Copula (linguistics) (original) (raw)

dbo:abstract

العماد، ويسمى دعامة أيضا، هو كلمة يعتمد عليها معنى الكلام. (ar)
Sponová slovesa se využívají v přísudku slovesně-jmenném (přísudek jmenný se sponou), kde jsou doplněna jménem. Mezi sponová slovesa patří být, bývat, stát se, stávat se a v záporu nebýt, nebývat, nestat se a nestávat se. V některých jazycích (např. v ruštině) se v přítomném čase tvar slovesa být neuvádí. (cs)
En gramatiko, estas nomata kopulo (el la latina: copula = "unio", "ligo"; el cum + apio = "ligi") la funkcio efektivigita de la verbo “esti” kiam ĝi troviĝas en pozicio inter substantivo kaj la parto predikativa. Kiam la verbo “esti” plenumas la funkcion de kopulo, ĝi, kune kun la predikativa parto liganta, estas difinita ; en mala okazo, ĝi estas . Kvankam en la hindeŭropaj lingvoj kaj Esperanto la predikato de kopulo estas en la nominativo, tio ne estas lingve universala. Ekzemple en la klasika kaj moderna normiga araba la kopulo كان postulas akuzativan predikaton. (eo)
In linguistics, a copula (plural: copulas or copulae; abbreviated cop) is a word or phrase that links the subject of a sentence to a subject complement, such as the word is in the sentence "The sky is blue" or the phrase was not being in the sentence "It was not being co-operative." The word copula derives from the Latin noun for a "link" or "tie" that connects two different things. A copula is often a verb or a verb-like word, though this is not universally the case. A verb that is a copula is sometimes called a copulative or copular verb. In English primary education grammar courses, a copula is often called a linking verb. In other languages, copulas show more resemblances to pronouns, as in Classical Chinese and Guarani, or may take the form of suffixes attached to a noun, as in Korean, Beja, and Inuit languages. Most languages have one main copula, although some (like Spanish, Portuguese and Thai) have more than one, while others have . In the case of English, this is the verb to be. While the term copula is generally used to refer to such principal verbs, it may also be used for a wider group of verbs with similar potential functions (like become, get, feel and seem in English); alternatively, these might be distinguished as "semi-copulas" or "pseudo-copulas". (en)
Die Kopula (lateinisch copula „Band“), auch Kopulaverb, kopulatives Verb, verbindendes Verb, Bindeverb, Verknüpfungswort, Satzband genannt, ist in der Grammatik ein Verb, das kein Inhaltswort ist, sondern das nur dazu dient, zusammen mit einem nichtverbalen Bestandteil (dem Prädikativum) ein Prädikat zu bilden. Im Deutschen fungieren die Verben „sein“, „werden“ und „bleiben“ als Kopula, soweit sie nicht als Vollverb oder als Hilfsverb dienen. Beispiele für den Gebrauch als Kopula sind er ist alt; er ist ein Mann; sie wird alt; sie wird zur Frau; sie bleiben im Haus wohnen (dagegen als Vollverb etwa es ist ein Gott im Himmel; die Arbeit wollte nicht werden und als Hilfsverb etwa Hans ist gegangen; der Brief wurde geschrieben). Manchmal werden darüber hinaus eine Reihe weiterer Verben als Kopula bezeichnet, die mit einem Prädikativum konstruiert werden, beispielsweise „aussehen“, „erscheinen“, „dünken“, „klingen“, „schmecken“, „heißen“, „gelten“, „sich vorkommen“ und „sich erweisen“. Nicht alle Sprachen erfordern die Setzung einer Kopula. Dies kann auch so ausgedrückt werden, dass (vor allem im Präsens) eine „Null-Kopula“ existiert: Russisch «Я — человек», (Ja tschelowek) – „Ich bin ein Mensch“, wörtlich: „Ich – Mensch“. An der Stelle des fehlenden „ist“ steht in der geschriebenen Sprache ein Geviertstrich.Ungarisch: «ő ember», „Er ist ein Mensch“, wörtlich: „Er Mensch“Hebräisch: «אני בן-אדם», (ani ben-adam), „Ich bin ein Mensch“, wörtlich: „Ich Sohn Adams“Arabisch: «أنا إنسان» (anā insān), „Ich bin ein Mensch“, wörtlich: „Ich (ein) Mensch“ (de)
