm verd) el vi i el vinagre, en combinació amb espècies com el pebre negre, el safrà i el gingebre. Aquest junt amb l'ampli ús del sucre o la mel donava a molts plats un gust dolç. Les ametlles eren molt populars com a agent espessidor en sopes estofades i salses particularment usada en forma de llet d'ametlla. (ca) Die Esskultur im Mittelalter beschreibt die Ernährungsgewohnheiten, die für Europa von etwa dem 5. Jahrhundert bis zum Ende des 15. Jahrhunderts charakteristisch waren. Innerhalb dieses Zeitraums vollzog sich ein erheblicher Wandel. Technische Verbesserungen der Mühlen und Kelter, die mittelalterliche Warmzeit in der Übergangsphase vom Früh- zum Hochmittelalter, die zunehmende Verbreitung der Dreifelderwirtschaft, der Kulturaustausch mit dem Orient durch die Kreuzzugsbewegung, eine zunehmend bessere Infrastruktur und die Intensivierung des Fernhandels verbreiterten und verbesserten bis zum 14. Jahrhundert das Nahrungsangebot und veränderten die Ernährungsgewohnheiten. Mangel und schwere Hungersnöte waren trotzdem eine immer wiederkehrende Erfahrung. Eine Veränderung in den Ernährungsgewohnheiten bewirkte auch die Pest, die Europa ab Mitte des 14. Jahrhunderts heimsuchte. Die epidemiebedingten europaweiten Bevölkerungsverluste betrugen regional bis zu 30 Prozent. Der Prozess der Wüstungen infolge der mittelalterlichen Großen Pest führte dazu, dass die zuvor als Ackerland genutzten Flächen in Weideland umgewandelt wurden und damit die Viehzucht und in der Folge auch der Fleischkonsum zunahmen. Getreidebreie und -grützen zählten das gesamte Mittelalter hindurch in allen Schichten zu den Grundnahrungsmitteln. Brot war im 10. Jahrhundert selbst in vornehmen Klöstern ein nicht alltägliches Nahrungsmittel, während es im 13. Jahrhundert auch in ärmeren Bevölkerungsschichten täglich gegessen wurde. Eine ähnliche Entwicklung vollzog sich beim Wein. Wild spielte in der mittelalterlichen Ernährung nur eine geringe Rolle. Hausschwein und Haushuhn waren die wichtigsten Fleischlieferanten. Getrockneter Kabeljau und gesalzener Hering gehörten ab dem 10. Jahrhundert zu den europaweit gehandelten Lebensmitteln, daneben wurde eine große Vielzahl unterschiedlicher Arten von Süß- und Salzwasserfischen gegessen. Zu den häufig verwendeten Würzmitteln zählten Verjus, Wein und Essig. Diese gaben gemeinsam mit der weit verbreiteten Verwendung von Honig vielen Gerichten einen süß-säuerlichen Geschmack. Pfeffer, Muskatnuss, Safran und andere importierte Gewürze wurden in geringen Mengen gehandelt und überwiegend in wohlhabenden Haushalten verwendet. Erhalten gebliebene ausführliche Rezeptsammlungen legen nahe, dass im Spätmittelalter eine signifikante Weiterentwicklung der Kochfertigkeiten stattfand. Neue Zubereitungen wie Mürbeteigkuchen und Methoden wie das Klären von Brühen mit Eiweiß tauchen das erste Mal in Rezepten des späten 14. Jahrhunderts auf. Rezepte, die im Mittelalter und darüber hinaus nicht nur auf Sättigung und Geschmack abzielten, sondern auch (etwa unter gezielter Verwendung von Heilpflanzen) zur Verhütung und Behandlung von Krankheiten eingesetzt wurden, enthielten auch zunehmend Hinweise zur Zubereitungsweise und waren nicht länger eine einfache Aufzählung der Zutaten. Im frühen Mittelalter bestand eine soziale Differenzierung der Ernährungsgewohnheiten in erster Linie in der Menge der konsumierten Lebensmittel und weniger in ihrer Qualität. Im Verlauf des Mittelalters markierten zunehmend die Konventionen um Essen und Trinken die sozialen Barrieren. In vielen Städten legten beispielsweise Regeln fest, welche Speisen Dienstboten, Gesellen, Meistern und Handelsherren zustanden. Auch die Fleischgerichte, die die städtische Mittel- und Oberschicht verzehrte, wurden deutlich aufwändiger und raffinierter in der Zubereitung. Zur Erfassung dieser sozialen Dimension von Ernährungsgewohnheiten wird mitunter hilfsweise zwischen einer Esskultur des Adels, Klerus und der Stadt- und Landbevölkerung unterschieden. Diese Unterscheidung ist problembehaftet, weil die Übergänge zwischen diesen Schichten fließend waren. Für die Ernährungsgewohnheiten eines einzelnen mittelalterlichen Menschen waren sein individueller Wohlstand sowie die Einbindung seines Lebensortes in den Fernhandel ausschlaggebender als eine Zuordnung seiner Person zu einer dieser vier Gruppen. Das heutige Wissen um die mittelalterliche Esskultur stammt zu einem großen Teil aus schriftlichen Quellen wie Abgabenordnungen, Zollrollen, Berichten von Krönungs- und Zunftfeierlichkeiten, philosophischen Schriften und für das Ende des Mittelalters auch zunehmend aus Kochbüchern. Diese Quellen sind häufig unvollständig und einseitig, weil sie besondere Ereignisse und die Lebensweise der Oberschicht übergewichten. Wichtige Ergänzung sind deshalb die Ausgrabungen mittelalterlicher Siedlungen, die ein vollständigeres und häufig anderes Bild als die schriftlichen Quellen vermitteln. (de) Mezepoka kuirarto inkluzivas manĝaĵojn, manĝkutimojn kaj kuirajn metodojn de diversaj eŭropaj kulturoj dum la Mezepoko, kiuj daŭris de la 5-a ĝis la 15-a jarcento. Dum ĉi tiu periodo, dietoj kaj kuirado ŝanĝiĝis malpli ol en la frua moderna periodo sekvanta, kiam tiuj ŝanĝoj helpis meti la bazojn por moderna Eŭropa kuirarto. Cerealoj restis la plej grava bazo dum la Alta Mezepoko ĉar rizo estis enkondukita malfrue, kaj la terpomo estis nur enmetita en 1536, kun multe pli posta dato por ampleksa konsumado. Hordeo, aveno kaj sekalo estis la manĝaĵoj de malriĉuloj. Tritiko estis por la regantaj klasoj. Ĉi tiuj estis konsumitaj kiel pano, kaĉo, kaj pasto de ĉiuj membroj de la socio. Faboj kaj legomoj estis gravaj suplementoj por la cereal-bazita dieto de la pli malaltaj klasoj. La faboj estis el la Nova Mondo kaj estis enkondukitaj post la kolumba interŝanĝo en la 16-a jarcento.) La viando estis pli multekosta kaj do pli prestiĝa. Ĉasbestoj, formo de viando akirita de ĉasado, estis ofta nur sur la tabloj de la nobelaro. La plej oftaj viandoj estis porkaĵo, kokidaĵo kaj aliaj hejmaj birdoj; bovaĵo, kiu postulis pli grandan investon en tero, estis malpli ofta. Moruo kaj haringo estis ĉefaj inter la nordaj loĝantaroj; sekigitaj, fumaĵitaj aŭ salitaj, ili iris al malproksime interne, sed ankaŭ manĝis grandan diversecon de aliaj salakvaj kaj dolĉakvaj fiŝoj. Malrapidaj teknikoj pri transportado kaj konservado de manĝaĵoj (bazitaj sur sekigado, saligado, fumaĵado kaj peklado) faris multekostan komercadon de multaj manĝaĵoj. Pro ĉi tio, la manĝaĵoj de la nobelaro estis pli inklina al fremda influo ol la kuirarto de malriĉuloj; ĝi dependis de ekzotaj spicoj kaj multekostaj importadoj. Ĉar ĉiu nivelo de socio imitis ĝin, novigoj de internacia komerco kaj eksterlandaj militoj de la 12-a jarcento disvastiĝis tra la alta meza klaso de mezepokaj urboj. Krom ekonomiaj mankoj de luksaĵoj kiel spicoj, dekretoj kontraŭ leĝa konsumado de certaj manĝaĵoj inter certaj sociaj klasoj, limigis videblan konsumon inter la novaj riĉuloj. Sociaj normoj ankaŭ diktis, ke la manĝaĵo de la laborista klaso estu malpli rafinita, ĉar oni kredis, ke ekzistas natura simileco inter onia laboro kaj onia manĝaĵo; mana laboro bezonis pli