En syntaxe de la phrase simple, une copule est un mot qui relie le sujet à un constituant qui est son attribut. Dans des langues comme les langues indo-européennes, la copule est un verbe et l’attribut est un mot de nature nominale (nom, pronom, adjectif, numéral) ou employé avec une valeur nominale (verbe au participe ou à l’infinitif, adverbe). Avec celui-ci, le verbe copulatif à un mode personnel forme le prédicat de la phrase. À une forme nominale (un mode impersonnel), comme l’infinitif et le participe, le verbe copulatif forme avec l’attribut une construction nominale, ex. Si je pouvais être riche !, N’étant pas intelligent, il a raté son examen. En syntaxe de la phrase complexe, l’attribut tel que présenté plus haut est remplacé par une proposition subordonnée complétive attribut : L’essentiel est que le client soit satisfait. Certains auteurs étendent la notion de copule au verbe être lorsqu’il relie le sujet à un terme de la phrase considéré par d’autres comme un complément circonstanciel. Pour Dubois 2002, par exemple, dans Pierre était à la maison, être est une copule au même titre que dans Pierre est heureux ou dans Pierre sera un ingénieur. Eastwood 1994 a la même opinion du verbe anglais be « être » : The conference is every year « La conférence a lieu tous les ans », The hotel was quiet « L’hôtel était calme ». Pour les grammairiens qui ne partagent pas cette vision, être est copulatif quand il n’a pas de sens lexical, et ne l’est pas mais constitue seul le prédicat lorsqu’il est utilisé avec un sens lexical, étant, par exemple, l’équivalent de se trouver (Il est à la campagne) ou d’avoir lieu, (en) The conference is every year. Dans la suite de cet article, le verbe copulatif est traité dans le sens de verbe suivi par l’attribut du sujet. Dans certaines langues, comme les langues romanes, on peut omettre facultativement le verbe copulatif « être » dans certaines situations. Dans d’autres il est obligatoirement absent dans des situations données, comme en hongrois, dans certaines de ces langues, entre autres l’arabe, pouvant être remplacé par un autre mot, par exemple un pronom. Dans certaines langues, tel le japonais, il n’y a pas de verbe copulatif mais des particules copulatives. Dans d’autres, comme le turc, il existe des suffixes copulatifs. (fr)
Maidir le teangeolaíocht, is éard atá i gcopail focail a nascann an t- in le (comhlánú ainmnithe nó dobhriathar). Cé nach gcuireann sé féin aon ghníomh nó coinníoll in iúl, comhcheangalaíonn sé an ainmní le faisnéis atá gan aon tacaíocht aige féin ón abairt. Úsáidtear an chopail ar shlite difriúla i dteangacha éagsúla. (ga)
Kopula (Latin copula) adalah kata kerja atau verba penghubung antara subjek dengan komplemen dalam sebuah frasa atau kalimat. Kopula terutama banyak digunakan dalam bahasa-bahasa Indo-Eropa, contohnya bahasa Inggris. Dalam bahasa Inggris kopula adalah kata kerja (to) be, seperti dalam kata to become, to get, to feel, dan to seem. * l * b * s (in)