malkaran kaj malmultekostan manĝon. Speco de rafinita kuirado disvolviĝis en la , kiu starigis la standardon inter la nobelaro tra la tuta Eŭropo. Oftaj spicoj en la tre spica dolĉa repertuaro tipaj de mezepoka kuirarto inkludis , vinon kaj vinagron kombine kun spicoj kiel nigra pipro, safrano kaj zingibro. Ĉi tiuj, kune kun la ĝeneraligita uzo de sukero aŭ mielo, donis al multaj pladoj dolĉan guston. Migdaloj estis tre popularaj en supoj, kuiraĵoj kaj saŭcoj, precipe kiel migdala lakto. (eo) La gastronomía medieval es el conjunto de alimentos, hábitos alimenticios y prácticas culinarias de diferentes países europeos durante la Edad Media, que duró del siglo V al XV. Durante este período, las dietas y la cocina cambiaron poco que en la Edad Moderna temprana que siguió, cuando esas transformaciones ayudaron a sentar las bases de la gastronomía europea moderna. Los cereales continuaron siendo el alimento básico más importante durante la Alta Edad Media, ya que el arroz se introdujo tarde y la papa se incorporó en 1536, con una fecha muy posterior al consumo generalizado. Los pobres comían cebada, avena y centeno. El trigo era para las clases gobernantes. Eran consumidos como pan, gacha, gruel y pasta por todos los miembros de la sociedad. Las habas y las verduras eran complementos importantes en la dieta basada en cereales de las clases inferiores. (Las especies del género Phaseolus, especialmente P. vulgaris o frijol, provenían del Nuevo Mundo y se introdujeron después del intercambio colombino en el siglo XVI). La carne era muy cara y, por lo tanto, más prestigiosa. La carne de caza era común solo en las mesas de la nobleza. Las carnes de carnicero más frecuentes eran la de cerdo, pollo y otras aves domésticas; la carne de res era menos común, porque requería una mayor inversión en tierra. El bacalao y el arenque eran el sostén principal de las poblaciones del norte; secos, ahumados o salados, se abrieron paso hacia el interior del continente, aunque también se consumió una gran variedad de otros peces de agua salada y dulce. (es) Medieval cuisine includes foods, eating habits, and cooking methods of various European cultures during the Middle Ages, which lasted from the fifth to the fifteenth century. During this period, diets and cooking changed less than they did in the early modern period that followed, when those changes helped lay the foundations for modern European cuisine. Cereals remained the most important staple during the Early Middle Ages as rice was introduced late, and the potato was only introduced in 1536, with a much later date for widespread consumption. Barley, oats, and rye were eaten by the poor. Wheat was for the governing classes. These were consumed as bread, porridge, gruel, and pasta by all of society's members. Cheese, fruits, and vegetables were important supplements to the cereal-based diet of the lower orders. Meat was more expensive and therefore more prestigious. Game, a form of meat acquired from hunting, was common only on the nobility's tables. The most prevalent butcher's meats were pork, chicken, and other domestic fowl; beef, which required greater investment in land, was less common. A wide variety of freshwater and saltwater fish was also eaten, with cod and herring being mainstays among the northern populations. Slow transportation and food preservation techniques (based on drying, salting, smoking, and pickling) made long-distance trade of many foods very expensive. Because of this, the nobility's food was more prone to foreign influence than the cuisine of the poor; it was dependent on exotic spices and expensive imports. As each level of society imitated the one above it, innovations from international trade and foreign wars from the 12th century onward gradually disseminated through the upper middle class of medieval cities. Aside from economic unavailability of luxuries such as spices, decrees outlawed consumption of certain foods among certain social classes and sumptuary laws limited conspicuous consumption among the nouveaux riches. Social norms also dictated that the food of the working class be less refined, since it was believed there was a natural resemblance between one's labour and one's food; manual labour required coarser, cheaper food. A type of refined cooking developed in the Late Middle Ages that set the standard among the nobility all over Europe. Common seasonings in the highly spiced sweet-sour repertory typical of upper-class medieval food included verjuice, wine, and vinegar in combination with spices such as black pepper, saffron, and ginger. These, along with the widespread use of honey or sugar, gave many dishes a sweet-sour flavor. Almonds were very popular as a thickener in soups, stews, and sauces, particularly as almond milk. (en) La cuisine médiévale regroupe les plats, les habitudes alimentaires et les méthodes de cuisson des diverses cultures européennes et méditerranéennes, durant le Moyen Âge, entre le Ve et le XVe siècle. Cette période comporte des hivers très froids (« petit âge glaciaire ») qui mettent à mal l'agriculture. Elle comporte également diverses épidémies dont la peste, qui causa des millions de morts, et que la médecine ne pouvait combattre alors. La société médiévale a de plus pour caractéristique la guerre causée par la religion installée (le deuxième pouvoir) qui impose les croisades aussi bien à la population instruite et riche qu'à son complément indissociable des rustres (sauvages) illettrés avec la guerre de Cent Ans.Ve siècle_jusqu'au_milieu_du_VIIIe siècle,_pendant_le_"haut_Moyen-Âge"_l'obscurantisme_a_dominé._Mais_dès_le_XIIe siècle_et_surtout_au_XIVe et XVe siècles,_le_monde_occidental_s'est_enfin_réveillé_intellectuellement._Il_a_redécouvert_la_science_des_Anciens,_surtout_les_Grecs,_par_traduction_directe_de_leurs_écrits_ou_à_travers_ceux_des_savants_arabes._Ce_fut_une_période_très_agitée:_les_croisades_qui_en_huit_épisodes_successifs_(1" class="reference"> Les régimes alimentaires et la préparation des plats évoluèrent donc plus lentement que lors de l'époque moderne qui suivit et qui reconstitua par le repeuplement les économies locales, et dont les changements posèrent les bases de la cuisine européenne et américaine moderne. Les céréales, telles que l'orge, l'avoine, le seigle et le blé, étaient les aliments de base les plus importants durant le Moyen Âge. Le riz ne fut introduit que tardivement en Europe. La pomme de terre qui n'arriva qu'en 1536 ne fait pas partie de cette cuisine (et ne fut pas consommée à grande échelle avant plusieurs siècles). L'orge, l'avoine et le seigle, pour les pauvres, et le blé pour les riches, servaient à fabriquer les pains, les bouillies et les pâtes qui étaient consommés par toute la population. Les fèves et les légumes étaient des suppléments importants au régime essentiellement à base de céréales des plus pauvres. La viande était plus chère, et donc plus prestigieuse, et le gibier par interdit de chasse ne se trouvait que sur les tables de la noblesse à la fin de l'époque médiévale. Les viandes les plus répandues étaient le poulet et les autres volailles, le porc, tandis que le bœuf, qui demandait plus d'investissement, était moins présent. La morue et le hareng étaient incontournables pour les régions littorales et ils pouvaient être transportés vers l'intérieur des terres s'ils étaient séchés, fumés ou salés. Une grande variété de poissons de rivière était également consommée (et braconnée). Les méthodes de conservation des aliments, basées exclusivement sur le séchage, la salaison, le fumage et le saumurage ont constitué la première industrie humaine. Au Moyen Âge la lenteur des moyens de transport et cette industrie rendaient très coûteux le commerce des produits sur de longues distances, les marchandises pondéreuses ordinaires ne peuvent en valoir la peine sur les places de marché, où se font les ventes en dehors des commandes de particuliers. Et l'alimentation de la noblesse était plus liée aux influences étrangères connues que l'alimentation populaire, la notion sociale de délicatesse s'impose au fur et à mesure. Une cuisine raffinée s'écartant du modèle de l'alimentation antique se développa au Moyen Âge tardif sous influence des cuisines méditerranéennes et arabes. Elle devint la norme au sein de la noblesse de toute l'Europe enrichie par le servage qui par ailleurs disposait de plus en plus à un droit de nom (fournisseur de « X »). Les assaisonnements courants de la cuisine médiévale de la noblesse incluaient le verjus, le vin et le vinaigre, en combinaison avec des épices comme le poivre noir, le safran et le gingembre. L'emploi répandu du sucre ou du miel donnait un goût aigre-doux à de nombreux plats. Les amandes, particulièrement en tant que lait d'amande, étaient très populaires en tant qu'agent épaississant pour les soupes, les ragoûts, les sauces et les carpaccio. (fr) Masakan abad pertengahan mencakup makanan, kebiasaan makan, dan cara memasak dari berbagai kebudayaan Eropa selama Abad Pertengahan, suatu masa dalam kurun waktu sekitar abad ke-5 sampai abad ke-16. Selama periode ini, pola makan dan memasak lebih sedikit mengalami perubahan di Eropa dibanding pada awal periode modern (sebelum Revolusi Industri) yang lebih singkat, di mana perubahan-perubahan itu berperan meletakkan fondasi bagi masakan Eropa modern. Sereal masih merupakan bahan pokok terpenting sepanjang awal Abad Pertengahan sebab beras diperkenalkan belakangan ke Eropa dan kentang baru diperkenalkan pada tahun 1536, yang mana baru di kemudian hari dikenal secara luas. Jelai, oat dan gandum hitam bagi kaum miskin, dan gandum bagi kaum penguasa, dimakan sebagai roti, bubur, bubur sumsum dan pasta oleh semua lapisan masyarakat. Kara oncet dan sayuran merupakan suplemen penting untuk pola makan yang berbasis sereal dari kelas yang lebih rendah. (polong-polongan Phaseolus, sekarang Phaseolus vulgaris, berasal dari Dunia Baru dan diperkenalkan setelah Pertukaran Kolumbia pada abad ke-16) Daging lebih mahal, lebih bergengsi, dan dalam bentuk permainan berburu biasanya hanya sebagai konsumsi kaum bangsawan. Yang paling umum dijual oleh tukang daging adalah daging babi, ayam, dan unggas domestik lainnya; sapi, yang mana membutuhkan investasi lahan lebih besar, lebih jarang dijumpai. Ikan kod dan haring menjadi andalan di daerah bagian utara; bahan makanan tersebut dikeringkan, diasap atau diasinkan oleh mereka yang tinggal di pedalaman, tetapi berbagai ikan air tawar dan ikan air asin lainnya juga dikonsumsi oleh mereka. Teknik pengawetan makanan (terutama pengeringan, pengasinan, pengasapan, dan pengasaman) dan waktu pengangkutan yang lama menjadikan perdagangan jarak jauh atas banyak jenis makanan sangatlah mahal. Karena itu, makanan kaum bangsawan lebih cenderung terpengaruh bangsa asing dibanding dengan masakan kaum miskin; ini bergantung pada rempah-rempah eksotis dan biaya impor yang mahal. Sebagaimana setiap lapisan masyarakat mengikuti salah satu hal di atas, inovasi-inovasi dari perdagangan internasional dan peperangan dengan bangsa asing sejak abad ke-12 dan seterusnya secara bertahap tersebar luas melalui kelas menengah atas di kota-kota abad pertengahan. Selain tidak tersedianya barang mewah — seperti rempah-rempah — secara ekonomis, ada berbagai ketetapan yang melarang konsumsi makanan tertentu di kelas-kelas sosial tertentu dan hukum yang membatasi konsumsi berlebihan (demi publisitas) pada golongan orang kaya baru. Norma sosial juga menetapkan bahwa makanan kelas pekerja harus lebih sederhana, karena diyakini ada kemiripan alamiah antara pekerjaan dan makanan seseorang; pekerja kasar perlu makanan yang lebih kesat, yang lebih murah. Suatu jenis masakan olahan dikembangkan pada Abad Pertengahan Akhir yang mana menjadi norma kalangan bangsawan di seluruh Eropa. Bumbu-bumbu penyedap yang umum dalam perbendaharaan asam-manis yang sangat berbumbu khas makanan abad pertengahan kelas atas meliputi jus masam (verjuice), anggur, dan vinegar dikombinasikan dengan rempah seperti lada hitam, kuma-kuma, dan jahe. Semua itu, seiring dengan meluasnya penggunaan gula atau madu, memberi rasa asam-manis pada banyak hidangan. Almond sangat populer sebagai pengental dalam sup, rebusan, dan saus, terutama sebagai susu almond. (in) 中世料理（ちゅうせいりょうり）は、およそ5世紀から16世紀の中世ヨーロッパの多様な文化における食品・食習慣、調理法。この時期に食生活と調理法はヨーロッパ各地で変化し、近代ヨーロッパ料理の基礎をなした。 (ja) Middeleeuwse kookkunst verwijst naar het voedsel, de en de kooktechnieken van de verschillende in de middeleeuwen, de periode die ruwweg duurde van de 5de tot de 16de eeuw. Gedurende deze periode veranderde de voeding en het koken in Europa. Deze veranderingen vormden de basis voor de moderne . (nl) Kuchnia średniowiecza – zwyczaje kulinarne, obejmujące pokarmy, nawyki żywieniowe i metody przygotowywania potraw dominujące w Europie w okresie średniowiecza, od V do XVI wieku. Kuchnia ta była zróżnicowana terytorialnie, szczególnie wśród najniższych warstw społecznych, których dieta była ograniczona do produktów dostępnych w najbliższej okolicy i tanich. Zwyczaje kulinarne warstw najwyższych, mogących spożywać potrawy przyrządzone według ówczesnej sztuki kulinarnej, były bardziej jednorodne; zwłaszcza pod koniec średniowiecza wykształciła się pewna forma haute cuisine, pojawiły się też książki kucharskie. Jednak i kuchnia możnych podlegała ograniczeniom wynikającym z wolnych środków transportu i ówczesnych możliwości konserwacji jedzenia. Ważnym czynnikiem wpływającym na dietę średniowiecznych Europejczyków były nakazane przez chrześcijaństwo liczne dni postne, ograniczające rodzaj spożywanego pożywienia. Wykwintna kuchnia średniowieczna charakteryzowała się używaniem dużej ilości przypraw, także importowanych. Były drogie, gdyż sprowadzane z daleka przez wielu pośredników. Przy przygotowaniu i doborze potraw kierowano się wskazaniami ówczesnej medycyny. Podstawą wyżywienia ludzi średniowiecza były produkty ze zbóż: kasze i chleb. Rośliny strączkowe i warzywa były ważnym uzupełnieniem diety niższych warstw społecznych. Mięso, produkt droższy i mający bardziej prestiżowy status, obecne było przede wszystkim na stołach warstw wyższych. Jadano głównie drób i wieprzowinę, a na dworach rycerskich także dziczyznę. Popularne, szczególnie w okresie postów, były ryby morskie (zwłaszcza konserwowane i