Dal latino copula = "unione", "legame" (da cum + apio = "attaccare"), la copula è la funzione svolta dal verbo essere quando questo si trova in posizione intermedia tra un sostantivo e una parte nominale che serve a definire il soggetto. Può essere costituita da un attributo, un sostantivo o una parte del discorso sostantivata. Quando il verbo "essere" svolge la funzione di copula, esso, insieme alla parte nominale che lega, viene definito predicato nominale; in caso contrario, esso è predicato verbale. (it)
언어학 에서 계합사(繫合詞, copula)란 문장 의 주어를 그 보충해주는 말(보어)에 연결해주는 말이다. 가령, 영문장에서 "The sky is blue"의 "is", "It was not being co-operative."의 "was not being" 등을 가리킨다. 영어로 copula라는 단어는 서로 다른 것을 연결하여 묶는다는 의미의 라틴어 명사에서 따왔다. 예외가 있기는 하지만, 계합사는 통상 동사 나 혹은 동사와 유사한 단어로 된다. 영어로 계합사는 종종 계합동사(copular verb)라고도 한다. 영어권의 초등교육 영문법 과정에서는 계합사(a copula)보다는 연사(連辭, a linking verb)라는 말을 자주 쓴다. 다른 언어권에서 계합사는 다른 형태를 띄기도 하는데, 가령 한문이나 과라니어와 같이 대명사와 유사한 경우도 있고, 또한 한국어, 베자어(Beja language), 이누이트어와 같이 접미사 의 형태를 띄기도 한다. 대부분의 언어에서는 주로 사용하는 계합사를 하나씩 가지고 있지만, (스페인어나 포르투갈어, 태국어처럼) 종종 하나 이상을 가진 경우도 있고, 반면에 계사가 아예 없는 언어들도 있다. 영어의 경우에 계사는 be동사("to be")이다. 일반적으로 '계합사'라 하면 이와 같은 주요 동사들을 가리키기는 하지만, (영어의 become, get, feel, seem과 같이) 그러한 유사한 기능을 하는 더 넓은 의미의 동사군을 가리키기도 한다. 하지만 대체어로서 반계합사(半繫合詞, semi-copulas) 혹은 유사계합사(pseudo-copulas)라는 말로 이들을 구분하기도 한다. (ko)
コピュラ (copula) または繋辞（けいじ）とは、文の主語と述語を結ぶための補助的な品詞をいう。コピュラによって主語と結ばれる語は名詞など、動詞以外の品詞が多い。 (ja)
Łącznik (kopula, czasownik łącznikowy, czasownik łączący) – czasownik w orzeczeniu imiennym (po łączniku musi zawsze występować orzecznik), będący w związku zgody z podmiotem. Przykłady łączników: być, zostać, stać się, wydawać się (w znaczeniu: „sprawiać wrażenie”), stanowić (w znaczeniu: „być”), wyglądać (w znaczeniu: „mieć wygląd”), brzmieć (w znaczeniu: „wydawać się”). (pl)
Kopula är ett verb som nästan helt saknar semantiskt innehåll och som har en grammatisk funktion i satser för att binda ihop subjekt och predikativ. Inom grammatiken kallas det också för "bindeverb". Det vanligaste exemplet på kopula i språk är olika motsvarigheter till vara. Alla världens språk har inte kopula, som till exempel arabiskan och vissa sociolekter av amerikansk engelska. (sv)
Связка (ко́пула, лат. copula) в лингвистике — специальное слово для связи подлежащего и сказуемого, выраженного не глаголом, в предложении (в предложениях вроде Петя (—) школьник, Петя был школьником, Дом будет красивым, Курить (—) вредно). Часто (но не всегда) связкой является глагол или подобная глаголу часть речи. В некоторых языках в ряде случаев, как видно из русских примеров, выступает нулевая связка. (ru)
繫詞（英語：copula、複數為copulas或copulae、英文簡稱：cop），又譯為系动词、联系动词，在語言學上為表示用於與謂詞（）鏈接一個句子之主詞的字詞，比如在一個句子"The sky is blue.（天空是藍色的）"中的單詞 "is" 。繫詞源於拉丁語名詞為"鏈接"（link）或"結合"（tie）兩個不同"事件"（thing）之功能語詞。一個繫詞往往是一個動詞或"類動詞"（verb-like）的字詞，雖然這不是普遍的情況。一個動詞如為一個繫詞有時被稱為"繫辭"（copulative）或"連繫動詞"（copular verb）。在英語初等教育语法教學的課程，一個繫動詞通常被稱為"連繫動詞"（linking verb）。在其他語言中，繫動詞表現出更多相似於代詞之處，如古典漢語文言文及瓜拉尼語。或則可能需要連接到一個名詞使用為後綴的形式，比如在（Beja language）、凯特语，和爱斯基摩－阿留申语系裡的應用。大多數語言都有一個主繫詞（雖然有些像西班牙語、葡萄牙語，及泰語等語言有多個繫詞或者沒有繫詞）。在英語的情況下、繫詞指的是動詞。而這個術語“繫詞”（繫動詞）一般是用來說明像“聯繫”這樣的主要涵義，它也可以被用來說明一些其他動詞所具有的類似功能，比如在英語中的繫（動）詞用法，“成為”（become）、“得到”（get）、“感覺”（feel）等用法範例（這些用法也可以被稱為"半繫詞"（semi-copulas）或"準繫詞"（pseudo-copulas））。 (zh)