transportowane na spore odległości dorsze i śledzie) i słodkowodne. Podczas okresu średniowiecza zarówno dietetyka, jak i styl żywienia podlegały pewnym zmianom, związanym z upowszechnianiem się niektórych upraw i hodowli oraz rozwojem metod rolnictwa i przetwórstwa żywności. (pl) A expressão culinária medieval refere-se ao conjunto de hábitos alimentares e de métodos, técnicas e processos utilizados para preparar, conservar e apresentar os alimentos das várias culturas europeias durante a Idade Média, período histórico que compreende aproximadamente os séculos V ao XV. Durante este período, as dietas e a culinária mudaram em toda a Europa, e essas mudanças ajudaram a estabelecer as bases para a moderna cozinha europeia. O pão era o alimento básico, seguido por outros alimentos fabricados a partir de cereais, como o mingau e as massas. A carne era mais prestigiosa e mais cara que os grãos e que os vegetais. Entre os temperos comuns estavam o vertjus (do francês médio, significa "suco verde"), suco extraído de uvas não maduras, o vinho e o vinagre. Estes, juntamente com a utilização muito difundida de mel ou açúcar (entre aqueles que tinham recursos para isso), deu a muitos pratos um sabor agridoce. Os mais populares tipos de carne eram de porco e frango, enquanto a carne bovina, que exigia um maior investimento em terras, era menos comum. Bacalhau e arenque estavam entre os principais da população do norte, mas uma grande variedade de outros peixes de água salgada e de água doce também serviam de alimento. Amêndoas, tanto doces quanto amargas, eram utilizadas inteiras como guarnição, ou mais comumente trituradas e usadas como um espessante de sopas, ensopados, e molhos. Particularmente popular era uma bebida leitosa feita de amêndoas trituradas, chamada de leite de amêndoa, que era um substituto comum para o leite animal, utilizado para cozinhar durante a Quaresma e os jejuns da Igreja Católica Romana. O transporte lento e as ineficientes técnicas de preservação dos alimentos impediam o comércio de longa distância de muitos alimentos. Na maioria dos casos, somente os ricos, especialmente a nobreza, podiam adquirir ingredientes importados, tais como especiarias. Devido a esses fatores, a cozinha dos nobres era mais propensa à influência estrangeira do que a de pessoas mais pobres. Como cada nível da sociedade imitava o nível acima, as inovações resultantes do comércio internacional e das guerras estrangeiras gradualmente se espalharam através da classe média-alta das cidades medievais. Em uma época em que a fome era comum e as hierarquias sociais eram muitas vezes brutalmente forçadas, o alimento era um importante indicador do estatuto social de forma que não há equivalente hoje na maioria dos países desenvolvidos. À parte da indisponibilidade econômica dos luxos, como especiarias, decretos declaravam ilegal o consumo de certos alimentos por determinadas classes sociais, e leis suntuárias limitavam o consumo conspícuo entre os nouveaux riches (francês: "novos ricos"), pessoas que se tornaram ricas, e que não faziam parte da nobreza. Normas sociais também impunham que o alimento da classe trabalhadora fosse menos refinado, já que se acreditava que havia uma semelhança divina ou natural entre o trabalho e os alimentos das pessoas; assim, trabalho manual requeria alimentos mais vulgares e mais baratos. (pt) Con alimentazione medievale ci si riferisce ai cibi, alle abitudini alimentari, ai metodi di cottura e in generale alla cucina di varie culture europee nel corso del Medioevo, un'epoca che si estende, per convenzione, dal 476 al 1492. Durante tale periodo, le diete e la cucina, nelle varie zone dell'Europa, sperimentarono meno cambiamenti rispetto a quanto sarebbe successo nella più breve epoca moderna che sarebbe seguita, durante la quale tali mutamenti avrebbero posto le basi delle abitudini alimentari odierne. I cereali erano consumati sotto forma di pane, farinate d'avena, polenta e pasta praticamente da tutti i componenti della società. Le verdure rappresentavano un'importante integrazione alla dieta basata sui cereali. La carne era più costosa e quindi considerata un alimento più prestigioso ed era per lo più presente sulle tavole dei ricchi e dei nobili. I tipi di carne più diffusi erano quelle di maiale e pollo, mentre il manzo, che richiedeva la disponibilità di una maggiore quantità di terra per l'allevamento, era meno comune. Il merluzzo e le aringhe erano molto comuni nella dieta delle popolazioni nordiche, ma veniva comunque consumata un'ampia varietà di pesci d'acqua dolce e salata. La lentezza dei trasporti e le inefficienti tecniche di trasformazione agroalimentare rendevano estremamente costoso il commercio di cibi sulle lunghe distanze. Per questa ragione il cibo dei nobili era più esposto alle influenze straniere rispetto a quello consumato dai poveri e dalla gente comune. Dal momento che ciascuna classe sociale cercava di imitare quella a lei immediatamente superiore, le innovazioni dovute al commercio internazionale e alle guerre con paesi stranieri si diffusero gradualmente tra le classi medio-alte delle città medievali. Oltre all'indisponibilità di certi cibi per ragioni economiche, furono emessi decreti che vietavano il consumo di alcuni alimenti per alcune classi sociali, e alcune leggi limitarono le possibilità di consumarne in grosse quantità ai "nuovi ricchi". Alcune norme sociali inoltre prescrivevano che il cibo della classe lavoratrice fosse meno raffinato, perché si credeva che esistesse un'affinità naturale tra il lavoro di una persona e il suo cibo; si riteneva quindi che il lavoro manuale richiedesse cibi più scadenti ed economici. Nel corso del tardo Medioevo iniziò a svilupparsi una forma di Haute cuisine che andò a costituire uno standard tra la nobiltà di tutta Europa. I metodi di conservazione più comuni vedevano l'impiego di agresto. Questi trattamenti, uniti al diffuso impiego di zucchero e miele, donavano a molti piatti un sapore tendente all'agrodolce. Anche le mandorle erano molto popolari e usate come addensante in minestra, stufati e salse, in particolare usate sotto forma di latte di mandorla. (it) Forskning kring medeltidens mat försöker beskriva livsmedel, matlagningsmetoder och matvanor som förekom i europeiska samhällen under medeltiden, en period som sträcker sig från cirka år 400 e.Kr. till 1500 e.Kr. Under denna period etablerades många nya vanor inom kosthållning och matlagning över hela Europa och många av dessa blev en grund för de moderna europeiska köken. Transport och kommunikation var betydligt långsammare än idag, vilket omöjliggjorde eller fördyrade handel med flera typer av mat. De välbärgade kunde emellertid låta sina matvanor påverkas av importerade recept och råvaror, och successivt spred sig främmande kulturers matvanor även till de lägre klasserna. Medeltiden var en period då missväxt och svält var vanligt och stor skillnad rådde mellan fattig och rik. Vid senmedeltiden stiftades ofta överflödsförordningar, lagar som reglerade i vilken mån varje samhällsklass fick markera sin status, med exempelvis kläder och mat. Sociala eller medicinska normer kunde också diktera att den arbetande befolkningens mat skulle vara mindre förfinad än elitens kost. Logiken bakom detta var att grovt arbete krävde grov mat och att detta var en gudagiven ordning. Bröd var det vanligaste livsmedlet i alla samhällsklasser och fanns med vid så gott som varje måltid. Spannmålen dominerade även i form av gröt, välling och pasta. Soppor, grytor och stuvningar var de vanligaste rätterna och ingredienser som användes över hela Europa var mandlar, oftast i form av mandelmjölk, verjus (den sura saften av omogna druvor), vin och vinäger, gärna kombinerat med socker eller honung för dem som hade råd. Fläsk och kyckling förekom i alla regioner, och särskilt i norr åt man stora mängder sill och torsk. (sv) Средневековая кухня Западной Европы — продукты, вкусовые предпочтения и методы приготовления пищи в различных западноевропейских культурах на протяжении Средних веков, — исторического периода между V и XVI веками. В течение этого периода диета и методы приготовления пищи изменялись не столь активно, как в последующем Новом времени, однако был заложен своего рода фундамент для современной европейской кухни. Зерновые культуры (кроме риса, относительно поздно завезённого в Европу), оставались одними из важнейших продуктов на протяжении раннего Средневековья, так как картофель был введён в употребление лишь в 1536 году, а широкое распространение получил намного позже. Ячмень, овёс и рожь входили в рацион бедных слоёв населения, тогда как пшеница была привилегией высшего сословия. Однако хлеб, овсянка, каша и макаронные изделия входили в рацион всех сословий. Многочисленные бобовые культуры, среди которых совершенно забытая теперь вигна, нут (в южных странах) и, наконец, садовые бобы вместе с овощами были важным дополнением к основанной на зерновых культурах и низкосортном мясе диете нижних сословий. Бобы фасоли ведут своё происхождение из Нового Света и в Европе появились лишь в ходе так называемого «Колумбова обмена» в XVI веке. Мясо телят, ягнят и поросят, а также птица было более дорогим и более престижным продуктом питания, попадая на столы высшего сословия вместе с благородной рыбой и высоко ценимыми привозными продуктами. В лавке мясника чаще всего можно было встретить свинину, баранину; разнообразной домашней птицей торговали соответствующие цеха (например, парижские гусятники), говядина оставалась в основном пищей людей более скромного достатка. Треска и сельдь были одним из основных источников питания для северных народов, и в сушёном (так называемый стокфиск), копчёном или солёном виде распространялись по материку, широко использовались и другие многочисленные виды морской и пресноводной рыбы. Медленная транспортировка и неэффективные методы консервирования, базирующиеся исключительно на сушке, солении, копчении и мариновании, делали дальнюю торговлю подавляющим большинством продуктов питания в достаточной мере дорогостоящей. По этой причине еда аристократии была более подвержена иностранному влиянию, чем кухня низших сословий, и сильно зависела от экзотических специй и импорта. Так как каждый уровень сословий стремился подражать вышестоящему, инновации от международной торговли и внешние войны, начиная с XII века, внесли соответствующие перемены в рацион богатых горожан. Помимо экономической недоступности предметов роскоши, таких как специи, декреты запрещали потребление некоторых продуктов определённым сословиям, а сумптуарные законы ограничивали демонстративное потребление среди нуворишей. Социальные нормы диктовали, чтобы пища третьего сословия была менее изысканной, так как считалось, что между теми, кто занят физическим трудом, и едой, которую они потребляли, не должно быть особых различий, а потому и пища для них нужна грубая и дешёвая. Один из методов изысканной кухни в позднем Средневековье установил своего рода стандарт среди благородных сословий Европы. Приправы в очень пряном кисло-сладком сочетании, типичном для высшего сословия, содержали в составе кислый сок (из незрелых плодов), вино и уксус в комбинации со специями вроде чёрного перца, шафрана и имбиря. Они, наряду с широким использованием сахара или мёда, придавали многим блюдам сладко-кислый вкус и аромат. Миндаль был очень популярен: он использовался как загуститель супов, тушёных блюд и соусов, а также был основным ингредиентом миндального молока. (ru) Кухня Середніх віків об'єднує продукти, харчові звички та способи приготування їжі у різних культурах Європи в період середньовіччя приблизно від 5-го до 16-го століття. За цей час дієта та способи приготування їжі у Європі не дуже сильно змінювалися, порівняно з настанням Ра́ннього нового часу (див. кухня Раннього сучасного періоду), коли були закладені основи сучасної європейської кухні. Зернові культури продовжують бути найбільш важливим продуктом протягом усього Раннього Середньовіччя, адже рис з'явився у Європі набагато пізніше, картопля лише у 1536 році, а широке її застосування має ще пізніші дати. Ячмінь, овес і жито звичні серед бідняків, а пшениця — привілей вищих класів, яку їдять як хліб та густу кашу, рідка каша (з декількох видів зернових) та макарони споживаються у всіх, без винятку, прошарках середньовічного суспільства. Бобові та овочі — основне доповнення до страв зі злаків для нижчих верств. М'ясо — дуже дорогий продукт, ознака престижу, тому поширений лише на столах знаті. Зазвичай готували свинину, курятину та м'ясо інших свійських птахів; яловичина менш поширена, бо вимагала більших затрат на землю та велику рогату худобу. Тріска й оселедець були опорою серед північних народів; у сушеному, копченому або засоленому вигляді поширювались всередині країни, проте, й безліч інших морських та прісноводних риб вживалися в їжу. Повільне перевезення та не дуже ефективні методи консервування (засновані на в'яленні, солінні, копченні і квашенні) робили транспортування їжі дуже витратним. Через це їжа дворянства більш схильна до іноземному впливу, ніж кухня нижчих класів; саме вищий клас вперше спробував екзотичні спеції та дорогі імпортні продукти. Новинки від міжнародної торгівлі та іноземних війн від 12 століття й далі поступово поширювалися через верхній клас середньовічних міст. Однак задля економії видавалися так звані сумптуарні закони, які забороняли демонстративне споживання певних продуктів харчування, зокрема спецій, серед нових багатіїв. Соціальні норми визначали й те, що їжа робочого класу менш вишукана, бо вважалося, що схожість між своєю працею і своєю їжею є природною; ручна праця вимагає грубішої й дешевшої їжі. Метод приготування вишуканих страв в кінці Пізнього Середньовіччя встановлює стандарт серед знаті по всій Європі. Для дворянства подавалися страви сильно приправлені в кисло-солодкому поєднанні, кислий сік із незрілих плодів, вино й оцет в поєднанні з прянощами, такими як чорний перець, шафран та імбир. Саме ці прянощі поряд із широковживаними цукром та медом подарували багато страв кисло-солодкого смаку. Мигдаль був дуже популярним як загусник супів, рагу, соусів, а також як основа мигдалевого молока. (uk) 中世紀飲食文化泛指欧洲中世纪（從5世纪到16世纪）的、烹調方法和餐桌禮儀，這套飲食文化跨越近千年，涵蓋嚴寒的北歐和酷熱的地中海，屢經轉變和更替，成為今日歐洲菜系的基礎。隨著歐洲文明的擴張，其影響見諸世界各地。 從古時起，麵包已是歐洲的主食，麵條、麥片亦常見於民間；常用调味料有濃酸果汁、酒和醋，伴以白糖和蜜糖，令當時的菜式偏向酸甜。一如不少古文明，肉類同樣是富人之食，而以豬肉和雞肉最常見，牛因為有農業價值而較少入饌。當時的歐洲人亦喜好扁桃仁奶，在四旬節更會用來代替動物奶。 雖然外界往往視歐洲為一個文化單元，但歐洲幅員廣闊，而且古時交通不便和保鮮方法不周，各地會因應不同就近的特產而發展出不同的飲品習慣。 當時雖然有「進口」食品，但價格高昂，只限於貴族享用。這種以食物區分貴賤的傳統，在古歐洲十分常見。當時只有貴族有資格「浪費」食物，享用不同香料，而未晉升貴族的富商要受制於，不得濫用食物。社會上亦普遍認為食物品質與進食者有神聖和自然的聯繫，下層人民應當吃粗糙、廉價食品，而富人要享用精緻菜餚。以階級決定進食食物的優劣，這方面与儒家的名教思想在中國封建時代的用餐（乃至社會和生活的方面）都有著相同的影響。 (zh)