dbo:wikiPageExternalLink

dbo:wikiPageWikiLink

dbp:url

https://web.archive.org/web/20110719003246/http:/www.fa-kuan.de/LAKSTRUCT.HTML

rdf:type

rdfs:comment

العماد، ويسمى دعامة أيضا، هو كلمة يعتمد عليها معنى الكلام. (ar)
Sponová slovesa se využívají v přísudku slovesně-jmenném (přísudek jmenný se sponou), kde jsou doplněna jménem. Mezi sponová slovesa patří být, bývat, stát se, stávat se a v záporu nebýt, nebývat, nestat se a nestávat se. V některých jazycích (např. v ruštině) se v přítomném čase tvar slovesa být neuvádí. (cs)
En gramatiko, estas nomata kopulo (el la latina: copula = "unio", "ligo"; el cum + apio = "ligi") la funkcio efektivigita de la verbo “esti” kiam ĝi troviĝas en pozicio inter substantivo kaj la parto predikativa. Kiam la verbo “esti” plenumas la funkcion de kopulo, ĝi, kune kun la predikativa parto liganta, estas difinita ; en mala okazo, ĝi estas . Kvankam en la hindeŭropaj lingvoj kaj Esperanto la predikato de kopulo estas en la nominativo, tio ne estas lingve universala. Ekzemple en la klasika kaj moderna normiga araba la kopulo كان postulas akuzativan predikaton. (eo)
Maidir le teangeolaíocht, is éard atá i gcopail focail a nascann an t- in le (comhlánú ainmnithe nó dobhriathar). Cé nach gcuireann sé féin aon ghníomh nó coinníoll in iúl, comhcheangalaíonn sé an ainmní le faisnéis atá gan aon tacaíocht aige féin ón abairt. Úsáidtear an chopail ar shlite difriúla i dteangacha éagsúla. (ga)
Kopula (Latin copula) adalah kata kerja atau verba penghubung antara subjek dengan komplemen dalam sebuah frasa atau kalimat. Kopula terutama banyak digunakan dalam bahasa-bahasa Indo-Eropa, contohnya bahasa Inggris. Dalam bahasa Inggris kopula adalah kata kerja (to) be, seperti dalam kata to become, to get, to feel, dan to seem. * l * b * s (in)
Dal latino copula = "unione", "legame" (da cum + apio = "attaccare"), la copula è la funzione svolta dal verbo essere quando questo si trova in posizione intermedia tra un sostantivo e una parte nominale che serve a definire il soggetto. Può essere costituita da un attributo, un sostantivo o una parte del discorso sostantivata. Quando il verbo "essere" svolge la funzione di copula, esso, insieme alla parte nominale che lega, viene definito predicato nominale; in caso contrario, esso è predicato verbale. (it)
コピュラ (copula) または繋辞（けいじ）とは、文の主語と述語を結ぶための補助的な品詞をいう。コピュラによって主語と結ばれる語は名詞など、動詞以外の品詞が多い。 (ja)
Łącznik (kopula, czasownik łącznikowy, czasownik łączący) – czasownik w orzeczeniu imiennym (po łączniku musi zawsze występować orzecznik), będący w związku zgody z podmiotem. Przykłady łączników: być, zostać, stać się, wydawać się (w znaczeniu: „sprawiać wrażenie”), stanowić (w znaczeniu: „być”), wyglądać (w znaczeniu: „mieć wygląd”), brzmieć (w znaczeniu: „wydawać się”). (pl)
Kopula är ett verb som nästan helt saknar semantiskt innehåll och som har en grammatisk funktion i satser för att binda ihop subjekt och predikativ. Inom grammatiken kallas det också för "bindeverb". Det vanligaste exemplet på kopula i språk är olika motsvarigheter till vara. Alla världens språk har inte kopula, som till exempel arabiskan och vissa sociolekter av amerikansk engelska. (sv)