dbo:thumbnail wiki-commons:Special:FilePath/Peasants_breaking_bread.jpg?width=300
dbo:wikiPageExternalLink http://www.godecookery.com/how2cook/howto08a.htm http://www.telusplanet.net/public/prescotj/data/viandier/viandier1.html http://expositions.bnf.fr/gastro/enimages/anglais/index.htm http://www.bl.uk/learning/langlit/booksforcooks/med/medievalfood.html http://www.medievalists.net/2011/01/27/medieval-food/ https://www.gutenberg.org/ebooks/8102 https://digitalcommons.odu.edu/history_fac_pubs/1 http://www.medievalcookery.com/ http://www.pbm.com/~lindahl/cariadoc/miscellany.html http://www.engr.psu.edu/MTAH/articles/pdf/daily_bread_outline.pdf http://www.historynotes.info/food-and-drink-in-the-middle-ages-2571/ https://web.archive.org/web/20070622012225/http:/www.gallowglass.org/jadwiga/SCA/cooking/sauces.html http://libro.uca.edu/charity/cw2.htm
dbo:wikiPageID 7029997 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength 101538 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID 1124854675 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink dbr:Camel dbr:Canning dbr:Beef dbr:Beer dbr:Pottage dbr:Project_Gutenberg dbr:Puffin dbr:Quince dbr:Rose dbr:Scallop dbr:Scandinavia dbr:England_in_the_Middle_Ages dbr:Entremet dbr:Milkmaid dbr:Millet dbr:Moisture dbr:Moonshine dbr:Mortar_and_pestle dbr:Mulled_wine dbr:Mustard_plant dbr:Halitosis dbr:Pastry dbr:Pasture dbr:Barnacle dbr:Beaver dbr:Benedictines dbr:Bible dbr:Bibliothèque_nationale_de_France dbr:Bishop dbr:Bishop_of_Lincoln dbr:Black_Death dbr:Blackberry dbr:Bourgeoisie dbr:Breakfast dbr:Denmark dbr:Developed_country dbr:Almond_milk dbc:Medieval_cuisine dbr:Anise dbr:Apicius dbr:Apple dbr:Apéritif_and_digestif dbr:Aqua_vitae dbr:Arab_culture dbr:Arcade_(architecture) dbr:Hops dbr:Peafowl dbr:Perch dbr:Renaissance dbr:Richard_Beauchamp,_13th_Earl_of_Warwick dbr:Robert_Grosseteste dbr:Chard dbr:Cuisine dbr:Culture_of_medieval_Poland dbr:Cumin dbr:Custard dbr:Dairy dbr:Dairy_product dbr:Dais dbr:Uncial_script dbr:Veal dbr:Vegetable dbr:De_honesta_voluptate_et_valetudine dbr:Dessert dbr:Domenico_Selvo dbr:Domestic_rabbit dbr:Dough dbr:Duke dbr:Early_modern_European_cuisine dbr:Early_modern_period dbr:Jacques_de_Vitry dbr:Lemon dbr:Long_pepper dbr:Mussel dbr:Oyster dbr:Partridge dbr:Pomegranate dbr:Portulaca_oleracea dbr:Raisin dbr:Spice dbr:Lettuce dbr:Liber_de_Coquina dbr:Waffle_iron dbr:Potage dbr:Worshipful_Company_of_Bakers dbr:Nougat dbr:Whey_cheese dbr:Confection dbr:Columbidae dbr:Constantinople dbr:Cookware_and_bakeware dbr:Crayfish dbr:Ancient_Greece dbr:Mentha dbr:Saffron dbr:Salmon dbr:Cherry dbr:Chestnut dbr:Chicken_as_food dbr:Chickpea dbr:Estates_of_the_realm dbr:Gastronomy dbr:Gazelle dbr:Gentry dbr:Low_Countries dbr:Nobility dbr:Nutmeg dbr:Nutrition dbr:Old_World dbr:Onion dbr:Social_norm dbr:Spikenard dbr:Stockfish dbr:Monastery dbr:Urination dbr:Vinidarius dbr:Scullery_maid dbr:Putrefaction dbr:Châlons-en-Champagne dbr:Cinnamon dbr:Claret dbr:Cloves dbr:Cod dbr:Coffee dbr:Eel dbr:England dbr:English_language dbr:Entremets dbr:Frederick_II,_Holy_Roman_Emperor dbr:Frumenty dbr:Frying dbr:Game_(food) dbr:Geoffrey_Chaucer dbr:German_language dbr:Goat_meat dbr:Goose_as_food dbr:Grains_of_paradise dbr:Gravity_(alcoholic_beverage) dbr:Bran dbr:Brandy dbr:Mollusca dbr:Montpellier dbr:Morality dbr:Mulberry dbr:Condiment dbr:Conspicuous_consumption dbr:Cook_(profession) dbr:Cookbook dbr:Cookie dbr:Coriander dbr:Corylus_maxima dbr:Thomas_Aquinas dbr:Ladle_(spoon) dbr:Arabic dbr:Arnaldus_de_Villa_Nova dbr:Berliner_(doughnut) dbr:Lemon_juice dbr:Lent dbr:Mace_(spice) dbr:Maize dbr:Boiling dbr:Sicily dbr:Siena dbr:Snack_food dbr:Stork dbr:Sugar dbr:Clergy dbr:Clove dbr:Comfit dbr:Zürich dbr:Fennel dbr:Friar dbr:Fritter dbr:Fruit dbr:Frying_pan dbr:Horse dbr:Ice_cream dbr:John_Lydgate dbr:File:Fabrication_du_verjus_BnF_Latin_9333_fol._83.jpg dbr:Kettle dbr:Parmesan dbr:Parsley dbr:Pea dbr:Pear dbr:Penance dbr:Perfume dbr:Perry dbr:Pheasant dbr:Pie dbr:Pilgrim dbr:Plate_(dishware) dbr:Plum dbr:Poppy dbr:Pork dbr:Porridge dbr:Soup dbr:Speculum_(journal) dbr:Spoon dbr:Steeping dbr:Stew dbr:Sweet_and_sour dbr:Syrup dbr:Tart dbr:Medieval_household dbr:Augustine_of_Hippo dbr:Bacon dbr:Baltic_Sea dbr:Baltic_region dbr:Baptism dbr:British_Isles dbr:Buckwheat dbr:Byzantine_Empire dbr:Catholic_Church dbr:Cereal dbr:Ton dbr:Turrón dbr:Dariole dbr:Date_palm dbr:Westminster_Abbey dbr:Whale dbr:Wheat dbr:Dozen dbr:Dragée dbr:Du_fait_de_cuisine dbr:Duck_as_food dbr:Galangal dbr:Galen dbr:Garlic dbr:Cinnamomum_aromaticum dbr:Gin dbr:Ginger dbr:Haddock dbr:Hearth dbr:Juice dbr:Lamb_and_mutton dbr:Larder dbr:Lark dbr:Late_Middle_Ages dbr:Le_Ménagier_de_Paris dbr:Le_Viandier dbr:Linen dbr:Liquor dbr:Misericord dbr:Africa dbr:Al-Andalus dbr:Almond dbr:Alms dbr:Amadeus_VIII,_Duke_of_Savoy dbr:Ancient_Rome dbr:Crêpe dbr:Cubeb dbr:Culture_of_Europe dbr:Duchy_of_Brabant dbr:Early_Middle_Ages dbr:Early_Modern_Europe dbr:Eastern_Orthodox_Church dbr:Esox dbr:Famine dbr:Fat dbr:Fern dbr:Ficus dbr:Finch dbr:Flanders dbr:Food_drying dbr:Four_humours dbr:France dbr:Anglo-Normans dbr:Banquet dbr:Barley dbr:Barnacle_goose dbr:Bartolomeo_Platina dbr:Bread dbr:Bream dbr:Brewing dbr:Brie dbr:Brining dbr:Broth dbr:Norman_Conquest dbr:North_Sea dbr:Nouveau_riche dbr:Nuremberg dbr:Pasta dbr:Caraway dbr:Cardamom dbr:Cattle dbr:Cauldron dbr:Cider dbr:Diet_(nutrition) dbr:Digestion dbr:Dill dbr:Fast_food dbr:Fasting dbr:Flour dbr:Food_preservation dbr:Foodways dbr:Fork dbr:Fourth_Council_of_the_Lateran dbr:Fragaria_vesca dbr:Gluttony dbr:Grape
dbp:wikiPageUsesTemplate dbt:Authority_control dbt:Citation dbt:Cite_journal dbt:Cite_web dbt:Col_div dbt:Commons_category-inline dbt:Convert dbt:Cuisines dbt:Div_col dbt:Div_col_end dbt:Featured_article dbt:ISBN dbt:In_lang dbt:Main dbt:Portal dbt:Reflist dbt:Short_description dbt:Small dbt:Middle_Ages_wide_2
dcterms:subject dbc:Medieval_cuisine
rdf:type owl:Thing yago:WikicatMiddleAges yago:Abstraction100002137 yago:FundamentalQuantity113575869 yago:Measure100033615 yago:MiddleAge115153472 yago:TimeOfLife115144371 yago:TimePeriod115113229
rdfs:comment 中世料理（ちゅうせいりょうり）は、およそ5世紀から16世紀の中世ヨーロッパの多様な文化における食品・食習慣、調理法。この時期に食生活と調理法はヨーロッパ各地で変化し、近代ヨーロッパ料理の基礎をなした。 (ja) Middeleeuwse kookkunst verwijst naar het voedsel, de en de kooktechnieken van de verschillende in de middeleeuwen, de periode die ruwweg duurde van de 5de tot de 16de eeuw. Gedurende deze periode veranderde de voeding en het koken in Europa. Deze veranderingen vormden de basis voor de moderne . (nl) 中世紀飲食文化泛指欧洲中世纪（從5世纪到16世纪）的、烹調方法和餐桌禮儀，這套飲食文化跨越近千年，涵蓋嚴寒的北歐和酷熱的地中海，屢經轉變和更替，成為今日歐洲菜系的基礎。隨著歐洲文明的擴張，其影響見諸世界各地。 從古時起，麵包已是歐洲的主食，麵條、麥片亦常見於民間；常用调味料有濃酸果汁、酒和醋，伴以白糖和蜜糖，令當時的菜式偏向酸甜。一如不少古文明，肉類同樣是富人之食，而以豬肉和雞肉最常見，牛因為有農業價值而較少入饌。當時的歐洲人亦喜好扁桃仁奶，在四旬節更會用來代替動物奶。 雖然外界往往視歐洲為一個文化單元，但歐洲幅員廣闊，而且古時交通不便和保鮮方法不周，各地會因應不同就近的特產而發展出不同的飲品習慣。 當時雖然有「進口」食品，但價格高昂，只限於貴族享用。這種以食物區分貴賤的傳統，在古歐洲十分常見。當時只有貴族有資格「浪費」食物，享用不同香料，而未晉升貴族的富商要受制於，不得濫用食物。社會上亦普遍認為食物品質與進食者有神聖和自然的聯繫，下層人民應當吃粗糙、廉價食品，而富人要享用精緻菜餚。以階級決定進食食物的優劣，這方面与儒家的名教思想在中國封建時代的用餐（乃至社會和生活的方面）都有著相同的影響。 (zh) يتضمن مطبخ القرون الوسطى الأطعمة، عادات الأكل، وطرق الطهي من مختلف الثقافات الأوروبية خلال العصور الوسطى، وهي فترة تعود تقريباً من القرن الخامس إلى القرن السادس عشر. خلال هذه الفترة، تغيرت الوجبات الغذائية والطهي أقل في جميع أنحاء أوروبا مما كانت عليه في الفترة الوجيزة الحديثة المبكرة التي تلت ذلك. عندما ساعدت هذه التغييرات إرساء أسس المطبخ الأوروبي الحديث. (ar) La cuina medieval és l'exposició dels hàbits alimentaris i els mètodes de cuinar de diverses cultures europees durant l'edat mitjana, un període que aproximadament va des del segle v fins al segle xvi. En aquests temps, la dieta i les maneres de cuinar van canviar a Europa i aquestes mudances van ajudar a la fundació de la moderna cuina europea. (ca) Prvním a jedním z nejdůležitějších faktorů odrážejícím se ve výsledné podobě stravy je určitě půda. Na schopnosti náležitě ji zpracovat a relevantně využít její možnosti závisel tehdejší život všech sedláků. (cs) Mezepoka kuirarto inkluzivas manĝaĵojn, manĝkutimojn kaj kuirajn metodojn de diversaj eŭropaj kulturoj dum la Mezepoko, kiuj daŭris de la 5-a ĝis la 15-a jarcento. Dum ĉi tiu periodo, dietoj kaj kuirado ŝanĝiĝis malpli ol en la frua moderna periodo sekvanta, kiam tiuj ŝanĝoj helpis meti la bazojn por moderna Eŭropa kuirarto. Cerealoj restis la plej grava bazo dum la Alta Mezepoko ĉar rizo estis enkondukita malfrue, kaj la terpomo estis nur enmetita en 1536, kun multe pli posta dato por ampleksa konsumado. Hordeo, aveno kaj sekalo estis la manĝaĵoj de malriĉuloj. Tritiko estis por la regantaj klasoj. Ĉi tiuj estis konsumitaj kiel pano, kaĉo, kaj pasto de ĉiuj membroj de la socio. Faboj kaj legomoj estis gravaj suplementoj por la cereal-bazita dieto de la pli malaltaj klasoj. La faboj estis (eo) Die Esskultur im Mittelalter beschreibt die Ernährungsgewohnheiten, die für Europa von etwa dem 5. Jahrhundert bis zum Ende des 15. Jahrhunderts charakteristisch waren. Innerhalb dieses Zeitraums vollzog sich ein erheblicher Wandel. Technische Verbesserungen der Mühlen und Kelter, die mittelalterliche Warmzeit in der Übergangsphase vom Früh- zum Hochmittelalter, die zunehmende Verbreitung der Dreifelderwirtschaft, der Kulturaustausch mit dem Orient durch die Kreuzzugsbewegung, eine zunehmend bessere Infrastruktur und die Intensivierung des Fernhandels verbreiterten und verbesserten bis zum 14. Jahrhundert das Nahrungsangebot und veränderten die Ernährungsgewohnheiten. Mangel und schwere Hungersnöte waren trotzdem eine immer wiederkehrende Erfahrung. Eine Veränderung in den Ernährungsgewohn (de) Medieval cuisine includes foods, eating habits, and cooking methods of various European cultures during the Middle Ages, which lasted from the fifth to the fifteenth century. During this period, diets and cooking changed less than they did in the early modern period that followed, when those changes helped lay the foundations for modern European cuisine. (en) La gastronomía medieval es el conjunto de alimentos, hábitos alimenticios y prácticas culinarias de diferentes países europeos durante la Edad Media, que duró del siglo V al XV. Durante este período, las dietas y la cocina cambiaron poco que en la Edad Moderna temprana que siguió, cuando esas transformaciones ayudaron a sentar las bases de la gastronomía europea moderna. Los cereales continuaron siendo el alimento básico más importante durante la Alta Edad Media, ya que el arroz se introdujo tarde y la papa se incorporó en 1536, con una fecha muy posterior al consumo generalizado. Los pobres comían cebada, avena y centeno. El trigo era para las clases gobernantes. Eran consumidos como pan, gacha, gruel y pasta por todos los miembros de la sociedad. Las habas y las verduras eran complemento (es) Masakan abad pertengahan mencakup makanan, kebiasaan makan, dan cara memasak dari berbagai kebudayaan Eropa selama Abad Pertengahan, suatu masa dalam kurun waktu sekitar abad ke-5 sampai abad ke-16. Selama periode ini, pola makan dan memasak lebih sedikit mengalami perubahan di Eropa dibanding pada awal periode modern (sebelum Revolusi Industri) yang lebih singkat, di mana perubahan-perubahan itu berperan meletakkan fondasi bagi masakan Eropa modern. Sereal masih merupakan bahan pokok terpenting sepanjang awal Abad Pertengahan sebab beras diperkenalkan belakangan ke Eropa dan kentang baru diperkenalkan pada tahun 1536, yang mana baru di kemudian hari dikenal secara luas. Jelai, oat dan gandum hitam bagi kaum miskin, dan gandum bagi kaum penguasa, dimakan sebagai roti, bubur, bubur sumsum d (in) La cuisine médiévale regroupe les plats, les habitudes alimentaires et les méthodes de cuisson des diverses cultures européennes et méditerranéennes, durant le Moyen Âge, entre le Ve et le XVe siècle. Cette période comporte des hivers très froids (« petit âge glaciaire ») qui mettent à mal l'agriculture. Elle comporte également diverses épidémies dont la peste, qui causa des millions de morts, et que la médecine ne pouvait combattre alors. La société médiévale a de plus pour caractéristique la guerre causée par la religion installée (le deuxième pouvoir) qui impose les croisades aussi bien à la population instruite et riche qu'à son complément indissociable des rustres (sauvages) illettrés avec la guerre de Cent Ans.Ve siècle_jusqu'au_milieu_du_VIIIe siècle,_pendant_le_"haut_Moyen-Âge"_l'o (fr) Con alimentazione medievale ci si riferisce ai cibi, alle abitudini alimentari, ai metodi di cottura e in generale alla cucina di varie culture europee nel corso del Medioevo, un'epoca che si estende, per convenzione, dal 476 al 1492. Durante tale periodo, le diete e la cucina, nelle varie zone dell'Europa, sperimentarono meno cambiamenti rispetto a quanto sarebbe successo nella più breve epoca moderna che sarebbe seguita, durante la quale tali mutamenti avrebbero posto le basi delle abitudini alimentari odierne. (it) Kuchnia średniowiecza – zwyczaje kulinarne, obejmujące pokarmy, nawyki żywieniowe i metody przygotowywania potraw dominujące w Europie w okresie średniowiecza, od V do XVI wieku. Kuchnia ta była zróżnicowana terytorialnie, szczególnie wśród najniższych warstw społecznych, których dieta była ograniczona do produktów dostępnych w najbliższej okolicy i tanich. Zwyczaje kulinarne warstw najwyższych, mogących spożywać potrawy przyrządzone według ówczesnej sztuki kulinarnej, były bardziej jednorodne; zwłaszcza pod koniec średniowiecza wykształciła się pewna forma haute cuisine, pojawiły się też książki kucharskie. Jednak i kuchnia możnych podlegała ograniczeniom wynikającym z wolnych środków transportu i ówczesnych możliwości konserwacji jedzenia. (pl) A expressão culinária medieval refere-se ao conjunto de hábitos alimentares e de métodos, técnicas e processos utilizados para preparar, conservar e apresentar os alimentos das várias culturas europeias durante a Idade Média, período histórico que compreende aproximadamente os séculos V ao XV. Durante este