Связка (ко́пула, лат. copula) в лингвистике — специальное слово для связи подлежащего и сказуемого, выраженного не глаголом, в предложении (в предложениях вроде Петя (—) школьник, Петя был школьником, Дом будет красивым, Курить (—) вредно). Часто (но не всегда) связкой является глагол или подобная глаголу часть речи. В некоторых языках в ряде случаев, как видно из русских примеров, выступает нулевая связка. (ru)
In linguistics, a copula (plural: copulas or copulae; abbreviated cop) is a word or phrase that links the subject of a sentence to a subject complement, such as the word is in the sentence "The sky is blue" or the phrase was not being in the sentence "It was not being co-operative." The word copula derives from the Latin noun for a "link" or "tie" that connects two different things. (en)
Die Kopula (lateinisch copula „Band“), auch Kopulaverb, kopulatives Verb, verbindendes Verb, Bindeverb, Verknüpfungswort, Satzband genannt, ist in der Grammatik ein Verb, das kein Inhaltswort ist, sondern das nur dazu dient, zusammen mit einem nichtverbalen Bestandteil (dem Prädikativum) ein Prädikat zu bilden. Im Deutschen fungieren die Verben „sein“, „werden“ und „bleiben“ als Kopula, soweit sie nicht als Vollverb oder als Hilfsverb dienen. Beispiele für den Gebrauch als Kopula sind er ist alt; er ist ein Mann; sie wird alt; sie wird zur Frau; sie bleiben im Haus wohnen (dagegen als Vollverb etwa es ist ein Gott im Himmel; die Arbeit wollte nicht werden und als Hilfsverb etwa Hans ist gegangen; der Brief wurde geschrieben). (de)
En syntaxe de la phrase simple, une copule est un mot qui relie le sujet à un constituant qui est son attribut. Dans des langues comme les langues indo-européennes, la copule est un verbe et l’attribut est un mot de nature nominale (nom, pronom, adjectif, numéral) ou employé avec une valeur nominale (verbe au participe ou à l’infinitif, adverbe). Avec celui-ci, le verbe copulatif à un mode personnel forme le prédicat de la phrase. Dans la suite de cet article, le verbe copulatif est traité dans le sens de verbe suivi par l’attribut du sujet. (fr)
繫詞（英語：copula、複數為copulas或copulae、英文簡稱：cop），又譯為系动词、联系动词，在語言學上為表示用於與謂詞（）鏈接一個句子之主詞的字詞，比如在一個句子"The sky is blue.（天空是藍色的）"中的單詞 "is" 。繫詞源於拉丁語名詞為"鏈接"（link）或"結合"（tie）兩個不同"事件"（thing）之功能語詞。一個繫詞往往是一個動詞或"類動詞"（verb-like）的字詞，雖然這不是普遍的情況。一個動詞如為一個繫詞有時被稱為"繫辭"（copulative）或"連繫動詞"（copular verb）。在英語初等教育语法教學的課程，一個繫動詞通常被稱為"連繫動詞"（linking verb）。在其他語言中，繫動詞表現出更多相似於代詞之處，如古典漢語文言文及瓜拉尼語。或則可能需要連接到一個名詞使用為後綴的形式，比如在（Beja language）、凯特语，和爱斯基摩－阿留申语系裡的應用。 (zh)

rdfs:label

عماد (لغة) (ar)
Còpula (lingüística) (ca)
Spona (sloveso) (cs)
Kopula (Grammatik) (de)
Kopulo (eo)
Copula (linguistics) (en)
Copail (ga)
Kopula (in)
Copula (linguistica) (it)
Copule (linguistique) (fr)
계합사 (논리학) (ko)
コピュラ (ja)
Łącznik (gramatyka) (pl)
Связка (лингвистика) (ru)
Kopula (sv)
系詞 (zh)

owl:sameAs

is dbo:wikiPageWikiLink of