período, as dietas e a culinária mudaram em toda a Europa, e essas mudanças ajudaram a estabelecer as bases para a moderna cozinha europeia. (pt) Forskning kring medeltidens mat försöker beskriva livsmedel, matlagningsmetoder och matvanor som förekom i europeiska samhällen under medeltiden, en period som sträcker sig från cirka år 400 e.Kr. till 1500 e.Kr. Under denna period etablerades många nya vanor inom kosthållning och matlagning över hela Europa och många av dessa blev en grund för de moderna europeiska köken. Transport och kommunikation var betydligt långsammare än idag, vilket omöjliggjorde eller fördyrade handel med flera typer av mat. De välbärgade kunde emellertid låta sina matvanor påverkas av importerade recept och råvaror, och successivt spred sig främmande kulturers matvanor även till de lägre klasserna. (sv) Средневековая кухня Западной Европы — продукты, вкусовые предпочтения и методы приготовления пищи в различных западноевропейских культурах на протяжении Средних веков, — исторического периода между V и XVI веками. В течение этого периода диета и методы приготовления пищи изменялись не столь активно, как в последующем Новом времени, однако был заложен своего рода фундамент для современной европейской кухни. (ru) Кухня Середніх віків об'єднує продукти, харчові звички та способи приготування їжі у різних культурах Європи в період середньовіччя приблизно від 5-го до 16-го століття. За цей час дієта та способи приготування їжі у Європі не дуже сильно змінювалися, порівняно з настанням Ра́ннього нового часу (див. кухня Раннього сучасного періоду), коли були закладені основи сучасної європейської кухні. (uk)
rdfs:label Medieval cuisine (en) مطبخ القرون الوسطى (ar) Cuina medieval (ca) Středověká strava (cs) Esskultur im Mittelalter (de) Mezepoka kuirarto (eo) Gastronomía de la Edad Media (es) Hidangan abad pertengahan (in) Cuisine médiévale (fr) Alimentazione medievale (it) 中世料理 (ja) Middeleeuwse kookkunst (nl) Kuchnia średniowiecza (pl) Средневековая кухня Западной Европы (ru) Culinária medieval (pt) 中世紀飲食 (zh) Medeltidens mat (sv) Кухня середньовіччя (uk)
owl:sameAs freebase:Medieval cuisine yago-res:Medieval cuisine wikidata:Medieval cuisine dbpedia-af:Medieval cuisine dbpedia-ar:Medieval cuisine dbpedia-az:Medieval cuisine dbpedia-bg:Medieval cuisine http://bn.dbpedia.org/resource/মধ্যযুগীয়_রন্ধনশৈলী dbpedia-ca:Medieval cuisine dbpedia-cs:Medieval cuisine dbpedia-cy:Medieval cuisine dbpedia-da:Medieval cuisine dbpedia-de:Medieval cuisine dbpedia-eo:Medieval cuisine dbpedia-es:Medieval cuisine dbpedia-fa:Medieval cuisine dbpedia-fi:Medieval cuisine dbpedia-fr:Medieval cuisine dbpedia-he:Medieval cuisine dbpedia-id:Medieval cuisine dbpedia-it:Medieval cuisine dbpedia-ja:Medieval cuisine dbpedia-ka:Medieval cuisine dbpedia-la:Medieval cuisine dbpedia-ms:Medieval cuisine dbpedia-nl:Medieval cuisine dbpedia-no:Medieval cuisine dbpedia-pl:Medieval cuisine dbpedia-pt:Medieval cuisine dbpedia-ru:Medieval cuisine dbpedia-sl:Medieval cuisine dbpedia-sr:Medieval cuisine dbpedia-sv:Medieval cuisine dbpedia-tr:Medieval cuisine dbpedia-uk:Medieval cuisine dbpedia-zh:Medieval cuisine https://global.dbpedia.org/id/AZrx
prov:wasDerivedFrom wikipedia-en:Medieval_cuisine?oldid=1124854675&ns=0
foaf:depiction wiki-commons:Special:FilePath/Chaucer_cook.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Le_livre_des_merveilles_de_Marco_Polo-pepper.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Forme_of_Cury-MS_7-18v.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Banquet_de_Charles_V_le_Sage.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Les_Très_Riches_Heures_du_duc_de_Berry_Janvier.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Tacuinum_Sanitatis-cabbage_harvest.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Medieval_baker.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Monk_sneaking_a_drink.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Fabrication_du_verjus_BnF_Latin_9333_fol._83.jpg wiki-commons:Special:FilePath/13-alimenti,carni_sui...cuino_Sanitatis,_Casanatense_4182.jpg wiki-commons:Special:FilePath/9-alimenti,_formaggi,Taccuino_Sanitatis,_Casanatense_4182..jpg wiki-commons:Special:FilePath/Baker_punishment.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Beaver_fish_tail.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Decameron_1432-cooking_on_spit.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Kuchenmaistrey.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Medieval_wine_conservation.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Peasants_breaking_bread.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Tacuinum_Sanitatis-fishing_lamprey.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Fortezza_Verrucole_Archeopark_interno.jpg wiki-commons:Special:FilePath/Pietro_Lorenzetti_001.jpg
foaf:isPrimaryTopicOf wikipedia-en:Medieval_cuisine
is dbo:wikiPageRedirects of dbr:Medieval_desserts dbr:Medieval_sweets_and_desserts dbr:Medieval_Cuisine dbr:Medeival_cuisine dbr:Spitter_(meat) dbr:Middle_ages_food dbr:Food_and_drink_in_the_medieval_period dbr:Mediaeval_cuisine dbr:Medieval_European_cuisine dbr:Medieval_cooking dbr:Medieval_cuisine_of_Europe dbr:Medieval_food dbr:Spitter_(cooking)
is dbo:wikiPageWikiLink of dbr:Cannabis_in_Italy dbr:Beer_in_England dbr:Pottage dbr:List_of_bread_dishes dbr:List_of_chicken_dishes dbr:List_of_cuisines dbr:List_of_culinary_herbs_and_spices dbr:Pastry dbr:Apicius dbr:List_of_desserts dbr:Perpetual_stew dbr:Cumberland_sauce dbr:Curing_(food_preservation) dbr:Domostroy dbr:Early_modern_European_cuisine dbr:Index_of_sociology_of_food_articles dbr:Printing_press dbr:Rotisserie dbr:Liber_de_Coquina dbr:List_of_historical_cuisines dbr:List_of_porridges dbr:Robert_de_Nola dbr:Poume_d'oranges dbr:Powder-douce dbr:Powder-forte dbr:Pre-Columbian_cuisine dbr:Medieval_desserts dbr:Medieval_sweets_and_desserts dbr:Chicken_as_food dbr:English_cuisine dbr:French_cuisine dbr:Frumenty dbr:Confectionery dbr:Pea dbr:Tansy_cakes dbr:Medieval_household dbr:Waldburg_Castle dbr:Lancelot_de_Casteau dbr:Le_Ménagier_de_Paris dbr:Le_Viandier dbr:Leach_(food) dbr:Food_history dbr:Bartolomeo_Platina dbr:Ciderkin dbr:History_of_beer dbr:History_of_the_hamburger dbr:Renaissance_fair dbr:Hedgehog dbr:The_Forme_of_Cury dbr:Hyderabadi_cuisine dbr:Lamprey dbr:Trencher_(tableware) dbr:Teste_de_Turke dbr:Bulgur dbr:Byzantine_cuisine dbr:Society_for_Creative_Anachronism dbr:Sop dbr:Guillaume_Tirel dbr:Humble_pie dbr:Castelmagno_cheese dbr:St_Rule_pear dbr:European_cuisine dbr:Pie_in_American_cuisine dbr:Tavuk_göğsü dbr:Saffranspannkaka dbr:West_Slavic_fermented_cereal_soups dbr:Outline_of_the_Middle_Ages dbr:Verjuice dbr:West_Kingdom dbr:The_Book_of_Atrix_Wolfe dbr:Medieval_Cuisine dbr:Medeival_cuisine dbr:Staling dbr:Squab dbr:Spitter_(meat) dbr:Middle_ages_food dbr:Food_and_drink_in_the_medieval_period dbr:Mediaeval_cuisine dbr:Medieval_European_cuisine dbr:Medieval_cooking dbr:Medieval_cuisine_of_Europe dbr:Medieval_food dbr:Spitter_(cooking)
is rdfs:seeAlso of dbr:Cuisine_of_Dorset dbr:Italian_cuisine
is foaf:primaryTopic of wikipedia-en:Medieval_cuisine